Όταν απαιτείς αυτά που δεν δικαιούσαι – Δικαιωματισμός, η μεγάλη παγίδα του νάρκισσου

Όταν απαιτείς αυτά που δεν δικαιούσαι – Δικαιωματισμός, η μεγάλη παγίδα του νάρκισσου

Ο δικαιωματισμός είναι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας που βασίζεται στην πεποίθηση ενός ατόμου ότι αξίζει προνόμια ή αναγνώριση για πράγματα που δεν κέρδισε. Το άτομο βιώνει μια συνεχή αίσθηση ότι ο κόσμος τους χρωστάει, σε αντάλλαγμα με το τίποτα! Αυτή είναι η μεγάλη παγίδα του νάρκισσου.

Πρόκειται για άτομα που εμφανίζονται με υπερβολική αυτοπεποίθηση, ενώ διακατέχονται από την πεποίθηση ότι πρέπει να επωφελούνται από κάθε δεδομένη κατάσταση μέσα στην οποία βρίσκονται. Χαρακτηριστικά που συνήθως είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με ορισμένες διαταραχές της προσωπικότητας, όπως η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας (NPD) ή η αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας (ASPD).


Eιδικά τα άτομα με ναρκισσιστική προσωπικότητα διακατέχονται διαρκώς από μια χρόνια κατάσταση δικαιωματισμού. Όταν περιμένουμε μόνο οφέλη χωρίς καμία συνέπεια για τις πράξεις μας, όταν πιστεύουμε ότι μας αξίζει ειδική μεταχείριση και απαιτούμε προνόμια που δεν είναι διαθέσιμα στον μέσο άνθρωπο (Lange et al., 2019), όταν έχουμε μια γενική αίσθηση ότι δικαιούμαστε αυτά που δεν έχουμε κερδίσει, τότε πάσχουμε από δικαιωματισμό.

Στην ψυχολογία, ο δικαιωματισμός ως επίσημη ορολογία, αναφέρεται σε “ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας που περιγράφεται από διάχυτα συναισθήματα αξιώσεων, ιδιαιτερότητας και υπερβολικών προσδοκιών” (Grubbs & Exline, 2016). Η πρώτη γνωστή χρήση του όρου είναι στα τέλη της δεκαετίας του 1700.


Ένας ναρκισσιστής συνήθως πιστεύει ότι είναι εξαιρετικά ξεχωριστός άξιος θαυμασμού ή εξαιρετικά ταπεινός, επίσης άξιος θαυμασμού. Για τον ναρκισσιστή οι κανόνες που ισχύουν για όλους τους άλλους δεν ισχύουν για τους ίδιους. Ο ναρκισσιστής δεν χρωστάει στον κόσμο τίποτα, ενώ ο κόσμος του χρωστάει τα πάντα.


Όταν δε, κάποιος δεν αντιδρά στο μεγαλείο τους κατά το αναμενόμενο, η αντίδραση τους που καθοδηγείται από την επιθυμία να ανακτήσουν αυτό που αισθάνονται ότι τους ανήκει, είναι να ξεσπούν με θυμό, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο (παθητική επιθετικότητα), ανάλογα με τον τύπο ναρκισσισμού στον οποίο ανήκουν (ο μεγαλοπρεπής νάρκισσος και ο ευάλωτος νάρκισσος).


Όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουν, η οργή μεγαλώνει και μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά του ναρκισσισμού όπως η έντονη έλλειψη ενσυναίσθησης ή η απουσία κάθε νοιαξίματος για τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων, κάνουν μεγαλοπρεπώς την εμφάνιση τους.


Οι ανάλογες ανταγωνιστικές συμπεριφορές περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, οδηγώντας λόγω μεγαλομανίας σε φαντασιακά σενάρια νίκης, κατατρόπωσης του αντιπάλου, αμέριστο θαυμασμό από την αρένα και επανατοποθέτηση τους στο βάρθρο. Εδώ βρίσκεται και η μεγάλη παγίδα του ναρκισσισμού. Λόγω της βαθύτερης χαμηλής αυτοεκτίμησης που ενυπάρχει, (ο δικαιωματισμός είναι αμυντικός μηχανισμός), επικρατεί ο πανικός και μέχρι να επανέλθει η εικόνα τους στις εργοστασιακές ρυθμίσεις, παρασύρονται σε αποφάσεις και ενέργειες που συχνά στοιχίζουν πολλά. Καταστρέφονται οικονομικά, διαλύουν σχέσεις, γκρεμίζουν ότι με κόπο έχουν χτίσει.


Τα βαθιά, ασυνείδητα και ανεπίγνωστα συναισθήματα ανασφάλειας και κατωτερότητας, που αποτελούν τον πυρήνα της ύπαρξής τους, βγαίνουν στην επιφάνεια και αλλάζουν το «παιχνίδι» που έχουν στήσει.


Ο δικαιωματισμός τους, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αποδείξεις αναγνώρισης από τους άλλους, εκδηλώσεις εκτίμησης και δημοφηλίας. Παρόλο που όλη η χαρακτηροδομική εικόνα τους φωνάζει για το αντίθετο, δεν είναι καθόλου αυτόνομοι και ανεξάρτητοι, αλλά αντίθετα, άμεσα εξαρτώμενοι από τους άλλους.


Η διαφορά είναι ότι ο μεγαλοπρεπής νάρκισσος, ως εξωστρεφής μπαίνει σε ανοιχτές μάχες για να προασπίσει την επιβίωση της εικόνας του, ενώ ο ευάλωτος νάρκισσος με στόχο την εκδίκηση και καύσιμο το δηλητήριο και την μνησικακία του, προβαίνει σε πράξεις ύπουλες, ανέντιμες και πονηρές με χτυπήματα κάτω από την ζώνη. Τα χειριστικά «παιχνίδια» που ενεργοποιούνται είναι συχνότατα η τιμωρητική σιωπή, η συναισθηματική και λεκτική κακοποίηση, ο εκβιασμός, η απειλή εγκατάλειψης.


Οι μεγαλοπρεπείς ναρκισσιστές στις σχέσεις τους, χειρίζονται τους άλλους ειδικά σε αρχικό στάδιο, δημιουργώντας ένα αίσθημα ζεστασιάς, καλοσύνης, με κολακείες και εκδηλώσεις αγάπης και θαυμασμού, που προσθέτουν σημαντικά στην αριστοτεχνικά δομημένη γοητεία τους, ενώ οι ευάλωτοι ναρκισσιστές χρησιμοποιούν την ψυχρότητα, την περιφρόνηση και την απαξίωση, με τον ρόλο του θύματος να βρίσκεται καθημερινά στην παλέτα της συμπεριφοράς τους για άμεσα και έμμεσα οφέλη.


Η πεποίθηση και των δύο όμως ότι βρίσκονται στο κέντρο του κόσμου, στην κορυφή του για την ακρίβεια, ότι αξίζουν προνομιακής μεταχείρισης και αναγνώρισης, ο δικαιωματισμός τους δηλαδή, είναι το χαρακτηριστικό που τους οδηγεί στο να κατακτήσουν αυτά που θέλουν σε αρχικό στάδιο, αποτελεί όμως την υπογραφή στην καταδίκη και την καταστροφή τους, όταν ξεσκεπάζονται και γίνεται φανερό ότι τίποτα απ’όσα διεκδικούν μετά μανίας χωρίς έργο και προσπάθεια, δεν τα αξίζουν πραγματικά.


Είναι οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας. Οι μεγαλύτεροι απατεώνες στις σχέσεις. Οι αριστοτέχνες του gaslighting, της ψυχολογικής χειραγώγησης με την οποία ανατρέπουν την πραγματικότητα, σπείρουν αμφιβολίες στο θύμα/αντίπαλο, για την αντίληψη και την λογική του. Οι ανέντιμοι εξουσιαστές και δυστυχώς πρωταγωνιστές στην κακομεταχείριση σε οικογενειακό και επαγγελματικό περιβάλλον, που μέσω της πίεσης και των μη ρεαλιστικών προσδοκιών απαξιώνουν, «κατεβάζουν» τους άλλους, ώστε να τους ελέγχουν και οι ίδιοι να ξεφεύγουν από τις όποιες συνέπειες των έργων και των πράξεων τους.


Ο δικαιωματισμός είναι πάντα το μεγάλο όπλο τους μέχρι να γυρίσει μπούμερανγκ και να χτυπήσει και αυτούς τους ίδιους. Στο τέλος της ζωής τους καταλήγουν μόνοι με την πίκρα, την μνησικακία τους, που πια δηλητηριάζει αυτούς τους ίδιους. Ο μηχανισμός που ανέπτυξαν για να «σωθούν», είναι αυτός που παίρνει εκδίκηση για όσα έκαναν στους άλλους.


Όταν αυτοί που συχνά κακοποιούν λεκτικά και συναισθηματικά, αν όχι και σωματικά, τελικά στέκονται αντιμέτωποι με την πραγματική εικόνα τους, όταν ξεσκεπάζονται δηλαδή ή όταν τους εγκαταλείπουν, τότε καταρρέουν και το υπαρξιακό άγχος και η κατάθλιψη, τους προκαλούν σημαντικό ψυχολογικό πόνο, δυστυχώς όμως χωρίς να παίρνουν το μάθημα που πρέπει. Μόλις πατήσουν και πάλι στα πόδια τους, επαναλαμβάνουν το ίδιο ακριβώς μοτίβο συμπεριφοράς. Ο δικαιωματισμός τους είναι το μέλι μέσα στο οποίο κολυμπούν.


Γιατί ακόμα και στην ολική αποτυχία της επαγγελματικής ή σχεσιακή τους πορείας, με την απογοήτευση να κυριαρχεί μέσα τους, είναι ανίκανοι και απρόθυμοι τελικά να αναλάβουν την ευθύνη για τις αποτυχίες τους. Οι άλλοι πάντα θα φταίνε. Τους εξαπάτησαν και τους έκλεψαν αυτό που δικαιωματικά τους ανήκε. Ο φαύλος κύκλος του δικαιωματισμού.


Το χαρακτηριστικό του δικαιωματισμού δομείται συχνά από την παιδική ηλικία όταν στις παιδοκεντρικές οικογένειες δίνονται στα παιδιά όλα όσα ζητούν, χωρίς να μαθαίνουν πώς να τα κερδίζουν, χωρίς να μαθαίνουν ότι τίποτα δεν χαρίζεται αλλά διεκδικείται με έργο και προσπάθεια. Τα παιδιά οδηγούνται στο να αναπτύσσουν τον εγωισμό του δικαιωματισμού και περιμένουν την ίδια μεταχείριση από όλους όταν ενηλικιωθούν. Και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα τους.


Ο δικαιωματισμός τιμωρεί αργά ή γρήγορα όσους τον υιοθετούν γιατί αγνοεί, υποτιμά και απαξιώνει την νοημοσύνη, και κυρίως την συναισθηματική νοημοσύνη των άλλων ανθρώπων.

Ο θαυμασμός και ο σεβασμός κερδίζονται. Είναι έπαθλο στον μαραθώνιο της ζωής και όχι δάφνινο στεφάνι από την εκκίνηση.

ΤΖΕΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ


Πηγή: oloygeia

 

Μιλάμε για την επιτομή της επιστήμης αυτό το άρθρο.

Και όχι μόνο...

Στο εν λόγω site μπορεί κανείς να διαβάσει και άλλα υψηλού πνευματικού επιπέδου και επιστημονικής εγκυρότητας άρθρα όπως:

Η απροσδόκητη τροφή που αυξάνει τη λίμπιντο των γυναικών στη μέση ηλικία

Πόσες φορές τον μήνα πρέπει να κάνετε σεξ για να ζήσετε μέχρι τα 100

Βλεφαρίδες: Η εύκολη τεχνική των 60 δευτερολέπτων που θα τις κάνει πιο μεγάλες και γεμάτες

Οι 3 απλοί τρόποι για να γίνεις πετυχημένος στη δουλειά σύμφωνα με ειδικό από το Stanford

Επιστήμη από τα λίντλε, όχι αστεία...

 

1) Manipulation: Symptoms to Look For

2) What Is Manipulative Behavior?
Manipulative behavior includes actions a person uses to gain influence or control over someone else. They can be a form of psychological aggression, with behaviors often associated with intimate partner violence.

These behaviors can include:
Lying
Denying
Passive-aggressive behavior
Silence (the silent treatment)
Criticizing (sometimes a form of verbal abuse)
Withholding
Blaming
Getting a person outside of their comfort zone to give themselves an advantage

 

Ένα ακόμα σοβαρό επιστημονικό site το οποίο σε άρθρο με τίτλο "paraphillias" κατατάσσει τον σεξουαλικό μαζοχισμό και τον σεξουαλικό σαδισμό μεταξύ άλλων (ήμαρτον δηλαδή) ανάμεσα στην (δις ήμαρτον δηλαδή) παιδοφιλία... χρησιμοποιώντας τον όρο "disorder" για τον σεξουαλικό σαδομαζοχισμό.

Ένα άρθρο που στο τέλος Μ/μας λέει ότι οι παραφιλίες (συμπεριλαμβανομένου του σεξουαλικού σαδομαζοχισμού) μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα που "ρίχνουν" τη λίμπιντο.

Και αυτό το site όχι μόνο το διαβάζει αλλά Μ/μας το κοινοποιεί κιόλας, μέλος της bdsm κοινότητας ως έγκριτο.

Μέλη από τα Λίντλε...

 

What Is Manipulative Behavior?
Manipulative behavior includes actions a person uses to gain influence or control over someone else. They can be a form of psychological aggression, with behaviors often associated with intimate partner violence.

These behaviors can include:
Passive-aggressive behavior
Criticizing (sometimes a form of verbal abuse)

 

Άλλο ένα σοβαρό site το οποίο Μ/μας δίνει συμβουλές για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τον φόβο για το φυστικοβούτυρο

Έχει και πιο κάτω να Π/πάμε ή σταματά εδώ η επιστήμη από τα λίντλε...

 

"Three problems for blocked learners are:
- they are closed (unwilling) to learning new skills and methods,
- they do not seek inputfrom others (why would they since they think they know everything already), and
- they are not insightful about themselves."

(Mike Lombardo and Bob Eichinger)

 

Πολύ ενδιαφέρον θέμα, όπως το αντιλαμβάνομαι «δικαιωματισμός και BDSM” δηλαδή, εφόσον συμφωνεί και ο νηματοθέτης @espimain. Με πολλές πτυχές που μπορούν να συζητηθούν. Και μάλιστα δεν έχουν ξανασυζητηθεί, νομίζω.

Επειδή ο δικαιωματισμός είναι μια έννοια σχετικά άγνωστη ή τουλάχιστον εγώ δεν την ήξερα με αυτόν τον τρόπο, αφήνω πιο κάτω ένα άρθρο του Γιάννη Πανούση, άσχετο μεν ως προς BDSM αλλά διαφωτιστικό ως προς τη χρήση του όρου https://www.kathimerini.gr/opinion/1017032/o-dikaiomatismos-kai-i-tyrannia-tis-meiopsifias/

Θα επανέλθω.

ΥΓ. Όσο για τα τυπάκια του πρώτου άρθρου, από ένα σημείο και έπειτα, δεύτερη ή τρίτη φορά, βρίσκουν και τα κάνουν. Δεν με απασχολεί αν είναι πολύ πάνω από το όριο νάρκισσοι ή αν είναι νούφαρα. Δεν με απασχολεί γενικά. Χαίρομαι όταν δεν μπορούν να με επηρεάσουν, διότι και εδώ «it takes two to tango”.

 

Δεν έχω καμία αντίρρηση.
Αυτή ήταν και η πρόθεση μου και ο λόγος που ανέβασα το θέμα στο «BDSM Discussion». Κράτησα όμως τον τίτλο του άρθρου από σεβασμό στην συντάκτριά του.

Θα μπορούσε να γίνει ο τίτλος του νήματος «Δικαιωματισμός και BDSM» και ο υπάρχων τίτλος να μπει πάνω από το κείμενο

 

Υπέθεσα ότι η κοινοποίηση ενός άρθρου που δημοσιεύεται σε ιστότοπο που βρίθει από ευρείας κατανάλωσης και χαμηλού επιπέδου άρθρα όπως: (για ένα ακόμα παράδειγμα) «Αυτό το πρωινό μάς κάνει λιγότερο ελκυστικούς – Ασχημαίνει το πρόσωπό μας, σύμφωνα με έρευνα» δεν θα προκαλούσε παρά μόνο την διάθεση Μ/μας για διασκέδαση.

Και ενώ διασκεδάζαμε, ήρθε ο έγκριτος Πανούσης να Μ/μας σοβαρέψει λίγο…

Το κωμικό άρθρο που κοινοποιήθηκε φέρει τον τίτλο «Όταν απαιτείς αυτά που δεν δικαιούσαι – Δικαιωματισμός, η μεγάλη παγίδα του νάρκισσου»

Φαντάζομαι ότι, όταν γράφει η αρθρογράφος για αυτά που δεν δικαιούσαι αλλά έχεις το θράσος να τα απαιτείς παλιό-νάρκισσε, δεν είναι το δικαίωμα στη στέγη, στην εργασία, στην παιδεία, στην υγεία, στην ισότητα στον γάμο, στην ισότητα μεταξύ των φύλλων, στην ελεύθερη πρόσβαση σε δημόσιους χώρους όπως πάρκα, βουνά, και παραλίες, στην διασφάλιση των προσωπικών δεδομένων, στην ασφαλή μετακίνηση με τραίνα, αεροπλάνα και βαπόρια, της ελεύθερης μετακίνησης του κάθε πρόσφυγα και κυνηγημένου, και τόσα άλλα που εμπεριέχονται στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Αφού λοιπόν δεν καταλαβαίνω εξαρχής, ποια δικαιώματα δεν δικαιούσαι και έχεις το θράσος να τα απαιτείς κιόλας, προσπαθώ να εντοπίσω μήπως η αρθρογράφος τα επισημαίνει παρακάτω.

Απάντηση δεν βρήκα.

Μπορεί κάποιος να Μου πει ποια είναι τα δικαιώματα εκείνα που δεν δικαιούνται κάποιοι να τα έχουν;

Μήπως είναι τα δικαιώματα των μειοψηφιών που Μ/μας τυραννούν όπως Μ/μας λέει ο Καθηγητής και πρώην ΠΡΟΠΟ;

Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που τουλούμιασε κόσμο στη Χαλκιδική για να στηρίξει τα συμφέροντα της εταιρείας εξορύξεων.

Άρα, λογικό να έχει θέμα ο Καθηγητής και πρώην ΠΡΟΠΟ με όσους διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Δεν περίμενα κάτι άλλο…

Όταν έχεις καταστείλει δικαιώματα όπως εκείνο της ελεύθερης συνάθροισης και καταπνίγεις με χημικά εκείνους που συναθροίστηκαν για να εμποδίσουν μια οικολογική καταστροφή στο όνομα του κέρδους, τότε εκείνο που περιμένει κανείς από εσένα είναι να γράψεις ένα τέτοιο... έγκριτο άρθρο σε έγκριτη εφημερίδα.

Το ότι ο Καθηγητής αντιλαμβάνεται το δικαίωμα ως προνόμιο των μειοψηφιών, δηλαδή αντιλαμβάνεται το δικαίωμα στην ισότητα στον γάμο ως προνόμιο που θέλει να επιβάλλει μια μειοψηφία όπως εκείνη των ΛΟΑΤΚΙ δείχνει τον δρόμο που έχει επιλέξει.

Είμαι αισιόδοξος με την πορεία του Καθηγητή…. Έχει και πιο Alt right να πάει… δεν «πάτωσε» ακόμα…

Το σημαίνον είναι ότι έχουμε πλέον σε αυτό το νήμα, δύο άρθρα, το ένα κωμικό και το άλλο «έγκριτο.» σε σοβαρό μέσο…

Και τα δυο άρθρα συμφωνούν ότι η διεκδίκηση των δικαιωμάτων, όταν αυτά καταπατούνται κρύβει ναρκισσισμό και αποτελεί τυραννία.

Γιατί είναι γνωστό τοις πάσι ότι όταν ένας πρόεδρος ομάδας αποκαλέσει έναν Αφρικανό ποδοσφαιριστή «μαϊμού» , τότε φταίει ο Αφρικανός που αγωνίζεται να τον σέβονται και καταφέρνει με τον συλλογικό του αγώνα να αλλάξει νόμους και θεσμούς και να δικάζονται όσοι δεν τον σέβονται.

Αυτές οι μειοψηφίες είναι η τυραννία Μ/μας.

Το είπε και ο Καθηγητής άλλωστε…

Iagos

©Michelle Magdaléna Maddox by Iagos posted 3 March 2024 at 17:31

 

Μάλλον ορθώς δεν αλλαχθηκε ο τίτλος.
Εξάλλου αφού λίγο να παρατηρήσει κανείς τους βρίσκει παντού είναι σαφές, πως ξεπερνάει τα όρια του BDSM .

 

Εδώ διαβάζω ότι κάποιος, οποιοσδήποτε, αποκαλεί έναν μαύρο "μαϊμού". Το αντικείμενο της συζήτησης του νήματος αντιλαμβάνομαι ότι είναι αυτός που αποκάλεσε τον μαύρο "μαϊμού". Που θεώρησε ότι μπορεί να το κάνει.