Ψυχολογικός σαδισμός

Συμφωνώ πως χρειάζεται μεγάλη γνωριμία και το μεγάλη δεν σημαίνει απαραίτητα χρονικά αλλά περισσότερο το βάθος της χρειάζεται. Χωρίς βέβαια το ένα να αναιρεί το άλλο.

Μπορεί να συμβαίνει/συμβεί.
Κι η τοποθέτηση που κάνετε εδώ

Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κι επαληθευτικά αλλά και ως τροφή για σκέψη ως προς τον ψυχολογικό σαδισμό.

Ακριβώς!  
Όταν άνοιγα το νήμα είχα αρκετά τέτοια παραδείγματα στο νου μου.

Ο ψυχολογικός σαδισμός δαιμονοποιείται αν όχι αναίτια αλλά δαιμονοποιείται.

Κι είναι και μεγάλα τα καράβια της Κρήτης!  

Να μία διαφορετική οπτική του θέματος.

Σαφή όρια δεν υπάρχουν, αλλά τα προσωπικά όρια της ψυχολογικής αντοχής όταν αγγίζονται κάποια σημεία της, τότε εμφανίζονται.

Ο τρόπος που θα γίνει το άγγιγμα διαφέρει δηλαδή ένα μαστίγιο μπορεί να αφήσει ηχηρό αποτύπωμα, ένα και μόνο χαστούκι να αφήσει ένα εκκωφαντικό αποτύπωμα κι μία κουβέντα να αφήσει ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα.
Υπό τις εκάστοτε συνθήκες όλα τα παραπάνω μπορούν να αφήσουν άλλο αποτύπωμα ή και όχι.

 

@NobodyKP με κάλυψε η απάντηση της @margarita_nikolayevna και θα προσθέσω πως οι ηδονιστές, ελευθεριακοί, bdsmers, φετιχιστές που ανακατεύονται με το bdsm , κάποιο ποσοστό αυτών είναι εγκεφαλικοί τύποι που αρέσκονται και στα mind games, είτε από την ενεργητική είτε από την παθητική πλευρά.

Το bdsm στην πλειοψηφία του έχει πρακτικές που μπορούν να αποβούν μοιραίες σωματικά και ψυχικά.
Εξού και το SSC, από εκεί και πέρα οτιδήποτε πάρει έστω και ελαφριά χροιά κακοποίησης φεύγεις επιτόπου.

Ας μην δαιμονοποιούμε κάτι το οποίο αφορά τη σεξουαλικότητα πολλών bdsmer αλλά και πρώτα και κύρια την πηγή του bdsm.

 

Κι εγκεφαλικές τύπισσες που αρέσκονται στο mind trap  

 

@Just_Me μια πολυ σοβαρή διάσταση στο θέμα έδωσε ο @Iagos με τον διαχωρισμό αυτών που πιστεύουν στην ύπαρξη της ψυχής και η οποία είναι συνδεδεμένη με το σώμα και σε εκείνους που πιστεύουν οτι η ψυχή και το σώμα είναι δύο ξεχωριστά και ασύνδετα μεταξύ τους "πραγματα".

Εδώ όμως θα ήθελα να προσθέσω και μια τρίτη κατηγορία η οποία υποστηρίζεται και απο την συντριπτική πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας. Και οι οποίοι λένε οτι δεν υπάρχουν ούτε ενδείξεις, ούτε αποδείξεις για την ύπαρξη ψυχής στον άνθρωπο. Αυτό που υπάρχει για την επιστήμη είναι το σώμα και η μυστηριώδης συνείδηση.

Η συνείδηση και ο τρόπος που αυτή εξιτάρει τους νευρώνες του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι η αιτία για την επιτυχία ή μη του ψυχολογικού σαδισμού και επίσης ίσως είναι και η αιτία αν αυτός ο σαδισμός έχεις θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις.

Θα ήθελα να σας φέρω ένα παράδειγμα το πως λειτουργεί η συνείδηση και πως μπορεί κάποιος να σαδίσει εκμεταλλευόμενος αυτόν τον τρόπο λειτουργίας της.

Όποιον και αν ρωτήσεις για το πως λειτουργεί το ανθρώπινο μάτι θα σου πει ότι το φως απο το αντικείμενο που κοιτάζουμε χτυπάει την ρετινα του ματιού και αυτή στέλνει μήνυμα στους νευρώνες του εγκεφάλου που αναγνωρίζουν το αντικείμενο και έτσι συνειδητοποιούμε τι βλέπουμε.

'Ελα όμως που στην πραγματικότητα η διεργασία γίνεται με την αντίθετη σειρά. Με τα περισσότερα μηνύματα να ξεκινούν πρώτα απο τους νευρώνες του εγκεφάλου και να πηγαίνουν προς το μάτι.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι το μυαλό μας συνεχώς περιμένει να δει κάτι που ήδη γνωρίζει και έχει γίνει στο παρελθόν. Ο εγκέφαλός μας δημιουργεί μια εικόνα την οποία προβλέπει οτι θα δουν τα μάτια μας και στέλνει αυτή την εικόνα στα μάτια μας. Αν το φως που φτάνει στα μάτια μας ΔΕΝ ταιριάζει απόλυτα με αυτή που έφτιαξε ο εγκέφαλός μας, τότε και μόνο τότε το μάτι στέλνει σήμα στους νευρώνες κλπ.

Έχοντας αυτό υπόψιν μας και σε συνδιασμό με το γεγονός ότι ο εγκέφαλός μας έχει πολύ περισσότερες πληροφορίες για τον χώρο γύρω μας απο ότι εμείς συνειδητοποιούμε, και επειδή συνήθως κινούμαστε στους ίδιους χώρους και επικοινωνούμε κυρίως με τους ίδιους ανθρώπους, μπορείτε να καταλάβετε οτι κυρίως αυτό που βλέπετε είναι δημιουργία του εγκεφάλου σας και όχι των ματιών σας.

Και λόγω αυτού του τρόπου λειτουργίας ο εγκέφαλος κάνει τρομερή εξοικονόμηση ενέργειας, αφού ήδη έχει καταγεγραμμένη την πληροφορία, απο το συνεχώς να δέχεται πληροφορία απο το μάτι.

Και όταν ο εγκέφαλος καταναλώνει λίγη ενέργεια υπάρχει και ηρεμία σε εμάς.

Και εδώ είναι που έρχεται ο ψυχολογικός σαδιστής ο οποίος πρέπει να βρεί τρόπο να υπερδιεγείρει τον εγκέφαλό σας ώστε να νιώσετε πίεση, στρες, φόβο κλπ.

Το μόνο που έχει να κάνει είναι να σπάσει την ρουτίνα.

Σκεφτείτε το ωραίο παράδειγμα της @iolanda, ξέρετε οτι αν σας βάλει την επομένη να κάνετε το ίδιο δεν θα έχει την ίδια επιτυχία. Μπορεί όμως να σας βάλει να κάνετε το ίδιο, αλλά αυτή τη φορά με τα χέρια σας δεμένα στην πλάτη σας.

Αφήστε...άβυσσος το μυαλό των σαδιστών.

 

Σε ολόκληρο το νευρικό μας σύστημα, από τον εγκέφαλο μέχρι τους νευρώνες που εκτείνονται σε όλο το σώμα εδράζεται αυτό που αποκαλούμε ψυχή. Δεν εντοπίζεται και είναι το σύνολο όλων εκείνων των χαοτικών βιοχημικών διεργασιών και των αποτελεσμάτων αυτών που λαμβάνουν χώρα στο νευρικό μας σύστημα.
Το αν υπάρχει ή όχι ως άυλη οντότητα είναι θέμα που έγκειται περισσότερο στην φιλοσοφία και την θρησκεία και όχι στην επιστήμη. Φρονώ ότι η συνείδηση δεν είναι η ψυχή, και η συνείδηση δεν είναι μυστηριώδης αλλά ένα κομμάτι της ψυχής. Ψυχή η οποία όμως είναι μυστηριώδης και βαθύς ψυχικός πόνος εκδηλώνεται όταν προκαλούνται ερεθισματα σε ήδη ψυχικά τραύματα τα οποία δεν έχουν επουλωθεί επαρκώς και φέρουν πόνο πάνω τους, που με κάθε ερέθισμα αυτός ο πόνος επανέρχεται, μεγενθυμένος στο παρόν.

Όπως έχει ήδη αναφερθεί αν κατάλαβα σωστά, πιστεύω και εγώ ότι το πλαίσιο της σχέσης είναι αυτό που θα καθορίσει το τι είναι ψυχολογικός σαδισμός αλλά και τι ψυχικός πόνος και συνεπώς και το aftercare.
Πάρτε για παράδειγμα ένα υποτακτικό μελος και βάλτε το να κάνει αγγαρείες,φρονώ ότι δεν θα πονέσει ψυχικά άμα εκτελέσει όλες τις αγγαρείες αλλά θα πονέσει πολύ άμα δει απογοήτευση από την πλευρά του κυρίαρχου μέλους.
Δηλαδή δεν θα πονέσει ψυχικά επειδή χρησιμοποιείται αλλά επειδή δεν αναγνωρίζεται ότι η χρήση του έφερε ικανοποίηση στο κυρίαρχο μέλος και ειδικά αν μετά ο χειρισμός αυτής της κατάστασης απο το κυρίαρχο μέλος είναι χειριστικός, τότε ο πόνος μπορεί να είναι ακόμα μεγαλύτερος.
Πάρτε για παράδειγμα ένα υποτακτικό μέλος και εξευτελίστε το λεκτικά, ότι είναι πουτάνα (ανεξαρτήτου βιολογικού φύλου), σε κάθε επικοινωνίας σας, φρονώ ότι δε θα πονάει ψυχικά αλλά θα πονέσει αν πιστέψει ότι όντως το κυρίαρχο μέλος το θεωρει πουτάνα (με το αρνητικό πρόσημο που δίνει αυτό το μέλος σε αυτή την λέξη).
Δεν υπάρχει aftercare στην χειριστικότητα και αν υπάρχει είναι επίσης χειριστικό.


Φρονώ (άντε πάλι), ότι κατά την εκπαίδευση του υποτακτικού μέλους είναι δυνατόν να προκληθεί ψυχικός πόνος σε αυτό, αλλά αμφιβάλλω ότι το κυρίαρχο μέλος απολαμβάνει ατόφια σαδιστική ιικανοποίηση διότι απουσιάζουν οι επιτηδευμένες (και σε επίπεδο φετίχ) σαδιστικές πρακτικές ψυχικού πόνου, καθότι δεν είναι αυτοσκοπός ο ψυχικός πόνος του υποτακτικού μέλους και έτσι δεν μπορώ να μιλήσω για ψυχολογικό σαδισμό ξεκάθαρα.
Επομένως ισως να είμαι εκτός θέματος αλλά θα το αναφέρω (σπασαρχίδας)....

Ο ψυχικός πόνος που προκαλείται στο υποτακτικό μέλος κατά την αποδόμηση των συμπεριφορών του στην εκπαίδευση, εκείνων που κατά κύριο λόγο είναι αμυντικές συμπεριφορές, μπορεί να είναι μεγάλος και αυτό συμβαίνει γιατί η αποδόμηση στοχεύει στα γενεσιουργά αίτια των συμπεριφορών,πού βρίσκονται στην μυστηριώδη πλευρά της ψυχής. Μια διαδικασία που προσεγγίζει το χώρο μεταξύ συμπεριφορών και χαρακτήρα,ως πεδίο εκδήλωσης της αποδόμησης. Μια διαδικασία που χαρακτηρίζεται από στοιχεία σύγκρουσης και έτσι μπορεί να πονέσει λίγο.
Αν το κυρίαρχο μέλος είναι σε θέση να αναγνωρίσει μοτίβα αμυντικών συμπεριφορών, να τα αντιστοιχίσει με ψυχικά χαρακτηριστικά και να τα παρουσιάσει εκλογικευμένα και με πειθώ στο υποτακτικό μέλος τότε τα τείχη που κρατούν τόσο μυστηριώδη αυτή την πλευρά της ψυχής συνεχίζουν να κρατούν καλά, αλλά το κυρίαρχο μέλος μόλις τα έχει υπερπηδήξει και το υποτακτικό νιώθει ευάλωτο, ξεγυμνωμένο, χωρίς άμυνες, εκτεθειμένο και αυτό πονάει ψυχικά γιατί ό,τι χτίστηκε με πόνο και προστάτευε το υποτακτικό μέλος έχει καταλυθεί από το κυρίαρχο.
Το aftercare σε αυτό τον ψυχικό πόνο είναι η εσωτερική απελευθέρωση από αυτά τα τείχη που προανέφερα, αλλά και αυτό πάλι στο χέρι του κυρίαρχου μέλους θαρρώ ότι είναι για να βγει στην επιφάνεια... Μάλλον εκτός θέματος είναι η τελευταία παράγραφος...

και ένα κομμάτι για την ψυχή!!

 

Chapeau!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Όταν ο ψυχολογικός σαδισμός με την μορφή ταπείνωσης και εξευτελισμού, γίνεται στα πλαίσια ενός σεσσιο, σε μια Top/bottom σχέση, είναι ένα καβλοπαίγνιο το οποίο όσο υπάρχει μια υγιής σχέση, λειτουργεί ωραία και καβλωτικά. Υπάρχει και το safeword, υπάρχει το aftercare με παινέματα και αγκαλίτσες και πως "εννοείται και σε εκτιμώ και δεν σε θεωρώ στ αλήθεια ένα καβλωμένο ξεφτιλισμένο τσουλάκι" κλπ κλπ.
Το ουσιαστικό safeword και aftercare όμως, είναι η σχέση, η επικοινωνία, η οικειότητα και η εμπιστοσύνη που έχουν, ώστε να μην υπάρξει καμία "ρωγμή", καμία έστω υποψία, έστω και μια στιγμή να περάσει απ το μυαλό πχ "μήπως στ αλήθεια με θεωρεί ένα ξεφτιλισμένο καβλωμένο πουτανακι;" 

Οπότε, επειδή αυτά τα καβλοπαίγνια πάνε πιο βαθιά στον ψυχισμό από μερικά κωλοσκάμπιλα, μιας και ανακατεύονται με λεκτικό υποβιβασμό κλπ κλπ, για να συνεχίσει να λειτουργεί η σχέση, χρειάζεται τεράστια εμπιστοσύνη και χρόνος και πολύ γερές βάσεις και θεμέλια στην επικοινωνία.

Σε σχέσεις D/s, M/s κλπ που η δυναμική τους δεν συνοψίζεται στο τάδε καβλοπαίγνιο εξευτελισμού και ταπείνωσης, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα, κι εγώ που δεν έχω καμία σχέση με τέτοιες δυναμικές, δεν γνωρίζω.

Πάντως, όταν ξέρεις πως ο άλλος μπορεί να σου πει τα πιο ντροπιαστικά πράγματα, που να σε κάνουν να νιώσεις την απόλυτη ταπείνωση και εξευτελισμό, αλλά να είσαι σίγουρη πως δεν τα εννοεί, αλλά να μπορεί να σε βάζει και μπαίνετε μαζί σ αυτό το "mood", είναι ο,τι πιο    ....!!!!

 

Eξαιρετική τοποθέτηση!

 

Από ψυχοθεραπευτή έχω ακούσει αναφορές στο "ψυχικό όργανο" και με βάση αυτό που γράφετε μάλλον έτσι ορίζει η ψυχολογία τη συνείδηση και την έκφραση αυτής από τη γέννηση των συναισθημάτων μέχρι και την έκφραση αυτών;

Εν μέρει διαφωνώ με το ότι η συνείδηση αυτή καθαυτή ορίζει τις θετικές ή μη επιπτώσεις της έκφρασης του σαδισμού.

@Dapom πολύ καλό το παράδειγμα που γράψατε!! Mind fuck or mind trap or both  

Indeed  

 

@Lost Hours εξαιρετική η τοποθέτηση σας θα σταθώ σε δύο σημεία της.

Πιστεύετε πως μόνο τότε προκαλείται ψυχικός πόνος;

Εδώ δεν το καταλαβαίνω μάλλον όπως το γράφετε. Εννοείτε πως γενικά στη χειριστικότητα δεν υπάρχει ή πως είναι χειριστικότητα ο ψυχολογικός σαδισμός;

Υ.Γ. πάρα πολύ ωραίο το κομμάτι!

 

Όχι δε πιστεύω κάτι τέτοιο, ψυχικός πόνος μπορεί να προκληθεί σε κάποιον ανεξάρτητα από το τι κουβαλάει μέσα του, από αιτίες που βρίσκονται στο εδώ και στο τώρα,συνήθως η υπερευαισθησία φέρει κάτι από το παρελθόν.

Για το δεύτερο ερώτημα σας, καλό θα είναι να συνδεθεί αυτό που έγραψα και κάνατε quote με τα παραδείγματα που ανέφερα και το ότι θεωρώ το πλαίσιο μιας σχέσης πολύ σημαντικό. Nαι πιστεύω ότι ο ψυχολογικός σαδισμός μπορεί να είναι χειριστικός όπως πιστεύω ότι ψυχικός πόνος δε προκαλείται μόνον απο την έκφραση του ψυχολογικού σαδισμού.
Ελπίζω να σας βοήθησα, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

 

Για την ακρίβεια λέω πως ΙΣΩΣ η συνείδηση να είναι η ΑΙΤΙΑ για τις θετικές ή μη επιπτώσεις και οχι οτι ΟΡΙΖΕΙ τις θετικές ή μη επιπτώσεις όπως μου καταλογίζεται.