Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Έχω τη χαρά και την τύχη να έχω δουλέψει και να δουλεύω με τον εαυτό μου πάνω στα συναισθήματα και το πώς αυτά επηρέασαν τη ζωή σε σχέση και με το συγκεκριμένο περιστατικό.
Επίσης έχω τη χαρά να είμαι μεγάλη σε ηλικία.
Αποφεύγω να γράφω για τόσο προσωπικά θέματα και σε αυτή την περίπτωση το σκέφτηκα πριν το κάνω.
Οτιδήποτε και να διαβάσω λοιπόν δε φοβάμαι μήπως με επηρεάσει με οποιονδήποτε τρόπο.
Επίσης φυσικά και είναι κάτι το οποίο μπορώ να το συζητήσω δημόσια.
Σε αυτό που έγραψα μίλησα για το συναίσθημα μου που ήταν μπερδεμένο.
Το να κατανοήσεις καλύτερα το context μιας δήλωσης το κατανοώ.
Και πάλι βέβαια η ερώτηση τι ηλικία είχε κάποιος με βάζει σε σκέψεις για το τι ακριβώς ρωτάει και προσδοκά να κατανοήσει.
Η απάντηση όμως που έλαβα ήταν ότι η ερώτηση έγινε "έτσι χωρίς λόγο".
Πάνω στο έτσι χωρίς λόγο εγώ προσωπικά δεν βρίσκω το νόημα να αρχίσω κάποια συζήτηση.
Πριν όμως φτάσω εκεί και για να είμαι και σίγουρη το ρώτησα όμως, δεν το υπέθεσα.
Το ότι γράφω κάτι δημόσια δε με κάνει με κάποιο τρόπο υποχρεωμένη να απαντώ όπου κρίνω ότι δεν έχει νόημα η έναρξη μιας συζήτησης.

 

Φυσικά και δεν είστε υποχρεωμένη να απαντήσετε σε οτιδήποτε προσωπικό, αλλά σε ένα θέμα που μόνη σας εκθέτετε έχει μια λογική το προκληθούν ερωτήματα.
Είναι διαφορετική για τον καθένα, η αντίληψη του θέματος που εκθέτετε, όπως το εκθέσατε, κάλλιστα ο αναγνώστης μπορεί να έχει απορία για το αν αυτός που παρενόχλησε μια δεκαπεντάχρονη ήταν δεκαπεντάχρονος συμμαθητής της ή ένας πενηντάχρονος εγκληματίας μαντράχαλος.

 

Αυτό μόνο για να ξεπλύνεις έχει νόημα. Για το άτομο που έχει υποστεί την κακοποίηση, δεν νομίζω να έχει διαφορά. Η πράξη το κακοποίησε το άτομο, όχι η ηλικία του ατόμου που έκανε την πράξη.

 

χα χα εγω και απλό ενδιαφερον να δειξω για κάτι, πως γυρνάει πισω μου δεν ξερω. τουλαχιστον ευχομαι αυτος που σας παρενοχλησε να τιμωρηθηκε . ειτε από τον νόμο είτε από την συνείδηση του, είτε και από τα 2 . εγω και οποιο ενδιαφερον να είχα μου εφυγε.

 

Φυσικά και δεν είμαι υποχρεωμένη να απαντήσω σε οτιδήποτε και σε οποιονδήποτε (τελεία).

Ένα μέλος λοιπόν με ρώτησε κάποια πράγματα πάνω σε μια προσωπική μου δήλωση (αφορούσε εμένα προσωπικά και δεν έγινε καμία σύνδεση της δήλωσης μου με κάποια γενική έννοια ή κατάσταση) με σκοπό να αρχίσει μια συζήτηση.
Στις διευκρινίσεις που ζήτησα δεν έλαβα απάντηση ικανή να με πείσει να προχωρήσω σε απάντηση και άνοιγμα της συζήτησης με το συγκεκριμένο μέλος.
Με ευγένεια λοιπόν απάντησα στο μέλος ότι δεν επιθυμώ να συζητήσω περαιτέρω μαζί του.

Ο καθένας μπορεί να αντιλαμβάνεται ότι θέλει και να έχει όσες απορίες θέλει.

Είδατε να είπα πουθενά ότι το μέλος κακώς έκανε και ρώτησε ή ότι κακώς έχει απορίες;

Έχω όμως κι εγώ το δικαίωμα να αντιλαμβάνομαι ότι θέλω και να έχω απορίες.

 

Τι το βασανίζουμε τότε;

Γιατί συνεχίζετε να εξηγείτε αφού βάλατε τελεία;
Πάει τέλειωσε.
Όλα καλά.

 

Κάπου έχετε μπερδευτεί.
Έβαλα τελεία στη συζήτησή μου με το συγκεκριμένο μέλος όχι στη συζήτηση μαζί σας.
Εάν εσείς θέλετε να βάλετε τέλεια στη συζήτησή μας αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

 

Αν δεν με θεωρείτε κι εμένα οποιοδήποτε με τιμάτε.
Παρόλο που με τιμάτε, πώς θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε μια συζήτηση για την οποία και οι δύο συμφωνήσαμε να μην συνεχιστεί;
Και προπαντός όταν ανεχτήκατε να χαρακτηρίζουν το σχόλιο, που με σεβασμό σας απηύθυνα.

Πολύ ευχαρίστως, αν θέλετε, μπορούμε να κουβεντιάσουμε σε προσωπικό μήνυμα, οτιδήποτε δεν σας προσβάλει, χωρίς παρεμβάσεις αυτού του είδους.

 

"αυτο το συγκεκριμένο μελος" μίασμα σκέτο.

 

https://youtube.com/shorts/NiXDgvOzUXU?feature=share

     

 

Η παρέμβαση δεν ήταν τόσο επι προσωπικού. Η διατύπωση μου οδηγεί βέβαια σε αυτό το συμπέρασμα , οπότε ζητώ συγγνώμη.
Όμως γενικότερα , συνειδητά ή ασυνείδητα, αυτό τείνουμε να κάνουμε. Τέτοιου είδους ερώτηση , μας οδηγεί (συνειδητά ή ασυνείδητα ξαναλέω) στο να δώσουμε ελαφρυντικά ή να "θυμωσουμε" λίγο παραπάνω, όμως κυρίως, οδηγεί στο πρώτο. Πχ

Και πάλι το χρησιμοποιώ ως παράδειγμα και όχι επί προσωπικού. Ο 15χρονος είναι "συμμαθητής", ο 18χρονος ίσως δεν κατανόησε πλήρως, ο 23χρονος Ε ίσως να εξέλαβε λάθος την κατάσταση , ο 30 χρόνος δεν έχει δικαιολογία, ο 50χρονος είναι εγκληματίας και κάθαρμα.
Είτε 15 είναι αυτ@ που ασκεί βία, είτε 60, καταλαβαίνει πλήρως πως ασκεί βία και αυτό (που κάνει) δεν προσφέρει θετικά συναισθήματα στο άτομο που δέχεται τη βία , αλλά συνεχίζει. Οπότε κάτι πηγαινει λάθος σίγουρα μέσα του, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Όπως επίσης ξαναλέω, στο άτομο που ασκείται η βία, δεν παίζει ρόλο η ηλικία αυτ@ που του ασκεί τη βία.
Είτε με μαχαιρώσει 15χρον@ είτε 70χρον@ , ότι μαχαιρωνομαι θα βλέπω εφιάλτη στον ύπνο μου και θα πετάγομαι.
Η πληροφορία της ηλικίας του δράστη, είναι σημαντική μόνο για την αστυνομία (να βρει τον δράστη) ή τον εισαγγελέα/δικαστή (απόδοση ποινής). Για τον μέσο άνθρωπο είτε στο πιο πάνω οδηγεί , είτε είναι απλή περιέργεια, που δείχνει όμως ελλειψη ενσυναίσθησης, καθώς επί της ουσίας, δείχνεις να αδιαφορείς για το σημαντικό και προσπαθείς να καλύψεις την δική σου ανάγκη (την περιέργεια σου).
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σκέψεις και διαπιστώσεις (μου) εκφράζω, δεν κάνω κανενός είδους κήρυγμα.

 

@Mr__despicable δεν θα κάνω τον απολογητή κανενός και ούτε έχει να κάνει με την εμπειρία που έζησε η @D Q Juls ωστόσο:

1. Υπάρχει λόγος που αλλιώς αντιμετωπίζεται από το νομικό σύστημα ο 15 χρονος από τον 60 χρονο
2. Υπάρχει λόγος για το due process, η ανθρώπινη μνήμη δε λειτουργεί όπως η καταγραφή βίντεο.

Αυτό μπορεί να μην αναιρεί το τραυματικό της εμπειρίας σε αυτόν που τη βίωσε ωστόσο το context μπορεί να είναι απαραίτητο για κάποιον τρίτο.

Φυσικά το πως θα προσεγγίσεις ένα τέτοιο θέμα έχει μεγάλη σημασία, η νοσηρή περιέργεια για παράδειγμα είναι NO-GO.