Περί προσδοκιών ο λόγος..

Συμφωνα με την ετυμολογία της λέξεως προσδοκία (όπως την καταλαβαίνω εγώ) σε ενα timeline ΣΚΕΨΗ...ΠΡΑΞΗ...ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ η λέξη προσδοκία βρίσκεται στη θέση ΠΡΑΞΗ (βασικά ξεκινά απο την στιγμή που τελειώνει η ΣΚΕΨΗ και τελειώνει στην αρχή του ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ), πως προκύπτει αυτό που λέτε;

το οποίο βάζει την προσδοκία στη θέση ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ;
Οσο για τον στόχο...στο δικό μου τρόπο σκέψης αυτός βρίσκεται στη θέση ΣΚΕΨΗ.
Με τη λογική οτι χωρίς να σκεφτείς/βάλεις εναν ΣΤΟΧΟ δεν μπορείς να ΠΡΟΣΔΟΚΕΙΣ σε κατι.

Το υπόλοιπο του μηνύματος σας δυστυχώς δεν το καταλαβαίνω...

 

Από τον ίδιο τον ορισμό της λέξης: Το να αναμένεις ή να ελπίζεις ότι θα συμβεί κάτι καλό.

Η πράξη είναι η διαδικασία που οδηγεί στο αποτέλεσμα, δεν πράττουμε εν κενώ, πράττουμε γιατί αναμένουμε/ελπίζουμε συγκεκριμένο/α αποτέλεσμα/τα και ακόμα και αν η πράξη γίνεται για τη χαρά της ίδιας της πράξης, η προσδοκία είναι και αυτή παράγωγό της, προσδοκούμε ότι η ίδια η πράξη, ασχέτως κατάληξης, θα μας δώσει τα ζητούμενά μας, όποια και αν είναι αυτά.

Προσδοκίες και ρεαλισμός δεν συμβαδίζουν απαραίτητα, στο παράδειγμα που δώσατε, το να προσδοκάς ότι θα γίνεις καλύτερος από το Hawking μπορεί να μην είναι κατηγορηματικά αδύνατο ως ενδεχόμενο αλλά δεν είναι και το πιο πιθανό για το 99.999% του ανθρώπινου πληθυσμού. Από την άλλη το να γίνεις θεωρητικός φυσικός για την ίδια την αγάπη προς τη φυσική προσδοκώντας πλήρωση από αυτή την ενασχόληση, είναι σαφώς πιο προσγειωμένος στόχος και έχει σαφώς μικρότερες πιθανότητες η προσδοκία να βρει σε τοίχο.

Το ίδιο λέω κι εγώ, όπου τίθεται στόχος τότε αυτόματα γεννιέται και μια προσδοκία. Μπορεί η προσδοκία να βρίσκεται στην πλήρωσή μας κατά το ίδιο το κυνήγι του στόχου ανεξαρτήτως αν θα το καταφέρουμε, μπορεί να είναι στο αποτέλεσμα ή μπορεί να είναι και στα δύο, σε κάθε περίπτωση στόχος και προσδοκίες πάνε χέρι-χέρι.

 

Ας βάλουμε αυτά που είπατε στο timeline

άρα αυτό πάει στη θέση ΠΡΑΞΗ η και πιο πριν
αφού όπως λέτε

άρα μεταξύ ΠΡΑΞΗΣ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ
και

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Αρα η προσδοκία δεν είναι

Αλλά να ελπίζει οτι θα πραγματοποιήσει αυτό το στόχο.
Όπως το είπατε αρχικά είχα τις αντιρρήσεις μου...στο τελευταίο σας μήνυμα πλέον συμφωνούμε.

Οσο για το

συμφωνούμε απόλυτα...δεν ισχυρίστικα πουθενά το αντίθετο...και για αυτό ακριβώς είπα στην απάντηση προς την @gaby_m οτι οταν οι προσδοκίες έρχονται αντιμέτωπες πλέον με την πραγματικότητα τότε έχεις μόνο δύο επιλογές, ή αναθωρείς τις προσδοκίες σου σύμφωνα με τα νέα δεδομένα (και κάνεις και μια αυτοκριτική για το πως και γιατί δημιουργείς μη ρεαλιστικές προσδοκίες) ή (αν είσαι απο αυτούς που τους αρέσεις να κυνηγούν μονόκερους) απλά τις θάβεις κάπου μέσα στο μυαλό σου και αν είσαι τυχερός ίσως την επόμενη φορά να ανασυρθούν απο μόνες τους και να σε προστατέψουν.

 

@Dapom νομίζω ότι χανόμαστε στη μετάφραση, η εκπλήρωση ή όχι της προσδοκίας έπεται της πράξης αλλά η ίδια η πράξη δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει προσδοκία για την ίδια την πράξη, ή την καταληξή της, ή αμφότερα.

Το αν αν η προσδοκία βασίζεται σε βεβαιότητα ή ελπίδα είναι κάτι που αφορά εμάς τους ίδιους, για μένα η χρήση της λέξης ελπίδα σημαίνει ότι μέσα μας δεν είμαστε σίγουροι για την κατάληξη όμως ελπίζουμε ότι θα συμβεί αυτό που στοχεύουμε.

Η σύγκρουση γίνεται σφοδρή αν έχουμε ονομάσει την ευχή ελπίδα, την ελπίδα αναμονή και την αναμονή βεβαιότητα χωρίς backup για το το θα κάνουμε αν για τους όποιους λόγους στραβώσει.

 

Θεωρείτε οτι οταν υπάρχει βεβαιότητα μπορούμε να μιλάμε για προσδοκία ή αυτό είναι γνώση;

 

Γνώση γίνεται αφού συμβεί. Πριν είναι αναμονή, δηλαδή προσδοκία.

 

Είναι βέβαιο οτι ο ήλιος σε κάποια εκατομμύρια χρόνια θα γίνει κόκκινος γίγαντας και θα καταβροχθίσει τον πλανήτη Ερμή..αυτό δεν είναι γνώση αλλά θα γίνει γνώση όταν συμβεί;

 

Το ανοίγουμε πολύ, αλλά θα σας απαντήσω.

Είναι πράγματι; Πώς είστε κατηγορηματικά σίγουρος ότι ένας μελλοντικός πολιτισμός δε θα βρει τρόπο να σταματήσει τη διαδικασία;

Αν θέλετε να το φιλοσοφίσουμε, στο φυσικό κόσμο οριστική γνώση έχουμε μόνο για πράγματα που έχουν συμβεί, πριν συμβούν έχουμε είτε βάσιμες (πχ στηριγμένες στην εμπειρία και την παρατήρηση/θεωρία) είτε αβάσιμες υποψίες/εικασίες ότι θα συμβούν.

Τα μαθηματικά συστήματα είναι αλλουνου παπά ευαγγέλιο και πάντα αποδεχόμενοι τις αρχικές έννοιες, αξιώματα, αιτήματα των εν λόγω συστημάτων.

Οι μαθηματικοί μέχρι την τρίτη δεκαετία του προηγούμενου αιώνα πίστευαν ότι τα μαθηματικά έκρυβαν μέσα τους μια εγγενή αλήθεια και τα θεωρήματα μη πληρότητας τους ματαίωσαν την κρυφή προσδοκία "μια αληθής πρόταση αργά ή γρήγορα θα αποδειχτεί".

Tough luck

 

Αξιότιμοι κύριοι @Arioch και @Dapom, ένα ενδιαφέρον θέμα σχετικό με το D/s, καταφέρατε και το κάνατε "παπαροσυζήτηση".
Νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσετε το εκτός θέματος λακιρντί σε άλλο νήμα.

 

Δε συμφωνώ, προσωπικά απόλαυσα την συζήτηση του @Arioch και @Dapom .
Για το "εκτός θέματος" της υπόθεσης, το ακούω αυτό που λέτε, αλλά νομίζω είναι ένα θέμα που έχει πολλές κατευθύνσεις, αναπόφευκτα θα πλατιάσει.

 

Αν σας αρέσει αυτή η κατάσταση, απολαύστε την. Διατηρώ το δικαίωμα να μην μου αρέσει.  

 

@espimain
Αναπόφευκτα πάντα υπάρχουν οι εκτροπές στα νήματα.
Λογικό το βρίσκω από τη στιγμή που στον καθένα κάνει «κλικ» κάτι διαφορετικό, μια λέξη, μια φράση, μια παράγραφος.

Από τη στιγμή πάντως που η συγκεκριμένη εκτροπή έχει ανταλλαγή απόψεων σε ευγενές πλαίσιο, για μένα τουλάχιστον έχει το ενδιαφέρον της στο πλαίσιο αυτό ακριβώς που κινείται.

Ωστόσο.. περί ορέξεως κολοκυθόπιτα πάντα.