Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Εύγε για τα ακούσματα της μητέρας Κρήτης!!!

 

Πολιτισμός... άναψε η θέρμανση !! Αντίο ενοχλητικές παντόφλες!

 

Ένα καυτό μπάνιο μετά από μια δυσκολη μερα

 

Πάντα ήθελα να πω μια μπουρδελοτσαρκα, να δω πως είναι από μέσα όχι τίποτα κάθε φορα που σκέφτομαι σαν μπούρδελο είναι το σπίτι, να έχω μια εικόνα.

 

Αν πήγαινες μια μπουρδελότσαρκα ίσως καταλάβαινες πως αν το σπίτι σου είναι σαν μπουρδέλο τότε, μέσα σε αυτό, επικρατεί μια τέλεια τάξη!!! :-D  

 

Δεν μου φτάνει ο λόγος σου, θέλω εθελόντριες να πάμε μια !

 

είμαι σίγουρος πως με λίγη προσπάθεια όλο και κάποια θα θυσιαστεί για χάρη της επιστήμης.

 

https://youtube.com/shorts/61XtDUbX3Pw?si=4iQqzn5-hXnECEOj
ok μπροστά σε αυτό ο δικος μου σκύλος είναι κουτάβι

 

Και μετά λέω κι εγώ τη δική μου γομάρα.
Που μπροστά του είναι σαν chihuahua. 

 

σου δανείζω τον Ozzy για μια ωρα και παλι η δικια σου σαν chihuahua θα είναι

 

Είμαι σίγουρη.

 

"Το έργο παίζεται από τον καιρό που γράφηκε με αμείωτη επιτυχία. Ίσως γιατί στη ζωή πληθαίνουν κάθε τόσο η αιματοχυσία, οι βόμβες τα μεγάλα λόγια και τα μεγάλα σκάνδαλα… Πάντα από τα ίδια συστήματα που οργανώνουν τη βία και που δεν μπορούν να χωνέψουν αυτούς που δεν σκύβουν το κεφάλι.... Δεν θεωρώ ένα έργο μου ολοκληρωμένο, αλλά ανοιχτό σε συνεχείς διαφοροποιήσεις. Ακόμη και σήμερα όποιος ανεβάζει κείμενά μου σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου πρέπει να ξέρει πως έχει να κάνει με ένα υλικό ρευστό, ικανό να το προσαρμόσει κανείς και να το πλάσει στα μέτρα της δικής του πραγματικότητας και να ανασύρει αναφορές που θα κάνουν την πλατεία του θεάτρου να θυμώσει, να σκεφτεί, να γελάσει."
Ντάριο Φο.(24 Μάρτη 1926-13 Οκτώβρη 2016)
Ο Ντάριο Φο, μετατρέπει μια κρατική δολοφονία σε μαύρη κωμωδία. Αν και είναι γραμμένο το 1970, βασισμένο σε μια προβοκάτσια των Ιταλικών αρχών, μοιάζει να είναι γραμμένο σήμερα και
Η σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Κακλέα, η μουσική του Βάιου Πράπα, ο Πάνος Βλάχος σε μια συγκλονιστική ερμηνεία του Τρελού, οι υπέροχοι Γιώργος Τζαβάρας, Στέλιος Πέτσος, Παναγιώτης Κατσώλης, Γιάννης Γιαννούλης σαν μπάτσοι, η εξαιρετική Ιφιγένεια Αστεριάδη σαν δημοσιογράφος, οι στίχοι τών τραγουδιών... Μου χάρισαν μία απ' τις συγκλονιστικότερες στιγμές μου ως θεατή...
Γέλασα και θύμωσα. Πέρασαν από μπροστά μου μνήμες τής νεότητας μου κι έφυγα δακρυσμένος.
Το ευχαριστώ είναι ελάχιστο...