Branding slave

Εγώ βρίσκω το «μαρκάρισμα» της σκλάβας φοβερά ερεθιστικό - σιγουρα όχι απαραίτητο- αλλά εγώ ως sub άτομο τις περισσότερες φορές- θα με έφτιαχνε πολύ. Θα ένιωθα αυτό το αίσθημα «ανηκειν» που θεωρω θεμελιώδες σε αυτή την σχέση. Ας μην ξεχνάμε πως η εμπιστοσύνη , ο ερωτισμός , η ειλικρίνεια και η μοναδικότητα κάνουν τις σχέσεις dom/sub αυτό που είναι !

 

Έχω την εντύπωση ότι όλοι οι σκλάβοι στο πλαίσιο του bdsm είναι εθελοδουλοι. Ιδίως όταν, όπως πολλές φορές έχει γραφτεί εδώ μέσα, "δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς" ήτοι να να λειτουργήσουν εκτός πλαισίου σκλαβιας.

 

Με το εθελόδουλος εγώ ορίζω αυτούς που υποτάσσονται στην ανάγκη τους για υποταγή και όχι στο πρόσωπο που τους την επιβάλει. Θα στο θέσω αλλιώς, το να έρθει να πέσει κάποιος στα πόδια μου για να με υπηρετήσει για μένα δεν είναι λόγος να ασχοληθώ μαζί του εκτός και αν είμαι εγώ αυτός που του το έχει προξενίσει. Θα ασχοληθώ δηλαδή με εκείνον που *εγώ* επιλέξω ότι θέλω να τον κάνω να πέσει στα πόδια μου και αν το καταφέρω, το κατάφερα.

 

Δηλαδή σύμφωνα με αυτά που γράφεις, όταν η κυριαρχία είναι προσωποπαγης δεν υφίσταται εθελοδουλεια, όταν δεν ειναι προσωποπαγης τότε υφίσταται. Σωστά καταλαβαίνω;

 

Λέω ότι για να είναι κυριαρχία την επιλογή την έχει κάνει ο Κ και όχι ο υποτακτικός.

 

Αυτό δεν αναιρεί την εθελοδουλεια του υποτακτικού.

 

Την κάνει αδιάφορη.

 

Μα το θέμα μας δεν είναι εάν ο κυρίαρχος ενδιαφέρεται ή αδιαφορεί, το θέμα είναι εάν υφίσταται.

 

Η μεγαλύτερη απόδειξη υποταγής είναι ακόμη κι όταν για μια σειρά από λόγους αλλάζουν οι συνθήκες, ακόμη κι αν ο Κ έχει περάσει μια παρατεταμένη περίοδο μηνών ή χρόνων εσωστρέφιας, το sub, παραμένει στα πόδια Του.
Όσον αφορά στο μαρκάρισμα... Ερεθιστικό. Δεν λέω... Και για τα δύο μέρη. Όμως υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν Κ, όταν μετά την αποδέσμευση ενός sub, που δεν είναι μαρκαρισμένο, και με την βεβαιότητα ότι για κανέναν λόγο δεν θα υπάρξει επιστροφή, αυτοβούλως πάει και χτυπάει σε tattoo τ αρχικά Του;

 

θα συμφωνησω μαζι σου οτι ενας σκλαβος δεν θα εχει πολυς ιδιοκτητες και πως δεν ειναι δουλεια του να σκεφτεται την αντιδραση Του πιθανου νεου του ιδιοκτητη . εξετασα το ζητημα απο την οπτικη γωνια Του νεου Αφεντη οχι ως σκλαβος Του αλλα ως ενας υποτακτικος μεν αλλα ουδετερος τριτος ως προς την σχεση. Τωρα ως προς την εθελοδουλια νομιζω εχει δικιο ο arioch αλλα επιμενω απο την μικρη μου εμπειρια και απο συζητησεις με αλλους υ οτι υπαρχουν δηθεν Αφεντες με προσωπειο το θεμα ειναι ποσ γρηγορα το καταλαβαινεις

 

μπορει να μην αρεσει Στον νεο Αφεντη αυτο

 

θα συμφωνησψ απολυτα μαζι σου ειναι πολυ ερεθιστικο και εχει και μια επιδραση στην ψυχολογια του σκλαβου . ας μην ξεχναμε οτι ειναι μια εγκεφαλικη σχεση. αυτο ασχετα με τις οποιες επιπτωσεις σε περιπτωση αποδεσμευσης