Μια κοινωνία χωρίς ταμπού στο σεξ

Ανοίγω αυτό το θέμα ως τροφή για σκέψη για το πόσο πιο υγιείς θα είμασταν σαν κοινωνία ψυχικά αν υπήρχε απόλυτη σεξουαλική απελευθέρωση χωρίς ηθικούς φραγμούς...

 

Πως ακριβώς τη φαντάζεσαι; θέλεις να μας την περιγράψεις;

 

Κάποιοι (μεταξύ αυτών και εγω) θα έλεγαν «ευτυχώς που υπάρχουν».

 

Εχω την αίσθηση οτι εξιδανικεύεται το σεξ.
Παρτε παράδειγμα αρχαίους πολιτισμούς (πχ Ρωμαικος, Ελληνικός, Βαβυλώνιοι κλπ) όπου το σεξ ήταν πολύ λιγότερο ενοχοποιημένο απο ότι σήμερα, και θα δείτε οτι και τότε υπήρχε φθόνος, ζήλεια, αυτοκτονίες, δολοφονίες, πόλεμοι κλπ.
Με άλλα λόγια, οι ηθικοί κανόνες που αφορούν στο σεξ είναι ένας απο τους πολλούς παράγοντες που διαμορφώνουν συμπεριφορές σε μια κοινωνία.
Και όπως γνωρίζεται, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

 

Καλησπέρα σε όλους, όσων αφορά τους ηθικούς κανόνες που ανέφερα εννοώ προφανώς τον τρόπο σκέψης και τις αντιλήψεις που υπάρχουν στην κοινωνία, υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό bisexual ανθρώπων που καταπιέζει ίσως και για μια ολόκληρη ζωή τον εαυτού του πηγαίνοντας κόντρα στην φύση του προσπαθώντας να είναι αρεστός σε μια κοινωνία που έχει ως κύρια βάση την υποκρισία παίζει τον ρόλο του καλού συζήγου μην απολανβάνοντας ποτέ το σεξ όπως το φαντασιώνεται. Επίσης όταν λέμε απελευθέρωση χωρίς φραγμούς δεν ενοούμε να βγεί κάποιος με την φουσκούνα του έξω και να κυνηγάει κοσμο... Μιλάω φυσικά για συνενετικό σεξ 2 ή και περισσότερων ανθρώπων όπως το φαντασιώνεται ο καθένας χωρίς να πρέπει να κρυφτεί ή να προσπαθεί να ερμηνεύσει με βάση την λογική το γιατί και το πως

 

Βρίσκει τον 1, 2... ν ανθρώπους και το κάνει. Την κοινωνία τι τη θέλει; Χειροκροτητή, παρατηρητή ή κριτή;

 

Καθώς αποχωρίζομαι την καθεστηκυία θεώρηση της ζωής αισθάνομαι όλο κι ελαφρύτερη, ψυχικά.

Δεν το κάνω για την κοινωνία αλλά πρωτίστως για μένα. Αν μέσα σε αυτό υπάρξει χώρος ώστε επηρεάσω με τον όποιο τρόπο και την κοινωνία, καλώς να γίνει.

Εν κατακλείδι όμως πλέον δεν πιστεύω πως η ελευθεριακή ζωή κι οτιδήποτε περικλείει, έχει την ικανότητα να εξευγενίσει τον άνθρωπο.

 

Προσωπικά ακόμα πιστεύω και ελπίζω.  

 

Αρκεί από μόνο του;

 

Μου δίνει μια κατεύθυνση με όμορφο νόημα.. αρκεί σαν πρώτο βήμα.

 

Και πάμε ξανά στο νήμα περί προσδοκιών  

 

Είναι ρομαντικό   κι εύχομαι να είναι συνάμα και λειτουργικό, δεν έγραψα ρεαλιστικό διότι θα ήτανε αυτοαναιρούμενο. Ρομαντικός ρεαλισμός, ρεαλιστικός ρομαντισμός. Αρκετά challenging!

Συντάσσομαι με τον @Arioch .

Και διερωτώμαι, αν βρεθεί αυτός/ή ο ένας/ η μία που κολλάνε όλα μεταξύ τους, ταιριάζουν σαν κομμάτια του ίδιου παζλ κι αυτό συνέβαινε στην πλειοψηφία της κοινωνίας, τότε θα ήμασταν ψυχικά υγιείς στο σύνολο μας ως κοινωνία;
Η απάντηση που δίνω ξανά είναι όχι.

Δεν αρκεί να ξεφεύγεις από τη νόρμα, όσο δεν βάζεις πωπουδάκι κάτω να τα πεις ένα χεράκι με τον εαυτό σου όσες φορές κι αν χρειαστεί, δεν τραβάει για κάτι παραπέρα εξελικτικά.

Κατά τη γνώμη μου πάντα.