Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Το παθαίνω συχνά. Απλά προσπαθώ να έχει για μένα νόημα όταν το κάνω και να μην είναι ανεξέλεγκτο.
   

Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες.  

Όσο και να το έχω δουλέψει η σκιά μέσα μου δεν έφυγε.
Έφυγε ένα κομμάτι του φόβου.
Έφυγε το "τι έκανα λάθος".
Δε νομίζω ότι μπόρεσα ποτέ να θυμώσω.
Ούτε καν τώρα.
Ήταν τόσο μεγάλος ο φόβος μου (όχι μήπως γίνει ξανά) που με είχε μουδιάσει.
Όλο αυτό δούλευε μέσα μου, με τρόπους που ακόμα τους ανακαλύπτω.
Δεν το διαχειρίστηκα όταν συνέβη.
Σαν παιδί τότε αυτός ήταν ο τρόπος μου για να το αντέξω.

Είχα κι αυτή τη σκέψη αυτούσια!

 

 

Ο προβληματισμός μου ήταν και προς τις δύο πλευρές.
Μήπως αυτή η στάση και το συναίσθημα μου με κάνει σκληρή σε βαθμό που με φθείρει;
Ή μήπως είναι μια μορφή εσωτερικής κριτικής ως προς το συναίσθημα μου; Ακόμα κι αν αυτό δεν έχει θετική χροιά.

Με άγγιξε η τελευταία σου πρόταση!

 

Θέλω να σας ευχαριστήσω όλες και όλους για τη συζήτηση.
Δεν είναι κάτι που το έκρυβα.
Στο παρελθόν όμως όσες φορές είχε τύχει να το συζητήσω ήταν μία απλή εξιστόρηση των γεγονότων και όσων ένιωσα εκείνη τη στιγμή.

Τώρα που μου δίνεται η ευκαιρία και να εντοπίσω τα συναισθήματά μου μέσα στα χρόνια αλλά και να συζητήσω για αυτά έστω και σε έναν διαδικτυακό χώρο για μένα είναι κέρδος και βγάζει από μέσα μου ένα μεγάλο μέρος από το βάρος και το σκοτάδι που κουβαλούσα.

Για μένα το μεγαλύτερο πλήγμα που συμβαίνει σε έναν άνθρωπο όταν βρεθεί σε αυτή τη θέση είναι η συντριβή της εμπιστοσύνης προς τους ανθρώπους.

Μου πήρε σχεδόν 30 χρόνια για να το καταλάβω.

 

 

Το πρώτο βιβλίο πολιτικής οικολογίας που διάβασε η γενιά μου ήταν το "Σιωπηλή Άνοιξη" της Ρέιτσελ Κάρσον. Εκεί υπήρχε το "στη φύση δεν υπάρχουν τιμωρίες και επιβραβεύσεις, υπάρχουν μόνον συνέπειες". Αυτό για μένα τα λέει όλα ως προς το "όλα εδώ πληρώνονται". Δεν έχει κανένα ηθικό ή συναισθηματικό πρόσημο, είναι ο λογαριασμός. Ένας λογαριασμός που εξαναγκάζει κάποιον να δεχτεί την ευθύνη των πράξεών του, παλιών, νέων και μελλούμενων. Είναι και μια ανακούφιση, μια διέξοδος. Πληρώνονται, δεν φεσώνονται.

Δεν μπορώ να πω κάτι ως προς την προσωπική σου προσέγγιση του θέματος, τυχόν αναστολές, άμυνες, προβληματισμούς, γιατί δεν γνωρίζω και δεν σε γνωρίζω που και πάλι θα ήταν ένα θέμα αν θα μπορούσα να έχω άποψη. Μπορώ όμως να σου δώσω αυτό που καταλαβαίνω για το "όλα εδώ πληρώνονται" και που εμένα με έχει βοηθήσει.
____________

Πριν από πολλά χρόνια με είχε δείρει κάποιος επειδή δεν του έδωσα επιπλέον ανθρωποημέρες σε ένα project να κάνει τουρισμό αμειβόμενος. Με είχε κοπανήσει στο πάτωμα λίγες φορές να μου πέσει από τα χέρια ένας φάκελος με τα οικονομικά του προγράμματος, με είχε πετάξει μετά με τα μούτρα στον τοίχο και μου είχε ρίξει και μερικές. Μετά από καιρό και ενώ είχαμε αλλάξει - προφανώς - πόστα και δεν είχαμε καμία επαφή, ο εν λόγω πήγε κάπου για τουρισμό, με τον συνηθισμένο ανόητο ως γελοίο τρόπο που το έκανε, πήγε να βγάλει φωτογραφίες, άλλαξε γυαλιά από κοντινά σε μακρινά και αντίστροφα, δεν είδε κάτι σκαλοπάτια, έπεσε και έσπασε τα δυό του χέρια αρκετά άσκημα. Μου το διηγήθηκε ο κολλητός μου και πέσαμε από τις καρέκλες μας από το γέλιο, γελάσαμε μέχρι πολλών δακρύων, δηλαδή γελάσαμε πραγματικά επί πολύ ώρα με την ψυχή μας και ακόμα θυμάμαι εκείνο το γέλιο και το απολαμβάνω.

 

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
Μου αρέσει η δύναμη σου και τη θαυμάζω! Όχι πώς το έχεις ανάγκη αλλά μπράβο!

 

Σε καλό σου, μου βγήκε ο καφές απ' τη μύτη.

 

Εγώ είμαι στο νοσοκομείο και μ'έχουν και αφάγωτη. Θα σέβεσαι  

 

Καλή και γρήγορη ανάρρωση !!!!

Με το καλό να βγεις και να ρημάξεις μια στάνη αντικρυστά!

 

Εδά μου λένε ότι πρέπει να χάσω 40 κιλά! Μα 40 κιλά;; Τι σαδιστόπουλα!

 

Θεωρείτε ότι η αναφορά ενός προσωπικού βιώματος, χαρακτηριστικής περίπτωσης σχέσης Κυριαρχίας -υποταγής, είναι αντικείμενο χλευαστικών σχολίων και πλάκας;

 

περαστικα. να υποθεσω στο νοσοκομειο ειχες αποκλειστικο πεταριδι 24/7;

 

Το "χάνω" είναι ρήμα που στέλνει λάθος μήνυμα στον εγκέφαλο... Το σωστό ρήμα είναι "διώξω"

Συμπάσχω, καθότι ομοιοπαθής

Περαστικά!