ρέω..

Θα σαι στην επόμενη  

 

Ε ναι..   

 

Ευχαριστώ ρε υπέρκαυλο .. είχα καλή πρώτη ύλη  

Σε άλλο "ρέω .." 

χαχα ρε κάθαρμα, εμένα βρήκες?   

Τέλεια!  

Ευχαριστώ.  

 

Α ρε σουπιοκόπελο!
Αν ήμουν πάντως στο ονείρατο, ελπίζω να ετοποθετήθη σε περίοπτη θέση. Όχι σαν ένα τρίο που είχα κάμει παλαιόθεν με κάτι τουρίστριες που με είχαν καταπλακώσει και πηδιόντουσαν πάνω στο κοιλούμπι μου  

 

χαχαχα μη μου ανησυχείς. Δεν ήσουν στ όνειρο.

 

Στο matrix της ξεχωριστομοναδικότητας.


Cyber: “You know, I know this steak doesn’t exist. I know that when I put it in my mouth, the matrix is telling my brain that it is juicy and delicious. After nine years, you know what I realize? Ignorance is a bliss!”

Υπάρχει μια αδιαπραγμάτευτη αλήθεια: Όλοι είμαστε ξεχωριστοί και μοναδικοί.

Αυτή η πραγματικότητα ακυρώνει όμως όλο το νόημα της ξεχωριστομοναδικότητας μας. Γι αυτό οι περισσότεροι εξ ημών προτιμούμε να αγνοούμε αυτήν την αλήθεια, να την βάζουμε στο ράφι με τα υπόλοιπα κλισεδάκια και να συνεχίζουμε στην άγνοιά μας στον αγώνα της διάκρισης.

Για μένα η ξεχωριστομοναδικότητα είναι μια απόλαυση, μια εξαιρετική γεύση που όμως δεν παύει ποτέ να είναι εξωπραγματική. Κάποιο είδους "μάτριξ" δίνει εντολή στο μυαλό μας να εξιδανικεύσουμε και νιώθουμε υπέροχα όταν το κάνουμε. Όσο περισσότερο όμως πιστεύει κανείς σε αυτό, τόσο χάνεται από αυτό που είναι. Είναι σημαντικό να το καταλάβεις και να το απολαύσεις. Η μεγάλη παγίδα είναι να το πιστέψεις σαν αλήθεια και να σε πετάξει στην ρηχότητα και την ανασφάλεια – βαρέλι δίχως πάτο και τέλος να αιχμαλωτιστείς από αυτήν την ψευδαίσθηση.

Σαν κάτι μη αληθινό, η ξεχωριστομοναδικότητα δεν θα γίνει ποτέ μια απόλαυση που θα προσφέρει πληρότητα. Είναι μια ζουμερή μπριζόλα. Απαραίτητη γεύση για τους κρεατοφάγους αλλά δεν κεντράρει στον πυρήνα μας.

Οι εξαίσιες γεύσεις είναι όμως στον πυρήνα του ηδονισμού μας. Πραγματικές ή μη, αξίζει να τις ζήσουμε, να τις ρουφήξουμε μέχρι μεδούλι, να παίξουμε με αυτές με την σοβαρότητα της παιδικής αθωότητας. Ένα υπέροχο λαμπερό ψέμα που αξίζει να κατακτηθεί. Να γίνει τέχνη και αίσθηση. Μεράκι και καύλα.

Μέχρι να αντικατασταθεί με κάτι ακόμα πιο εκλεπτυσμένο και βαθύ, σαν την αρχή μιας διαδρομής που κρεσεντάρει οργασμικά στην ψυχή μας. Είναι όμως μόνο η αρχή, το πρώτο βήμα που πρέπει να αφήσεις πίσω σου για να μπορέσεις να ταξιδέψεις.

Η ξεχωριστομοναδικότητα είναι η γλυκιά εισαγωγή σε ένα όμορφο τραγούδι μετά συνεχίζει στο κουπλέ και το ρεφρέν για να σε γεμίσει με κόσμους από αισθήσεις για όσο διαρκεί. Αν μείνεις στην εισαγωγή, δεν θα ακούσεις ποτέ το τραγούδι ολοκληρωμένο.

Η άγνοια δεν είναι ευλογία. Ευλογία είναι η γνώση της πραγματικότητας, η καλλιέργεια και αξιοποίηση όλων των εργαλείων που έχουμε, ακόμα και αυτό το ψέμα, από το οποίο όμως κάποια στιγμή πρέπει να ελευθερωθούμε για να αγγίξουμε την πιο φυσική και γυμνή μας αλήθεια.

Η ξεχωριστομοναδικότητα είναι μια εξαίσια και αγαπημένη γεύση, όπως θα έλεγε και ο Ποιητής και η ισορροπία αυτής είναι στο να μπορείς να την απολαύσεις χωρίς να χρειάζεται να προδώσεις την αλήθεια σου. Ότι τελικά δεν είσαι αυτό. Πας πέρα από αυτό.
Από τα παράδοξα που αγαπώ.

ρέω..

 

@rea..
Εντυπωσιασμένος από τον πυρήνα του κειμένου σου, σκέφτομαι "Η σκέψη κύκλους κάνει"


"Είναι ένα δυνατό και πρωτότυπο δοκίμιο, ένα είδος ποιητικής σκέψης πάνω στους χαμένους γνωστικούς της Αιγύπτου, που η ριζική άρνησή τους να πιστέψουν στον κόσμο, έτσι όπως είχε παρασταθεί από τους χριστιανούς θεολόγους, τους οδήγησε στην καταστροφή.........."

ΟΙ ΓΝΩΣΤΙΚΟΙ
LACARRIERE JACQUES
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ
Εκδόσεις ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΗ
Φεβρουάριος 1994

 

Ευχαριστώ πολύ!

 

Στο παραπέρα της αντοχής μου


Στη μαγεία της μελωδίας Του να υποτάσσομαι
Να είμαι μέρος της ατμόσφαιρας που υπάρχει.
Να ανήκω στο τοπίο Του χωρίς να ξεχωρίζω.
Να σκέφτομαι με το μυαλό Του
Να βλέπω με τα μάτια Του.
Να αισθάνομαι με τις αισθήσεις Του.
Να ζω κάτω από τον ουρανό Του.

Και παραπέρα..

Να αδειάσω από δεύτερες σκέψεις.
Να αδειάσω από όσα έχω κάνει.
Να αδειάσω από όσα έχω ζήσει
Να αδειάσω από όσα έχω κερδίσει και χάσει.
Να αδειάσω από επιθυμίες
Να γίνω το τίποτα Του…

Και παραπέρα..

Να παλέψω φόβους
Να γκρεμίσω φραγμούς
Να ξεριζώσω το αφύσικο εγώ
Να ξεδοντιάσω περηφάνια
Να σβήσω βουλές και δικαστές.
Να επουλώσω πληγές.
Να ξεπεράσω τραύματα.
Να γίνω το τίποτα Του..

Και ακόμα παραπέρα..

Να αντέχω τον πόνο Του
.. την δύναμή Του
.. τη απουσία Του
.. την παρουσία Του
.. την ταπείνωσή Του
.. την φροντίδα Του
.. την αδιαφορία Του.
.. την ιδιοτροπία Του
.. την προσοχή Του.
.. τους κανόνες Του
.. τις τιμωρίες Του
.. τις αλήθειες Του
.. τις προκλήσεις Του

Και ακόμα παραπέρα..

Στο παραπέρα της αντοχής μου ..
Εκεί που είμαι μια θάλασσα δύναμης
Εκεί που είμαι ανοιχτός ορίζοντας ελευθερίας
Εκεί που είμαι το άπειρο της φύσης μου και το όλον.
..να είμαι το τίποτα Του..

ρέω..

 

 

Όμορφο, τρυφερό, καταθετικό, δυναμικό! Και τόσα τόσα άλλα..
  

 

Ω Ευχαριστώ!   

 

Να πω την αλήθεια εμένα με έλιωσε η φωτογραφία