Could You please fuck me harder?

   
μας πήρανε χαμπάρι! 

 

Σας παρακολουθούμε με ενδιαφέρον
μερα - νύχτα  

 

Stay tuned ~  

 

Υπέροχες όλες και ανυπομονώ για τις επόμενες!

 

Ευχαριστώ πολύ χαίρομαι που σας αρέσουν, θα έρθουν κι άλλες..

 

Έκτη Ιστορία ~

Μου αρέσει πάρα πολύ το μουνάκι της Ε. με τρελαίνει η μυρωδιά του, η γεύση του κι είναι πάντα τόσο πολύ μαλακό κι αφράτο σαν ζεστό τσουρεκάκι.

- Ααχ ναι ναι σε χύνω τώρααα, μου λέει με αυτήν την βαθιά απόχρωση που παίρνει κάθε φορά η φωνή της.
- Θα μου γυρίσεις στο πλάι; τη ρωτάω
- Ναι μωρό μου.

Έχω φορέσει ήδη το strap και μπαίνω μέσα της μαλακά, χαϊδεύω τις ρώγες περαστά από πάνω τους κι αρχίζω να παίζω την κλειτορίδα της.

Ανοίγει η πόρτα του δωματίου, είναι ο Αφέντης.
- Κορίτσια σε 10' τρώμε, μας λέει με την ξύλινη κουτάλα ανά χείρας.
Φεύγει και θαυμάζω τον θεσπέσιο κώλο του.

Έχει μαγειρέψει κόκορα κρασάτο, απόψε θα φάμε καλά.

Τέλος
Έκτης Ιστορίας ~

 

Έβδομη Ιστορία ~

Βρέχει καταρρακτωδώς κι είμαστε στο αμάξι Του στην παραλία του Μαραθώνα.
- Μου αρέσει η βροχή, Του λέω
- Δεν λέει να καλοκαιριάσει Ν. και με έχει κουράσει αυτό.
- Εμένα μου αρέσει πολύ!
- Τι σου αρέσει ακριβώς;
- Ε και να βραχείς μετά από λίγο στεγνώνεις με τόση ζέστη που δημιουργείται.
- Βάζεις ιδέες..
Τον κοιτάζω και λαμπυρίζουν τα μάτια μου.
- Βγάλε τα ρούχα σου και τα παπούτσια σου, μου λέει.
Γδύνομαι επιτόπου μέσα στο αμάξι.
- Βγες έξω.
Το κάνω, Εκείνος κατεβαίνει και πηγαίνει στο πίσω κάθισμα.
Εγώ ξεκινάω και φέρνω σβούρες γύρω από τον εαυτό μου και γελάω δυνατά, κοιτάζοντας προς τα πάνω ανοίγω το στόμα μου και ξεκαρδίζομαι.
Χτυπάει το τζάμι με το δάχτυλο και μου κάνει νόημα να μπω στο αμάξι.
- Φοβάμαι μη σε βρέξω, Του λέω.
Κάθεται στην μέση του πίσω καθίσματος και με ξαπλώνει μπρούμυτα πάνω Του, ο κωλος μου είναι πρώτη πίστα στα χέρια Του.
- Μέτρα και το κεφάλι κάτω στο κάθισμα, το μέτωπο σου να ακουμπάει συνεχώς το κάθισμα.
- Μάλιστα Αφέντη. Μία, δύο, τρεις... έντεκα ααχ! Δώδεκα, δεκατρείς, δεκατέσσερις, μμμ δεκαπέντε, δεκαέξι.
Μου βάζει δύο ολόκληρα δάχτυλα μέσα στο καυτό κι υγρό μουνάκι μου.
- Ααχ , δεκαεφτά, δεκαοκτώ, δεκαεννιά, εικοσιιι, είκοσι μία!!
Τρίτο, τέταρτο δάχτυλο
- Αααααχ είκοσι δύοοο, είκοσι τρία, είκοσι τέσσερα... τριάντα δύοοοο
Πέμπτο δάχτυλο
- Μμμ θα χύσωω
Παύση
- Να χύσω;
Καμία απάντηση
- Τριάντα τρείς, τριάντα τέσσερις, τριάντα πέντε... πενήντα τρείς.
Τ-ρ-έ-μ-ω
- Πενήντα τέσσερις, πενήντα πέντε... εβδομήντα μία
Με πιάνει από το μαλλί και με πιέζει κάτω στο κάθισμα.
- Κάτω πουτάνα μη σηκώνεσαι.
Το χέρι του δεν έχει σταματήσει να μπαινοβγαίνει.
- Εβδομήντα δύο, εβδομήντα τρείς, εβδομήντα τέσσερις... ογδόντα οκτώ.
Με κρατάει κάτω σταθερά από το κεφάλι, μου βάζει όλο το χέρι μέχρι τον καρπό κι εγώ αρχίσει και χάνω το μέτρημα τραυλίζοντας. Πιάνει την πλαστική παντόφλα και τις τελευταίες δώδεκα τις μετράει Εκείνος λέγοντας μου.
- Στο εκατό χύσε.

Σαν να βραχήκαμε, τι καιρός κι αυτός!

Τέλος
Έβδομης Ιστορίας ~

 

Όγδοη Ιστορία ~

- Το ξέρεις ότι έχεις κάνει λάθος κι επιμένεις σε αυτήν την συμπεριφορά, αν δεν σου αρέσει φύγε.
- Όχι όχι σε ικετεύω μην με διώχνεις.
- Δεν σε διώχνω Ε.

Κλαίει κι οδύρεται και τινάζει τα πόδια της σαν μικρό παιδί.
Εγώ στέκομαι στην πόρτα του σαλονιού με τον δίσκο στα χέρια, είχα πάει στην κουζίνα κι ετοίμαζα ένα πλατό με τυριά και τα ποτά μας, όταν άκουσα από το σαλόνι κλάματα.
Δεν ξέρω τι να κάνω και στέκομαι και τους κοιτάζω.
Ο Αφέντης είναι καθιστός στην πολυθρόνα ήρεμος αν κι ελαφρώς απογοητευμένος κι η Ε. πηγαινοέρχεται νευρικά και κλαίει.

- Δεν γίνεται να μου ζητάς να μην έρθω στην Ικαρία απλά δεν γίνεται, Του λέει.
- Δεν στο ζητάω, στο λέω και το έχουμε ξανά συζητήσει. Έχεις ένα μεταπτυχιακό στα σκαριά.
- Ξέρω καλά να διαχειρίζομαι το χρόνο μου.
- Πάρε τα πράγματα σου και πήγαινε, το ταξί θα είναι εδώ σε τρία λεπτά.

Πιο γοερά κλάματα και παρακάλια.
- Σε παρακαλώ μην με διώχνεις!
- Δεν σε διώχνω Ε. δυστυχώς χάλασες μια όμορφη βραδιά που θα βλέπαμε ταινία όλοι μαζί, όμως δεν είσαι σε θέση αυτή τη στιγμή να απολαύσεις. Πήγαινε. Τώρα. Δεν θα το ξαναπώ.

Αφήνω το δίσκο και λέω
- Αφέντη σε παρακαλώ μήπως..
Δεν τελείωσα την πρόταση μου κι άστραψε και βρόντηξε το βλέμμα Του.
- Ε. πήγαινε! Ν. στη γωνία σου αμέσως!

Κοίταξα μία στιγμή την Ε. πού έτρεμε σαν το φύλλο, αφήνω το δίσκο κάτω και πάω στην κουζίνα παίρνω δύο χούφτες ρύζι τις απλώνω σε μία γωνία της κουζίνας, γονατίζω πάνω τους χώνοντας το κεφάλι μου ανάμεσα στα ντουβάρια.

45 λεπτά αργότερα

- Ν. έλα εδώ.
Σηκώνομαι κάπως στραπατσαρισμένη τινάζω τα ρύζια από τα πονεμένα γόνατά μου και πάω σαν βρεγμένη γάτα και γονατίζω μπροστά Του.

- Σε ακούω.. Τι σκέφτηκες στη γωνία σου;
- Δεν έπρεπε να μιλήσω ούτε να εκφέρω άποψη.
- Γιατί;
- Επειδή Εσύ γνωρίζεις καλύτερα.

Τέλος
Όγδοης Ιστορίας ~

 

Ένατη Ιστορία ~

0 βαθμοί κελσίου φοράω τις χνουδωτές ροζ φορμιτσες μου και διαβάζω ενα βιβλίο αγκαλιά με το καλοριφέρ.
Μπαίνει στο δωμάτιο με κοιτάει και μου λέει

- Σε 3' να είσαι έξω στην αυλή.
- Μάλιστα Αφέντη μου.
Λίγο πρίν βγει απο το χώρο και πάνω απο τον ώμο Του προφέρει
- Γυμνή.

Εξω στην αυλή πια και τουρτουρίζοντας εγώ, κοιτιόμαστε.

- Δεν έχει πάρα πολύ ωραία βραδιά απόψε Ν;
- Μάλιστα Αφέντη μου.

Παίρνει βαθιά εισπνοή και με προτρέπει να κάνω το ίδιο.
Είναι απο εκείνες τις ανάσες που αισθάνεσαι και το τελευταίο πόρο του πνευμονιού σου να δροσίζεται και να γεμίζει με την μυρωδιά του κρύου και του καμένου ξύλου.

Κάθεται στο πεζούλι, μου κάνει νεύμα να γονατίσω μπροστά στα πόδια του και να κουλουριαστώ.
Ανάβει την πίπα του καπνίζει και κοιτάμε τα αστέρια.
Μετά απο λίγα λεπτά ξεκουμπώνει το παντελόνι λέγοντας

- Με τόσο κρύο με έπιασε κατούρημα.
Γονατίζω, ανοίγω το στοματάκι μου και τα αδειάζει όλα στο στόμα, τα καταπίνω ολα.
- Είσαι τόσο πειθήνια που σου αξίζει ενα μαστίγωμα.
- Ευχαριστώ Αφέντη μου.

Παίρνω θέση ανάμεσα στις λεμονιές στην αυλή με τα χέρια ανοιχτά κρατώντας τα κλειδιά και τα πόδια σε έκταση.
Πέφτει η πρώτη και ψελιζω
- Μία
Κοιτώντας τον έναστρο ουρανό.

Τέλος
Ένατης Ιστορίας ~

 

Δέκατη Ιστορία ~

Σκάει ο τζίτζικας απόψε, έχω ανοίξει όλα τα παράθυρα να κάνει ρεύμα κολλάω ολόκληρη κι εχω ακόμη να γαρνίρω το γλυκό, όπου να ναι θα αρχίσουν να έρχονται οι καλεσμένοι Του Αφέντη.

Μαζι με την Ε. τα έχουμε όλα στην εντέλεια, ο χώρος είναι οπως μας έχει παραγγείλει ο Αφέντης, χαμηλός φωτισμός, jazz μουσική υπόκρουση και τα φαγητά έτοιμα.
Φτιάξαμε μουσακά, παστίτσιο κι ενα ρόλο κοτόπουλο, σαλάτες και χειροποίητα κασεροπιτακια της Ε.

Ίσα ίσα πρόλαβα να κάνω ενα ντουζάκι.
Φοράμε και οι δύο τα κολάρα μας και τις δέστρες στα χέρια και στα πόδια και τίποτα άλλο.

Ήρθε η Κυρία με τα δύο εκπαιδευμένα σκυλάκια της πλέον τον Μ. και τον Μ. χαϊδευτικά τους φωνάζει οι Μ στο τετράγωνο.
Ηρθε και και ο Κύριος με την σκλάβα Του.

Βγήκε η Ε. με το δίσκο κρεμασμένο απο τις ρώγες της με τα σφηνάκια καλωσορίσματος, παγωμένη ρακί κι εγώ μοιράζω μεγάλες βεντάλιες στους Μ στο τετράγωνο και στη σκλάβα Του Κυρίου.

Η Κυρία κι ο Κύριος κάθονται στον καναπέ και ο Αφέντης μου στην πολυθρόνα Του.
Το ενα σκυλάκι ο Μ κάνει αέρα στην Κύρια, η σκλάβα στον Κύριο της, εγω στον Αφέντη το δεύτερο σκυλάκι κουλουριασμένο στα πόδια Της Κυρίας και η Ε. περιφέρεται με το δίσκο κρεμασμένο απο τις ρώγες της.

Μετά απο κάποια ώρα με το νεύμα Του Αφέντη φεύγουμε μαζί με την Ε. και σερβίρουμε τα φαγητά και το κρασί στους καλεσμένους Του Αφέντη.

Αφού τελείωσε το σερβίρισμα συνεχίζουμε ο καθής στην ανάλογη θέση του κάνοντας αέρα και η Ε. με το δίσκο ανά ρώγας.

Αφού έφαγαν Ο Αφέντης μου κάνει νόημα και δένω τις ρώγες της Ε. με λαστιχάκια, την κάθε ρώγα ξεχωριστά,τα οποία είναι περασμένα το κάθε λαστιχάκι απο ενα σκοινί το οποίο καταλήγει σε μια εσοχή στο ταβάνι.
Αρχίζω να το τραβάω τόσο όσο να στέκεται στις μύτες των ποδιών της.
Της δένω τα χέρια πίσω απο την πλάτη της με αποτέλεσμα να κρέμεται απο τις ρώγες της.

Ο Αφέντης με ένα νεύμα Του μου δίνει να καταλάβω πως είναι ικανοποιημένος απο το αποτέλεσμα.
Τότε Εκείνος λέει αποκρινόμενος στην Κύρια
- Παρακαλώ οι Κύριες προηγούνται

Τότε εκείνη βγάζει απο το βαλιτσάκι της ένα φλογκερ και κάνει την Ε. κατακόκκινη σε ολόκληρη την πλάτη της, στα κωλομέρια της, στα μπούτια της, στο μουνάκι της, στο στέρνο και στην κοιλιά.

Κάθε φορά που έχανε την ισορροπία της ή έπεφτε πάνω στις ρώγες το φλογκερ οι κραυγές της ήτανε σπαρακτικές.

Ύστερα συνέχισε ο Κύριος ο οποίος είχε καυλώσει πολύ.
Πριν ξεκινήσει με την Ε. φώναξε τον κουλουριασμένο Μ. και του πήρε μια βαθιά, υγρή πίπα και πήρε την Ε. κι απο τις δύο τρυπούλες έτσι οπως ήτανε δεμένη.

Κάθε φορά που ήθελε να χύσει ρωτούσε Τον Αφέντη αν μπορεί κι Εκείνος της έλεγε όχι.

Λίγο πριν χύσει ο Κύριος φώναξε ξανά τον Μ. και τον έχυσε στο πρόσωπο τότε η Κυρία έβαλε τον άλλον Μ και τα εγλειψε ολα απο τα πρόσωπο του.

Τέλος σηκώθηκε Ο Αφέντης και με το δικό Του φλογκερ έκανε την πλάτη της Ε. να σταξει αίμα.
Αφου τελείωσαν μαζι της μου είπε να την λύσω και να την περιποιηθώ.

Οι ρώγες της είχαν ματώσει αρκετά και οι κόρες των ματιών της ήτανε τεράστιες από την καύλα.

Στήθηκε στα τέσσερα με το κεφάλι της χωμένο στην κωλοτρυπίδα Του Αφέντη γλείφοντας την ενω εγω της έγλειφα το μουνάκι, τότε αισθάνθηκα μέσα μου τον Μ. όπου είχε μέσα του τον αλλον Μ. όπου τον έπαιρνε η Κυρία του.
Ο Αφέντης ρουφούσε τις ρώγες της σκλάβας όπου ο Κύριος της, της έβαζε δάχτυλα στο μουνί, στην κωλοτρυπίδα και στο στόμα.

Τελικά δεν φάγαμε το γλυκό.

Τέλος
Δεκάτης Ιστορίας ~

 

Ενδέκατη Ιστορία ~

- Έχεις προσέξει πώς σε ζαχαρώνει ο φοιτητής που έχει μετακομίσει στην απέναντι πολυκατοικία;
- Ναι το εχω προσέξει Αφέντη.
- Σου αρέσει;
- Ναι αλλά είναι μωρό, πόσο να είναι; 18?19?
- Θέλω να τον γνωρίσεις..
Μου είπε ολο νόημα..
- Μάλιστα Αφέντη μου.
- Οτιδήποτε κι αν κάνεις, δεν θα χύσεις.

Μια και δυό, ξεκίνησα κάθε φορά που τον έβλεπα "καλημέρα, καλησπέρα, καλέ τι κάνεις, αχ πού σπουδάζεις, ω υπέροχα τουριστικές επιχειρήσεις" και τα λοιπά και τα λοιπά.

Ένα μεσημεράκι εχω φτιάξει σπιτική λεμονάδα εχω βάλει και μπόλικο πάγο, παίρνω το βιβλίο μου και κάθομαι στη βεράντα.
Τσουπ να τος ο φοιτητής στο απέναντι μπαλκόνι, απλώνω τα μαυρισμένα πόδια μου πάνω στο κάγκελο της βεράντας.
Φοράω ενα αέρινο μπλε φουστανάκι.

Διαβάζω λίγο σηκώνω τσαχπίνικα τα μάτια μου απο το βιβλίο, έχει καθίσει κι εκείνος στη βεράντα του πίνοντας καφέ και καπνίζοντας.

Συνεχίζω να διαβάζω, ξανά σηκώνω τσαχπίνικο βλέμμα και κουνάω το χέρι μου ως ένδειξη σε βλέπω οτι με βλέπεις ανταποκρίνεται, κάνω την κίνηση με το χέρι πω πω τι ζέστη έχει σήμερα κι εκείνος ανταποδίδει πως ναι, τότε ανασηκώνω την λεκάνη μου και βγάζω το λουλουδάτο λευκό βρακάκι μου και το τοποθετώ σε περίοπτη θέση πάνω στο τραπέζι της βεράντας.

Κόκκαλο ο φοιτητής.

Συνεχίζω να διαβάζω ανοιγοκλείνοντας νωχελικά τα πόδια μου.
Σηκώνω το βλέμμα μου και τον κοιτάζω καρφωτά στα μάτια, αφήνω το βιβλίο παράμερα, αγγίζω τα γόνατα μου και σέρνω τα χέρια μου προς τα πάνω ανεβάζοντας το φουστάνι κι ανοίγω τα πόδια μου δείχνοντας του το στολισμένο τριχούλες λουλούδι μου.

Γουρλωνει τα μάτια του κι είναι αναψοκοκκινισμενος.

Παίρνω το σελιδοδείκτη και με την μία άκρη του αρχίζω να τον ανεβοκατεβαζω κάθετα απο την κλειτορίδα στη τρυπούλα ενω με το άλλο χέρι κρατάω ανοιχτά τα χείλη.

Αφου παπαριασε ο σελιδοδείκτης αρχίζω να βάζω δάχτυλα μέσα μου και με το άλλο χέρι κατεβάζω την μία τιράντα από το φουστάνι μου και παίζω με την ρώγα μου.

Κι εκεί που έχει σηκωθεί ολόκληρος ο φοιτητής μεταφορικά και κυριολεκτικά, σταματάω, κλείνω τα πόδια μου, σηκώνω τη τιράντα μου, φτιάχνω τη στάση μου στην καρέκλα , σουλωπώνω τα μαλλιά μου, του χαμογελάω και του λέω

- Οταν τελειώσεις την εξεταστική ελα να σου δανείσω το βιβλίο που διαβάζω.

Πίνω μία γενναία δόση απο την λεμονάδα μου και συνεχίζω να διαβάζω.

Συνεχίζεται

Τέλος
Ενδέκατης Ιστορίας ~

 

Γράφεις πάρα πολύ καλά. Και καυλωτικά.

Μπράβο σου.