Σκέψεις και προβληματισμοί για τις BDSMικές συζητήσεις στο forum

https://www.skroutz.gr/s/21300880/ΒΑΣΙΛΙΚΟ-ΣΤΕΜΜΑ.html

Επενδύετε με πλαστικό, το γυρνάτε ανάποδα και βουαλά 

 

 

Ευχαριστώ.

Το ορίτζιναλ φαντάζομαι θα το πήρε ο μακαρίτης μαζί του...  

 

Πραγματικα ειναι πολύς καιρος που εχω την αισθηση πως διαβάζοντας τα γραφόμενα στο φόρουμ νομιζω πως βλεπω survival

 

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

 

 

Κάπως έτσι είναι νομίζω...

 

Ότι πρέπει να σκορπίζει η αγάπη και να γεμίζουμε φως.  

 

Ακριβώς  

 

Αχ μωρέ, λίγο έλειψα, και θα γινότανε συζήτηση!

Αυτή βέβαια θα ήταν μια ιδιαίτερη bdsmική συζήτηση, όχι μόνο ως προς το ότι αφορά το ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΟ ΤΙΠΟΤΑ αλλά και επειδή, σε αντίθεση με τις περισσότερες πλέον εδώ μέσα, αυτή θα ήταν εύκολο να διεξαχθεί με συν-γνωστό ότι αφορά το ΤΙΠΟΤΑ....

Πλην όμως, δεν θα μπορούσα να συμμετάσχω γιατί αποτάσσομαι τα φου-βου και τας παραφυάδας αυτών, ινστα, τικτόκια, τουίτια, θρέντια κλπ. αλλά θα απολάμβανα να την διαβάζω με συνοδεία ένα ρούμι χωρίς αλκοόλ κι ένα μπολάκι ποπ κορν από φάβα.

Εξηγούμαι ευθύς και ευθέως:

η φράση "θίνκινγκ ιζ ντιφικολτ, δατ'ς γουάι μοστ πιπλ τζατζ" που τα φου-βου κι ο μιμιδόκοσμος λάτρεψαν είναι τόσο κραυγαλέα παπάτζα που είναι φαεινότερο ξεσκούφωτης καράφλας ότι δεν μπορεί να έχει ειπωθεί, όχι από τον Καρλ Γιουνγκ, αλλά από οποιονδήποτε έχει 2 γραμμάρια μυαλό στο κεφάλι του. Διότι πώς είναι δυνατόν να κρίνεις χωρίς να σκεφτείς; Είναι αντιθέτως η ανάγκη κρίσης και διάκρισης, εντοπισμού κριτηρίων κλπ. που έκανε και κάνει τους ανθρώπους να σκέφτονται, ακριβώς για να κρίνουν (στη διχάλα, να πάω από δω ή από κει, για να φτάσω και μάλιστα πιο γρήγορα; )

Εκτός -κι αυτό είναι σημαντικό- αν η αναφορά σε "κρίση" σε μια τέτοια φράση, περιορίζει την δυνατότητα κρίσης μόνο στην έκφραση γούστου, δλδ. στην πάλαι ποτέ (αλλά όχι πια) λεγόμενη "αισθητική κρίση", που δεν πολυχρειάζεται σκέψη. Περισσότερα επ ' αυτού, παρακάτω.

Δεν είναι βέβαια το πρώτο ούτε θα είναι το τελευταίο μιμίδιο-παπάτζα που αποδίδει για δήθεν κύρος τις μπαρούφες του σε "αυθεντίες" και το οποίο χρησιμοποιείται αμυαλώς στο δημόσιο διάλογο. Και στο εδώ μαγαζί συχνάζει η τάση.

Θυμάμαι δε, όχι πολύ παλαιότερα, την έτερη πρωθιέρεια της φου-βου-ικής αδιανόησης της μπούρδας να συγκλονίζεται και να αναρριγά τσιτάροντας ένα μιμίδιο που διάβασε, ότι και καλά ο Φρόιντ έλεγε πως "όπου κι αν έφτασα είχε προηγηθεί ένας ποιητής", και κάτι τέτοιες λιγωτικές μπουρδίτσες που διαβάζονται με μπλε σχολική ποδιά και γλειφιτζούρι. Φράση που φυσικά ο Φρόιντ δεν είπε ποτέ, και που πιο φυσικά κανένας που έχει διαβάσει έστω κι ένα εξώφυλλο σε βιβλίο του δεν θα πίστευε ότι το είπε, αφού 3 γραμμές Φρόιντ φτάνουν για να καταλάβεις την (υπερ)αξία που δίνει στον επιστημονισμό ως ερμηνευτική των πάντων.

Αλλά θα μου πεις γιατί να έχει διαβάσει κανείς Φρόιντ ή Γιουνγκ για να τσιτάρει ατάκες τους;

Και τότε θα σου πω και γιατί να μας τσιτάρεις τα αμελέτητά σου και δεν πας πρώτα να τα μελετήσεις μπας και καταλάβεις αν είπε, τί είπε και γιατί το είπε; Πες μας την άποψη και την αποψάρα ΣΟΥ, νέτα σκέτα, και μπάστα κοζί, κι ας είναι και χαζή. Τί τη θες την αυθεντία του αλλουνού, τρομάρα σου;

Η τάση με τα φο και τα μη-φο ξεκούδουνα μιμίδια της ημιαμάθειας (@Mystique προκρίνω τούτη τη λέξη, καθ' όσον η "ημαθία" συσκοτίζει το πρόβλημα φωτίζοντας το υπάρχον ανεπαρκές μισό, αντί για το ελλείπον ουσιώδες μισό) δεν περιορίστηκε στις νεότερες γενιές οι οποίες αν μη τι άλλο εξ απαλών ονύχων εβαπτίσθησαν στα νάματα της σάχλας υψηλής πτητικότητας που αποκαλούμε διαδίκτυο, οπότε χειρίζονται ευέλικτα, ενίοτε και σκαμπρόζικα, την ελαφρότητά τους.

Επεκτάθηκε ραγδαία και σε μερικούς 50φεύγα και 60φεύγα, νεόγερους και νεόγριες, που ξανανιώνουνε θαρρούν με το να τσαλαβουτούν στο τσαλαφούτι των φου-βου με τη χάρη λιβελούλας που έτυχε να έχει πόδια ελέφαντα... Αυτή η κατηγορία χρηστών σόσιαλ, τα παίρνει και στα σοβαρά! Χτίζουν και θεωρίες από τα μιμίδια, κι αν είναι από κάτω και κανά όνομα βαρύ σαν ιστορία, πιστεύουν κιόλας ότι ψαύουν κι αυτοί μαζί με τους "τιτάνες" τα όρια της ανθρώπινης σκέψης ει μη και ότι πιάνουν τον Πάπα από το όσχεο!

Δεν είπε λοιπόν τέτοιες παπάτζες ο Καρλ Γιουνγκ. Για την ακρίβεια έγραψε, εμφανώς ειρωνικά:

"Το να σκέφτεσαι είναι δύσκολο, οπότε ας αφήσουμε το ΚΟΠΑΔΙ να βγάλει απόφαση / να βγάλει κρίση!" (ο τονισμός δικός μου, το θαυμαστικό του Καρλ).

Ο Γιουνγκ θεωρούσε το να κρίνεις κάτι ΘΕΤΙΚΟ, όχι κάτι αρνητικό, κάτι που τάχα το κάνουν όσοι δυσκολεύονται να σκεφτούν (όπως νομίζουν αυτοί που τον μαθαίνουν από τα φου-βου).

Μια έγκυρη σύντμηση του χωρίου αυτού θα ήταν: "Δεν κρίνουν, μόνο όσοι δεν μπορούν να σκεφτούν!"

Ακριβώς το ΑΝΤΙΘΕΤΟ από την παπάτζα.

Ομως δεν είμαστε εδώ για να στηλιτεύσουμε το λάθος. Εξάλλου λάθη δεν υπάρχουν. Μόνο "επικοινωνιακά λάθη" υπάρχουν, το μάθαμε κι αυτό.

Είμαστε εδώ για να ψάξουμε την αιτία της συγκεκριμένης ΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ των λεγομένων του Γιουνγκ και κυρίως να δούμε πώς αυτή μπορεί να φωτίσει τις (μη) συζητήσεις στο φόρουμ.

Ελπίζω να μην πει κανείς θιασώτης της παπάτζας ότι δε χώραγε στο ιματζάκι η ακριβής φράση του Γιουνγκ - αν και δεν θα μου προκαλούσε έκπληξη. Εκπληξη θα μου προκαλούσε αν "χώραγε". Και τούτο επειδή φρονώ:

1) Θα ήταν απολύτως αδύνατο τα σόσιαλ να προωθούν ένα σλόγκαν που λέει μην είστε ΓΙΔΙΑ και ακολουθείτε το κοπάδι επειδή βαριέστε να σκέφτεστε, καθίστε σκεφτείτε και βγάλτε δικιά σας κρίση!

Θα ήταν αδύνατο, όχι γιατί συνωμοτούν οι Ρότσιλντ με τους Γεροβασιλείου και τους Παπαϊωάννου (όλοι διάσημοι οινοποιοί) . Θα ήταν αδύνατο γιατί δεν εξυπηρετεί τους καταστατικούς τους σκοπούς. Τα σόσιαλ βγάζουν λεφτά με δύο νομιμότατους τρόπους: πουλώντας πράγματα στα ΓΙΔΙΑ και πουλώντας πληροφορίες για τα ΓΙΔΙΑ στους ενδιαφερόμενους. Πώς να πουλήσουν σε ανθρώπους που δεν είναι ΓΙΔΙΑ; Και πώς να πουλήσουν μαζικά σε ενδιαφερόμενους πληροφορίες για τους ανθρώπους που σκέφτονται και κρίνουν; Αγοραστής σε περίσκεψη έχει υπάρξει, καταναλωτής όχι. Τί να τον κάνουν αυτοί τον αγοραστή, που αγοράζει μια στα τόσα; Καταναλωτή θέλουνε, να καταναλώνει ότι του δίνουν (αντικείμενα, μόδες, ιδέες, πεποιθήσεις...)

Μα θα μου πείτε, δεν τα βγάζουν τα φου-βου αυτά τα μιμίδια, ένας πρωτο-κόπανος το ανεβάζει και μετά πολλαπλασιάζεται από τα ΓΙΔΙΑ, έστω με τον αλλοιγόρυθμο, δλδ. με ρυθμό που τον ελέγχουν άλλοι. Μα αυτό σας λέω, αλλά δε θέλετε να το διαβάσετε. Να το πω πιο απλά...

2) Θα ήταν αδύνατο τα ΓΙΔΙΑ να μην φροντίσουν από μόνα τους για τον επιπολασμό αυτής της παπάτζας (= να μην ανεβάσουν τη δημοτικότητα της, 526 εκατ. αναφορές λέει ο γούγλης)

Θα ήταν αδύνατο, όχι μόνο λόγω άγνοιας και μη ικανότητας σκέψης στην οποία επί πολυετία εξασκούνται, με αλλοιγόρυθμους που τους διαλέγουν τί να δουν και να "αναγνώσουν" (όχι διαβάσουν) κάθε μέρα. Θα ήταν αδύνατο γιατί τα ΓΙΔΙΑ έχουν παστωθεί μέσα στην μιντιακή γλώσσα, σε μια γλώσσα που παράγει σημαίνοντα εν αγνοία της σημασίας τους (ο συνοπτικός ορισμός του τσατ-τζι-πι-τι). Γι αυτό και είναι τα ΓΙΔΙΑ πρώτα στην αγαλλίαση για τα τσατ-τζι-πι-τιά, επειδή είναι η γούρνα με νερό που καθρεφτίζει όταν σκύβουν τη δικαίωσή τους - σου λέει αν αυτά έχουν, έστω τεχνητή, νοημοσύνη, άρα και τα ΓΙΔΙΑ τα ίδια θα έχουν νοημοσύνη, αφού και τα δύο είδη μηρυκασμού προέρχονται από το "κουκιά έφαγες, κουκιά μολογάς".

Θα ήταν επίσης αδύνατο επειδή οι πολλοί χρήστες των σόσιαλ και σίγουρα όσοι καταπίνουν αμάσητα τα μιμίδια και τα μηρυκάζουν βρίσκονται εκεί ακριβώς για να είναι ΓΙΔΙΑ: έχουν πιθανότατα οδηγηθεί στο να μαντρωθούν στο μαντρί από το ΦΟΒΟ της πραγματικής ζωής, είναι στα σόσιαλ για να ξέρουν τί τους "ξημερώνει", "τί παίζει", επειδή η πραγματική ζωή τους αναγκάζει να ΚΡΙΝΟΥΝ και να εκτίθενται στην ΚΡΙΣΗ των άλλων, ως πρόσωπα, όχι ως προσωπεία...

3) Bonus κανονάκι:

Γι αυτά και για άλλα, οι δυνατότητες της οποιασδήποτε δημόσιας ονλάιν συζήτησης τελικά έχουν περιοριστεί δραστικά τα κάμποσα τελευταία χρόνια: τισκεφτέδες και ότιναναιτζούδες εξασκούν μαζικά το αναφαίρετο δικαίωμα στο δημόσιο ρέψιμο, σκατοψύχες το αναφαίρετο δικαίωμα στις δημόσιες εμέσεις και κενώσεις - εντ δατ'ς οκ, μολονότι βαφτίζουν τις εξαγωγές τους "απόψεις" και "επιχειρήματα" και πολεμούν για τη διατήρηση της ανηλικίωσής τους με το λάβαρο του "θα σέβεσαι!", προσπαθώντας να πουλήσουν ως "μπολιτισμό" την ασυλία που ζητούν απέναντι στην πιθανότητα να κρίνεις / διακρίνεις / επικρίνεις / κατακρίνεις τις εξαγωγές τους, επίσης δημόσια. Αν έχεις άλλη άποψη, σου λένε, διατύπωσέ τη και συ να νιώσεις καλύτερα. Αρκεί να MHN KΡΙΝΕΙΣ (τη δικιά τους και γενικά) ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙΣ.

"Μπολιτισμός ρε μούτρα", χωρίς πάλη ιδεών, άντε το πολύ με απλή παράθεση (μας κάνουν τη χάρη), χωρίς συγκρούσεις κι αναταράξεις. Καλπάζει το φαινόμενο και ήδη, στη γαληνοτάτη 5η γαλλική δημοκρατία όπου (με διαταγμα του Λουί του Μακρού φυσικά...) απαγορεύτηκαν όχι μόνο οι διαδηλώσεις κατά της αστυνομικής βίας (πώς το πες ότι το θες ρε μεσιανέ; "απ΄όπου κι αν προέρχεται"; ναι, αλλά όταν φτάνει το σκατό στην κάλτσα; χαχαχα... ) αλλά απαγορεύτηκαν και τα πυροτεχνήματα στην εθνική εορτή (εξαιρούνται οι κρότου-λάμψης, από εξειδικευμένο προσωπικό), με τη γνωστή φιλόσοφο Μαρίν Λεπέν να υπερθεματίζει με το επιχείρημα "οι σοβαροί άνθρωποι θέλουν ηρεμία", ξεβρακώνοντας μεμιάς το φερετζέ απ' όλα τα τάχα μου σοβαρά "μεσιανά κατάρτια" για το ποιοί γουστάρουν ηρεμία και ποιοί όχι.

Κι έτσι, όπως υποσχέθηκα, ερχόμαστε ξανά στο ότι στο θαυμαστό καινούργιο ( ; ) κόσμο, όλες οι επιτρεπόμενες κρίσεις που μπορείς να εκφέρεις είναι κρίσεις γούστου. Αυτές δεν θέλουν ιδιαίτερη σκέψη, έρχονται απ το γαστρικό ή απ΄ το υπογάστριο. Δεν είναι τυχαίο ότι τα φου-βου αποφάσισαν μετά από χρόνια μη-σκέψης πως θα υπάρχει μόνο Λίκε, όχι Ντισλίκε. Αντε και καμμιά καρδούλα, επειδή η αγάπη θα σώσει τον κόσμο. Για κάθε τι που εμφανίζεται δημόσια καθοδηγείσαι απλώς να πεις "είναι του γούστου μου" ή να αδιαφορήσεις.

Με χαρά τρελή, τα ΓΙΔΙΑ τραγουδούν
"Λίκε, λίκε είσαι εδώ;" και τα Λίκε τους μετρούν....

Ε, όλη αυτή η αποσάθρωση της δυνατότητας δημόσιας ονλάιν συζήτησης γενικά, έχει μια κάποια επίπτωση και στις bdsmικές συζητήσεις εντός του φόρουμ.

Ειδικότερα όμως για το φόρουμ: έψαχνα τις προάλλες κάτι για το φετιχισμό σε παλιά νήματα και ο αλλοιγόρυθμος με έριξε πάνω σε αυτό το νήμα. Οχι πάρα πολύ παλιό, μια ντουζίνα χρόνια. Διαβάστε αυτή τη συζήτηση και πείτε μου, ποιές τρίχες, απ΄αυτές που ενοχλούν την ευθυψωλία σας, της λείπουν;

Εχει πάθη, εντάσεις, ιδιοσυγκρασιακές γραφές (ακόμη και στη μορφή!), οθοριτέιτιβ ρητορείες, κενολογίες, -ισμούς, αντεγκλήσεις, επιθέσεις επί προσωπικού, ατάκες, εξυπνακισμούς, θρησκευτικές αναφορές (η θρησκεία είναι μέρος της γραμματείας μας) πολιτικές αναφορές (η πολιτική είναι μέρος της κοινωνιολογίας μας) - Υπάρχουν τα-πάντα-όλα (τα ανθρώπινα) που υπάρχουν και στο εδώ και τώρα, ΚΙ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ....

Τι υπάρχει εκεί και δεν υπάρχει εδώ; καλέ τι λέει η ταμπελίτσα που βαστάει ο Ντάμπο το ελεφαντάκι στο κέντρο του δωματίου;;; (τον βλέπετε; )

ΤΑ Π-Ρ-Ο-Σ-Ω-Π-Α ... αυτό λέει η ταμπελίτσα...

Βλέπετε αυτά τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε κείνη τη συζήτηση να υπάρχουν ακόμη στο φόρουμ; ή αν υπάρχουν να εμπλέκονται σε κάποια συζήτηση σήμερα; (πού να την βρουν; με ποιόν να την κάνουν; όσοι απομείναν παίρνουν ένα ταξί όλοι μαζί και την κάνουν αν θέλουν..)

Μα τι Προσώπατα τέλος πάντων ήταν αυτά; Μην ήταν θεοί του σιμπαρί;;;; Μιστρέσσες και Μαστόρηδες του κνούτου;;; ιερείς κι ιέρειες της στάσης του ψωλιού, σάρκινου και πλαστικού ;;;

ΟΧΙ.

Ηταν απλώς πρόσωπα που συνδύαζαν τουλάχιστον 3 ιδιότητες:

α) Ασκούσαν BDSM και είχαν γνώμη γι αυτό, γνώμη που ερχόταν από τις σκέψεις και τους αναστοχασμούς που αναγκάστηκαν να κάνουν πάνω στις βιωματικές εμπειρίες τους

β) Ενδιαφέρονταν για BDSM και αποζητούσαν να δουν και να σχολιάσουν διαφορετικές οπτικές, που ίσως είχαν έρθει από διαφορετικές ή ίδιες εμπειρίες ώστε να προχωρήσουν και να ρυθμίσουν τις δικές τους σκέψεις

γ) Ήξεραν τί τους γίνεται ως προς το BDSM -κάποιοι/ες ήξεραν και γενικότερα- και επιθυμούσαν να το εκφράσουν.

Για να μην σας πω το παταγώδες που προκύπτει από τα παραπάνω: εφορμούσαν από το ότι το BDSM υπάρχει!

(σημείωση για ηλίθιους και πανηλίθιους - κάνω ακόμη τη διάκριση αν και προσφάτως μου υποδείχθηκε ορθώς, ότι διάττων πρόσφατο μέλος του φόρουμ κατόρθωνε να συνδυάζει και τις δύο ιδιότητες σε ένα και το αυτό πρόσωπο, το δικό του: αναγνωρίζω πολλά περισσότερα τέτοια πρόσωπα που πέρασαν από το φόρουμ απ΄όσα χωράει εκείνο το νήμα και μερικά {λίγα} τέτοια πρόσωπα που ήρθαν αργότερα. Ηταν τυχαίο το παράδειγμα νήματος που έδωσα. Εχει κι άλλα πολλά τέτοια νήματα το φόρουμ με άλλους ή και τους ίδιους συζητητές. Το ζήτημα είναι γιατί δεν είναι πλέον {ενεργά} εδώ τα παλιά και γιατί δεν ήρθαν περισσότερα αργότερα. )

Αυτά. Τι αλλα;

Οσοι από σας φτάσατε ως εδώ παρόλο που δεν καταλαβαίνατε λέξη, αξίζετε παραπάνω από μία εικονίτσα, οπότε σας βάζω κλιπάκι που εξηγεί το πρόβλημα ξεκάθαρα με ανιμέισο:



Dream

ΥΓ1 Όποιος/α πάλι αηδίασε με το φόρουμ και θέλει να δει μια πραγματικά πολιτισμένη συζήτηση με επίπεδο, ευγένεια, διάλογο, επιχειρήματα και σύνθεση διαφορετικών απόψεων, με πάθη αλλά χωρίς αναταράξεις, μπορεί να αναζητήσει την ταινία Ντι ΒανζέεΚονφερέντς του 2022. Στηριγμένη σε αληθέστατα γεγονότα, παρουσιάζει την πραγματική συνάντηση ανώτατων αξιωματούχων του Ράιχ στη λίμνη Βανζέε το 1942 και όλη τους τη συζήτηση για τον οριστικό σχεδιασμό και την επικύρωση της Τελικής Λύσης στο πρόβλημα των εβραίων. Ιμπέκαμπλ. Ηταν οι Αριστοι της εποχής.

ΥΓ2. Αν ντε και καλά πρέπει να γίνει συζήτηση στο φόρουμ για το ποιός και πώς μπορεί να διατυπώνει κρίση, έχω να προτείνω μιαν άλλη ρήση, ανωνύμου του έλληνος, κάπως πιο ταιριαστή με την εδώ θεματολογία: Στο φαΐ και στο γαμήσι, ο θεός δεν κάνει κρίση. Τα ΓΙΔΙΑ μπορούν να ελέγξουν ότι έχει κάνει την εμφάνισή της και στα φου-βου και να την υιοθετήσουν άφοβα.

 

Χαμογελάω..
Όπως και νά χει, η «Ημαθία» ( με κεφάλαιο παρακαλώ για να έχει το σωστό το νόημα, το κουλτουριάρικο) είτε φωτίζει το υπάρχον, είτε το ελλείπον, επικυρώνει πάντα τούτο: το μισό.. 

 

Μηπως να φτιαχτεί μια ενότητα "πολιτικό καφενείο" να ξεσαλώνουν οι φιλοι των πολιτικών (βλ. κομματικών) συζητήσεων και να ηρεμήσουμε σε ολες τις άλλες ενότητες απο τις κομματικές τοποθετήσεις (βλ. αντιπαραθέσεις)?

 

Από την Δευτέρα το βράδυ που διάβασα το ποστ, γελάω μόνη μου με την εξής κρυάδα που μου ήρθε και δύο 24ωρα μετά δεν μπορώ να αντισταθώ στην ακατανίκητη επιθυμία να την γράψω: Η φήμη ότι ο Γιούνγκ είναι ο στιχουργός του Shadow on the wall ελέγχεται προς το παρόν ως ανακριβής  
Εντάξει σταματάω και απολογουμαι.
Με όσα σημεία και αν διαφωνώ ή συμφωνώ σε αυτό το κείμενο, ήθελα να πω ότι είναι εξαιρετικά μεγάλο το χαμόγελο να εξακολουθούν να γράφονται έστω σπάνια κάποια τέτοια εδώ  
Αυτή η αβάσταχτη μουλτινοποιηση εγκεφάλων (της γνωστής μπράντας mulinex) της μετανεωτερικότητας κάπου ώπα.
Το αυτό και το εμφατικό ντιμπέιτ περί γνώμης ή άποψης λες και πάνω από 10 στους 100 γνωρίζουν πραγματικά τι εστί άποψη...

 

Ιπτάμενοι δίσκοι by gaby_m posted 17 July 2023 at 22:48

Σε αυτή τη συγκεκριμένη έκδοση του Flying Saucers: A modern myth of things seen in the sky" (αρχική 1959), στο κεφάλαιο 3 "UFO s and dreams", στη σελίδα 39, ο Γιουγκ γράφει:
"Therefore it does not commend itself to the relatively unconscious man driven by his natural impulses, because, imprisoned in his familiar world, he clings to the commonplace, the obvious, the probable, the collectively valid, using for his motto: “Thinking is difficult, therefore let the herd pronounce judgment!” It is an enormous relief to him when something that looks complicated, unusual, puzzling and problematical can be reduced to something ordinary and banal, especially when the solution strikes him as surprisingly simple and somewhat droll. The most convenient explanations are invariably sex and the power instinct, and reduction to these two dominants gives rationalists and materialists an ill-concealed satisfaction: they have neatly disposed of an intellectually and morally uncomfortable difficulty, and on top of that can enjoy the feeling of having accomplished a useful work of enlightenment which will free the individual from unnecessary moral and social burdens."

Μεταφράζω: "Ως εκ τούτου δεν κατατάσσει τον εαυτό του στον σχετικά ασυναίσθητο άνθρωπο που κινείται από τις φυσικές του παρορμήσεις, καθότι φυλακισμένος στον οικείο κόσμο του, προσκολλάται στον κοινό τόπο, στο προφανές, στο πιθανό, στο συλλογικά έγκυρο, έχοντας για σύνθημα το "το να σκέπτεσαι είναι δύσκολο, για αυτό ας αποφανθούν τα πλήθη!". Είναι μια τεράστια ανακούφιση για αυτόν, όταν κάτι που φαίνεται περίπλοκο, ασυνήθιστο, αινιγματικό και προβληματικό μπορεί να περιοριστεί σε κάτι συνηθισμένο και κοινό, ιδίως όταν η λύση αυτή του φαίνεται απίστευτα απλή και κάπως αλλόκοτη. Οι πιο βολικές εξηγήσεις είναι πάντα το σεξ και το ένστικτο εξουσίας, και η αναγωγή σε αυτούς τους δύο κυρίαρχους [ερμηνευτές] δίνει στους ορθολογιστές και στους υλιστές μια ικανοποίηση που δεν κρύβεται: Έχουν ξεφορτωθεί όμορφα μια διανοητικά και ηθικά άβολη κακοτοπιά και από πάνω μπορούν να απολαύσουν την αίσθηση ότι έχουν φέρει σε πέρας ένα δύσκολο έργο διαφώτισης που θα απελευθερώσει το άτομο από αχρείαστα ηθικά και κοινωνικά φορτία."

Προφανής, λοιπόν, η σωστή τοποθέτηση της τελευταίας λέξης του πασίγνωστου αφορισμού. Στο κείμενο του Γιουγκ αυτοπροσώπως.

Να και πώς γίνεται να εδράζεται κρίση επί της ελλείπουσας σκέψης και επί της αμάθειας ή της ημιμάθειας: