Πρόκληση πόνου σε δύσκολες στιγμές

Έχω διαπιστώσει ότι σε περιόδους έντονου άγχους, πίεσης, καταστάσεων που δε μπορώ να διαχειριστώ εύκολα το να μου προκαλέσει ο άλλος πόνο λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία για μένα με βοηθάει να ηρεμήσω και να ξαναβρω τις ισορροπίες μου. Διαχειριζεστε κι εσείς με αυτό τον τρόπο την ένταση καλύτερα ? Που πιστεύετε ότι οφείλεται? Και πως διαχειριζεστε και εκτονώνεται τη σχετική ένταση όταν δεν ανήκετε σε κάποιον ?

 

Ο σωματικός πόνος ενδέχεται να αποσπα το μυαλό από μια στρεσογόνο κατάσταση και να το αποστασιοποιει προκειμένου να εστιάσει στο αμεσότερο ερέθισμα, εκείνο του πόνου. Γι'αυτό και σε ανθρώπους που πανικοβάλλονται βλέπουμε συχνά να τους χαστουκιζουν. Διακόπτουν την υπεραναλυση και τους κάνουν να εστιάσουν αλλού.

 

Καλημέρα.
Και σε μένα ισχύει αυτό. Έτσι ακριβώς όπως το περιγράφετε, σε περιόδους έντονου άγχους και στρες, ο πόνος λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία.
Εκτονώνομαι πολύ και ηρεμώ.
Το που οφείλεται πιθανολογώ ότι διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τώρα.
Τώρα που το σκέφτομαι, για μένα, υποθέτω ότι έχει να κάνει με την έκρηξη συναισθημάτων που προκαλείται, όπως ίσως και με το γεγονός ότι συνήθως κλαίω, τι κλαίω δηλαδή, πλαντάζω  
Το κλάμα είναι συχνά απελευθερωτικό και είναι σε περιπτώσεις πολύ καλή βαλβίδα αποσυμπίεσης.
Έπειτα, ίσως επειδή απολαμβάνω τον πόνο, εκείνη την ωρα χαλαρώνω και αφήνομαι, και επιτρέπω σε ο,τι αισθάνομαι να εκφραστεί. Όπως όταν χορεύω ή όταν ακούω την αγαπημένη μου μουσική.

Δεν έχω υπάρξει μόνη μου από τότε που άρχισα να το διαπιστώνω αυτό. Δεν ξέρω πώς θα το διαχειριζόμουν. Δεν είμαι σίγουρη καν ότι μου είναι απαραίτητο, έχω και άλλες βαλβίδες αποσυμπίεσης σε περιόδους τέτοιες.

 

Δεν γνωρίζω αν βοηθάει άλλους, πάντως με κάποιον παρόμοιο τρόπο καταφέρνω και παλεύω τις κρίσεις πανικού μου.

 

Θα με ενδιέφερε να το αναπτύξετε περισσότερο αν έχετε την διάθεση.

 

Δεν μιλαω συχνα γιαυτο. Ακομα και δικοι μου ανθρωποι το αγνοουν.

Δεν θελω να παρεξηγηθώ και να προτεινω λυση σε κατι που σίγουρα χρηζει ψυχολογικης υποστηριξης..

Τα τελευταία χρονια ταλαιπωρουμαι απο κρισεις πανικου. Δεν το ξεπερνω με σωματικο πονο που μου προκαλει αλλος αλλα προσπαθω να πονεσω εγω τον εαυτο μου.
Μπορεί να φανει ανοητο αλλα σε μενα λειτουργεί.
Ενα λαστιχακι μονιμα στον καρπο.. το οποιο τεντωνω και το αφηνω να με πονεσει. Με βοηθαει να δινω προσοχη στον πονο και να χαλαρώνω.

 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση   

 

Στην βιβλιογραφία αναφέρεται ως "pain offset analgesia" ή γενικότερα "offset analgesia"

 

Υπάρχει εκείνη η σκηνή από τον υπεροχότατο Doctor House που ο δρ, που βασανίζεται από χρόνιους πόνους, ρίχνει μια γερή σε ένα τραπέζι για να αποδείξει στους μαθητευόμενους του ότι ένας οξύς πόνος αποτελεί το βασικότερο distraction από έναν άλλο πόνο.
Αρχικά γράφοντας έβαλα τη φράση "ισχυρός πόνος" αλλά το αντικατέστησα συνειδητά με το "οξύς πόνος".

 

Ginny & Georgia!

 

Ειχα διαβασει καποτε για μια φυλη στην Αφρικη αν δεν κανω λαθος, που ο μαγος, οταν καποιος ειχε πονους, του εκοβε ενα κομματι απο το δαχτυλακι του χεριου για θεραπεια. Σκεφτομουν παντοτε, αν καποιος επασχε απο χρονιους πονοκεφαλους πχ, εκει θα εμενε χωρις χερια τελικα!