Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ομοφυλοφιλία: Ας ανοιχτούμε επιτέλους...

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σεξ και Σχέσεις' που ξεκίνησε από το μέλος Lady_in_Red, στις 5 Μαρτίου 2008.

  1. Dark_Explorer

    Dark_Explorer Κλωθώ: ἄτρακτον στρέφειν Contributor

    Τις προάλλες μια γνωστή μου που κάνει το νεοεισερχόμενο μάθημα "δεξιότητες" μου έλεγε με καμάρι για τις λαμπάδες που έβαλε να φτιάξουν τα παιδιά. Μου δίνει κι εμένα μια λαμπάδα δώρο τίγκα στο ροζ και της λέω αν έχει σε μπλε και με κοίταξε σαστισμένη και συνάμα συγκαταβατικά μου λέει "Βέβαια θα σου δώσω, απλά είναι στο καλάθι που μοιράζω τις αγορίστικες."

    Χέσ'τα  
     
  2. Rupa

    Rupa New Member

    Μα, εν τέλει, το ίδιο λέμε... μάλλον (?)

    Όχι, αυτήν την κοινωνία πρέπει, ολ@ μαζί, να αλλάξουμε. Όχι να τη φοβόμαστε, συμφωνώ.
    Να την αλλάξουμε, όμως, για να νιώθουμε όλα ασφαλή.
    Μέχρι να αλλάξει, ας μην κατηγορουμε οσ@ τη φοβούνται. Δεν είναι απλό να είσαι τρανς άτομο. Δεν είναι απλό να είσαι ομοφυλόφιλο άτομο. Δεν είναι απλό, καν, να είσαι θηλυκότητα.
    Είναι τρομακτικό και συχνά επικίνδυνο.

    Δεν είμαστε ολ@ ιδι@. Κι εγώ, προσωπικά, χέστηκα για την απόρριψη της κοινωνίας. Όταν ήμουν 15 χρόνων, κυκλοφορούσα με την τότε κοπέλα μου χέρι χέρι στο σχολείο και στη γειτονιά και καρφί δε μας καιγόταν.

    Ήμασταν από τις τυχερές όμως, όταν κάποιος αρχιμαλακας καύλωσε με το "θέαμα" και μας επιτέθηκε σεξουαλικά, είχαμε φίλους τριγύρω που μας αγαπούσαν και μας προστάτεψαν. Τι θα κάναμε, μόνες μας, απέναντι σε έναν μαλακα 50αρη, δύο δεκαπεντάχρονα;

    Ήμασταν τυχερές, γιατί όταν πήγα μαζι της στον πατέρα μου, ο οποίος δεν ήταν και ο πιο ανοιχτομυαλος των ανθρώπων, και του είπα "από εδώ η κοπέλα μου", ξεροκαταπιε μια και η αντίδραση του ηταν: "τρως κοτόπουλο στο φούρνο κορίτσι μου;" και μετά με αγκάλιασε για όλη την υπόλοιπη ζωή μου.

    Ο φίλος μου ο Χ όμως, δεν ήταν τόσο τυχερός, ο δικός του ο πατέρας τον έδιωξε από το σπίτι χωρίς να έχει που να πάει.
    Η φίλη μου η Ψ δεν ήταν τόσο τυχερή, την έδειραν κάτι καλόπαιδα στο πάρκο πάνω από το σχολείο γιατί, τότε, ντυνόταν "κοριτσίστικα".

    Η κοινωνία δε μας σέβεται, συμφωνώ. Ούτε το κράτος σαν θεσμός.
    Αυτό πρέπει να παλέψουμε να αλλάξουμε, όλοι, όλες και όλα μαζί, στηρίζοντας το ένα το άλλο, γιατί δεν έχουν ολ@ ούτε τη ίδια αντοχή, ούτε την ίδια στήριξη από το κοντινό περιβάλλον, ούτε την ίδια τύχη.

    Δεν μπορούμε να κατηγορουμε ανθρώπους ότι φοβούνται την απόρριψη της κοινωνίας. Εδω μέσα ζούμε, σε αυτήν την κοινωνία ζούμε ολοι. Δεν πήραμε τα βουνά επειδή δε μας νοιάζει η γνώμη της κοινωνίας. Μιας γαμοκοινωνιας που μας περιθωριοποιει, που θεωρεί ότι η μόνη δουλειά για ένα τρανς άτομο είναι η σεξεργασια, που θεωρεί ότι οι γκέι ας κάνουν ότι θέλουν "αρκεί να μη φωνάζουν" που θεωρεί ότι δεν μπορεί ένα ζευγάρι ίδιου φύλου να φάει σε ένα εστιατόριο το ίδιο ανετα όπως θα έτρωγα εγώ με τον σύντροφό μου, αντιθετου φύλου, που δεν αφήνει ομόφυλα ζευγάρια να τεκνοθετησουν, που κάνει τα στραβά μάτια και καλύπτει τους βιαστές και τους δολοφόνους μας.

    Δεν φταίνε όσοι φοβούνται. Δεν μπορούμε να τους κατηγορούμε. Οφείλουμε να τους πάρουμε αγκαλια και να τους δείξουμε ότι είμαστε εδώ και τους ακούμε, τους στηρίζουμε. Να τους πάρουμε από το χέρι και να τους βοηθήσουμε να νικήσουν το φόβο τους, παλεύοντας, μαζί, για μια κοινωνία που θα μας χωράει ολ@
     
    Last edited: 11 Απριλίου 2023
  3. και η κοινωνια . φυσικα και η κοινωνία. η κοινωνία πολυ δυσκολοτερα και πιό αργά θα αλλάξει σ αυτο μην εχετε αμφιβολία. μπορει να χρειαστούν και 100 χρόνια ακόμα. οποιος νικάει τον φόβο του-που είναι ισως το πιό ισχυρο συναίσθημα γιατι σε τραβαει πισω- για οτιδήποτε κάνει το πρώτο και μεγαλύτερο βήμα. μικρός φοβόμουν πολύ τα σκυλιά. αστειος φόβος τώρα που το σκεφτομαι. πολλοί με κοροίδεψαν γιαυτο. το ξεπερασα με τον καιρο . 1000 φορες ν αλλάξει η κοινωνία και να δέχεται όλα τα παιδια οπως είναι. αλλα αυτο αργει πολύ. η ζωη φευγει και πολλοί χανοται μέσα στο φοβο τους.
     
  4. sapfw

    sapfw out of order Contributor

    Θα αργήσει ακόμα περισσότερο αν δεν κάνουμε κάτι όχι σήμερα, χθες
     
  5. slave32

    slave32 Contributor

    στο επομενο εκπαιδευτικο προγραμμα του ελληνικου σχολειου προβλεπεται η σεξουαλικη διαπαιδαγωγηση. Ειναι ενα βημα αν μη τι αλλο.
    https://www.dikaiologitika.gr/eidhs...hima-i-seksoualiki-diapaidagogisi-sta-sxoleia
     
  6. slave32

    slave32 Contributor

    εχει βγει ηδη φεκ με την νεα δομη και τα νεα προγραμματα σπουδων που τα αφηνουν αυτα στο παρελθον
    υ.γ. βεβαια οι εκπαιδευτικοι δεν δεχονται ακομα την αξιολογηση. Εχει μελλον το πραγμα.
     
  7. slave32

    slave32 Contributor

    ρε συ δε σου λενε απλα για φοβιες, τρομοκρατουν εξω, σκοτωνουν! τι δεν καταλαβαινεις?
     
  8. Dark_Explorer

    Dark_Explorer Κλωθώ: ἄτρακτον στρέφειν Contributor

    Αυτό το post δείχνει ότι πράγματι έχουμε μέλλον.
     
  9. Dark_Explorer

    Dark_Explorer Κλωθώ: ἄτρακτον στρέφειν Contributor

    Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση με άρωμα Ασκητή και αντίστοιχη σεμιναριακή εκπαίδευση των εκπαιδευτικών που τη διδάσκουν.
     
  10. blonde mermaid

    blonde mermaid Contributor

    Το ίδιο λέμε με διαφορετικό τρόπο.

    Όταν σαν κοινωνία μάθουμε και μπορέσουμε να αγαπήσουμε να σεβαστούμε τον συνάνθρωπο μας οποιασδήποτε μορφής σεξουαλικού προσανατολισμού, φυλής, φύλου...κ.ο.κ.

    Όταν σας κοινωνία /κράτος/μεριμνά μπορέσει να ένταξη στα ορθά ίσα εργασιακά/κοινωνικά/γονικά ανθρώπινα δικαιώματα για όλα τα άτομα ανεξαρτήτως φύλου η αυτοπροσδιορισμού.

    Όταν σαν κοινωνία μάθουμε να διαχειριστούμε και να σεβαστούμε τις ανάγκες και τα θέλω των παιδιών μας.
    Και δεν τα κρατάμε φυλακισμένα υπό τον φόβο απόρριψης,στα δικά μας στερεότυπα/πρότυπα μιας "στρέιτ σισ κανονικότητας".

    Όταν σαν κοινωνία μάθουμε να νοιάστουμε για το διπλανό μας ,αν ζει ή πεθαίνει και σταματήσουμε να λέμε "μακριά από τον κώλο μας,και ότι θέλει ας γίνει".

    Προσωπικά μιλώντας .....μόνο τότε θα με νοιάζει η γνώμη της κοινωνίας.
    Μόνο και όταν μου δείξει ότι κάνει και αυτή κάτι για εμένα/εσένα/άλλους...,μέχρι τότε την έχω χεσμένη την κοινωνία!
     
  11. βγαινω αυριο το πρωι και μου την πεφτει ενας με μαχαιρωνει για 10 ευρω που εχω στην τσεπη μου. μακαριτης ο κυρ παντελης. πολύ πιθανο σενάριο. αυτο δεν είναι δυνατον να μου προκαλέσει φοβια τρομοκρατια; να μην ξαναβγω απ το σπίτι μου αμα είναι. τι δεν καταλαβαινεις; στον σταθμο του ΗΣΑΠ στο νεο ηρακλειο μου ετυχε οταν εμενα αθηνα. δεν με μαχαιρωσε αλλα ενοιωσα μαχαιρι στο στηθος μου για λιγα λεφτα που ειχα μαζι μου. φοβηθηκα εκεινη την στιγμη αλλα την αλλη μέρα ξαναβγηκα. τον να μην βγω λογω φοβου για οτιδηποτε λύση δεν ειναι. οπωσδηποτε εγω θα χασω. ουτε η κοινωνία ουτε οι πολιτικοι, ουτε οι ομοφοβικοι ουτε κανεις παρα μόνο ΕΓΩ. και αυτο δεν το δεχομαι για τον εαυτό μου τουλάχιστον. δεν λέω τίποτα εκ του ασφαλους. εχω ζησει καταστάσεις και ολα αυτα τα περασα . εμαθα να προσπαθώ να μην φοβαμαι. τελειως δεν γινεται αλλα δεν φοβαμαι. κυκλοφορω την νυχτα , μπορει καποιος τρελος να μου την πεσει δεν αντιλεγω. αλλα δεν αφηνω τον φοβο να με κραταει πισω.
     
  12. slave32

    slave32 Contributor

    Υποθετεις κ υποθετεις λαθος. Ενημερωσου καλυτερα.