Οικογένεια και ορατότητα στο M/s

Νομιζω πως καπου χαθηκαμε στη πορεια της συζητησης.
Δεν διαφωνω μ αυτα που γραφετε, αλλα εγω ειχα στο μυαλο μου αυτο που λεει μεταξυ αλλων το αρχικο ερωτημα:
"Αν το slave ακολουθεί ένα πρωτόκολλο συμπεριφοράς (για παράδειγμα η μαμά έχει πάντα ξυρισμένο κεφάλι ή φοράει μόνιμο κολλάρο ή ο μπαμπάς είναι εκείνος που φροντίζει για όλες τις δουλειές του σπιτιού, καθαριότητα, σιδέρωμα, πλύσιμο, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, ψώνια …) αυτό θα πρέπει να πάψει να ισχύει;"
και με βαση αυτα τοποθετηθηκα.

 

Θεωρώ πως είμαι καθ' ύλην αναρμόδια να απαντήσω... Όμως, ξέρω πως αν θέλει ο Κ, όλα γίνονται  

 

Το παιδι ερχεται πρωτο.
Οι γονεις προσαρμοζονται γυρω απο το παιδι.
Οι γονεις βαζουν τα ορια.
Οι γονεις δημιουργουν τα προτυπα.
Το παιδι μαθαινει κι αναπτυσσεται σιγα σιγα.
Το παιδι μιμειται.
Οι γονεις καθοδηγουν.

 

@Iagos αποφευγεις ν απαντησεις. Θεωρεις οτι το παιδι σου, κανοντας M/s με την μητερσ του, δεν θα καταλαβαινει οτι στο σπιτι επικρατει η πατριαρχια;
Πως θεωρεις οτι θα αντιλαμβανεται την κυριαρχια σου στη μητερα του;
Εχεις σκεφτει την αντιδραση του, οταν θα θελει το ιδιο να κυριαρχει σε αυτη;

 

Εάν μου επιτρέπετε να εκφέρω μια γνώμη πάνω σε αυτό.

Καταρχήν θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι πιστεύω πως όποιος ενήλικας συγχέει το M/s όπου το Μ είναι άντρας με την πατριαρχία νομίζω πρέπει να ψάξει λίγο μέσα του να δει γιατί επικρατεί αυτή η σύγχυση καθώς ουδεμία σχέση έχει το ένα με το άλλο.

Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τις έννοιες κυριαρχία και υποταγή όπως τις αντιλαμβανόμαστε εμείς. Είναι στο χέρι του γονιού όπως προανέφερα όσο το παιδί μεγαλώνει και αποκτά όλο και πιο σύνθετη σκέψη να του εξηγήσει ότι η ασυμμετρία ανάμεσα στους δύο γονείς δεν σημαίνει υπεροχή ενός όντος επί του άλλου. Είναι στο χέρι του γονιού να εξηγήσει στο παιδί ότι μια σχέση μεταξύ ενηλίκων είναι διαφορετική από την σχέση ενός γονιού με το παιδί του, ότι υποταγή δεν σημαίνει ότι το Κ σκέλος είναι ανώτερος άνθρωπος. Είναι εύκολο να υπάρξει σύγχυση από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά είναι στο χέρι του γονιού να μορφώσει ανάλογα το παιδί του ώστε να μην υπάρχει κανένα μπέρδεμα αναφορικά με τη θέση του καθε μέλους της οικογένειας.

 

Ψυχολογος δεν ειμαι, απο εμπειρια μιλαω, το ξεκαθαριζω.
Οπως εγραψα και νωριτερα, πιστευω πως το παιδι μαθαινει απο το παραδειγμα του γονιου και οχι απο τα λογια του.
Αν το παιδι σε βλεπει να κλεβεις, οσες φορες και να του πεις οτι ειναι κακο, αφου σε εχει δει, το θεωρει σωστο.
Αν του πεις να μη καπνιζει κι εχεις το τσιγαρο στο χερι, παλι το ιδιο αποτελεσμα θα εχεις.
Θα πρεπει να μεγαλωσει αρκετα για να μπορεις να κανεις τετοιες κουβεντες και ναι, πιθανον να του περασεις καποια μηνυματα, βαθια μεσα του ομως θα μενουν οι εικονες που εχει δει στη μικρη του ηλικια.
Δεν ειναι καθολου ευκολο να μεγαλωσεις ενα παιδι οπως το θελεις, το παιδι ειναι κατι αυτονομο και απροβλεπτο. Εχει τον χαρακτηρα του, τη προδιαθεση του και απο δικη μου εμπειρια παλι, δυο παιδια, απο ιδιους γονεις, στο ιδιο περιβαλλον, αλλοι ανθρωποι.
Οτι και να κανεις, ρισκο ειναι. Ετσι πιστευω.
Επιλογη του καθε γονιου και ευθυνη του ειναι το πως θα συμπεριφερθει στο παιδι του, αλλα μανουαλ με οδηγιες δεν υπαρχει.

 

Δεν χρειάζεται να εξηγήσει τίποτε, αρκεί το παιδί να αντιλαμβάνεται ότι ο μπαμπάς αγαπάει και νοιάζεται την μαμά, η μαμά αγαπάει και νοιάζεται τον μπαμπά και οι δύο μαζί αγαπούν και νοιάζονται το παιδί. Όλο αυτό το αγαπητικό περιβάλλον αποτελεί την μεγαλύτερη ασφάλεια για το παιδί.

 

Ούτε κι εγώ είμαι ψυχολόγος. Και δεν έχω και καμιά εμπειρία σε M/s όπως έχω ξαναπεί. Συμφωνούμε απόλυτα πάντως στα όσα γράφετε.

Μια απορία μόνο. Γιατί εξισώνετε το M/s με την κλοπή ή το κάπνισμα;

 

Δεν εξισωνω τιποτα.
Παραδειγματα εφερα για να τονισω αυτο που λεω.
Γιατι νομιζω ειναι τα πιο χαρακτηριστικα, καμμια σχεση με εξισωση.

 

O λόγος που ρώτησα είναι πως στα παραδείγματα που αναφέρατε ο γονιός κάνει κάτι που δεν θέλει να αντιγράψει το παιδί (κλέβει, καπνίζει). Ένας γονιός σε σχέση M/s θα κρατήσει σίγουρα κάποιες πρακτικές πέρα απο τα μάτια του παιδιού του, όχι όμως γιατί κάνει κάτι κακό (όπως το να κλέβει), αλλά γιατί το παιδί δεν είναι ακόμα σε θέση να καταλάβει ή και γιατί αυτές οι πρακτικές είναι ανάμεσα στο ζευγάρι και δεν υπάρχει λόγος να μοιράζονται με την υπόλοιπη οικογένεια. Θεωρώ πώς τα ανωτέρω παραδείγματα είναι άστοχα απλά προς το θέμα συζήτησης για αυτό ρώτησα ως προς την εξίσωση. Δεν διαφωνώ πώς το παιδί θα κάνει ότι βλέπει κι όχι ότι του λέμε, διαφωνώ όμως στο να λέμε ότι μια σχέση M/s είναι το ίδιο με μια κλοπή.

 

Γραφετε: "Καταρχήν θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι πιστεύω πως όποιος ενήλικας συγχέει το M/s όπου το Μ είναι άντρας με την πατριαρχία νομίζω πρέπει να ψάξει λίγο μέσα του να δει γιατί επικρατεί αυτή η σύγχυση καθώς ουδεμία σχέση έχει το ένα με το άλλο."
Ως προς τον ενηλικα, συμφωνουμε, δεν χρειαζεται παραπανω συζητηση νομιζω, ας το δουμε ομως με τα ματια ενος παιδιου.
Ας υποθεσουμε πως θελουμε να το διδαξουμε πως ολοι οι ανθρωποι ειναι ισοι, εχουν τα ιδια δικαιωματα και υποχρεωσεις και πως δεν πρεπει να υπαρχει καμμια διακριση για κανενα λογο, ειτε λεγεται φυλλο, χρωμα, θρησκεια κλπ κλπ.
Παραλληλα εχει μια μητερα, η οποια δεν κουναει βλεφαρο αν δεν παρει αδεια, στεκεται σουζα μπροστα στον πατερα, αναπνεει οταν της πει και σκαει οταν τη διαταξει.
Μια ματια του πατερα ειναι αρκετη για να παγωσει το σπιτι ολοκληρο.
Τι θα καταλαβει και τι θα βιωσει αυτο το παιδι; Τι θα του μεινει για τον συσχετισμο μητερας - πατερα;
Δε νομιζω πως χρειαζεται να επεκταθω αλλο, ο καθενας ας βγαλει τα συμπερασματα του.
Αυτο σκεφτομαι σε σχεση παντα με το αρχικο ερωτημα του νηματος, την ορατοτητα της σχεσης, οχι απλα τη σχεση.