"Πουτάνα όλα"

Φαντάζομαι, αναφέρεσαι στο στάδιο προ της λεγόμενης κατίσχυσης;
Αν μου επιτρέπεις καπτεν εδώ αυτό το "πουτάνα όλα" δεν είναι καθόλου συνειδητό,αλλά αντιδραστικό . Αν μπορεί κανείς να το πει "πουτάνα όλα".

 

Ε ναι

 

Προφανώς κάποιος τα κάνει πουτάνα όλα όταν κάτι πάει στραβά. Προφανώς οι αντοχές και οι ανοχές μειώνονται στο πέρασμα του χρόνου. Αλλά οι "δυσάρεστες συνέπειες" πιθανά να υπάρχουν όταν κάποιος απ τους δύο φεύγει και όχι όταν τελικά μείνει. Με προϋπόθεση να υπάρχει αμοιβαιότητα σε μια σειρά πραγμάτων...

 

Πότε έχουμε πει ότι θα πάμε για καφέ; Θα ξέρεις μετά  

Θεωρώ ότι όταν κάποιος από τους Δ/δύο δεν είναι καλά, έχει καταρρεύσει η συνθήκη. Οπότε το πρωτόκολλο είναι σε τέτοια περίπτωση πιο γραφικό και από χωριό στο Πήλιο...
Ελπίζω να μην ακουγομαι ειρωνική αλλά επειδή έχω προσπαθήσει να "σώσω" κατάσταση με σωσίβιο το πρωτόκολλο, το αποτέλεσμα ήταν... αντιαισθητικο...

 

Και στο μετά πάντως, μπορεί να φέρει μεγάλο μπαμ, ειδικά αν είναι πρώτη σχετική εμπειρία (όχι ότι μπορούν να υπάρξουν και πολλές δηλαδή αλλά πάνω από μια δεν αποκλείεται...)

 

Δεν ακούγεσαι ειρωνική. Σε παρόμοια κατάσταση βρέθηκα παρομοίως κάποιον καιρό με το ίδιο αποτέλεσμα.

 

Ένα σου λέω: μετά τις εξετάσεις μου σε δυο μήνες περίπου από τώρα, βρες μαγαζί που φτιάχνουν τον καφέ σε κολυμπήθρα.  

Ω ναι.

 

Όταν κάποιος είναι μέσα σε μια συνθήκη και πολύ συνειδητά κάνει την επιλογή να φύγει, όταν το πράξει το κάνει επίσης πολύ συνειδητά κι εν πλήρη γνώση των συνεπειών.

 

Η σωτηρία της σχέσης με σωσιβιο το πρωτόκολλο είναι αυταπάτη αν όχι γραφική.

 

Οι αυταπάτες είναι ιδιαίτερα γραφικές, γλαφυρές και αναπαραστατικες  
Είναι νομίζω ένας πολύ βασικός λόγος που μας συνεπαίρνουν  

 

Ή έτσι νομίζει

 

Θα το πω και ας γίνει εδώ "πουτάνα όλα"  

Αν το "πουτάνα όλα" στοχεύει στην κεντρική φαντασίωση του Έτερου περί του τι είναι M/s μπορεί να ειπωθεί κόσμια, σύντομα και με γλυκύτητα. Κατά πάσα πιθανότητα δρόμος επιστροφής στο status quo ante δεν υπάρχει, σε αυτήν την περίπτωση. Επειδή δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα "αναθέσω" στον Κ την ευθύνη να μαζέψει τα σπασμένα (μου) από το "πουτάνα όλα" μου. Δεδομένου ότι όταν συναίνεσα στην επικυριαρχία Του, συνομολόγησα και κάποια πράγματα μαζί Του και ένα από αυτά ήταν πώς και από ποιον και σε ποιο βαθμό θα γίνεται η διαχείριση των καταλοίπων, δηλαδή των διάφορων εντάσεων, ενστάσεων και οδυνών από το γκρέμισμα ορισμένων αυταπατών που θα άφηνε σε μένα το σαδομαζοχιστικό βίωμα υπό την κυριαρχία Του.

Τέλος πάντων. Το καλύτερό μου "πουτάνα όλα" το είχα πει νύχτα προς χαράματα, στο υπνοδωμάτιο, καθώς σηκώθηκα από το πάτωμα όπου κάθε βράδυ κοιμόμουν με ένα μηδαμινό στρωσίδι, βροντοφώναξα μια βρισιά, την απόλαυσα απίστευτα πολύ και πήγα και συνέχισα τον ύπνο μου στο κρεβάτι. Ένα δίωρο αργότερα ζητούσα αποδέσμευση με όλο το τυπικό και την απολάμβανα πέρα ως πέρα. Το χειρότερό μου "πουτάνα όλα" ήταν όταν το έστρεψα εναντίον μου και έκλαιγα 24/7 μια εποχή ολόκληρη επειδή υπέφερα αφάνταστα πολύ ψυχικά αλλά δεν γνώριζα τι μου έφταιγε, τι με είχε κάνει έτσι, γιατί είχαν γυρίσει τα πράγματα έτσι, τι ήθελα και πώς θα το έλεγα. Και ήλπιζα, ήλπιζα απίστευτα, αδιανόητα πολύ, ότι την διέξοδο θα μου την έκανε δώρο ο Κ.

ΥΓ. Η υπομονή είναι, φρονώ, η καλύτερη ιδέα χειρισμού. Όμως το υ έχει βγει εκτός θέσης και αυτό δεν αλλάζει και κάποια πράγματα μπορεί να μείνουν ίδια αλλά ποτέ δεν θα είναι πια τα ίδια.