Οικογένεια και ορατότητα στο M/s

Όχι, δεν αλλάζουν. Αυτό που γράφετε είναι ένα αφήγημα των τελευταίων χρόνων, η παιδοκεντρική θέαση της οικογένειας, το παιδί ως πολύτιμο αγαθό, πολύτιμη επένδυση. Κυρίαρχος παραμένει ο γονιός με απόλυτη εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στο παιδί. Από αρχαιοτάτων χρόνων.

 

Τα Δικαιώματα του Παιδιού έχουν θεσπιστεί ακριβώς για να αποτρέπεται η "εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στο παιδί" από μέρους του/της κηδεμόνα/κηδεμόνισσας.

 

Περισσότερο εδώ μας παρουσιάζεται ένα μητροκεντρικό μοντέλο της πάλαι ποτέ δεσπόζουσας ψυχαναλυτικοφαρφάρας.
Συνιστώ το "Μητέρα Μηδεν Παιδιών" του Καλοβυρνά.

 

Ακριβώς. Γιατί αναγνωρίζεται αυτή η εξουσία και πρέπει να υπάρχει περιορισμός.

 

Συνεπώς, η όποια εξουσία αναιρείται από έξωθεν παρεμβάσεις προστασίας.

 

Όχι. Περιορίζεται. (Πχ. Παιδική εργασία, trafficking, κακοποίηση, με κορωνίδα το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού). Τον πρώτο και τελευταίο λόγο τον έχει ο γονέας. Ο γονέας δεν υπηρετεί, ασκεί κυριαρχία με τους όρους που αποφασίζει ο ίδιος, μέσω της τροφής, των ρούχων, των κανόνων που θέτει κλπ. ακόμα και όταν έχει την πεποίθηση για κάτι διαφορετικό. Το παιδί ΔΕΝ συναινεί. Η κυριαρχία του γονιού μπορεί να είναι συντριπτική. Γι αυτό γεμίζουν τα γραφεία των ψυχοθεραπευτών με ανθρώπους με παιδικά ψυχικά τραύματα. Ο γονιός λοιπόν δεν είναι υπηρέτης.

 

Φυσικά κι ακυρώνεται.
Το μοτίβο του γονέα που κρατά την τύχη του τέκνου στο τσεπάκι, ανήκει στις εποχές που πήγαινε το παιδί στο σχολείο δίδοντας στο δάσκαλο την οδηγία να του αφήκει τα κοκκάλια.

 

Μόλις έκανα edit στο προηγούμενο ποστ μου. Για να εξηγήσω τη θέση μου. Επίσης, ο γονιός μπορεί να αποφασίσει να επεμβαίνει στο έργο του δασκάλου για να μην δυσφορήσει το τέκνο του, συνηθισμένο φαινόμενο στις μέρες μας. Αυτός αποφασίζει, όχι το παιδί. Τότε ο γονιός αποφάσιζε έτσι, τώρα αποφασίζει αλλιώς. Επίσης ο γονιός αποφασίζει πότε και τι θα φάει το τέκνο, σε ποιο σχολείο θα πάει κ.ο.κ. Ο γονιός παίρνει τις αποφάσεις, με βάσει το νομιζόμενο για εκείνον καλό του παιδιού, όχι το παιδί. Μην συγχέουμε την κυριαρχία στα παιδιά με την αυθαιρεσία και ασυδοσία. Απλά πια υπάρχει καλύτερο δίκτυο προστασίας για το παιδί. Προστασία χρειάζεται αυτός που δεν μπορεί καν να αυτοπροστατευτεί, καν να συναινέσει.

 

Όχι, δεν αποφασίζει για όλα ο/η κηδεμόνας/κηδεμόνισσα όπως νομίζει αλλά με βάση τι είναι προς όφελος του παιδιού το οποίο θεσπίζεται και κατοχυρώνεται νομικά.
Σε σχέση με την επιλογή σχολείου, για παράδειγμα, δεν το επιλέγει ο γονέας. Εκτός κι αν είναι ιδιωτικό.

Δεν υφίσταται ιδιοκτησιακή σχέση γονέα-παιδιού. Ιδιοκτησία κι επιμέλεια είναι διαφορετικές καταστάσεις. Και φυσικά, δεν υφίσταται κυριαρχία του γονιού προς το παιδί. Η ατάκα ότι ο γονιός έχει εξουσία στο παιδί περί ζωής και θανάτου παραπέμπει σε ιδιαίτερα σκοτεινές εποχές.

 

Ευτυχώς, τα παιδιά πλέον μιλούν και καταγγέλουν.

 

Επιτρέψτε Μου να προσθέσω ότι εκτός της παιδοκεντρικής αντίληψης, που σαφώς φαίνεται με γυμνό οφθαλμό, διακρίνω και μια άλλη διάσταση, αυτή της επιπολαιότητας, αποτέλεσμα της οποίας είναι το "παιδί-αγώγι", το "παιδί-αγγαρεία" που έρχεται για να αποτελέσει το βάρος εκείνο που θα θέσει σε περιορισμό τις δικές Μ/μας ανάγκες.

Ένας Ιδιοκτήτης που έχει στον έλεγχο Του έναν άλλον άνθρωπο πόσο επιπόλαιος μπορεί να είναι έτσι ώστε να φέρει ένα παιδί στον κόσμο που εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων θα το δει ως το "αγώγι" που θα του γίνει βάρος ζωής;

Για μια φορά ακόμη η στεροτυπική και μικροαστική αντίληψη που θέλει τον πατέρα στη θέση του "εντάξει μωρέ για εσένα δεν αλλάζει και κάτι, η δόλια μάνα θα το τραβήξει (πάλι το παιδί βάρος και εδώ) έρχεται να προστεθεί στη συζήτηση.

Και επειδή εδώ Μ/μιλάμε για την οικογένεια εντός του M/s και την ορατότητα της, φρονώ ότι ένας άνθρωπος που έχει συνείδηση εαυτού και θέσης, ποτέ δεν θα λειτουργούσε με επιπολαιότητα (γαμώτο ξεχάστηκα και δεν τραβήχτηκα, τι να γίνει τώρα) αλλά έχει ζυγίζει και έχει μετρήσει τα πάντα, έχει ενημερωθεί για τα πάντα και έχει διαμορφώσει εκ των προτέρων το νέο πλαίσιο λειτουργίας του M/s με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Με εκτίμηση

Iagos

 

Ευτυχώς. Καταγγέλουν την κατάχρηση ΕΞΟΥΣΙΑΣ των γονιών τους, εκτός αν ισχύουν αυτά που λέει η @RAIN , και πρέπει οι γονείς να καταγγέλλουν, όταν τα παιδιά υπερβάλλουν στην κυριαρχία τους απέναντι στους γονείς τους που τα υπηρετούν.