Άνθρωποι και σκουπίδια...

Είμαι γόνος εμιγκρέδων. Πέντε γενιές πίσω, και απ τους δυο Μου γονείς, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αλεξάνδρεια.
Οι ντόπιοι όχι μόνο τους είχαν αγκαλιάσει...μάθαιναν και την γλώσσα για να νοιώθουν πιο άνετα οι "ξένοι" συντοπίτες τους...

Ιστορία Πρώτη (από αφηγήσεις των αδελφών του γέρου) : Ο Πάτέρας της μάνας Μου ένας υπέροχος, αναλφάβητος σοφός γέρος, μεγάλωσε μέσα στην φτώχεια.
Αλκοολικός πατέρας, και μεγάλο κάθαρμα (όχι εξαιτίας του αλκοολισμού του) έδιωξε τον παππού Μου απ το σπίτι σε ηλικία έξι χρονών επειδή τόλμησε να υπερασπιστεί την μονίμως κακοποιημένη μάνα του... μέχρι τα εννιά του ζούσε στον δρόμο, χαμίνι, έκλεβε για να φάει ή τον τάιζαν ντόποιοι. Μέχρι που τον βάζει κάποιος Έλληνας να κλέψει από ένα συνεργείο μοτοσυκλετών ένα ανταλλακτικό. Τον πιάνει ο Αιγύπτιος ιδιοκτήτης κι αντί να τον χτυπήσει ή να τον παραδώσει στις αρχές τον πήρε σπίτι του, τον έπλυνε , τον τάισε , τον πήρε στο μαγαζί του, του έμαθε την τέχνη και πριν πεθάνει του το άφησε κληρονομιά. Πήρε για βοηθό έναν ντόπιο πιτσιρικά, με αντίστοιχη ζωή του παππού Μου, ο οποίος τριάντα χρόνια μετά... Όταν κάναμε με τον αδελφό Μου στους γέρους Μας δώρο ένα ταξίδι στην γη που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, αναγνώρισε την μάνα Μου κι αφού έκλαιγε, ούτε κι Εγώ θυμάμαι πόσην ώρα στην αγκαλιά της (επειδή ήταν η κόρη του ανθρώπου που του άλλαξε την ζωή) Μας κάλεσε στο σπίτι του και πρέπει να ξόδεψε τα έσοδα ενός μήνα για να μας τραπεζώσει.

Ιστορία Δεύτερη : Ο Γέρος Μου έμεινε ορφανός από πατέρα στα οκτώ του. Ο παππούς είχε ένα καφενείο απ τα καλύτερα της Αλεξάνδρειας. Όταν πέθανε σε ηλικία 42 χρόνων, οι περισσότεροι απ τους αγαπημένους συγγενείς και φίλους, έτρεξαν να συνδράμουν την γιαγια Μου και τους γιούς της. Η γιαγια... ένας αγαθός άνθρωπος, με την καλοσύνη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της, απόφοιτη της αντίστοιχης έκτης δημοτικού, άφησε τους συγγενείς , αφού η ίδια δεν μπορούσε, να διαχειριστούν το μαγαζί του παππού με την συμφωνία να της δίνουν ένα μερτικό απ τα κέρδη για να μπορεί να μεγαλώσει τα παιδιά της. Μέσα σε λιγότερο από χρόνο, όχι μόνο έπαψαν να της δίνουν μερτικό αλλά της έφαγαν το μαγαζί και το σπίτι. Οι Άραβες γείτονες, φτωχοί κατά το πλείστον για να μην την προσβάλλουν με ελεημοσύνη, της ζητούσαν να τους ράψει ρούχα, να τους κρατήσει τα παιδιά , να βοηθήσει στα σπίτια τους. Την πλήρωναν απ το υστέρημα τους και για τουλάχιστον μια δεκαετία, μια συγκεκριμένη οικογένεια, που της έκανε διάφορες δουλειές, δεν την άφηνε να ψωνίσει και τους τραπέζωνε κάθε μέρα και τους τρεις, ενώ μαζί με τα δικά τους ψώνια έκαναν και για την γιαγιά και τους γιούς της.

Ιστορία Τρίτη : Ο Γέρος Μου, όταν ήρθε απ την Αίγυπτο, ως πολύγλωσσος , έπιασε δουλειά στην Γαλλική πρεσβεία.
Για αρκετά χρόνια έκανε στενή παρέα μ ένα Γάλλο διπλωματικό (δεν έχει σημασία το πόστο του) Εβραϊκής καταγωγής και θρησκεύματος. Ακόμη και μετά που πέθανε ο πατέρας Μου με τον Γάλλο διατηρούσαμε στενές σχέσεις, κι όταν έφυγε για την πατρίδα του , συχνά πυκνά , μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Με είχε φιλοξενήσει και δυο φορές στο Παρίσι. Μάλιστα την δεύτερη φορά έζησα από κοντά τον θρήνο για τον θάνατο του στρατιωτικού γιου του στα Ηνωμένα Έθνη, από ισλαμοφασίστες του Ισλαμικού Κράτους.
Το 2015, στην επίθεση των ισλαμοφασιστών στην καρδιά του Παρισιού, λίγα τετράγωνα απ το σπίτι του φίλου του γέρου Μου, τηλεφωνώ για να μάθω πώς είναι. Πρέπει να μιλούσαμε για πάνω από μια ώρα στο τηλέφωνο και έκτός των άλλων μιλήσαμε και για την Λεπέν και το κύμα φασισμού στην Γαλλία και την Ευρώπη. Η ατάκα που θα Μου μείνει αξέχαστη ήταν "εζησα τον Μάη του 68, έχασα το παιδί Μου από φασίστες, χτύπησαν την γειτονιά Μου...δεν θα γίνω σαν τα μούτρα τους... "

Μερικοί εξ υμών είστε δίποδα εμέσματα. Το χειρότερο απ όλα είναι ότι το ξέρετε αλλά σας είναι αδιάφορο... Είστε απλά καθάρματα...

 

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

 

Καπετάνιε
             

 

   
Προσωπικά, θα γράψω ένα μεγάλο ευχαριστώ για το μοίρασμα αυτής της γνώσης και όλων των συναισθημάτων που την περιβάλλουν.......

 

❤️

 

Συγκινητικές περιγραφές ανθρώπινου μεγαλείου!!!!!

 

Όλοι γόνοι εμιγκρέδων είμαστε, οι περισσότεροι δε χωρίς ωριαίες ιστορίες σαν των προγόνων σου. Συνεχίζουμε...