Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Δεν γίνεσαι σκληρή. Μην αυτολογοκρίνεσαι.

 

οποιοδήποτε πράξη χωρίς συναίνεση διώκεται ποινικά.

Που είναι το πρόβλημα σε αυτό;

 

Το καινούργιο μου χόμπι είναι να σκίζω τα χαρτιά από τα αποτυχημένα origami μου.

 

μαλλον τακτοποιηση αποριμάτων ακούγεται αυτό παρά ως χομπι. χομπί είναι κάτι δημιουργικό. τα πετυχημένα origami ας πούμε. ο μοντελισμός πχ. ασχολείται κανεις εδω μέσα με μοντελισμό;

 

 

Είναι κάποιες εσωτερικές αλλαγές που μου συμβαίνουν μεγαλώνοντας τις οποίες τις παρατηρώ. Για κάποιες το συναίσθημά μου και η τελική αξιολόγηση είναι θετικά.
Για κάποιες άλλες δεν έχω καταλήξει ακόμα.

 

Karma is a bitch, ή όπως έγραψε και ο Αισχύλος: "Ἔστι Δίκης ὀφθαλμός, ὅς τὰ πάνθ’ ὁρᾷ"

Αν και με γοητεύει η ιδέα του παραπάνω, στην πραγματικότητα δεν πιστεύω ότι ισχύει, το σύμπαν γενικά δεν δίνει δεκάρα και το μόνο που είναι στο χέρι μας είναι εμείς πως θα αντιδράσουμε.

Η δική σου αντίδραση είναι ανθρώπινη ωστόσο το γεγονός και μόνο ότι σκέφτεσαι μέσα σου "τώρα να χαρώ ή όχι;" σημαίνει ότι είσαι στο σωστό δρόμο, τουλάχιστον όπως το βλέπουν τα δικά μου μάτια.

Δεν μπορείς να ελέγξεις τις αντιδράσεις των άλλων, μπορείς να ελέγξεις μόνο τις δικές σου και αυτό είναι που προσπαθείς να κάνεις.

Δεν είναι σημάδι αδυναμίας να πεις "πούστη όλα εδώ πληρώνονται" παρά το γεγονός ότι είναι σημάδι δύναμης να πεις "δε με ενδιαφέρει τι κάνεις, δε με αγγίζει πλέον, σε άφησα πίσω μου"

 

Καθόλου σκληρή. Το αντίθετο θα έλεγα. Αρκετά επιεικής που διχάζεσαι, δεν χρειάζεται.

 

Δεν έγινες σκληρή δεδομένου ότι εσύ δεν έκανες το παραμικρό για να πάθει καρκίνο στον προστάτη, ούτε τον εμπόδισες να πάει να βρει θεραπεία, ούτε καν ευχήθηκες κακές και επώδυνες εξελίξεις για τον ίδιο, απλά δεν μοιράζεις ενσυναίσθηση όπου να 'ναι και ιδίως εκεί που αισθάνεσαι ότι θα πήγαινε στράφι.

Ακόμα και να απολαμβάνεις τη σκέψη "όλα εδώ πληρώνονται" στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν σε κάνει σκληρή.

Το πραγματικά δύσκολο δεν είναι να αποδεχτείς ότι κάποιες φορές θα νιώθεις, για κάποιους ανθρώπους, ότι όλα εδώ πληρώνονται. Το πραγματικά δύσκολο είναι να μη νιώσεις υπαρξιακή ενοχή για δικά σου παθήματα που σε κάποιους μπορεί να γίνονται αντιληπτά σαν "όλα εδώ πληρώνονται".

 

@elfcat @Dark_Explorer @gaby_m  

 

 

Σίγουρα στην περίπτωση μου δεν πρόκειται για περιστατικό που αφορά συνομηλίκους που ψάχνονται έστω και άγαρμπα. Για να μην υπάρχουν σκιές σε όσα αναφέρω το ξεκαθαρίζω.
Μίλησα μόνο για παρενόχληση και όχι κακοποίηση στη δική μου περίπτωση.

Επίσης θεωρώ πλέον πολύ σημαντικό να μάθουμε στα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία να εκφράζουν όσα νιώθουν και να τα μάθουμε να ρωτάνε! Αυτή είναι η δική μου οπτική.

 

Σαφώς και με βρίσκετε σύμφωνο σε αυτό που λέτε.