Περί προσδοκιών ο λόγος..

Γιατί όχι ανάμεσα στο ένα και στο πέντε;

 

Η προσδοκία υπάρχει όταν πλέον έχεις ενεργήσει, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο και απλά αναμένεις την είσπραξη της "σοδειάς".

 

Και μπορεί να τα φέρει ο καιρός ανάποδα και να έχουμε πλημμύρες;

Και αν συμβεί Εμείς τι Έχουμε προβλέψει;

Ή απλά ότι σπείραμε-σπείραμε και τώρα προσδοκούμε να θερίσουμε;

Δεν ξέρω αν ένας Ιδιοκτήτης αγροτικής γης θα σκεφτόταν έτσι...

 

@Iagos
Ή ξανά διορθωτικές κινήσεις  

 

Το σκέφτομαι εδώ και μέρες αυτό το νήμα και πιστεύω πως τελικά έκανε κύκλο η σκέψη μου και θα επιχειρήσω να τοποθετηθώ.

Σε πρώτο πλάνο έχουμε κρυφές ή και φανερές προσδοκίες απέναντι στη ζωή και πιο ειδικά όταν συσχετιζόμαστε με ένα άτομο.

Ανεξάρτητα σχέσης φιλικής, ερωτικής κι ακόμα και συγγενικής.

Αν το άτομο έχει το προφίλ όπου μας διεγείρει/ αφυπνίζει ή πολύ απλά επιβεβαιώνει τα χαρακτηριστικά εκείνα όπου μέσω αυτών και χρησιμοποιώντας τα μπορούμε να φτάσουμε στην ολοκλήρωση του ευσεβή μας πόθου.
Χωρίς όμως να λαμβάνουμε υπόψιν και το άτομο.

Αν έχουμε συγκυριακά τις ίδιες προσδοκίες με το άτομο όλοι είμαστε happy, αλλά τελικά είμαστε πραγματικά;
Αυτή θα μπορούσε να ήτανε μία σκέψη που θα είχε την ικανότητα να γκρεμίσει το οικοδόμημα.

Γίνεται να ταυτίζεται το πραγματικό συναίσθημα με την προσδοκία;
Κάποιες φορές ναι κι αν σε αυτές τις φορές υπάρχει σύμπνοια και με το έτερο άτομο όλα καλά αν όχι;
Πακέτο φάγαμε είτε σε ατομικό επίπεδο είτε σε συλλογικό.

Αν πέσουμε στην περίπτωση που κάποιος κάνει παιχνιδάκι του τις όποιες προσδοκίες του ατόμου τότε τα πράγματα είναι ρεαλιστικά ζόρικα και καλά ξεμπερδεματα εύχομαι.


Ύστερα κι εύλογα σκέφτομαι, από πού πηγάζουν οι προσδοκίες;
Πιστεύω χτίζονται από τα μικράτα μας και ενισχύονται μέχρι τα βαθιά μας γεράματα ανάλογα με τα βιώματα μας σε συλλογικό επίπεδο.

Θα ήτανε ευχάριστα πανεύκολο να ήτανε ένα μονοδιάστατο ζήτημα όταν προσδοκώ κάτι από κάποιον.
Τίθονται δύο παράγοντες κι αφορούν ανθρώπινα πλάσματα και αν λάβουμε υπόψιν πως ο ανθρώπινος παράγοντας είναι αστάθμητος, κλάψε Χαράλαμπε!

Και φτάνω στο τελευταίο ερώτημα που θέτεις αγαπητή @Mystique

Θεωρώ πως είναι μεγάλη η ατομική απογοήτευση διότι κατά βάθος έχουμε γνώση εξαρχής πως υπάρχει απύθμενο ονειροβάτημα διότι το οικοδόμημα είναι σαθρό στη βάση του.

Το μερίδιο ευθύνης μπορεί να αποδοθεί κατ'εμέ σε δύο σκέλη το πρώτο σκέλος αφορά καθαρά τον εαυτό που μπήκε σε αυτό το τρυπάκι και φαντασιώθηκε και χρησιμοποίησε και άνθρωπο συν και άλλα μέσα, μόνο και μόνο για να φτάσει στο στόχο και το δεύτερο σκέλος όταν υπάρχει χειριστική τροφοδότηση των προσδοκιών μοιράζεται και στα δύο άτομα χωρίς αυτό μειώνει το ατομικό επίπεδο ευθύνης.

Σε κάθε περίπτωση που αναφέρω πως χρησιμοποιεί άνθρωπος άνθρωπο δεν αναφέρομαι ούτε στο D/s ούτε στο M/s.

Το ευχαριστήθηκα πολύ όλο το νήμα από τη βάση του μέχρι την εξέλιξη του, πολύ ενδιαφέρον @Mystique  

Υ.Γ. εύχομαι να μην έχω βγει εκτός κι ούτε να πλατίασα.

 

Καλύτερα να κλαίει ο Χαράλαμπος μόνος του κι εμείς να τραβάμε γι άλλα 

Κι εγώ καλή μου!

Τουναντίον, έδωσες ενδιαφέρουσα και ξεχωριστή οπτική 

 

Και γω το αναρωτήθηκα αυτό.
Έχουμε όλοι μας έναν επεξεργαστή που αναλύει τα δεδομένα και τις πιθανότητες της πραγματικότητας, την σκέψη.
Παράλληλα έχουμε την τάση να βάζουμε συναισθηματικό φορτίο στις σκέψεις μας.

Οι πιθανότητες με θετικό συναισθηματικό φορτίο ονομάζονται προσδοκίες, ευχές, ελπίδες, όνειρα κτλ, ενώ αυτά με το αρνητικό φορτίο, φόβοι, ανασφάλειες, καχυποψίες, απελπισίες, εφιάλτες κτλ.

Συμφωνώ ότι χτίζονται και ενυσχύονται στην πορεία της ζωής μας και γενικά εξελίσσονται ή (ανα)κατευθύνονται παράλληλα με τις αντιλήψεις μας. Πιστεύω ότι οι προσδοκίες μας είναι τόσο διαχειρήσιμες όσο και τα συναισθήματα στον κάθε άνθρωπο.

Σε κατάσταση υποταγής, όπου οι σκέψεις και τα συναισθήματα Κυριαρχούνται, αναπόφευκτα θεωρώ και οι προσδοκίες.

 

αρκει η μη εκπληρωση των φιλοδοξιων να μην προκαλει απογοητευδη και εγκαταλειψη της προσπαθιας

 

Διάβασα κάπου πρόσφατα αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς που..ότι κανένας άνθρωπος δεν μας απογοητεύει.Μας απογοητεύουν οι προσδοκίες που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι για τον συγκεκριμένο άνθρωπο.