Γιατί όλοι οι σκλάβοι αποχωρούν εύκολα/γρήγορα;

Κανένα υποτακτικό άτομο δεν λειτουργεί έτσι. Δεν τιμά και το ίδιο άλλωστε.

 

Θεωρώ πως το παραπάνω δεν αφορά σε συνειδητοποιημένα υποτακτικά, αλλά κατ´ εξοχήν σε άτομα που υπηρετούν τις καυλάντες τους. Και μόνο.

 

Υποτακτικό σε ποιον; Γιατί κατά την άποψή μου το αν "γλεντήσεις" κάποιον δεν αφορά στάτους. Ηθικολογώντας λοιπόν το να γλεντάς ανθρώπους δεν είναι αξιοπρεπές ούτε για Κ ούτε για υ. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να αγνοήσω ούτε πως οι χαρακτήρες των ανθρώπων είναι τόσοι όσοι και οι άνθρωποι ούτε πως το πως φέρεται κανείς δεν είναι καθοριστικό και μοναδικό κριτήριο για το στάτους του. Θα πω μόνο πως κανένα υποτακτικό δεν λειτουργεί έτσι όταν έχει κατισχυθεί και ανήκει. Σέβεται απεριόριστα τον που ανήκει.

 

Ναι, η ντρετοσύνη δεν έχει status. Είναι στοιχείο προσωπικότητας, πολύτιμο.

 

Να ρωτήσω κι εγώ κάτι γενικότερο. Γιατί αμφότερες οι πλευρές δεν ομολογούν πως εξυπηρετούν τις ανάγκες τους η τουλάχιστο το προσπαθούν, όποιες κι αν είναι αυτές, παρά επιχειρούν να τις εντάξουν σε ανύπαρκτα συμπεριφορικά σχήματα;
Και μια ερώτηση προς την νηματοθέτη. Γράφεις ότι αποχωρούν όταν τους ζητάς κάποια πράγματα.
Απο όοσ είδα, γιατι δεν τα διάβασα και όλα, κανείς δεν ρώτησε τι πράγματα είναι αυτά που τους ζητάς. Μπορείς να μας δώσεις μερικά παραδείγματα ώστε να καταλάβουμε το πλαίσιο του ζητήματος;

 

Αν και όταν καταλάβετε τι συμβαίνει, τότε θα δείτε ότι δεν είναι «ανύπαρκτα συμπεριφορικά σχήματα» αλλά πολύ υπαρκτός τρόπος ζωής.
Μετά δεν θα έχετε τέτοιες απορίες.

Υ.Γ.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σε αυτά που περιγράφονται στο εισαγωγικό μήνυμα του νήματος.

 

Αυτός ο υπαρκτός τρόπος ζωής δεν υπαγορεύεται απο τις ανάγκες ενός εκάστου των εμπλεκομένων;

 

Αναφέρθηκα στο:

Αν θέλετε να στρέψετε αλλού το θέμα μπορεί να γίνει και αυτό.
Εξάλλου από αλλού αρχίσατε, είναι γραμμένο, το διαβάζω.
Επισημαίνω όμως ότι με τον σχολιασμό σας που "κουοτάρω" μου γίνεται αντιληπτό, πως μάλλον ασχολείστε με κάτι που το υποβιβάζετε, γιατί δεν το αντιλαμβάνεστε.
Όλα τα άλλα για ανάγκες και για ορισμένους επιθυμίες, δεν χρειάζονται την απαξίωση του τρόπου ζωής, για να αιτιολογηθούν.

 

Λυπάμαι αλλά δεν καταλαβαίνω καν τι γράφεις, Καλό μεσημέρι. Περιμένω απάντηση στα δύο ερωτήματα που έθεσα.

 

Αν μπορούσατε να καταλάβετε τι γράφω, δεν θα είχατε κάνει κανένα ερώτημα.
Θα γνωρίζατε την απάντηση από μόνος σας.
Αυτό σας γράφω.
Να περιμένετε, μπορεί κάποιος να σας απαντήσει.
Η ελπίδα παθαίνει τελευταία.

 

Σε ανύπαρκτα κατ' αυτούς συμπεριφορικά σχήματα, εξ ου και το αδιέξοδο άλλωστε. Ενδιαφέρουσα πτυχή του θέματος.

Δεν ρωτήσαμε επειδή ήταν φανερό από το κείμενο ότι ο λόγος της αποχώρησης δεν ήταν τα συγκεκριμένα πράγματα που ζητούνται. Συγκεκριμένα

το "μόλις τα βρίσκουν σκούρα" είναι τελείως υποκειμενικό και μάλιστα ασταθές αφού μετά επιστρέφουν μετανιωμένοι κλπ.

Τελικά μάλλον και για σας είναι ανύπαρκτα τα αποκαλούμενα και "συμπεριφορικά σχήματα", για άλλους είναι τρόπος ζωής και αντίληψης των πραγμάτων - κάτι πολύ ευρύτερο από τα συμπεριφορικά σχήματα δηλαδή και υπαρκτό σε όλα τα επίπεδα.

 

στην αρχη πρεπει να εισαι αρκετα σκληρη με το σκλαβο .....τιμωρια με το παραμικρο οταν εκπεδευτει χαλαρωνεις