Ορια λεκτικού εξευτελισμού

δεν ξέρω βασικά αν ταιριάζει με την κατηγορία αν δεν ας μετακινηθει εκει που ταιριάζει.
μέχρι ποιο σημέιο θα φτάνατε στο να μειώσετε εξευτελιστικά με τα λόγια κάποιον ππου θα το ήθελε;
τι ΔΕΝ θα μπορούσατε να του πειτε;
το γραφω με αφορμη κάποιον που την βρισκει να βρίζουν τους γονείς του.
μου ελεγε μου αρεσει να βριζεις τους γονεις μου βασικά δεν θελω να πω τι του αρεσε να του λεω.
φυσικα αρνήθηκα για αυτό είναι ενα οριο που δεν θελω να ξεπερασω.
με την συζητηση μαζί του κατάλαβα οτι ο πατέρας του τον καταπίεζε πολύ ήταν πολύ αυστηρος και δεν τολμούσε να του πει πως είναι ομοφυλοφιλος .
αφου του ξεκαθάρισα οτι αυτά δεν σου τα λέω εκλεισε κι εφυγε.
εντελώς ενημερωτικά μιλάω για άτομο ΕΚΤΟΣ του παρόντος φόρουμ.

 

Αν παρουμε ως δεδομένο οτι ο εξευτελισμός γίνεται στα πλαίσια "παιχνιδιου" και οτι αυτός που προκαλεί τον εξευτελισμό είναι σαδιστής, τότε λογικά δεν υπάρχει όριο.
Πρώτον γιατί είναι "παιχνίδι" και αν εφόσον δεν εχει τεθεί όριο απο τον εξευτελιζόμενο δεν υπάρχει όριο και δεύτερον γιατί ο σαδιστής "τρέφεται" απο το να ξεπερνάει τα όρια.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση "περι ορέξεως..."

 

δεν ξερω εγω γονεις δεν μπορω να βρισω . ουτε για παιχνιδι. αλλωστε για μενα το παιχνιδι μου ειναι το υποκειμενο. αλλα δεν θελω να βρισω γονεις. το συγκεκριμενο ειχε θεματα. οτιδηποτε αλλο ναι.

 

Το D/s πάντως δεν είναι παιχνίδι.

 

Για συτο και χρησιμοποίησα " "

 

συχνά επανέρχεται το ζήτημα υποτακτικών που προφασίζονται όρια για να μην κάνουν αυτό που τους ζητούν όταν υπηρετούν. μισές δουλειές και αντιφατικές. έχουν όμως την πλάκα τους.

 

Νομίζω ότι είναι η συνήθης σύγχυση ανάμεσα στο "προσέρχομαι στην αλληλεπίδραση ως bottom" με το "προσέρχομαι ως υπό". Και η στρεβλή αίσθηση ότι για κάποιο λόγο το δεύτερο είναι πάντα αναγκαστικά καλύτερο από το πρώτο.

 

Είναι απόλαυση