Περί προσδοκιών ο λόγος..

Χμ….. αγαπημένη εδώ έχω μια ένσταση… φυσώντας ακόμα το γιαούρτι γαρ…

Είναι όντως υπέροχο να δίνεσαι, και να δίνεις, και να αφήνεσαι, και να ζεις το παρόν, και να μη φοβάσαι τι θα φέρει το αύριο, και να ακολουθείς, και και και….
Και είναι όντως υπέροχο να είναι ψηλά «αυτός που γουστάρεις», αυτός που ακολουθείς, αυτός που δίνεις ψυχή και σώμα.

Αλλά είναι επίσης οδυνηρός ο ήχος της πτώσης του από εκείνα τα ψηλά.
Και ομοίως οδυνηρή αυτή η άρση της βεβαιότητας που είχες, ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ.
Και τότε, αυτό το «ε και;» δεν μοιάζει τόσο ανάλαφρο πλέον..
Γιατί ακριβώς οι πτώσεις απ τα ψηλά είναι οι πιο εκκωφαντικές.

 

@rea.. συμφωνώ σε όλα όσα έγραψες!

και όχι, δεν αυτοαναιρούμαι, γιατί πρωταρχικός σκοπός του post μου ήταν μέσω των απαντήσεων να δώσω τροφή για σκέψη... τα σχόλιά σου φώτισαν πτυχές που επί τούτου άφησα στο σκοτάδι για να τις κουμπώσει καθένας/καθεμία στο δικό του/της βίωμα  

ΥΓ1. ακόμα και εκεί που φαινομενικά οι απόψεις μας διίστανται για το πόσο αμιγώς δικές μας είναι οι προσδοκίες, ασχέτου πώς διαμορφώνονται, στο τέλος τέλος είναι δικές μας και εμείς είμαστε αυτ@ που τις προβάλλουμε στ@ άλλ@

ΥΓ2. δυστυχώς αποσύρθηκε και ο Πασχάλης και ο Βασίλης, αλλιώς θα σε έπαιρνα να πάμε τρέχοντας! όσο για τις πετσούλες, θα τα βρούμε  

 

Μα δεν θέλω να δώσω ένα ανάλαφρο "ε και?" καθόλου!
Ίσα ίσα, Θέλω να είναι ένα δυνατό - ηχηρό- "Ε και?" που μόνο ξεπερνώντας -ηχηρές- πτώσεις.. κατακτάται!  

 

Δεν είδα πουθενά αυτααναίρεση, απλά χρησιμοποίησα τις φράσεις σου με το δικό μου σκεπτικό.
Ισχύει με προβλημάτισες όμορφα πλανεύτρα  

 

Κανονίστε αμφότερες να μου κάνετε και αυτό το νήμα πανηγύρι κλαπατσιμπάνικο, και οι μόνες πετσούλες που θα φάμε θα είναι οι δικές σας.

 

Ενδιαφέρον νήμα.
Διαφοροποιείς την στοχοθεσία από την προσδοκία; Κι αν ναι, ως προς τι;

 

Το σημαντικό, όσο δύσκολο, σπάνιο και πάντα χρονοβόρο, είναι το να φτάσεις στο σημείο να πηγαίνεις εκεί όπου είναι να πας χωρίς καμία προσδοκία. Και αυτό ανεξαρτήτως status.

 

Με βάζεις σε σκέψεις.
Define τι εννοείς με το «στοχοθεσία», (αν σε διευκολύνουν παραδείγματα ευπρόσδεκτα ), και θα διευκρινήσω πιο στοχευμένα ευελπιστώ.

 

Ε τότε θα απαντήσω μονάχη στο ερώτημά μου.
Ειλικρινώς ερωτώ καθόσον εσύ είσαι η νηματοθέτιδα.

 

Ακούγεται όμορφο,ευκταίο, ιδεατό.
Αλλά αν μου επιτρέπετε, θα πω επίσης καθόλου ρεαλιστικό.
Δεν δηλώνω shaolin μοναχός, παρά μόνο ωμή ρεαλίστρια.