Περί προσδοκιών ο λόγος..

Αγαπημένη μου @rea.. εδώ θα συμφωνήσω κατά το ήμισυ:

Στην περίπτωση της κλινικής κατάθλιψης, όντως κάθε φυσιολογική λειτουργία επηρεάζεται.
Προφανώς σε αυτό εντάσσονται και οι προσδοκίες.

Όσο για την περίπτωση της «απόλυτης πληρότητας», τη θεωρώ ανέφικτη εκ των πραγμάτων.
Κανείς μα κανείς δεν είναι απολύτως πλήρης εσαεί.
Υπάρχουν στιγμές πληρότητας, γαλήνης, ευτυχίας ή ότι άλλου.

Ένα από το εγγενή χαρακτηριστικά του ανθρώπου είναι πάντα να θέλει και το κάτι παραπάνω:
Ο έχων ένα παπούτσι θέλει δεύτερο.
Ο έχων δυο θέλει ποδήλατο.
Ο έχων ποδήλατο θέλει αυτοκίνητο.
Ο έχων δισεκατομμύρια θέλει φήμη.
Ο έχων φήμη θέλει υστεροφημία.
Και η λίστα συνεχίζεται αέναα.

Δεν θεωρώ ότι απαρχής του ανθρώπινου είδους, υπήρξε ή θα υπάρξει ποτέ κάποιος που είναι απολύτως πλήρης μόνιμα.
(αν υπάρχει πρέπει να βρούμε άμεσα τι καπνίζει, το χρειάζομαι άμεσα )

 

Δεν πρέπει να συγχέεται η ελπίδα, η επιθυμία, η ανάγκη και η προσδοκία.
Ελπίζουμε για κάτι που μπορεί να γίνει ή να μην γίνει.
Έχουμε ανάγκη για κάτι που μας είναι απαραίτητο.
Επιθυμούμε (Θέλουμε) κάτι γιατί έτσι μας αρέσει.
Προσδοκούμε κάτι που ξέρουμε ότι θα γίνει, μας έχουν υποσχεθεί ότι θα γίνει και το περιμένουμε.

 

Διαφωνώ.
Όταν πάω να αγοράσω παπούτσια, δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά, δεν μου έχει υποσχεθεί κανείς τπτ και άρα δεν περιμένω την εκπλήρωση καμίας υποσχετικής.

Προσωπικά νομίζω πως η προσδοκία εμπεριέχει εκ των πραγμάτων την ελπίδα, την επιθυμία και την ανάγκη.
Φρονώ πως το τριπάκι με τις ετυμολογίες είναι απρόσφορο και αποπροσανατολιστικό, τη στιγμή που ως ενήλικες όλοι ξέρουμε περί ποιών μιλάμε.


(Apropo, χαίρομαι ειλικρινά τη συμμετοχή και την κατάθεση των προσωπικών θεάσεων, ασχέτως συμφωνίας-διαφωνίας.
Αποτελούν όλες τους εξαίρετη τροφή για σκέψη.)

 

Για να γίνει κατανοητό θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα.

Στο Σύμβολο της Πίστεως αναφέρεται: «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος»
Είναι το νόημα της «Καινής Διαθήκης» είναι το τάξιμο του Θεού στους Χριστιανούς. Δεν είναι κάτι που απλά το θέλουν, το έχουν ανάγκη ή ελπίζουν να γίνει, το περιμένουν να γίνει.

Για τις προαγωγές στον στρατό ναι κι εκεί κάποιος προσδοκά να προαχθεί και θα γίνει σίγουρα (ελπίζει κατ΄επιλογή) ή προσδοκά κατ΄αρχαιότητα.

 

Είμαι η πλέον ακατάλληλη για να συνδιαλεχθείτε μαζί μου περί θρησκευτικής πίστεως και υποσχετικών εκ Θεού, καθότι έχω κατ επανάληψη δηλώσει ότι δεν πιστεύω σε κανένα θεό.
Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση, που δεν αφορά το παρόν συζητητήριο, πολλώ δε μάλλον το παρόν φόρουμ.

Η δήλωση που αντιπροσωπεύει κατά τα πλείστα τα δικά μου πιστεύω, είναι η γνωστή του Μέγα κρητικού.
Με αυτήν πορέυομαι, αυτή προσπαθώ.

(Και ομολογώ ότι τα κάνω θάλασσα τις περισσότερες φορές 
Προσδοκώ βελτίωση.. )

 

Είναι, όπως είναι και όλα τα ανθρώπινα. Ακόμα και στην υπέρτατη θυσία, *ΔΙΝΕΙΣ* γιατί κάτι εκπληρώνεις στον εαυτό σου.

Όταν το ζύγι αρχίζει να γέρνει σε βαθμό μη αποδεκτό -και εφόσον δεν υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις- έρχεται το τέλος αλλιώς κάθε ανθρώπινη σχέση θα ήταν "till death to us part".

Till death do us part είναι *ΠΑΝΤΑ* με τον εαυτό μας και για τους τυχερούς/ικανούς/ευλογημένους -πείτε το όπως θέλετε- είναι και σε σχέση με τους άλλους.

Στη δική μου κοσμοθεώρηση δεν υπάρχουν απόλυτα, υπάρχουν μόνο τοπικά ακρότατα.

Ακόμα και στην αυτοκτονία κάτι προσδοκάς: τη λύτρωση από την κατάσταση στην οποία είσαι.

 

To the point!

 

Δεν έχω πρόθεση για μάθημα θρησκευτικών, αλλά το συγκεκριμένο κείμενο είναι εξαιρετικά ακριβές και σχολαστικό στην επιλογή των λέξεων που χρησιμοποιεί.
Έχει επιλεγεί η λέξει «προσδοκώ», με πολλή προσοχή και υποδηλώνει με σαφήνεια αυτό που γράφεται.

Η κουβέντα βασίζεται στην ερμηνεία που δίνεται, κυρίως από εσάς, στην συγκεκριμένη λέξη. Μια ερμηνεία ασαφή, μέσω της οποίας εσείς της προσδίδετε και πλήθος άλλων εννοιών, εκτός από αυτό που σαφώς σημαίνει.

 

Ελπίζεις

 

Ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε λοιπόν 

 

Προσδοκία δε σημαίνει μόνο ότι ελπίζεις, σημαίνει και ότι το αναμένεις.

 

Ακριβώς αυτό λέω. Ευχαριστώ που επαναλαμβάνετε τα λόγια μου. Αν και δεν ξέρω γιατί το κάνετε.