Ψυχολογικός σαδισμός

Όταν ο σαδισμός εκδηλώνεται μόνο στο ψυχολογικό κομμάτι μέσω της ταπείνωσης και του εξευτελισμού (ίσως να υπάρχουν κι άλλοι τρόποι, αν έχετε να συμπληρώσετε κάποιον ακόμη, παρακαλώ ελεύθερα) τι aftercare χρειάζεται ώστε το υποτακτικό μέλος να μπορεί να παραμείνει λειτουργικό εντός της συσχέτισης αυτής;
Αν η λειτουργικότητα μπορεί να υπάρξει και με άλλους τρόπους πέραν του aftercare, θα με ενδιέφερε να αναφερθείτε σε αυτούς.

Προς υποτακτικούς ή παθητικούς αλγολάγνους, θα το αντέχατε αυτό;
Αν είχατε ποτέ τέτοια εμπειρία έως τώρα πώς λειτουργήσατε εντός μίας τέτοιας σαδομαζοχιστικής κατάστασης;

 

Παρακαλώ μπορείτε να προσδιορίσετε τι εννοείτε όταν λέτε «λειτουργικό εντός της συσχέτισης»;
Είναι λειτουργικό γενικά σαν άτομο στην ζωή του ή είναι λειτουργικό, όσο περισσότερο γίνεται, ειδικά για την ικανοποίηση του ψυχολογικού σαδιστή, έως τον αφανισμό του;

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει aftercare στον ψυχολογικό σαδισμό.
Υπάρχει χειριστικότητα (χειραγώγηση) για την διατήρηση της συσχέτισης.

 

Εννοώ να είναι λειτουργικό εντός οποιασδήποτε bdsm-ικης συσχέτισης.

Και τα δύο.

Αυτό το θεωρείτε δεδομένο πως θα συμβεί;

Γιατί το θεωρείτε αυτό;

Εδώ δεν το καταλαβαίνω, τι θέλετε να πείτε. Αν θέλετε να το εξηγήσετε. 

 

Εκτός αν αντιληφθεί το θύμα ότι κινδυνεύει η ψυχική του ακεραιότητα και την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, αλλιώς είναι μονόδρομος.

Δεν έχει νόημα το να υπάρχει aftercare. Αν για την ευχαρίστηση του, κάποια την κάνει να νοιώθει ένα άχρηστο σκουπίδι, τι νόημα μπορεί να έχει μετά να προσπαθεί να την κάνει να νοιώθει ότι δεν είναι.
Η χειριστικότητα δεν αυτοαναιρείται και γιατί να αυτοαναιρηθεί άλλωστε; Σαδιστής είναι ο άνθρωπος, δεν κάνει κοινωνική πολιτική.

 

Κατα αρχήν να δούμε τα δεδομένα.
Τα δεδομένα είναι οτι υπάρχει ένας (τουλάχιστον) σαδιστής και ένας (τουλάχιστον) μαζοχιστής όπου και οι δύο εχουν συνεναίσει σε μια σχέση όπου η ταπείνωση και ο εξευτελισμός είναι επιθυμητοί καθως τους προσφέρουν ευχαρίστηση και ηδονή.
Συνεπώς εύλογα θα αναρτηθεί κάποιος, αφου προσφέρουν ευχαρίστηση γιατί να σταματήσουν για να παρασχεθεί aftercare;
Τι νόημα έχει το aftercare αφου με την χρήση του διακόπτει μια ευχαρίστηση;
Ο μόνος λόγος που βρίσκω για την ύπαρξη aftercare (στην περίπτωση του ψυχολογικού σαδισμού) δεν είναι "θεραπευτικός" αλλά περισσότερο ως μια "παυση" για τη δημιουργία "στερητικού" στους παρτενερ.

 

Θα πρόσθετα και την εκμετάλλευση των φόβων ως ένα είδος σαδισμού που επιδρά ψυχολογικά στον αποδέκτη.

 

Για τον ψυχολογικό σαδιστή δεν είναι απαραίτητη η συναίνεση.
Ο ψυχικός σαδισμός ανήκει στις πρακτικές της σαδικής αντίληψης για την συσχέτιση.
Δεν έχει να κάνει με το εξευτελισμό και την ταπείνωση, σαν πρακτικές μέσα σε συνευρέσεις T/b ή σχέσεις D/s, αλλά με την πλήρη χειραγώγηση και την άντληση ευχαρίστησης από αυτήν.
Αν πάλι ο μαζοχιστής αρέσκεται σε αυτό, η κατάσταση μπορεί να καταλήξει έως και παθολογική, οδεύουσα με βήμα ταχύ, προς τον αφανισμό που και ο ίδιος αποζητά. Μόνο που αυτό είναι κακοποίηση από πλευράς χειριστικού.

 

Δεν αναφέρθηκα στη Σαδική θεώρηση.
Επίσης στην αρχή του νήματος γράφω περί ταπείνωσης και εξευτελισμού εντός οποιασδήποτε bdsm-ικης συσχέτισης δηλαδή T/b, D/s, M/s.
Επίσης για να μην βγει εκτός θέματος η συζήτηση, όταν μιλάω για bdsm πάντα υπάρχει συναίνεση.

 

Μέσα στο μυαλό μου το aftercare δεν διακόπτει τίποτα, περισσότερο θα έλεγα ακολουθεί.
Στον εξευτελισμό για παράδειγμα θα έλεγα πως το aftercare βοηθά να μην εσωτερικεύσει ο δέκτης όλα αυτά που λέγονται μέσα σε ένα προσυμφωνημένο πλαίσιο. Ίσως το σκέφτομαι και λάθος.

Η άποψη μου είναι ότι το aftercare σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητο.

 

Αναφέρεστε σε s/m συσχετισμό ή και σε ασύμμετρη σχέση;

 

με ξάφνιασε η παρακάτω ερώτηση:

το aftercare είναι σημαντικό για την ψυχική ισορροπία του υ, είτε μιλάμε για σωματικό σαδισμό είτε για ψυχολογικό... το aftercare δε φροντίζει μόνο τα σημάδια του σώματος αλλά και της ψυχής

 

Και στα δύο αναφέρομαι.
Με ενδιαφέρουν οι γνώμες ανθρώπων που έχουν εμπειρία/ες από αυτό το κομμάτι του σαδισμού.