Σκλάβα: άβουλο ον ή όχι;

Αφού εσύ είσαι βέβαιη πως κατάλαβες τι έγραψα... όλα καλά :-D

 

Νοπ. Το D/s δεν έχει ούτε μέσα έξω- ούτε πέρα δώθε κείθε παναγιά. Τα όποια προσυμφωνηθέντα όρια ΑΝ υπάρχουν δεν βγαίνουν έξω από το πλαίσιο ασυμμετρίας και ιδιοκτησίας.

 

Δεν το κάτεχα ότι το "με ολίγη" παίζει και στην υποταγή, πέρα από τη ζάχαρη  

 

Σχετικά με προηγούμενα σχόλια:

1. Η ταπεινή μου ανάγνωση είναι πως η αναλυτική φιλοσοφία (που αναφέρθηκε) σχετικοποίησε, δεν έθεσε δίπολα. Περισσότερο από κάθε προηγούμενο φιλοσοφικό ρεύμα. Κάθε ιδέα και ρεύμα που παίρνει διαστάσεις είναι προϊόν της εποχής του. Οι συνθήκες είναι ώριμες (όχι αναγκαία για τη γέννησή του, αλλά οπωσδήποτε για τη γιγάντωσή του). Χέρι - χέρι λοιπόν με την αναλυτική φιλοσοφία και η αρχή της απροσδιοριστίας, των επιτρεπόμενων τροχιών κατά Pauli, της σωματιδιακής σύζευξης και άλλα πραγματικά όμορφα.

Ωστόσο, η επίκληση της αναλυτικής φιλοσοφίας ως επιχειρήματος υπέρ επιλεκτικής αβουλίας, εγείρει ιντριγκαριστικά σημεία προς συζήτηση.

- Κατ’ αρχάς, η πρόσληψη ως διπόλου on/off, ποιοτικών διαφοροποιήσεων αντί για ποσοτικών, μάλλον μανιχαϊστικές κατηγοριοποιήσεις άλλων διανοητικών και πολιτιστικών περιόδων αντανακλά και όχι τρεχουσών. Ίσως μάλιστα αυτήν την αντίληψη ζωής είχαν όσοι εξουσιαστές βρέθηκαν με ένα σπαθί, μαχαίρι, σκοινί, δηλητήριο στο σώμα τους: ό,τι δεν εκδηλώνεται άμεσα στον ορατό κόσμο, δεν υφίσταται. Ενδιαφέρουσα θέση. Αισθησιοκρατική στον πυρήνα της. Αντίστοιχη με την αντιληπτική πρόσληψη που έχουν τα βρέφη μέχρι μία ηλικία, πως αν βάλεις ένα εμπόδιο μπροστά από το αντικείμενο που παρατηρούν, αυτό παύει να υπάρχει.


- Κατά δεύτερον, ίσως θα πρέπει να προσποιηθούμε πως τα τεχνολογικά επιτεύγματα που μας επιτρέπουν να χαρτογραφούμε τη βούληση/βουλητική αντίδραση σε πραγματικό χρόνο, τη στιγμή που γεννάται/διαμορφώνεται - ανεξάρτητα αν εκδηλωθεί ή όχι στο αισθητηριακά διυποκειμενικό περιβάλλον (με το ανάλογο dt, αλλά για χάρη της συζήτησης ας το εννοιολογήσουμε ως στιγμιαίο) -, δεν υφίστανται ή δε μας αφορούν στην παρούσα περίσταση.


- Τρίτον, η βούληση είναι βιολογική/βιοχημική/βιοφυσική διαδικασία και ως τέτοια, δεν παύεται έτσι απλά, επειδή κάποιοι φιλοσοφούντες, διανοούμενοι, λάτρεις της διαιώνισης της εποχής του Διαφωτισμού το δηλώνουν και το αναπαράγουν. Αλλά και φιλοσοφικά αν θελήσουμε να το ακουμπήσουμε, σχετικά τώρα με το ότι η βούληση συνεπάγεται το να θέτουμε στόχους, θα συμφωνήσω, αρκεί να μην ταυτίζουμε τη βούληση με την (αυτό)συνειδητή επιλογή. Μάλλον θα ερχόταν σε ρήξη με τον κόσμο ως βούληση και παράσταση. Κυρίως όμως αν ταυτίζαμε τη βούληση με απαρέγκλιτα συνειδητό σχεδιασμό στόχων, τότε μάλλον οι έμβιοι οργανισμοί που εκφράζουν επιθυμίες και κινούνται προς την υλοποίηση των στόχων/αναγκών τους χωρίς αντίστοιχα δείγματα αυτό-συνείδησης, θα πρέπει μάλλον να βγουν από την εξίσωση. Βέβαια, σύμφωνα με την ενδιαφέρουσα παρέμβαση του @Arioch,

Είναι από εκείνα τα ζητήματα που μπορούμε να περάσουμε ένα ολόκληρο βράδυ σε μία καφετέρια απευθύνοντας θερμά επιχειρήματα ο ένας στον άλλον και να μη συμφωνήσουμε στο τέλος σε τίποτα άλλο πέρα από το ότι γουστάρουμε τη διαδικασία.

Ωστόσο, βούληση και επιθυμία είναι διαδικασίες που δεν προϋποθέτουν αναγκαία αντίληψη της διαδικασίας δημιουργίας/σχηματισμού του αντικειμένου τους. Τίποτα στη βούληση δε συνεπάγεται αναγκαία τη γνώση του αντικειμένου της ως διαφοροποιητικό στοιχείο της από την επιθυμία. Βιολογικά, βούληση και επιθυμία δεν αφορούν διακριτές διαδικασίες. Στον ανθρώπινο λόγο έχουμε καταλήξει να τις διακρίνουμε, προκειμένου να διαφοροποιούμε τις διαδικασίες για τους δικούς μας ενδο-ειδολογικούς σκοπούς (ένα social/intra-species conditioning, μιας και αναφέρθηκε). Το ότι μπορεί να υφίσταται πράγματι ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο, εκφεύγει της παρούσας επιστημονικά τεκμηριωμένης γνώσης μας. Και όπως συνηθίζει να λέει μία ψυχή, περί ξυραφιού του Όκκαμ…


- Επιπλέον,

Όχι, διότι όπως ανέφερα παραπάνω, η διαδικασία της βούλησης δεν παύει και σε καμμία περίπτωση δεν προϋποτίθεται η ύπαρξή της από το αν θα αντανακλασθεί στον εξωτερικό κόσμο μέσω ορισμένης πράξης (συμπεριλαμβανομένου και του έναρθρου λόγου). Εκτός αν με τη λέξη δυνατότητα @Arioch εννοείς αυτό το πράγμα.


Επομένως, εν κατακλείδι αυτό που περιορίζεται είναι:

i. η εκδήλωση της βούλησης, όχι η βούληση per se.

ii. ο νοητικός προσανατολισμός της βούλησης προς ορισμένο αντικείμενο (ήτοι η σχηματοποίησή της)

Για τυχούσες γραφικές παρεμβάσεις του είδους “άρα η βούληση είναι κάτι που ανάγεται στη σφαίρα του αδιόρατου, του μυστικιστικού”, γίνεται παραπομπή στην προηγούμενη αναφορά περί τεχνολογικής αποτύπωσης των μονοπατιών της βούλησης.


2. Ένα άλλο σημείο εστίασης πέρα από την καθ’ εαυτό συζήτηση περί βούλησης είναι η ταύτιση των απόψεώς μας με τον εαυτό. Αγκαλιάζουμε ως πυλώνα στήριξης και αυτοπροσδιορισμού τις όποιες ιδέες μας αντιπροσωπεύουν και μας “εκφράζουν”, με αποτέλεσμα όποιος τροποποιεί / αναιρεί / επαναπροσδιορίζει / αμφισβητεί αυτές (έστω και σημεία αυτών, ούτε καν εν συνόλω) να αισθανόμαστε απειλή στον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξής μας.

Αυτό συμβαίνει και είναι ορατό σε διαφορετικές εκφάνσεις της ανθρώπινης κατάστασης. Τόσο που θεωρώ πως περισσότερη ανάλυση είναι περιττή. Εξάλλου, το πονεμένο ζήτημα σήμερα δεν είναι να διδάξει κανείς κάτι καινοφανές σε εμάς τους ανθρώπους, αλλά να εντοπίσουμε χωρίς ανασφάλεια και μικροεγωισμούς σε ποια από αυτά που ήδη “γνωρίζουμε”, εμπίπτουν ορισμένες από τις δικές μας πράξεις (σε αντιδιαστολή με το σύνηθες πως πάντα οι άλλοι φταίνε ή δε “βλέπουν” την πραγματικότητα).

Ως προς τα ημέτερα, παρατηρείται η ταύτιση από ορισμένους του εαυτού τους με την έκφραση του γνήσιου bdsm, επομένως κάθε κριτική στο εξ αυτών αποδεκτό μοντέλο, ταυτίζεται με επίθεση στο ίδιο το bdsm. Κάποιοι εδώ μέσα έχουν αναγάγει εαυτόν σε κήνσορα και προστάτη του bdsm, βλέπουν παντού εχθρούς, επιτίθενται σε όποιον δε συμφωνεί μαζί τους, βαυκαλίζονται ότι αυτοί κάνουν καλύτερο bdsm από άλλους, και νομίζουν ότι αν συνασπίζονται 5-10 νοματαίοι, παλαιοί των ημερών εδώ μέσα, θα τρομάξουν όλοι οι υπόλοιποι, θα κάνουν πέρα και θα επικρατεί άκριτα η δική τους θέση, ανεξάρτητα αν στρεβλώνει πορίσματα μη-υποκειμενικών παρατηρήσεων.

Η ευθύνη του φόρουμ είναι μεγάλη σε αυτό το σημείο. Το ότι είναι ιδιωτικό το φόρουμ, δε σημαίνει ότι θα διαιωνίζονται στρεβλώσεις, ή ότι θα γίνεται επίκληση της επιστήμης επιλεκτικά, ανάλογα με το αν συμφωνούμε με τα bdsmικά μας πορίσματα ή αν γνωριζόμαστε από παλιά ή αν υπήρξαμε κάποτε σε σχέση ή ο,τιδήποτε άλλο.


3. Το forum αυτό έχει μία ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα/χαρακτηριστικό: το αντιστάθμισμα/νόμισμα για την εξωτερική εμφάνιση και τα νιάτα που προσφέρονται (συνήθως υπό την ταμπέλα της “υποτακτικότητας”), είναι η προσφορά εμπειρίας ως προς τη διαχείριση/βελτιστοποίηση της καύλας, είτε με τη μορφολογική προσέγγιση της άμεσης εφαρμογής (επί τω έργω), είτε μέσω της διανοητικής/πνευματικής. Η ιδιαιτερότητα προφανώς και δεν έγκειται στη μορφή των ανταλλακτικών μονάδων, αλλά στη συστηματικότητα του μοτίβου. Ευνοείται, προωθείται και προστατεύεται αυτή η σχεδόν παγιωμένη μορφή συναλλαγής, τουλάχιστον ως προς τον καταγεγραμμένο λόγο που αποτυπώνεται (εκτός γραπτής παρουσίας ποικίλα νταλαβέρια λαμβάνουν χώρα ούτως ή άλλως). Και είναι ακριβώς ο γραπτός λόγος (scripta manent) που αντανακλά τις τάσεις και την (όποια) καταστατικότητα των προτεραιοτήτων.

Το επικρατές θεωρητικό πλαίσιο αυτής της καταστατικότητας συνίσταται σε ένα μη-ευέλικτο, σχεδόν αντιφατικό, δίπολο: η σχέση υποτακτικού και κυρίαρχου ατόμου δε θεμελιώνεται επί τη βάση της αμοιβαίας συμφωνίας εκχώρησης και ανάληψης, αλλά σε μία (κατά)κυρίαρχηση του δεύτερου ατόμου στο πρώτο. Τόσο καταλυτική που το πρώτο δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Ταυτόχρονα με αυτήν την χωρίς παραλλαγές κατεύθυνση αλληλεπίδρασης, υφίσταται και μία πλήρης ετοιμότητα του υποτακτικού ατόμου να στραφεί και να πολεμήσει με όλα τα δυνατά/πιθανά μέσα το κυρίαρχο άτομο στο οποίο έχει παραδοθεί (αναπόδραστα), στο πρώτο δείγμα μη συναινετικής εφαρμογής κυριαρχίας.

Η αντιφατικότητα δεν έγκειται στην πολυπλευρικότητα της φύσης του ατόμου, αλλά στην αντανακλαστική αμεσότητα μετάβασης από τη μία κατάσταση στην άλλη: από το ένα πολύ στο άλλο πολύ. Γενικά οι απότομες μεταβάσεις από μία υπερ-ετοιμότητα σε μία άλλη εγείρει ερωτήματα και εύλογο προβληματισμό. Πολλώ δε περισσότερο, όταν το συμπεριφορικό αυτό μοντέλο προβάλλεται επίμονα ως το κανονικό υπό συνθήκες μη πίεσης, ως το μοναδικό, ως το κυρίαρχο εντός ενός ορισμένου ή γενικότερου κοινωνικού πλαισίου (απτού ή εικονικού).

Κάθε θεωρητικό μοντέλο που δεν αποδέχεται τη συνύπαρξη παραλλαγών ή έστω να προβλέπει την πιθανότητά τους, καθίσταται δόγμα, με τα γνωστά απορρέοντα εξ αυτής της αποκρυστάλλωσης.


4.

Πράγματι @margarita_nikolayevna. Απόσπασμα από τη συζήτηση κάποτε με τον MasterJP, Γυναικεία αντιζηλία, σελ. 26:

Προς υπενθύμιση, ιδεαλιστική στάση δεν είναι μόνο αυτή που προσδοκά και προσβλέπει ή αντιλαμβάνεται "αισιόδοξα" σενάρια, αλλά κάθε ιδέα που στοχεύει σε αποτελέσματα ή προσλαμβάνει καταστάσεις που δε λαμβάνουν υπ' όψη (και) την επιδραστική ισχύ του παράγοντα "εξωτερική πραγματικότητα". Είναι αναφαίρετο δικαίωμά σας να προσδοκάτε ό,τι είναι αυτό που προσδοκάτε, αρκεί να μην έχετε την απαίτηση αυτό που νοείσθε να γίνει αποδεκτό ως τετελεσμένη πραγματικότητα.

Η διακαής προσπάθεια να αποδείξει κάποιος πως έχει "αποκαθαρθεί" αφ' εαυτού και εξ ολοκλήρου από κοινωνικές αποτυπώσεις αιώνων μόνο ως ουτοπικός ιδεαλισμός μπορεί να αντιμετωπισθεί. Και η θυελλώδης αντίδραση στην υπενθύμιση αυτή επιρρώνει έτι περαιτέρω τη συνδρομή της ιδεαλιστικότητας στο καταστατικό σκοπό της ζωής σας.

Θα ήταν (ενδεχομένως) ρεαλιστικό να μου πείτε πως σας πήραν από μικρό μακριά από τις επιδράσεις της υπάρχουσας κοινωνίας (δυτικής ή ανατολικής ή αφρικανικής ή ό,τιδήποτε), σας τοποθέτησαν σε ένα μέρος ή χώρο απομονωμένο από τέτοιου είδους επιδράσεις και μεγαλώσατε τοιουτοτρόπως. Με δεδομένο, φυσικά, πως και οι κηδεμόνες είχαν διέλθει μέσω αυτής της διαδικασίας, ώστε να επήρχετο αύξηση των πιθανοτήτων να μην έχουν "ενσταλλάξει" με τη σειρά τους εμπεδωμένες ηθικές αποτυπώσεις. Γεγονός που, αν συνέβαινε, θα εισέπραττε το αμέριστο ενδιαφέρον μου και επιθυμία να πληροφορηθώ λεπτομέρειες, καθώς, ως ανέφερα σε μία προηγούμενη ανάρτησή μου χθες, στο αυτό νήμα, δυστυχώς δε θεωρείται νόμιμος ο ελεύθερος πειραματισμός επί του ανθρώπου, είτε ως φαινοτυπική έκφραση είτε ως γονοτυπική κατάσταση.



5. Τέλος, η αντιμετώπιση του ανθρώπου ως μη κυρίαρχα βιολογικής μονάδας, ως φέρουσας και εμπεριέχουσας κάτι “περισσότερο” από τα υπόλοιπα ζώα, που κατά καιρούς ισχυριζόμαστε εδώ μέσα, δε διαφέρει και πολύ από τις διάφορες θρησκευτικές προσεγγίσεις που ανέδειξαν τον άνθρωπο ως τον εκλεκτό της πλάσης. Όσο κάποιος τραβάει προς τη μία άκρη, προκειμένου να διαφοροποιηθεί από εκείνους που πασχίζει να ξορκίσει και να πείσει εαυτόν και άλλους πως διαφέρει, τόσο πλησιάζει με την κύρτωση εκείνη την “άλλη” άκρη.

Ένας εξελιγμένος πίθηκος είναι ο άνθρωπος. Η εξέλιξη δεν είναι κάθετη, δε βρισκόμαστε σε κάποιο ανώτερο επίπεδο (παρά μόνο χρονικά). Το κάθε είδος αξιολογείται ως προς τις εξελικτικές του στρατηγικές εκ του αποτελέσματος. Hic Rhodus, hic salta. Θα δούμε πόσο μακριά θα πάει ο άνθρωπος σε μονάδα χρόνου. Το ότι έχει μία ασύγκριτη ικανότητα αναδιαμόρφωσης του περιβάλλοντός του, συνιστά μία επιτυχία, πράγματι. Αλλά το ότι η πολυπλοκότητά του είναι τέτοια που τον απομονώνει και ιδιοσυγκρασιοποιεί από τα υπόλοιπα θηλαστικά και σπονδυλωτά εν γένει, είναι αυθαίρετος θρησκευτικός ανθρωποκεντρισμός. Στοιχείο που δε συνάδει με τους ένθερμους διαλαλούντες περί άθες αποκάθαρσης της κοσμοαντίληψής τους. Εξάλλου, είναι πολύ νωρίς για ειδο-κεντρικές αυταρέσκειες. Το παιχνίδι είναι ανοιχτό και ακόμα παίζεται.

Είναι ενδεικτικό πως στο φόρουμ (που υπάρχει ένας ευλαβής αριθμός από Μετσόβειους και μαθηματικούς), αν κάποιο μέλος δε διατυπώσει ορθοκανονικά μία από τις αρχές του ηλεκτρομαγνητισμού ή της ταλάντωσης ή ο,τιδήποτε άλλο, υπόκειται σε μομφή με κλασική πατροναριστική κατανόηση. Στο πεδίο της Βιολογίας όμως είναι ανοιχτά να λέει ο καθένας άλλα αντί άλλων (να επικαλείται κοινωνικούς δαρβινισμούς, να αντιλαμβάνεται την παραγωγή επιθυμιών/σκοπών ως μη-παρατηρήσιμη με τεχνικά μέσα, κτλ.). Επιστημονικότητα επιλεκτική και εστιασμένη σε ορισμένα πεδία.


Υ.Γ. Λίγο φειδώ με τις παραπομπές στη Wikipedia. Είναι καλό να παραπεμπόμαστε εκεί για μία πρώτη ματιά και επαφή με το αντικείμενο, αλλά τα επαναλαμβανόμενα κουοταρίσματα ή καταφυγή προσδίδουν σε αυτήν τη σελίδα ισχύ δι-επιστημονικά και διεξοδικά διασταυρωμένου εγχειρήματος, κάτι το οποίο προφανώς και δεν ισχύει. Διορθώνεται η σελίδα αυτή στην πορεία (στοιχείο δημοκρατίας και ελεύθερης διακίνησης της γνώσης), αλλά με κάποια προσοχή η προσφυγή σε αυτήν σε κάθε περίπτωση.

 

@AlexanderV επειδή αναφερθήκατε στον MasterJp και παραθέσατε μια από τις τοποθετήσεις σας, να σας θυμίσω τι ακριβώς ελέχθη.

Η απάντηση που λάβατε ήταν αυτή

Νομίζω ότι Είχε δίκιο.

 

Αγαπητέ, @AlexanderV
Καταρχάς, θέλω να ζητήσω συγγνώμη για το like που δεν έκανα, αλλά υπάρχουν σημεία που δεν με εκφράζουν, παρόλο που σε γενικές γραμμές μου άρεσε το περιεχόμενο του ποστ σου. Βέβαια, θα μου πεις πως δεν είναι πρόβλημα αυτό, διότι και καθότι η ιστορία έχει δείξει πως κυκλοφορούν ανάμεσα μας likeιστές που κάνουν like σε πρόσωπα, όχι σε απόψεις, ούτε γνώμες (sic) και για αυτό είμαι σίγουρος πως, μια χαρά παιδί είσαι, μπορείς να βρεις και εσύ μερικούς.
Κατά τα άλλα, καταλαβαίνω την ανάγκη να στηρίξεις τις θέσεις σου από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά ρε παιδάκι μου, γίνε λίγο πιο λακωνικός κι εσύ, χορτάσαμε τελευταίως σεντόνια με ουσία που θα μπορούσε να χωρέσει μέσα σε δέκα σειρές.

Το να γίνεσαι δυσνόητος λόγω της έκτασης του λόγου σου είναι μια πιθανότητα, πόσο μάλλον με την πιθανή επεξήγηση που ακολουθεί πληθώρα φράσεων. Βέβαια, τελευταίως, έχουμε καταργήσει τις συμφωνίες και τις διαφωνίες, πόσο μάλλον με επιχειρήματα και έχουμε κάνει επιχείρημα το "τι λέτε;" πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει και "δεν κατάλαβα" ή δεν θέλω να καταλάβω, κατά περίπτωση.
Τεσπα, ξεχώρισα κάποια quotes για να βοηθήσω το λαό να καταλάβει τι γράφεις. Ενδεχομένως να αφήσω και κάποια σχόλια, θα το δούμε αυτό.

Παμε λοιπον, 1:

Εχω μερες που διάβασα το νήμα αλλά έχω την αίσθηση πως έχει ειπωθεί, αν οχι εχει εννοηθεί, θα το δω σε δεύτερο χρόνο και αν χρειαστεί θα επανέλθω.
Δεν καταλαβαίνω την επιμονή να συζητήσουμε, ορίσουμε, ως άβουλο έναν άνθρωπο από τη στιγμή που είναι ξεκάθαρο πως σκέφτεται, επιθυμεί και του επιτρέπεται να εκφράσει ή και όχι την επιθυμία του και εφόσον την εκφράσει θα πρέπει να πάρει άδεια να την υλοποιήσει. Δεν είναι αρκετά αυτά; Δεν είναι η ουσία; Έχει σημασία αν την τράτα λεν' Μαρίτσα, τη σκούνα Βαγγελή;


Ξαναπάμε, 2:

Δεν διαφωνώ σε γενικές γραμμές, εξαιρώ τη φράση που υπογράμμισα. Ουδέποτε έχει ειπωθεί θαρρώ, τουλάχιστον δεν το έχω διαβάσει. Δεν γνωρίζω αν εννοείς πως αυτό αχνοφαίνεται, παρόλο που δηλώνεται το αντίθετο, εσύ το ξέρεις αυτό.
Όσον αφορά τη λέξη που χρωμάτισα, χρώματος εξάστερου, δε νομίζω πως έχω διαπιστώσει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον με την έννοια της 'τοποθέτησης'. Δεν γνωρίζω (δις) αν με τη λέξη θέση εννοείς κάτι άλλο.

Ξαναματαπάμε, 3:

Θα αποφύγω να σχολιάσω το υπόλοιπο κείμενο, θα πω μόνο πως δεν συντάσσομαι. Κρατάω την τελευταία παράγραφο στην προσπάθεια μου να συνοψίσω εκ μέρους σου για να καταλάβει ο λαός.

Καιτελοσπάμε, 5:

Απαντώ στην (δική μου) υπογράμμιση. Το λάθος που κάνεις είναι ότι δεν αφορά μόνο την βιολογία. Αντε, να μην επεκταθώ

ΥΓ1: Το 4 δεν το ξέχασα, αλλά δεν κατάλαβα το λόγο ύπαρξης, πλας (με την έννοια του συν, όχι της πώλησης σε ορεινό χωριό της Πίνδου) μετέφερες και δεν έγραψες κάτι καινούργιο.

ΥΓ2: Δεν έχουν πρωτεύουσα σημασία τα σχόλια αλλά τα quotes, είπαμε, για να καταλάβει ο λαός. Σε περίπτωση που θεωρείς πως δεν εχω συμπεριλάβει το point κάθε κεφαλαίου παρακαλώ να ενημερώσεις εσύ το λαό γιατί σκέφτομαι σοβαρά να δω Netflix. Ευχαριστώ.

 

@Nickname δεν θα συμφωνήσω. Το κείμενο του @AlexanderV είναι εξαιρετικό. Απαντά στο θέμα, στηλιτεύοντας με τόσο υπέροχα υπαινικτικό τρόπο πολλές παθογένειες που ενδημουν στο φόρουμ χρόνια.

Αφορά βέβαια, εκπαιδευμένους και όχι καλλιεργημένους αναγνώστες. Γιατί μπορεί όντως την καλλιέργεια να την προσεγγίσει κάποιος με ερασιτεχνικό τρόπο, και έτσι, να μπορέσει να καλύψει την έλλειψη εκπαίδευσης και στιβαρού επιστημονικού υποβάθρου (αν και πάντα διαφαίνεται ιδίως στον γραπτό λόγο, φεύ δεν μπορείς 30 χρόνια μελέτης να την ξεπεράσεις διαβάζοντας 70 βιβλία και 300 ανακριβείς πηγες στο Ίντερνετ).

Η απάντηση βέβαια είναι κλασικά επι προσωπικού, λαικαντζα του πεζοδρομίου «τιλερε». Αναμενόμενο.

 

Επίσης, ακολούθησε και αυτό:

Οφείλω να ομολογήσω πως όταν είδα ειδοποίηση, πληκτρολόγησα με μία ενδόμυχη απορία αν θα διαψευσθεί το μοτίβο. Το κόκκινο ζευγαράκι είναι η αναγκαία buffer zone. Ο ρόλος του δεν είναι πλέον το ζητούμενο. Το παιχνίδι έχει αλλάξει μορφή και προσανατολισμό. Πλέον η αναζήτηση δεν εστιάζει στο πόσο μακριά θα φτάσουν τα αναχρονιστικά, παλαιολιθικού (Διαφωτιστικού) τύπου, παιδιαριώδη τρικάκια εντυπωσιασμού της διαδικτυακής μάζας τύπου εριστικής διαλεκτικής. Πλέον αναζητείται το μοτίβο. Το μοτίβο των επόμενων κινήσεων που ακολουθούν συνήθως αυτή της buffer zone. Επί της ουσίας, αναζητείται η επιβεβαίωση ή διάψευσή του. Ίσως κατά βάθος και ένα ιντριγκαριστικό, δύσκολο αντεπιχείρημα που θα με κάνει να ζοριστώ λίγο διανοητικά.

Ούτε για αστείο δε θα ήταν αναγκαίο 

Δεν προοριζόταν για το "λαό", αγαπητέ μου. Αυτοί που είναι να καταλάβουν, έχουν καταλάβει. Και προετοιμάζουν την απάντησή τους. Από κοινού ή καθείς ξεχωριστά (αν και το δεύτερο μάλλον μη αρκετά πιθανό). Σίγουρα μειδίασαν από ικανοποίηση από τη γραφική παρέμβαση, αλλά γνωρίζουν καλά ότι έτσι δε λύνεται το "πρόβλημά" τους.
Η μπάλα στο τεραίν τους. Και έχουν ικανότητες. Αλλιώς δε θα κατάφερναν να κυριαρχούν σε ένα διαδικτυακό τόπο τόσο αποτελεσματικά για τόσο καιρό. Γι' αυτό και δεν είναι να τους υποτιμάς ή να χρειάζεται να τους το "κάνεις ψιλά". Την αντιλαμβάνονται την αλλαγή των συνθηκών. Το ξέρουν ότι δεν έχουν τα εργαλεία για να προσαρμοστούν σε αυτήν. Γι' αυτό και η αντίδρασή τους θα είναι λυσσαλεά και εξόχως παρασκηνιακή.

Όντως;

Μέχρι στιγμής η μόνη επιστήμη, των οποίων οι φορείς έχουν καταφέρει, οχι μόνο να αντέχουν αλλά και να αφομοιώσουν τις τροποποιήσεις των βασικών δογμάτων της, είναι η Φυσική. Η Βιολογία δυστυχώς έχει ακόμα δρόμο. Τούτου λεχθέντος, κάποιες φορές δημοσιεύονται κοσμογονικά ευρήματα, που δεν έχουν πάντα τον αντίκτυπο που θα άρμοζε στο μέγεθος της πληροφορίας που μεταφέρουν. Ας πούμε απλά ότι η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτοι παραδείγματα της τάσης μας να ταυτίζουμε την ύπαρξή μας με ορισμένη ιδέα και να μεταφέρουμε αυτήν την ανάγκη σε περισσότερες πτυχές της κοινωνικής μας δράσης.

Υπήρξαν κάποιοι θεωρητικοί ταγοί, οι οποίοι διαμόρφωσαν έναν τρόπο σκέψης σε μέλη αυτού του φόρουμ, την οποία είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να τη δεχτούμε αλλιώς να πάρουμε δρόμο. Το ότι οι ταγοί αυτοί είχαν την ψευδαίσθηση πως είχαν ανακαλύψει το μυστικό να αποκαθαρθούν πλήρως από τις πολιτσμικές επιδράσεις, αντιλήψεις και γαλουχήματα αιώνων, και ότι όλοι οι υπόλοιποι - πηγαίνοντας κόντρα σε κάθε έννοια - θα πρέπει όχι μόνο να αποδεχτούμε την ψευδαίσθηση αυτή, αλλά και την εμμονή τύπου "βασιλικότερος του βασιλεως" των αποστόλων τους, είναι ένα ιδιαίτερο ζήτημα.

Αυτοί που ήταν να καταλάβουν κατάλαβαν. Ο λαός δε χρειάζεται καν να μπει στη διαδικασία να ξεκινήσει να διαβάζει την ανάρτησή μου, ειδικά μέσα σε μία τέτοια περίοδο ζέστης.
Αλλά από την άλλη, τώρα βρήκα χρόνο, τώρα έγραψα.

@Brt, σ' ευχαριστώ 
Αν και για να είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου, είναι εύκολο να ευχαριστεις για κάποιο θετικό σχόλιο. Η δυσκολία έγκειται στο να ευχαριστείς για την κριτική (όταν εκφράζει επί της ουσίας σημεία και επιχειρήματα).

Το μοτίβο

 

Αν με ρωτάς αν το εχω διαβάσει, όντως. Για αυτό ρώτησα

 

Το τι ακολούθησε το διαβάσαμε στο νήμα μην ανησυχείτε.

Αυτό που ακολούθησε ήταν η απαξίωση Του στο κείμενο σας.

Δεν σας έδωσε καμία σημασία στη συνέχεια του διαλόγου.
Σας απαξίωσε και καλά έκανε.

Αλήθεια, αναρωτιέμαι γιατί δεν παραθέσατε τη συζήτηση με τον MasterJp εξαρχής αλλά γράψατε μόνο αυτό;

Μήπως για να Μ/μας δείξετε ότι υπήρξατε άξιος συνομιλητής Του και σκεφτήκατε ότι δεν θα ανατρέξει κανείς σε εκείνη τη συζήτηση όπου καταφανώς σας άδειασε με δύο μηνύματα;

Και αυτό που κάνετε quote τώρα, εκ των υστέρων τι είναι;

Επίδειξη επίπληξης προς τον MasterJp και αυτοπροβολή σας;


@AlexanderV το να εργαλειοποιείτε με αυτόν τον άθλιο τρόπο έναν άνθρωπο, που αν ζούσε σήμερα θα κατακεραύνωνε κάθε ανοησία που γράφετε σχετικά με την ασυμμετρία, είναι ό,τι πιο άθλιο μπορεί να κάνει κανείς σε αυτό το φόρουμ.

Γιατί αν δεν Τον εργαλειοποιείτε τότε ποιος ο λόγος να Τον αναφέρετε σε ένα άσχετο προς Εκείνον κείμενο σας χωρίς quote και χωρίς να Έχει τη δυνατότητα να σας απαντήσει.

Γιατί χρησιμοποιείτε έναν διάλογο που είχατε μαζί Του πριν τέσσερα χρόνια προβάλλοντας μόνο τα δικά σας κείμενα και αποκρύπτοντας επιμελώς τις τοποθετήσεις Του.

Ζητώ συγνώμη από τα μέλη του φόρουμ για την έκρηξη αλλά αυτό είναι ό,τι πιο άθλιο *εχω* δει όσα χρόνια *είμαι* μέλος εδώ.

Να εργαλειοποιείται με τέτοιο αισχρό τρόπο Εκείνος που *με* βοήθησε όσο κανένας άλλος να δω κατά πρόσωπο τον εαυτό *μου*.

Και όχι μόνο *εμένα*.

Πρόκειται για ιεροσυλία.

*είμαι* εκτός εαυτού και δεν θα συνεχίσω.

 

@AlexanderV

Πριν κατρακυλήσετε την συζήτηση, γιατί προς τα εκεί το πάτε εξ αρχής, σημειώνω.

1. Το αφήγημα περί νέων και παλιών που επαναφέρετε εσείς και άλλοι ξανά και ξανά, είναι το αφήγημα του "επαναστατημένου" εφήβου που ψάχνει τη θέση του στον κόσμο και διαμαρτύρεται συνέχεια στον καθρέφτη. Grow up.

2. Το αφήγημα περί νέων και παλιών που επαναφέρετε εσείς και άλλοι ξανά και ξανά, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αυτού του φόρουμ γιατί εδώ οι μεγάλες διαφωνίες αφορούν τα παλιά μέλη μεταξύ τους, και

3. Το αφήγημα περί νέων και παλιών που επαναφέρετε εσείς και άλλοι ξανά και ξανά, υποκρύπτει ένα μεγάλο ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΚΟ ψεύδος: ότι δήθεν τα νέα μέλη φέρνουν στο φόρουμ και νέες ιδέες. Ισχυρισμός απολύτως μη λογικός, αντιεπιστημονικός και ανιστόρητος, που έχει πολλάκις διαψευστεί και εδώ μέσα.

Κάτι πιο πρωτότυπο έχετε να μας πείτε;

Αν είναι και κάτι σχετικό με την ασυμμετρία, ίσως και να του δοθεί κάποια σημασία.

Όσον σφορά τον MasterJP, σσς τα εξήγησε μια χαρά η @de7.

 

Βασικά χρησιμοποίησα τον ορισμό που έχει η Wikipedia, στον οποίο η δυνατότητα πραγματοποίησης αναφέρεται ως αναπόσπαστο μέρος.

Λαμβάνοντας λοιπόν το παραπάνω ως ορισμό έγραψα τα παρακάτω δίνοντας και αντίστοιχα παραδείγματα για τη δυνατότητα σκέψης ή την επιθυμία:

Αν με τα παρακάτω αναφέρεσαι στο δεύτερο κομμάτι του ορισμού, δηλαδή στο "να αποφασίζει να τους πραγματοποιεί" τότε λέμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια.