Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Διαδικτυακό σεξ. Έχετε κάνει;

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σεξ και Σχέσεις' που ξεκίνησε από το μέλος aenaos57, στις 7 Απριλίου 2023.

  1. aenaos57

    aenaos57 New Member

    Πριν από χρόνια βρέθηκα τυχαία στο fb με μία παλιά φίλη και ερωμένη.
    Μιλήσαμε στο τηλέφωνο πολλές φορές και στο τέλος κάναμε τηλεφωνικό σεξ. Μετά βρεθήκαμε στο Skype και ξανακάναμε σεξ βλέποντας ο ένας την άλλη. Το κάναμε κάποιες φορές και στο τέλος βρεθήκαμε από κοντά. Μόνο που από κοντά δεν είχε γούστο. Έτσι χαθήκαμε.
    Έχει κάποιος άλλος παρόμοια εμπειρία;
     
    Last edited: 7 Απριλίου 2023
  2. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna owned Contributor

    Όχι  
    Αλλά φαντασίωση λέγεται, δεν είναι κάτι, έχει συμβεί σε όλους μας με άλλες μορφές.
     
  3. αυτό αμοιβαίος αυνανισμός θα μπορούσε να θεωρηθεί. χωρίς καμιά σωματική επαφη.καμιά φορα δεν δοκίμασα
     
    Last edited: 8 Απριλίου 2023
  4. switchm221

    switchm221 New Member

    Έχω κάνει με μια σχέση που είχα εν μέσω καραντίνας, καθώς και role play με διαφορά άλλα άτομα online.
     
  5. Maria Tpoiy

    Maria Tpoiy New Member

    Εγώ το έκανα πολύ.. πάρα πολύ...και μου άρεσε απίστευτα...στην αρχή μόνο μηνύματα μετά φωτό μετά βιντεοκλήση.. μετά με κούρασε ...το σταμάτησα όταν έπιασα τον εαυτό μου να τρώει δρακουλινια και να ψεύδεται "πόσο υγρή είμαι " ήμουν.... αλλά επειδή εγλειφα τα δάχτυλα μου
     
  6. Berlin88

    Berlin88 Regular Member

    Πχ τι roles ακριβώς ? Αν θες απαντάς φυσικά
     
  7. Berlin88

    Berlin88 Regular Member

    Ενώ ήσουν σε σχέση η ελεύθερη ?
     
  8. D Q Juls

    D Q Juls Αρχή...Διαδρομή...Ηδονή...

    Γιατί ρωτάτε;
    Υπάρχει κάποια διαφορά;
     
  9. Berlin88

    Berlin88 Regular Member

    Όχι όχι. Απλά θεωρώ είναι πολύ διεγερτικό αν είσαι σε σχέση και κάνεις sexting εν γνώση της σχέσης σου
     
  10. D Q Juls

    D Q Juls Αρχή...Διαδρομή...Ηδονή...

    Ή με το ίδιο το άτομο με το οποίο έχεις σχέση αν υπάρχει απόσταση.
    Αλλά κατανοώ το φαντασιακό στη σκέψη σας.  
     
  11. ntina_crossdresser

    ntina_crossdresser Καλησπερουδια Σας

    εγω εχω κανει, προσφερα ικανοποιηση μεσω καμερας, πλεον μονο απο κοντα και σταθερα.
     
  12. Yiyi

    Yiyi .

    Κάποτε νόμιζα πως στο τσατ μπαίνουν άτομα για να συζητήσουν. Μετά τα πρώτα "πως είναι το μουνάκι σου;/έχεις κάβλες;/στήθος-κωλαράκι;/θέλεις να με δεις γυμνό;/ξυρισμένο;/απο σεξ πως πας;/γεια σου κάβλα/κλπ κλπ" ήταν προφανές πως ούτε καν για να καβλαντίσουν, έμπαιναν για να ξεκαβλώσουν, σα να πήγαιναν σε ένα εικονικό μπουρδέλο. Θυμάμαι ρώτησα κάποιον που το ξεκίνησε "ευγενικά" λέγοντας "πονηρή κουβεντούλα;", πως λέγεται όλο αυτό και μου είπε cyber.
    Ο τύπος μου είπε πως θα έλεγε τι θα μου έκανε, κι εγώ θα έλεγα τι θα του έκανα, αν ήμασταν μαζί και παράλληλα τι θα κάναμε εκείνη την ώρα που θα αυνανιζόμασταν εξ αποστάσεως. ΛΟΛ. Το βρήκα τόσο ανούσιο, βαρετό και γελοίο που ούτε καν προσπάθησα ποτέ.
    Ενιγουέι.

    Με τον καιρό, συνειδητοποίησα πως αν δεν ήμουν ερωτευμένη με κάποιον, το όλο βανίλα σκηνικό δεν μ ενδιέφερε καθόλου. Το μόνο που θα με "συγκινούσε", ήταν συζητήσεις σχετικά με υποταγή, εξευτελισμό, τιμωρίες, ταπείνωση και λοιπά παρεμφερή. Εκεί, ένιωθα πως για να έρθει η εκτόνωση, δεν χρειαζόμουν τον έρωτα. Ήταν ένα παράλληλο, ανεξερεύνητο τότε μονοπάτι που με εξίταρε, πολύ πιο έντονα και βίαια από τον βανίλα έρωτα που ως τότε είχα βιώσει ως έφηβη.
    Έτσι ξεκίνησα τις συζητήσεις, τις ονόμαζα "έρευνες", για τα θέματα που φαντασιωνόμουν.
    Κάποιοι νόμιζαν πως ήμουν κάποια δύσμοιρη κοπελίτσα που είχε πέσει σε όλους τους σαδιστικούς δασκάλους και συγγενείς, και μου έδιναν συμβουλές να βρω βοήθεια. Εγώ απο μέσα μου σκεφτόμουν "γμτ βανιλοσιχαμένοι, ούτε μια φαντασιώση δεν μπορούμε να παίξουμε σαν ρόλο". Κάποιοι άλλοι, λίγο πιο εύστροφοι, καταλάβαιναν πως οι λεπτομέρειες που συζητούσα, έδειχναν τις προτιμήσεις μου και με ξενέρωναν διαφορετικά, ζητώντας να με ικανοποιήσουν, αφού παραγγείλω την τιμωρία μου : "αμα θέλεις θα σε τιμωρήσω εγώ μωράκι. πως το θέλεις, τι σ αρέσει σαν τιμωρία να σου κάνω;"

    Επειδή ήμουν άπειρη και παθιασμένη, είχα το πείσμα να συνεχίζω τις "έρευνες" και πολύ σπάνια έβρισκα άτομα που εξέπεμπαν στο ίδιο μήκος κύματος που αναζητούσα. Δηλαδή να μπορούν να κατανοήσουν το ρολ πλέυ μου, χωρίς να πρέπει να το δηλώσω λέγοντας "έλα να παίξουμε τους βουδουσουμιάρηδες, εγώ θα κάνω την μικρή τιμωρημένη". Θυμάμαι αυτά που λέγανε ήταν κάτι σαν τασκ : πχ, βγες στην βεράντα γυμνή το καλοκαιρινό μεσημεράκι /βγες στην βεράντα νύχτα με τα πόδια ανοιχτά πάνω στα κάγκελα/βάλε το στυλό μέσα σου και κάτσε πάνω του/ βάλε στον πωπό μικρό γυάλινο μπουκάλι με νερό και άδειασέ το μέσα σου κλπ, τα οποία είτε επειδή ήμουν τελείως άπειρη, είτε επειδή ήταν τελείως άγνωστοι, μου φαινόταν ακραία και δεν.

    Στην πορεία, είχα τις πρώτες μου εμπειρίες οπότε δεν είχα πλέον τέτοια λύσσα στο φαντασιακό ρολ πλέυ της τιμωρημένης κοπελούδας, ενώ παράλληλα η τελευταία απ αυτές, άσθμαινε όλο και πιο άρρωστη, προς το τέλος.
    Και κάπως έτσι, μια νύχτα του Γενάρη του 2020, μπαίνω στο ίδιο εκείνο τσατ που έμπαινα πριν χρόνια. Για χαβαλέ. Να ξεσκάσω, να ξεσπάσω από τα απόνερα εκείνης της τελευταίας τοξικότητας, που ας την πούμε σχέση.
    Και πετυχαίνω έναν τύπο που μιλούσε κάπως ρετρό κι ευγενικά, μ ένα περίεργο νικ. Μου εξηγεί τον ήρωα και σκέφτομαι "θα ναι κανα μικρό γμτ, κανένας gamer ξερωγω κλπ". Δεν ήταν ούτε μικρό, ούτε καβλαμμένος, ούτε τίποτε απ όσα είχα μέχρι τότε συναντήσει εκεί μέσα.
    Ούτε και τόσο τέλειος, ονειρικός και μαγικός όσο τους πρώτους δύο μήνες. Ένα μυστήριο πράγμα και όλοι μοιάζουν τόσο τέλειοι μέχρι τους 2 μήνες. Λες και το πυροτέχνημα της έλξης έχει αυτό το όριο, όπως τα γιαούρτια έχουν περίπου την βδομάδα.

    Και λίγο αργότερα, ήρθε η καραντίνα. Σε άλλη πόλη εκείνος, κοντά στα βόρεια σύνορα, κι εγώ για πρώτη φορά με άτομο σχετικά νορμάλ να εξερευνώ αυτόν τον λεγόμενο "χώρο", με ατέλειωτες συζητήσεις, με αναλύσεις, με διακριτικότητα, σεβασμό, μουσικές, μαγεία και διαδραστικές απόπειρες που πρώτη φορά με κάνανε ουσιαστικά να γνωρίσω το bdsm κι εμένα.

    Ποτέ δεν κάναμε cyber, ποτέ δεν αυνανιστήκαμε λες κι ήμασταν μαζί εκείνη την ώρα, όμως με όσα μ έβαζε να κάνω (αφού πρώτα είχαμε υπερ αναλύσει την κάθε λεπτομέρεια) νιώθαμε όλο και πιο μαζί.

    Μυστήριο πράγμα ωστόσο, πως το πάθος και η ανάγκη, σε κάνουν να μην αντιλαμβάνεσαι πόσο αστεία δείχνεις όσο ακολουθείς ονλινε εντολές. Συνειδητοποιώ αργότερα σαν παρατηρητής με δέος (!), μερικά απ όσα με έβαζε να κάνω, όσο η κορόνα μας κρατούσε χώρια :
    με σβηστά τα φώτα, στη βεράντα γονατιστή και να βουτάω στην στρογγυλή πισίνα της intex για να απαλύνω το κάψιμο απ το πιπέρι και το τζιντζερ, (απο το πάθος μη σκεπτόμενη πως την άλλη μέρα θα πρέπει να την αδειάσουμε και ξαναγεμίσουμε), να ξύνω το κερί απ τα πλακάκια, πριν ξημερώσει και τα δούνε οι γονείς μου σε στυλ tie dye, να κοκκινίζω αγοράζοντας τζιντζερ στο μαρκετ επειδή στο ζύγισμα ο πωλητής με ρώτησε ποιο κομμάτι θέλω, κι απάντησα "το πιο μεγάλο", να περπατώ όλη την πλαζ με την άμμο ως το τέρμα, επειδή μες στην ερημιά (με κωδικό 6αρι) μπορεί να μ έβλεπε κάποιος ν αλλάζω το μαγιώ μου, να κοιτάζω το φεγγάρι μ ένα κερί αναμμένη λαμπάδα στον πισινό, σαν ιερουργία της αυγής καθώς ξημερώνει, να ρίχνω ξυλιές με χαρακα/βουρτσα/ρακετα/σπατουλα/ξυλο κοπης κι εκείνος να μετράει, να με βαζει να βγαίνω βόλτα (με κωδικό 6αρι) με μια λεπτή μπλουζίτσα χωρίς σουτιέν απο μέσα, να μαθαίνω να σμιλεύω σαπούνια όπως και τζιντζερ, να στέκομαι ημίγυμνη στη γωνία του μπαλκονιού στις 3 τη νύχτα και να έχω μπει στο mood πως κάποιος βρυκόλακας θα τύχει να με δει και να το διαπραγματεύομαι κάνοντας παζάρια για το μήκος της φανελίτσας, να με βαζει να αυνανίζομαι κι εκείνος να ακούει- ως υπέρτατο εξευτελισμό- να μου μιλάει ταπεινωτικά ρωτώντας με πόσο καβλωμένη κουνελίτσα είμαι (!)

    Τελικά, το όλο φαντασιακό παιχνίδι όταν δεν έχεις τον άλλον δίπλα σου, είναι προφανώς στη σκέψη. Δεν μπορεί να λειτουργήσει η φαντασίωση, αν το μόνο που "συζητιέται" είναι η περιγραφή :κώλος, μουνί, πούτσα, ξυρισμένα, βυζιά, γαμήσια, χύσια, ξανά βυζιά, και κώλοι και πάλι απ την αρχή. Είναι χυμαδιό, όχι από κάποιον ελιτισμό της κάβλας, αλλά από την προφανή φυσική έλλειψη της σάρκας. Όταν ο άλλος είναι γραμματοσειρά, φώτο, κάμερα, δεν αρκεί. Χρειάζονται οι εκμυστηρεύσεις, η οικειότητα, τα συναισθήματα,, οι συζητήσεις, οι αναλύσεις, το όλο και βαθύτερο σκάψιμο στα μύχια της σκέψης που γεννά τις φαντασιώσεις και την ηδονή.