Έτσι απλά

Ναι. Υποτιμώ τα πάντα. Ακόμη πιο ματαιόδοξο 

 

Θα μεγαλώσει η μύτη σου πινόκιο  

 

Σ' ευχαριστώ Ηλία μου για την ευκαιρία που μου δίνεις να παραθέσω μία χρήσιμη BDSM αλληγορία.

Ο Πινόκιο αποτελεί το κατεξοχήν παράδειγμα του υποτακτικού ατόμου που αντιστέκεται στον Νόμο του Πατέρα. Είναι ανυπάκουος και τεμπέλης, λέει ψέμματα, είναι πεισματάρης και ακολουθεί το ένστικτό του. Στο Convivio του Δάντη βρίσκουμε το εξής σχετικό που χαρακτηρίζει την ανθρωπότητα: "Truly I have been wood without direction, carried along by mournful poverty." Σου θυμίζει κάποιον / κάποια;

Το ταξίδι του άτακτου Πινόκιο είναι ένα ταξίδι ενηλικίωσης. Όπως όλες οι ενηλικιώσεις είναι επώδυνο. Ο Πινόκιο μπλέκει σε απίθανες περιπέτειες, αντιμετωπίζει ένα σωρό "Κακούς" στο δρόμο του, με πρώτο και καλύτερο τον εαυτό του. Μόνη βοήθειά του η συνείδησή του, ο "Τζίμινι Κρίκετ". Ένα πολύ χαριτωμένο ζουζουνάκι που προσπαθεί να βοηθήσει όσο μπορεί. Ένα καλό σύστημα αξιών που χοροπηδάει από τον ένα ώμο του Πινόκιο στον άλλο και του ψιθυρίζει συμβουλές στο αυτί. Πολλές φορές τον σώζει, άλλες όχι.

Σιγά σιγά ο Πινόκιο μαθαίνει να κλαίει, δηλαδή να αισθάνεται. Δηλαδή να αφουγκράζεται την αλήθεια. Να σταθούμε λίγο εδώ στην αξία του πόνου κατά την εκπαίδευση; Να σταθούμε κατά το δοκούν. Τελικά, αυτό που τον κάνει έναν πραγματικό άνθρωπο και τον απομακρύνει από τον χώρο του Φανταστικού είναι η αγάπη του προς τον Πατέρα του. Μυστήριο πράγμα, γιατί ο Πατέρας αδιαφορεί πλήρως για την αγάπη αυτή. Ακόμα μία φορά διαπιστώνεται η άβυσσος που χωρίζει τον Πατέρα από την μαριονέττα μας.

Ως εδώ όλα καλά. Αν βέβαια πιστέψουμε στην αναγκαιότητα αυτής της μεταμόρφωσης. Ο Manganelli στο Un libro parallelo διαφωνεί. Θεωρεί πως η μοναδικότητα του Πινόκιο έγκειται στο ότι δεν συμμορφώνεται προς τον Νόμο, είναι ακριβώς αυτό που του δίνει την υπόστασή του ως ατόμου, το ότι δεν εντάσσεται στη βαρετή, πλην λειτουργική, ευνομούμενη ανθρωπότητα. Ένας μικρός μοναχικός δυστυχισμένος διάβολος δηλαδή. Δεν θα το σχολιάσω. Γιατί θα πρέπει να κρίνω τι είναι προτιμότερο, να ζεις δυστυχισμένα μέσα στο προβληματικό σου μοναδικό μεγαλείο ως περσόνα ή καλούτσικα σε μια μέτρια πραγματικότητα ως άνθρωπος; Φοβάμαι να το απαντήσω ακόμη.

Αλλά ας γυρίσουμε στην ηδονή του ελέγχου. Ή την ηδονή που πηγάζει από την ματαιοδοξία του Ελεγκτή, του systemiser, δηλαδή του Δημιουργού του Πινόκιο. Κατ' εμέ -και γι αυτό είπα ότι την υποτιμώ - δεν μιλάω "αβασάνιστα" - είναι ψευδαίσθηση ότι ο Δημιουργός, ο Πατέρας, ο Νόμος μπορεί να έχει τον απόλυτο έλεγχο της δημιουργίας. Η υπερβολή της επιθυμίας, η οποία ανήκει κατεξοχήν στη σφαίρα του θηλυκού στη φύση, δεν μπορεί παρά να υπερισχύσει. (Ξανα)διάβασε τη Βίβλο. Έτσι χάθηκε η Εδέμ. (Ξανα)διάβασε και την Ιλιάδα. Διάβασε ότι γουστάρεις. Εκεί είναι πάντα η ίδια ιστορία. Η ιστορία της ματαιοδοξίας των ανθρώπων. Και η ιστορία της (υπερβολής της) επιθυμίας.

Αλλά φυσικά αναγνωρίζω ότι όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται. Αλλιώς δεν αξίζει να ζει κανείς.

(Ελπίζω να μην το δει ο Νόμος αυτό. Θα φρουμάξει).

 

και η ματαιοδοξία κρυβει ηδονη, ναρκισσισμό. Dora..τιποτα δεν πορευεται μονο του στους ανθρωπους..ολα τελικα ειναι μια ηδονη..μια καυλα που στο ονομα της μπορει να γίνει το χειροτερο αλλα και το καλλιτερο..

 

Tα ξέρω αυτά περί ηδονής. Μας τάπαν κι άλλοι. Εγώ εξήγησα γιατί υποτιμώ την ηδονή που πηγάζει από την ματαιοδοξία του ελέγχου.

 

Ηλία, περίμενα να με μαλώσεις (συνήθισα φαίνεται). Άρα μερικές διευκρινίσεις ίσως είναι απαραίτητες.

Δεν μιλώ για την βία ως μέσο ελέγχου. Σέβομαι, κατανοώ και συμμερίζομαι την ηδονή της. Πιστεύω ότι μία σχέση D/s παρέχει το κατάλληλο πλαίσιο για την άσκηση μίας μη μηδενιστικής βίας, είτε αυτή είναι σωματική είτε ψυχολογική. Επομένως δεν αρνούμαι και δεν αδιαφορώ για την ηδονή της βίας ως μέσο ελέγχου. Δεν με ενδιαφέρει όμως η ηδονή που προέρχεται από την επιβολή του ελέγχου στον άλλο. Με ενδιαφέρει μόνο η ηδονή που προέρχεται από την παράδοση του ελέγχου. Δεν μπορώ να το δω με τα μάτια του Κυρίαρχου.

Υποτιμώ όμως μία αλαζονική ψευδαίσθηση (αν υπάρχει) ότι είναι δυνατόν να υπάρξει απόλυτος έλεγχος του άλλου. Αν ένας Κυρίαρχος αντλεί ηδονή απ΄ αυτή την ψευδαίσθηση πιστεύω ότι πράττει ατόπημα: χαϊδεύεται.

Η αναφορά στην αγάπη προς τον Πατέρα / Δημιουργό έχει να κάνει με τον τρόπο προσέγγισης της μαριονέτας προς την υποταγή στον Νόμο. Πιστεύω ότι ένα άτομο υποτακτικής ψυχολογίας / ψυχικού ελλείμματος δεν μπορεί να παραδώσει τον έλεγχο σε ορθολογιστική βάση γιατί ουσιαστικά είναι παιδί. Δηλαδή, ίσως σε μία σχέση D/s η αυτοκυριαρχία από τη μία πλευρά και η επιθυμία από την άλλη να είναι οι δύο δυνάμεις που κινούν τα νήματα της σχέσης.

Όσο για την παραβατικότητα του Πινόκιο, να διευκρινίσω ότι σε φιλοσοφικό επίπεδο τάσσομαι υπέρ της ανυπάκουης μαριονέτας. Ο διάβολος είναι πιο συμπαθής από τον Θεό. Αν έβλεπα την μεταμόρφωση του Πινόκιο ως ψυχίατρος θα τασσόμουν υπέρ του εξανθρωπισμού του ως πιο ωφέλιμου γι αυτόν. Και αν έβλεπα την όλη φάση από την σκοπιά του BDSM θα συνηγορούσα υπέρ ενός άκρως καυλωτικού και χρήσιμου χειρισμού των νημάτων του έως το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Επειδή το χέσαμε το νήμα, πάρτε κι ένα χαριτωμένο βιντεάκι.

[nomedia]www.youtube.com/watch?v=GZBjtYkl0vE&mode=related&search=[/nomedia]

 

Να σε μαλώσω γιατί; Το θέλεις, το ζητάς  
Απόλυτος έλεγχος…
Μπα ούτε ο Θεός που οι άνθρωποι φαντάστηκαν. Μα έχει σημασία άραγε;
Απόλυτο έλεγχο δεν έχει ούτε ο συγγραφέας ή όποιος δημιουργός στο έργο του. Γιατί πιστεύεις ότι ένας κυρίαρχος κατά βάθος πιστεύει ότι έχει τον απόλυτο έλεγχο; Μήπως αυτό θα ήθελες;

Αυτός που την βρίσκει να υποτάσσεται σεξουαλικά μπορεί να ερεθίζεται και στην ψευδαίσθηση ότι ένα άγαλμα τον εξουσιάζει. Το άγαλμα εξουσιάζει αληθινά;

Ο ερεθισμός όμως είναι αληθινός, έστω και εξαιτίας της ψευδαίσθησης. Αυτό μετράει για ‘μένα.

Είναι παραμύθι; Μπορεί. Γνωρίζεις την αλήθεια; Σε βοηθάει να νιώθεις; Αν όχι, είναι η αλήθεια σου;

 

Με αυτή την έννοια ερωτεύθηκα τα νήματα, όχι τον γερο-Τζεπέτο. Ξέρεις τι συνεπάγεται αυτό. Ότι δεν έχει σημασία ποιος κινεί τα νήματα.

Ανακουφιστικό αλλά ιδιαίτερα κυνικό και σκληρό αν ισχύει. Ως άνθρωπος δεν θα ήθελα να ισχύει αυτό. Λες να είναι όλα θέμα ενδορφινών Ηλία μου; Μα αυτό μας κάνει όλους πρεζάκια 

Μπα, θα συνεχίσω να το βλέπω λανθασμένα, δηλαδή συναισθηματικά. Αρνούμαι να ζήσω χωρίς όνειρα. Δεν αξίζει τον κόπο. Δεν είμαι μια ξύλινη κούκλα. Οι ξύλινες κούκλες δεν πονάνε. Ούτε υποτιμούν τα πάντα (θα την κάνω την πλαστική στη μύτη).

[nomedia]www.youtube.com/watch?v=zj_RXiaUQPI&mode=related&search=[/nomedia]

(περί παραμυθιών - αφιερωμένο σε όσους παίζουν με κούκλες)

 

Αν τρυγούσαμε τις εικόνες τις ζωής μας και αποστάζαμε την υγρή ζωντάνια που κρύβουν, θα έβγαινε ένα κρασί ξεχωριστό για τον καθένα μας.

Η μοναδικότητα του οφείλεται στην προσωπικό συναισθηματισμό μας. Πολύ εύκολα μπορούμε σε μία κρίση αποστασιοποίησης από το εγώ μας, να αντιληφθούμε ότι είναι απλά το δικό μας παραμύθι. Εδώ για εμένα βρίσκεται η ομορφιά του πράγματος. Εκατομμύρια ζωντανά παραμύθια που όρθια περπατούν γύρω μας.

Ακόμα και να ξυπνήσουμε, το όνειρο τελικά επιλέγουμε. Η δική μου επιλογή είναι να ζω το όνειρο, γνωρίζοντας πως όνειρο είναι. Έτσι αν στραβώσει, θα μου είναι πιο εύκολο να δραπετεύσω σ’ ένα άλλο όνειρο…

 

Τα όνειρα δείνουν την ελπίδα για κάτι καλλίτερο στη ζωή μας. Αρκεί να μην μένουν όνειρα. Το bdsm έχει πολλές διαστάσεις. Το κάθε γράμμα αυτής της λέξης σημαίνει κάτι. Αν πρέπει να τηρήσουμε απόλυτα το τι εκφράζει το κάθε γράμμα τότε εγώ και κάποιοι άλλοι σε αυτό το forum θα πρέπει να πάρουμε τα κουβαδάκια μας και να πάμε σε άλλη παραλία. Έχουμε όμως κάποια στοιχεία. Κάποιες φορές η διάθεση και η φαντασία μας δημιουργεί και άλλα κομάτια που συμπληρώνουν ή ταιριάζουν με το bdsm. Συμφωνώ απόλυτα με τον Ηλία σχετικά με το πρώτο του ποστ. Λυπάμαι που δεν είμαι συνεπής ως προς τις αρχές του bdsm. Για μένα προσωπικά έκρινα ότι bdsm ήταν κάτι που εμπλουτίζε τη σεξουαλική μου ζωή. Ανώτερο σεξ με στοιχεία μου εξιτάρε τις δικές μου πρώτα αισθήσεις. Ακόμα καλλίτερα όταν ένιωθε όμορφα και ο άλλος. Σιγά σιγά και φοβάμαι ίσως πολύ αργά άρχισα να γνωρίζω και σπάνια να ανακαλύπτω νέες πτυχές. Όπως το να μπορεί να μπαίνει το ίδιο το bdsm μέσα στη ζωή των ανθρώπων σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.

Περί ορέξεως λοιπόν πρασσοτυρόπιτα. Όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας.

Και ... καλό καλοκαίρι όλο εκπλήξεις  .

 

Άσε τις πρασοτυρόπιτες κατά μέρος και έλα να γευτούμε παγωτό καϊμάκι με γλυκό τριαντάφυλλο (δικό σου δώρο) στη βεράντα. Λίγοι κάνουν τόσα ωραία δώρα. Και αν φύγεις σε άλλη παραλία, θα έρθω μαζί σου.

Αν είσαι συνεπής ως προς τον εαυτό σου το BDSM θα είναι συνεπές μαζί σου. Αν έχεις σημάδια (ανεξίτηλα).

Κάνε τα ανεξίτηλα. Αυτό εξαρτάται μόνο από σένα. Θέλει μεγάλη δύναμη να είσαι ο εαυτός σου, ο σημαδεμένος, ο πονεμένος.

Υπάρχουν ψεύτικοι πόνοι και αληθινοί. Εσύ θα επιλέξεις.