Το νήμα της γκρίνιας.

Ένας ασφαλής χώρος για να γκρινιάξετε ελεύθερα για ό,τι σας ενοχλεί.

 

Κοίτα να δεις που εδώ δεν θα γκρινιαξει σχεδόν κανείς   

 

Θα γκρινιάξω εγώ για το ποδαρικό:

Να γυρίζεις το πρωί απ τη δουλειά μετά από 24ωρο, περιμένοντας πως και πως να πιεις καφέ τρώγοντας εκείνο το καταπληκτικό κέικ σοκολάτας που είχες φτιάξει, και να ανακαλύπτεις ότι οι ανθύσποροι δεν άφησαν ούτε ψίχουλο.    

Ξέρει κανείς αν λειτουργεί το «Χαμόγελο του παιδιού» τις Κυριακές;

 

  πιθανό.

 

Σκληρό.

 

Έχω γκρινιαξει και σε άλλο νήμα αλλά θα το κάνω κι εδώ για να τιμήσω το νήμα μου, όχι ότι θέλω να ξαναγκρινιάξω αλλά είμαι αναγκασμένη, καταλαβαίνετε..

Κάνω ολική ανακαίνιση το σπίτι μου, είμαι τελειομανής, control freak και άρρωστα αναποφάσιστη και παράλληλα μένω 3 μήνες (!) στη μαμά μου με την οποία πατάμε έναν καβγά μερα παρά μέρα.

 

Η σωστή η μάνα, η πρόστυχη, έχει να σε δει μια βδομάδα και σου ανεβάζει την πίεση στο πρώτο μισάωρο

Bonus: αφού χτυπάς βαλεριάνα για να μη γίνεις ηρωίδα της 10ης εντολής, σε ρωτάει όλο γλύκα "τι θα φάμε σημερα";

 

Εγώ ευτυχώς είμαι πολλά ναυτικά μίλια πλέον μακριά από την μανούλα  
Της έκανα και αποκλεισμό στις κλήσεις, για να μην με παίρνει πρωί, μεσημέρι, βράδυ και μου κάνει τα νεύρα κρόσσια και πλέον την καλώ μόνο εγώ δύο φορές την εβδομάδα  

 

Γιατί πρέπει η σχέση κόρης - μαμάς να είναι πάντα τόσο κομπλικέ ρε γαμωτο.

 

Και μετά την ερώτηση του περί φαγητού να σου πετάει και το "τα μάθεις; πέθανε ο/η τάδε'' κι ένα μίνι #not# βιογραφικό.

 

το σχόλιο που σας τσακίζει είναι "τα μάθεις; η τάδε παντρεύτηκε... εσύ πότε θα γίνεις μάνα''

 

και οι ψυχολόγοι τι θα γινόταν αν δεν ήταν κλέφτες