Οικογένεια και ορατότητα στο M/s

Διαβαζω το νημα με ιδιαιτερο ενδιαφερον απο την αρχη, κ ομολογουμενως συναντω πολλες αποψεις που μοιαζουν φαινομενικα, πλην ομως διαφέρουν σε μικρες λεπτομερειες που κατα τη γνώμη μου κανουν τη διαφορα.
Δεν σκοπευα να τοποθετηθω, μιας και δεν εχω εμπειρια στο M/s, ομως η παραπανω προταση με ταρακουνησε ως μητερα, και γι'αυτό αποφασισα να πω την ταπεινη μου γνωμη.

Συμφωνω οτι το slave καθισταται αβουλο απο τη στιγμη που επελεξε να παραδωσει τον ελεγχο. Ο ελεγχος ομως αυτος αφορα στο ιδιο το slave και μονο, και οχι στο παιδι που δημιουργήθηκε (που δεν πρεπει να ξεχναμε οτι είναι ενας νεος ανθρωπος κ μελλοντας ενηλικας).
Απο κει κ περα, ο Μ, αποφασιζοντας οτι τις τελικες αποφασεις για την ανατροφη του παιδιου θα τις παιρνει ο ιδιος (ακομη κι αν πολυ σωστα αναφερθηκε οτι το παιδι δεν ειναι καλο να το γνωριζει, ποσο μαλλον να βρισκεται αντιμετωπο με διχογνωμια), αυτοματα "στερει" απο την οικογενεια του την πιθανοτητα (εστω κ ελαχιστη) μια δευτερη γνωμη να ειναι τελικα σωστοτερη ως προς τη σωστο μεγαλωμα του παιδιου. Ναι, αναφερατε οτι το s δεν εχει υποστει λοβοτομη κι οτι θα μπορει να εκφρασει τη γνώμη του, ομως εαν βρεθειτε μπροστα σε μια διαφωνια κ ειναι δεδομενο οτι την τελικη αποφαση θα την λαβει ο Μ, τοτε πρακτικα δεν εχει ιδιαιτερο νοημα το s να εκφρασει την ανησυχια του ή τη διαφορετικη του αποψη.
Προσπαθω να πω οτι το μεγαλωμα ενός παιδιου ειναι μια εντελως ξεχωριστη συνθηκη κ, κατα τη γνώμη μου παντα, θα επρεπε να αντιμετωπιζεται ως τετοια κ να μην σχετίζεται πουθενα με τη σχεση που εχουν οι γονεις μεταξυ τους. Οι γονεις μπορουν να σχετιζονται με οποιον τροπο θελουν εφοσον ειναι και οι δυο ενηλικες κ το εχουν συμφωνησει. Στα παιδια ομως πρεπει να δινεται η ευκαιρια να μεγαλωσουν με οση περισσοτερη αγαπη, προσοχη, λογικη, ενσυναισθηση ειναι δυνατον, μεχρι τα ιδια να αναπτυξουν τη δικη τους προσωπικοτητα κ να ειναι ικανα να κανουν τις δικες τους επιλογες. Επομενως, κ παλι κατα τη γνωμη μου, οσο περισσοτερες διαφορετικες οπτικες κ αποψεις μεσα σε μια οικογενεια, τοσο περισσοτερες πιθανοτητες για πιο ολοκληρωμενες αποφασεις.
Αυτα οσον αφορα στη συγκεκριμενη προταση. Επειδη ομως το νημα αναφερεται στην ορατοτητα, εχω να πω τα εξης:
Τα παιδια μεχρι μια ορισμενη ηλικια ειναι αδυνατον να κατανοησουν τι αντιπροσωπευει αυτο που βλεπουν, κι επομενως απλα αναπαράγουν κινησεις κ συμπεριφορες. Δυο γονεις σε σχεση M/s καλούνται απλα να βρουν τα πατηματα τους χωρις οι κινησεις κ οι συμπεριφορα τους να γινονται αντικειμενο μιμησης για το παιδι. Αυτο δε σημαινει οτι πρέπει να περιορισουν τη σχεση τους εντος της κρεβατοκαμαρας, σημαινει ομως οτι θα πρεπει να προσαρμοσουν τον τροπο που αποκαλουν ο ενας τον αλλον, τον τροπο που ντυνονται (εαν μεχρι τωρα πχ το s κυκλοφορουσε στο σπιτι με κολαρο), κ οτιδηποτε θα μπορουσε να επηρεασει το παιδι με οποιονδηποτε τροπο στη συμπεριφορα του.
Οταν το παιδι φτασει σε μια ηλικία που ειναι σε θεση να κατανοησει τη σχεση που έχουν οι γονεις μεταξυ τους γιατι εκεινοι το επελεξαν, τότε φυσικα θα πρεπει να του μιλησουν μαζι κ να του εξηγησουν τους λογους για τους οποιους σχετιζονται με αυτον τον τροπο, φροντιζοντας παντα να ξεκαθαρισουν οτι αυτος ειναι ΕΝΑΣ τροπος αναμεσα σε πολλους που μπορουν να σχετιζονται δύο ανθρωποι κ δεν αποτελει κανονα, παραδειγμα προς μιμηση ή παράδειγμα προς αποφυγη.

Αυτα απο μενα, κ ξανατονιζω οτι ειναι καθαρα προσωπικη μου γνώμη ως γονιος.

 

Η σκλαβα μαμα ειναι αβουλο ον; ναι ή οχι;

 

@Venus88 Ευχαριστώ για τη συμμετοχή στο νήμα.

Ευχαριστώ επίσης για τον χρόνο που διαθέσατε ώστε να καταθέσετε τη γνώμη σας μέσα από ένα προσεγμένο κείμενο με λογικά επιχειρήματα.

Θα σας πω και Εγώ τη γνώμη Μου.

Δύο ή περισσότεροι άνθρωποι εισέρχονται και διαμορφώνουν τη ζωή τους σε μία σχέση ολικής παράδοσης ελέγχου επειδή Ε/έχουν συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί ότι καμία άλλη μορφή συσχετισμού δεν τους κάνει ευτυχισμένους.

Δύο ή περισσότεροι άνθρωποι που εισέρχονται σε μία σχέση ολικής παράδοσης ελέγχου το κάνουν γιατί η συμμετρική ζωή δεν Τ/τους ταιριάζει.

Δεν είναι, "τώρα Ε/έχουμε M/s αλλά αφού υπάρχει ένα παιδί το χαλαρώνουμε και λίγο προς το συμμετρικό".

Αν συμβεί κάτι τέτοιο το M/s σιγά, σιγά καταλύεται.

Και όταν καταλυθεί το M/s ο χωρισμός είναι μονόδρομος.

Και αυτό γιατί απλά οι άνθρωποι που εμπλέκονται στον συσχετισμό θα ασφυκτιούν.

Και δεν υπάρχει χειρότερο από τα να βρίσκεται κανείς σε μια σχέση είτε συμμετρική είτε ασύμμετρη που να νιώθει ασφυξία.

Το Έγραψα και εδώ

Στο δικό Μου πλαίσιο ισχύει το παρακάτω

Δεν είναι αξίωμα είναι πλαίσιο.

Σε κάποιο άλλο πλαίσιο Η/Ο Ιδιοκτήτρια/ης μπορεί να Έχει την τελική απόφαση χωρίς να επιτρέπει ούτε καν στο slave τη δυνατότητα να εκφέρει γνώμη.

Σε κάθε περίπτωση, M/s Ε/έχουμε όταν η τελική απόφαση ανήκει Στην/Στον Ιδιοκτήτρια/η είτε υπάρχει παιδί είτε όχι.

Σας φαίνεται λάθος;

Εμένα Μου φαίνεται διαφορετικό.

Γιατί είναι σωστό μόνο ό,τι σχετίζεται με τη λογική της συμμετρίας ενώ η λογική της ασυμμετρίας είναι λάθος;

Στην εισαγωγή της αρχικής Μου τοποθέτησης έγραψα ότι δεν υπάρχει μόνο ένα μοντέλο που ρυθμίζει τη λειτουργία μίας οικογένειας.

Υπάρχουν διαφορετικές οικογένειες οι οποίες φρονώ ότι πρέπει να συμπεριλαμβάνονται σε οποιαδήποτε συζήτηση αφορά στην οικογένεια είτε σε πολιτικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο και να είναι ορατές.

Ακόμα και σήμερα το 2023 όταν γίνεται συζήτηση είτε σε πολιτικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο για την οικογένεια, οι μονογονεϊκές οικογένειες δεν συμπεριλαμβάνονται ή αν συμπεριλαμβάνονται είναι σε δεύτερη μοίρα.

Δεν πρέπει αυτό κάποια στιγμή να τελειώνει;

Υπάρχουν λοιπόν και οικογένειες που τις αποφάσεις τις λαμβάνει μόνο ο Ιδιοκτήτης.

Πρόκειται για συναινετικούς συσχετισμούς συνειδητοποιημένων ενήλικων που έχουν επίγνωση του εαυτού τους και των θέσεων Τ/τους.

Γιατί η ανατροφή των παιδιών στις συμμετρικές οικογένειες είναι σωστή ενώ στις διαφορετικές οικογένειες δεν είναι.

Γιατί θα πρέπει;

Και ποιος ορίζει τι πρέπει και τι δεν πρέπει;

Θα το λέγατε αυτό για μια οικογένεια που αποτελείται από δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες;

Γιατί το λέτε για μια M/s οικογένεια;

Κατά τη γνώμη Μου μια βασική προϋπόθεση είναι η παρακάτω

Αν η κοινή στάση επιτυγχάνεται είτε μέσα από την συμμετρία είτε μέσα από την ασυμμετρία δεν είναι το μείζων.

Το μείζων είναι να επιτυγχάνεται.

Δεν υπάρχει ένας δρόμος, υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί...

Με εκτίμηση

Iagos

* @iolanda Ευχαριστώ  

 

@Iagos νομιζω υπογραμμισα αρκετα εμφανως το γεγονος οτι οσα παραθετω ειναι η δικη μου προσωπικη αποψη και δε σημαινει σε καμια περιπτωση οτι πρεπει να υιοθετηθει απο κανεναν. Και η λεξη "πρεπει" χρησιμοποιηθηκε στα πλαισια της παραπανω δηλωσης. Αλλα εφοσον δεν εγινε κατανοητο επαναδιατυπωνω. Ως προς τη δικη μου αποψη "πρεπει" να ισχυουν τα οσα εγραψα.

Μιας και αναπτυχθηκατε επανω στην απαντηση μου εχω να πω και κατι ακομα. Και παλι αφορα προσωπικη μου αποψη και εμπειρια ως γονιος και τιποτα περισσοτερο.

Ακριβως επειδη υπαρχουν απειρες μορφες οικογενειων και πλαισιων, και με ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ οτι θα θελαμε το παιδι μας να μεγαλωσει με ανοιχτο μυαλο απεναντι σε ΚΑΘΕ διαφορετικη αποψη και ιδεα εως οτου να σχηματισει καθαρα προσωπικη γνωμη ως προς τους ανθρωπους και τις σχεσεις τους, και να μπορεσει μετεπειτα να επιλεξει εκεινο το δρομο που θα ακολουθησει και θα τον κανει ευτυχισμενο, προσπαθουμε να προσεχουμε τη συμπεριφορα μας με τετοιο τροπο ωστε καμια κινηση ή ιδεα που μπορει να γινει παραδειγμα προς μιμηση να μην εμπεριεχει κατευθυνση ως προς καποιο συγκεκριμενο μονοπατι. Και κανουμε ακριβως το ιδιο στις απαντησεις μας σε καθε απορια του παιδιου και σε οτιδηποτε προσπαθουμε να του εξηγησουμε. Να δωσω ενα απλο παραδειγμα: το παιδι οντας περιεργο πολλες φορες εχει προσπαθησει να φορεσει τα τακουνια μου, τοσο οσο εχει προσπαθησει να φορεσει τα παπουτσια του μπαμπα του. Καθε φορα του εξηγουμε οτι δε μπορει να τα φορεσει γιατι ειναι δικα μου ή του μπαμπα του, και οχι γιατι ειναι αντρικα ή γυναικεια.

Η λογικη μας ειναι οτι πρεπει πρωτιστως να σχηματισουμε μια ολοκληρωμενη προσωπικοτητα, πριν φτασουμε στο σημειο να εξηγησουμε αε αυτο το ανθρωπακι τις επιλογες που εχουμε κανει ως ενηλικες. Και κατα την αποψη μας, μια οσο το δυνατον πιο ολοκληρωμενη προσωπικοτητα προκυπτει οταν της δινεις ολα τα ερεθισματα, αλλα την αφηνεις ανεπηρεαστη ως προς το ποια ερεθισματα θα την ιντριγκαρουν. Επισης, ειναι βασικο στα παιδια μας να διδασκουμε την ισοτιμια, και οχι την ισοτητα οπως πολλες φορες εχει σχολιαστει στο παρελθον. Ισοτιμια σημαινει οτι ολοι (αντρες, γυναικες, αφυλοι, μεγαλοι, μικροι, υποτακτικοι, κυριαρχικοι, μαστερς, σκλαβοι, ομοφυλοφυλοι, ετεροφυλοφυλοι) εχουμε ιδιες επιλογες στα παντα στη ζωη μας. Κι αφου εχουμε κατανοησει αυτη την τοσο σημαντικη εννοια, τοτε και μονο τοτε μπορουμε ΕΜΕΙΣ (ο καθενας για τον εαυτο του) να κανουμε τις επιλογες μας συνειδητα, και οχι επειδη μια κοινωνια, μια οικογενεια, ενας φιλος, μια σχεση, κλπ μας τις εχουν πλασαρει ως πιο οικειες ή πιο "φυσιολογικες".

Εξυπακουεται οτι θα ελεγα ακριβως το ιδιο και σε μια τετοιας μορφης οικογενεια! Η μονη διαφορα εδω ειναι η εξης απλη. Απαξ και θεωρηθει δεδομενο οτι οι γονεις ενος παιδιου ειναι του ιδιου φυλου, η συμπεριφορα τους και οι πραξεις τους μεσα στο σπιτι δεν υπαρχει καμια αναγκη να διαφερουν απο αυτες ενος ετεροφυλοφυλου ζευγαριου. Ενω στην περιπτωση του M/s η κατασταση γινεται πιο πολυπλοκη, δεδομενου οτι εμπλεκεται σε κανονες συμπεριφορας οι οποιοι, οπως και να το κανεις, αποτελουν μιμητικα παραδειγματα για ενα νηπιο.

Στο θεμα της διχογνωμιας δεν εχω να πω κατι, συμφωνω σε καθε περιπτωση οτι δεν πρεπει το παιδι να υφισταται κατι τετοιο.

Και για να κλεισω, εχετε καθε δικαιωμα ως ισοτιμα μελη της ανθρωπινης κοινωνιας να μεγαλωσετε το παιδι σας σε οποιο πλαισιο γουσταρετε και κανενας μα κανενας δεν εχει δικαιωμα να κρινει εαν αυτο ειναι λαθος ή σωστο, ποσο μαλλον εγω. Επειδη ομως ρωτατε ανοιχτα για τη γνωμη αλλων ανθρωπων, κι επειδη σχολειο για το πως θα μεγαλωσεις ενα παιδι δεν υπαρχει, θεωρησα καλο να δωσω και το δικο μου feedback, ως γονιος που αγωνιζεται καθημερινα να βγαλει στην κοινωνια ενα αξιολογο ον, κ που ισως καποτε με τα οπλα που διαθετει να μπορεσει να κανει κ μια αλλαγη προς το καλυτερο ( αν οχι για την κοινωνια, τουλαχιστον για τον εαυτο του).

 

Η κοκκινοσκουφίτσα...

Ο λύκος και τα 7 κατσικάκια...

Το μικρό καράβι…

Παραμύθια και τραγούδια για παιδιά. Ποτέ μέχρι να τα τραγουδήσω και να τα πω εγώ ως μαμά δεν τα είχα σκεφτεί. Και μετά;

Να πω την ιστορία ως έχει; Το τραγούδι όπως το έλεγα; Να κόψω κάτι; Να αλλάξω τις περιγραφές για το άνοιγμα της κοιλιάς του λύκου; Να πω ότι ο λύκος τρώει τη γιαγιά; Τι είναι ο κλήρος πέφτει στον πιο νέο;… λίγες μόνον από τις σκέψεις που με κατέκλυζαν.

Κρατάω πάντα τα βιβλία που διαβάζω. Είναι κοινό αστείο στους φίλους ότι μόνον σε αυτά είμαι τσιγκούνα και δεν τα δίνω ποτέ. Λυπάμαι, τα έχω ανάγκη και ποτέ δεν ξέρω ποια είναι τελικά η στιγμή που θα μάθω κάτι από αυτά. Μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή. “The Uses of Enchantment: The Meaning and Importance of Fairy Tales”, Bruno Bettelheim, 1976. Το είχα στη βιβλιοθήκη μου από τον καιρό των σπουδών μου. Το ξαναδιάβασα. Το συστήνω αλλά δεν το δανείζω  

Τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν πάρα πολύ καλά τις έννοιες, τις καθαρές έννοιες: Αγάπη, φροντίδα, σεβασμός, εμπιστοσύνη, δέος, υπακοή, μέριμνα είναι κάποιες από αυτές. Αφορούν τις σχέσεις Κ/υ. Δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία. Τις αντιλαμβάνονται βιωματικά. Δεν σηκώνει την παραμικρή ντρίμπλα. Δεν τα ξεγελάς ποτέ.

Αυτό που τα παιδιά δυσκολεύονται μέχρι κάποια ηλικία να καταλάβουν είναι οι συμβολισμοί. Έχουν μια ιδιαίτερη προσέγγιση της σχέσης σημαίνον και σημαινόμενο. Αν κάποιος έχει απορία επ’ αυτού αρκεί να δοκιμάσει το χιούμορ.

Αν οι έννοιες είναι καθαρές δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από την σωστή και σταδιακή έκθεση/εκπαίδευση τους για τα σημαίνοντα, τα σημαινόμενα και τα σύμβολα.

Είναι ζήτημα προσωπικών αξιών, ιεράρχησης, κώδικα και «γλώσσας» τα παραπάνω. Εξ ου και άτοπο και ανόητο να δώσεις οποιαδήποτε συμβουλή σε κάποιον άλλον άνθρωπο πώς θα τα χειριστεί.

 

Το παιδί μεγαλώνει από ανθρώπους οι οποίοι έχουν σχέση (δεν αναφέρομαι σε ερωτική, όχι μόνον) μεταξύ τους, με άλλους ανθρώπους είτε μαζί είτε κατά μόνας.
Κάθε άνθρωπος της ζωής μας, σημαντικός τουλάχιστον, μας επηρεάζει, επιδρά πάνω μας. Για αυτό είναι σημαντικός εξάλλου.
Εκτός από τους ανθρώπους επιδρούν πάνω μας και άλλα πράγματα όπως (ενδεικτικά): Θρησκευτική πίστη, πολιτική ιδεολογία, εμπειρίες ζωής κλπ
Οι σχέσεις μας, και τώρα μιλώ ως sub, με τον Κύριο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.  

 

Δεν Μου είναι σαφές για το ποιοι είναι εκείνοι οι κανόνες συμπεριφοράς που καθιστούν την κατάσταση πολύπλοκη και αποτελούν μιμητικά παραδείγματα για ένα νήπιο.

Φαντάζομαι ότι εννοείτε αρνητικά παραδείγματα.

 

Γιατί θεωρείτε ότι η γνώμη του s, εφ΄ όσον ζει σε πλαίσιο που του επιτρέπεται να την εκφράζει, δεν θα εισακουστεί;

Μέσα σε τέτοιο πλαίσιο, το να εισακουστεί, δηλαδή όπου κρίνει το Μ να ενσωματωθεί η γνώμη του s στην απόφασή του, είναι πολύ διαφορετικό από το s να ασκήσει την εξουσία επιβολής της γνώμης του ή να ζητήσει να στρίψουν νόμισμα σε περίπτωση κάθετης διαφωνίας.

Βλέπω διαχρονικά κι άλλα σχόλια, όχι δικά σας, κι εδώ και σε άλλα νήματα, που απηχούν μια θεώρηση του M/s ως σχέση που υπάρχει ίσα-ίσα για να εκφράζεται η αυθαιρεσία και η ασυδοσία του Μ.

Ανομολόγητα το Μ σκιαγραφείται ως αριστοκράτης της γαλλικής παρακμής, παράφρων και παρανοϊκός λουδοβίκος του 21ου αιώνα. (θα μπορούσε πιθανόν να είναι, αλλά στο ίδιο ποσοστό που συναντιέται και στις βανίλα σχέσεις, όχι; ).

Δεν ξέρω πως να ερμηνεύσω αυτή την πλάνη και διαστρέβλωση του M/s. Πάντως συνάδει με την γενική εικόνα που υπάρχει στον βανίλα κόσμο γενικότερα για το BDSM, ότι το κάνουν οι "έκλυτοι", οι "ακόλαστοι" κι οι "ανορείωτοι". Δεν έχω αντιληφθεί ή παρατηρήσει κάτι τέτοιο.

Επειδή πιστεύω ότι οι M/s και γενικότερα οι BDSM σχέσεις είναι ερωτικές σχέσεις θεωρώ ότι η ισορροπία ιδιωτικότητας και ορατότητας, για το πώς θα βιώνεται και θα γιορτάζεται η σχέση, επαφίεται σε εκείνους και εκείνες που οδηγούν τις σχέσεις.

 

Αν το M/s είναι μορφή συσχετισμού τότε δεν έχει κανένα νόημα να προβληματιζόμαστε, γιατί αν το κάνουμε για το M/s τότε θα πρέπει να κάνουμε το ίδιο και για τις οικογένειες με ομόφυλους γονείς, για τις οικογένειες με έντονες θρησκευτικές αρχές, για τις πολυγαμικές οικογένειες και πάει λέγοντας.

Αν όμως θέλουμε οπωσδήποτε να εξερευνήσουμε αν το M/s επηρρεάζει και πως μια οικογένεια με παιδιά, τότε θα πρέπει πρώτα να δούμε τι ειναι οικογένεια.

Ο λόγος ύπαρξης της οικογένειας είναι εξελικτικός. Υπάρχει για να προσφέρει στο παιδί ένα περιβάλλον προστασίας όπου θα μπορέσει να αναπτυχθεί σωματικά και πνευματικά, εως ότου αυτό μπορέσει να επιβιώσει μόνο του και έτσι να επιτευχθεί ο βιολογικός/φυσικό στόχος της διαιώνησης του είδους.

Οπότε έχοντας υπόψιν μας γιατί υπάρχει η οικογένεια, ή ερώτησή μας θα πρέπει να είναι "μια M/s σχέση μπορεί να προσφέρει ένα ασφαλές περιβάλλον σε ένα παιδί να μεγαλώσει;"

Κατα τη γνώμη μου η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι πολύ εύκολη και κανείς δεν θα μπορούσε να δώσει ως απάντηση το ΟΧΙ, αν πάρουμε ως δεδομένο οτι οι γονείς αυτής της οικογένειας είναι δύο φυσιολογικοί άνθρωποι χωρίς ψυχικές ασθένειες ή επιζήμιες (για τα μελη της οιγοκένειας) εξαρτήσεις.

Όμως, αν και κανείς δεν το λέει φανερά, έχω την αίσθηση οτι ο πραγματικός προβληματισμός δεν είναι τόσο με τη πρακτική μορφή της ασφάλειας όσο με τη πνευματική μορφή αυτής. Και αν το "σκαλίσουμε" λίγο ακόμα θα ξετρυπώσουμε προβληματισμό περι ηθικής.

Και όταν μια κουβέντα φτάνει στην ηθική...τότε δεν υπάρχει μια και μοναδική αλήθεια.

Εξ ου και το άνοιγμα αυτού μου του μηνύματος.

 

Δηλαδή;

Τι ορίζεται ως φυσιολογικό;

Ένας ή δύο άνθρωποι με οριακή διαταραχή προσωπικότητας ή με διπολική διαταραχή για παράδειγμα που ακολουθούν την αγωγή τους και παρακολουθούνται, κατά τη γνώμη σας είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν οικογένεια;

Έχω την εντύπωση ότι η σύγχρονη ψυχιατρική δεν θα συμφωνούσε με τη θέση σας, αν φυσικά εννοείτε αυτό...

Το νήμα από πλευράς Μου δεν έχει καμία αναφορά στα

Το αποσαφηνίζω....

Από εκεί και πέρα αν κάποιες τοποθετήσεις εμπεριέχουν την ηθικολογία στην αποτύπωση της σκέψης τους, είναι προφανές πως ναι, την εμπεριέχουν.

Σίγουρα το νήμα δεν άνοιξε για να Σ/συζητήσουμε ποιοι είναι

Και ποιοι δεν είναι

Όσον αφορά στα ψυχικά νοσήματα και στο M/s Έχω θέσει τον προβληματισμό στο νήμα που Έχω ανοίξει εδώ:
https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Ψυχικά-Νοσήματα-και-m-s-μια-απόπειρα-ένταξης.122740/

Με χαρά να το Σ/συζητήσουμε εκεί για να μην βγει εκτός θέματος αυτό το νήμα

Ευχαριστώ

Iagos

 

@Iagos το μήνυμά μου έχει άλλο κεντρικό νόημα και η λέξη φυσιολογικοί δεν παίζει κανένα κεντρικό ρόλο.
Για παράδειγμα, αν σβήσετε τη λέξη φυσιολογικοί δίπλα απο το άνθρωποι, δεν αλλάζει το νόημα του μηνύματός.
Δεχτείτε πως γράφτηκε ως εν τη ρύμη του λόγου.

 

Το δέχομαι.

Ευχαριστώ για τη διευκρίνηση.