Όταν απαιτείς αυτά που δεν δικαιούσαι – Δικαιωματισμός, η μεγάλη παγίδα του νάρκισσου

Ούτε ενοχλήθηκα, για να είμαι ειλικρινής, ούτε θέλω να ενοχλήσω. Αν αντιλαμβάνεστε τον εαυτό σας ως "ενοχλητικό" είναι καθαρά δική σας αντίληψη. Αν ήθελα όχι να ενοχλήσω αλλά να το τραβήξω λίγο, τότε θα ζητούσα να αποδείξετε ότι εσείς δεν έχετε μέσα σας τον παραμικρό ναρκισσισμό. Έτσι γίνονται αυτά και ξέρω ότι είναι λίγο δύσκολο γιατί εγώ για παράδειγμα δεν ζηλεύω ενώ υπάρχουν αντιλήψεις που μιλούν ακόμα και για γονίδιο ζήλιας, δεν έχω πάει όμως ποτέ να ζητώ να αλλαχτεί τοποθέτηση επειδή εγώ δεν ζηλεύω ούτε έχω νιώσει προσβεβλημένη.

 

Συνείδηση θέλει....

Δύσκολο πράγμα η συνείδηση, δεν είναι για το παζάρι...

Αλλά τι σας λέω τώρα... μη σας δυσκολεύω...

 

Δεν είναι αντίληψη.

Είμαι με τους ενοχλητικούς

Με ποιους να Είμαι δηλαδή. Με τους κοινούς πολίτες; Με τους λούμπεν; Με την ψευτοκουλτούρα;

Προτιμώ να Είμαι με τους αλήτες, με τους τεμπέληδες, με τους εκτοπισμένους και με τους βασανισμένους.

Ξέρω ότι αυτό ενοχλεί, όχι σήμερα, αιώνες τώρα....

 

Εκείνο που ήθελα να ρωτήσω, για επιστρέψω στο θέμα Μ/μας, είναι το εξής:

Στο BDSM πού ισχύει το παρακάτω

;

Έχετε εντοπίσει να συμβαίνει, και πώς;

Πώς αντιλαμβάνεστε την είσοδο του "δικαιωματισμού" στο BDSM;

Η είσοδος αυτή τι αλλαγές προκαλεί;

Διακρίνετε τον "δικαιωματισμό" περισσότερο στις νεότερες ηλικίες;

Αυτά είναι τα δικά Μου ερωτήματα σε σχέση με το θέμα εδώ...

Iagos

 

Πάντως αρκετοί ειδικοί έχουν σημειώσει ότι οι ναρκισιστές συχνά δεν έχουν διορατικότητα ή επίγνωση σχετικά με το ότι έχουν ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά ή ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας.

Για παράδειγμα ο Otto Kernberg (ψυχολόγος), στο βιβλίο του «Severe Personality Disorders» (1984), γράφει:
"The most crucial psychological defect of the narcissistic personality is the inability to develop total object relations, that is, the inability to look upon others as whole individuals with their own desires, strivings, and achievements."
(μετφ. «Το πιο κρίσιμο ψυχολογικό ελάττωμα της ναρκισσιστικής προσωπικότητας, είναι η αδυναμία ανάπτυξης σχέσεων πλήρους αντικειμένου, δηλαδή η αδυναμία να βλέπουν τους άλλους ως ολοκληρωμένα άτομα με τις δικές τους επιθυμίες, προσπάθειές και επιτεύγματα».)

Προτείνει δηλαδή πως λόγω της αδυναμίας να έχουν ρεαλιστική άποψη για τους άλλους, οι ναρκισιστές δεν διαθέτουν επίσης, αληθινή αυτογνωσία και αντίληψη, αδυνατώντας έτσι να αντιληφθούν τα δικά τους προβληματικά πρότυπα συμπεριφοράς.


Αλλο παράδειγμα είναι ο Paul Wink, επίσης ψυχολόγος, που μελέτησε τον ναρκισσισμό και ο οποίος, στην εργασία του "Two Faces of Narcissism" (1991) γράφει:
"Because the grandiose self serves so many intrapsychic needs, narcissists are likely to be tenaciously attached to it at all costs and highly resistant to anything that may diminish or derail it - including insight."
(μετφ. «Επειδή ο "μεγαλειώδης εαυτός" εξυπηρετεί τόσες πολλές ενδοψυχικές ανάγκες, οι ναρκισσιστές ενδέχεται να είναι επίμονα προσκολλημένοι σε αυτόν και να είναι εξαιρετικά ανθεκτικοί, σε οτιδήποτε μπορεί να μειώσει ή να τον εκτροχιάσει - συμπεριλαμβανομένης της διορατικότητας».)

Βρήκε δηλαδή ότι οι ναρκισσιστές τείνουν να αρνούνται, να απορρίπτουν ή να εκλογικεύουν κάθε πληροφορία, που απειλεί τις διογκωμένες τους απόψεις για τον εαυτό τους.


Έτσι, ενώ οι ναρκισσιστές προβάλλουν εξωτερικά μια υπέρτατη αυτοπεποίθηση, πολλοί ειδικοί έχουν παρατηρήσει, πως στερούνται αληθινής αυτογνωσίας και κυρίως αντίληψης, για το πώς οι άλλοι εκλαμβάνουν την συμπεριφορά και τις αξίες τους.
Ο ναρκισσισμός λειτουργεί ανασταλτικά σε μια τέτοιου επιπέδου αυτογνωσία.

 

καλησπέρα σε όλους,

εγώ προσωπικά το έχω χωνέψει... αυτοί είμαστε και αυτή την κοινωνία φτιάξαμε και συντηρούμε... και όσο κι αν πιστεύω πως είμαι διαφορετικός απο όλους τους υπόλοιπους(νομίζω πως οι περισσότεροι νιώθουν έτσι για τον εαυτό τους), βάζω και τον αυτό μου μέσα παρόλο που θεωρώ για τον αυτό μου οτι είμαι στα όρια του μισανθρωπισμού, δεν παύω να είμαι κομμάτι της κοινωνίας και δυστυχώς είτε με τις πράξεις μου είτε με την απραξία μου δεν έχω αντιληφθεί κάποια αλλαγή προς το καλύτερο... ακόμα τουλάχιστον...

για τον εαυτό μας και μόνο σε αυτή την περίπτωση

πιστεύω πως ότι έρχεται στην ζωή του καθενός έρχεται για κάποιον λόγο. ο θεός δεν στέλνει δοκιμασίες που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ένα άτομο... απο τα αρχαία χρόνια και την μυθολογία σε όλες τις θρησκείες μέχρι σήμερα. ακόμη και ο πόλεμος έχει τα θετικά του για τον νικητή ( πλούτος, τεχνολογία κτλ..) αλλά μην ξεχνάμε οτι ένας πόλεμος κερδίζεται με μικρές μάχες μέρα με την μέρα.

για εμένα φταίνε όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα που λειτουργούν συνδυαστικά (η πρόσβαση σε πολύ πληροφορία χωρίς έλεγχο, το ότι δεν έχουμε κριτική σκέψη, τα λάθος είδωλα και πολλά άλλα)

που αν θυμάμαι καλά ξεκινάει απο την παιδική ηλικία και δημιουργείται απο τους γονείς στο παιδί. οι γονείς κάνουν ότι καλύτερο θεωρούν βάση των δικών τους βιωμάτων και εμπειριών. μόνο που η κοινωνία έχει αλλάξει απο τότε που ο γονέας ήτανε παιδί και δεν υπάρχουν οι ίδιες δυσκολίες του τότε σήμερα... υπάρχουν άλλες που ένας γονέας δεν μπορεί να τις δει - αντιληφθεί γιατί και για αυτόν είναι κάτι νέο. πχ. ο γονέας που δίνει το κινητό στο παιδί του για να πάψει να κλαίει. όταν ήταν ο σημερινός γονέας παιδί δεν υπήρχαν κινητά και tablet να του δώσουν να παίζει και να ξεχαστεί. του έλεγε η μάνα του ζωγράφισε ή παίξε με το παιχνίδι σου ή βγες έξω να παίξεις. και έβγαινε. και δημιουργούσε σχέσης φιλίας για μια ζωή ματώνοντας τα γόνατά του στην αλάνα. σήμερα το παιδί μαθαίνει να κάνει ότι θέλει γιατί νομίζει οτι είναι ανώνυμο πίσω απο την οθόνη ενός κινητού... έχει σαν πρότυπο κάποιον πρεζάκια traper και σου λέει αφού το κάνει αυτός το κάνω κι εγώ!

για το πρώτο σκέλος της πρότασης θα συμφωνήσω αλλά για το όλοι έχουμε την αίσθηση του δικαιώματος δεν ξέρω... και επιτρέψτε μου να φέρω ένα προσωπικό παράδειγμα (ρωτάω για να καταλάβω). εγώ εδώ και μερικούς μήνες έχω ξεκινήσει σε μια νέα δουλειά που δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με αυτό και δεν με ενδιέφερε μέχρι που ασχολήθηκα για βιοποριστικούς λόγους. συναγερμοί, πυρασφάλεια, κατασβέσεις και CCTV. η εταιρεία είναι πολυεθνική. έχω λοιπόν δυο συναδέλφους εκ των οποίον ο ένας είναι 15 χρόνια, δουλεύει για 5 άτομα ταυτόχρονα και πληρώνεται 1200Ε. ο άλλος συνάδελφος είναι 2 χρόνια και τον τελευταίο χρόνο έχει μάθει να δουλεύει πολύ καλά την πυρασφάλεια αλλά όλη την ώρα είναι στο τηλέφωνο με τον παλιό για να του λέει τι να κάνει και πληρώνεται 1050Ε. εγω που ακόμα μαθαίνω και δεν ξέρω την τύφλα μου πληρώνομαι με 1000Ε. δουλεύουμε όλοι τις ίδιες ώρες εκτός απο τον παλιό που θα τον καλέσουν και εκτός ωραρίου ως τεχνικός ασφαλείας 24/7. στην εταιρεία δεν γίνονται αυξήσεις μισθού αλλά έχει πολλά bonus. ρωτάω λοιπόν, αν εγω που πιστεύω πως δεν έχω αυτό το αίσθημα δικαιώματος και ίσα ίσα πιστεύω οτι πληρώνομαι παραπάνω απο αυτά που προσφέρω και ψάχνω να βρω άλλη δουλειά γιατί δεν αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου σε σχέση με αυτό που κάνω και το πόσο πληρώνομαι, αν θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στο αίσθημα δικαιώματος όπως το αναφέρετε? αν ναι αυτό με κάνει νάρκισσο? αν ναι μέσα απο ποιο πρίσμα? ξαναλέω πως ρωτάω γενικά μέσα απο ένα προσωπικό παράδειγμα και όχι συγκεκριμένα! δεν ψάχνω να βρω ψυχολόγο εδώ όπως μπορεί να παρερμηνεύσουν μερικοί. εξάλλου σύμφωνα με τους ψυχολόγους και τους ψυχιάτρους κανείς δεν είναι υγιής σύμφωνα με τα πρότυπα και τα όρια έτσι όπως έχουν οριστεί (απο τους ίδιους).

δηλαδή συνειδητά γίνεστε εριστικός και προσβλητικός πολλές φορές στον λόγο σας?

 

Ένας φίλος μου ψυχίατρος, μου είχε πει ότι πολλοί νάρκισσοι δεν έχουν επίγνωση της κατάστασής τους. Και κατηγορούν άλλους ότι είναι νάρκισσοι. Και μάλιστα εμμονικά, χωρίς καμία γνώση, και έμμεσα ως προς τα πρόσωπα, για να μην αναλάβουν την ευθύνη των λόγων τους ως γνήσιοι νάρκισσοι.
Και όταν τον ρώτησα, τί κάνουμε όταν τους συναντάμε, πρέπει να τους το πούμε, να τους βοηθήσουμε; Μου είπε ότι δεν κάνουμε τίποτα, απλά γελάμε και διασκεδάζουμε.

 

Αν μου επιτρέπεις, και με κάθε καλή διάθεση: Όχι, οι συνάδελφοι είναι που υποαμειβονται!
Και μάλιστα σφόδρα.
Η ενοχή είναι ένα εξαιρετικά ισχυρό και αποτελεσματικό εργαλείο ελέγχου, καταδυνάστευσης και νομιμοποίησης πάντως είδους κατάχρησης και καφριλας.
Μπορεί να έχεις χίλιους λόγους να θέλεις να φύγεις από την δουλειά σου. Και εύχομαι ολόψυχα να το κάνεις αν το θες. Αλλά σίγουρα δεν θα έπρεπε ένας από αυτούς να είναι ότι αισθάνεσαι ευνοημένος.

 

καταλαβαίνω πολύ καλά πως το λες και τι θέλεις να πεις και θα συμφωνήσω μαζί σου! ειδικά ο παλιός παίρνει πολύ λίγα για αυτά που κάνει και ξέρει!
το έχω πάρει απόφαση να φύγω τέλος του μηνός κι ας μην έχω βρει ακόμα άλλη δουλεία! σίγουρα αισθάνομαι ευνοημένος αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που φεύγω!
απο την στιγμή που δεν μπορώ να αποδώσω όπως θέλει η εταιρεία λόγω έλλειψης γνώσεων, απο σεβασμό προς τους συναδέλφους και πρωτίστως προς τον εαυτό μου, γιατί να μην πάρει την θέση αυτή κάποιος καλύτερος απο εμένα και εγώ να κάνω κάτι που πραγματικά γουστάρω!? είναι μια δουλειά που έχει πολλές ευθύνες μιας και έχει να κάνει με ανθρώπινες ζωές... δεν είναι σου πούλησα λάθος ψυγείο για τις ανάγκες σου επέστρεψε το κι όλα οκ... αν κάνεις λάθος στον συναγερμό στην καλύτερη μπήκαν και σε κλέψανε στην χειρότερη σε φάγανε λάχανο. για πυρασφάλεια και κατασβέσεις νομίζω πως όλοι αντιλαμβανόμαστε τι θα γίνει αν κάτι δεν πάει καλά... δεν θα το έλεγα ενοχή λοιπόν αλλά κοινωνική ευθύνη περισσότερο.

 

Με συνείδηση...

Μην μπερδεύεστε...

Είναι κομμάτι δύσκολο και ειλικρινά καταλαβαίνω τη δυσκολία σας...

Εύχομαι ολόψυχα να το ξεμπερδέψετε...

Από εκεί και πέρα όσον αφορά στο αν εκλαμβάνετε τα κείμενα Μου ως εριστικά ή προσβλητικά δεν φέρω κάποια ευθύνη.

Εγώ φέρω ευθύνη για όσα γράφω και όχι για όσα εσείς αντιλαμβάνεστε...

Πώς μπορώ να Έχω ευθύνη για την αντίληψη σας... άλλωστε...

Γνωρίζω βέβαια ότι υπάρχει μια κατηγορία που νιώθει κάπως άβολα και το κατανοώ...

Πιθανολογώ ότι μάλλον οφείλεται σε ιδεοληψία...

Επί του θέματος τώρα.

Τα τελευταία τέρμινα ο «δικαιωματισμός» παίζει πολύ τριγύρω Μου.

Έχει καταντήσει μια καραμέλα...

Επειδή Μου είναι θολό τι εννοεί ο ποιητής του "δικαιωματισμού" και παρατηρώντας ποιοι είναι εκείνοι που πιπιλάνε την καραμέλα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είναι οι ίδιοι που πριν λίγο καιρό πιπιλούσαν την καραμέλα της πολιτικής ορθότητας.

Γιατί όμως έφτυσαν την πολιτική ορθότητα και μπούκωσαν το στόμα τους με «δικαιωματισμό;»

'Οσον αφορά στην πολιτική ορθότητα και την εξέλιξη της μέσα στα χρόνια σε ιδεολογισμό αφύπνισης με επιρροές από τον κοινωνικό Κονστρουξιονισμό, Έχω διαμορφώσει τη γνώμη ότι αποτελεί το τελευταίο στάδιο του ρεφορμισμού πριν την πλήρη αφομοίωση του από τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.

Μπορεί ο ρεφορμισμός να λειτούργησε ως ανάχωμα στην προοπτική της επανάστασης αλλά δεν Μ/μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε το θετικό αποτύπωμα που αφήνει στις κοινωνίες πεθαίνοντας.

Δεν θα Με χαρακτήριζα ως πολιτικά ορθό άνθρωπο, χωρίς να αυτό να σημαίνει ότι δεν φέρω στοιχεία της πολιτικής ορθότητας στη σκέψη Μου.

Ως εκ τούτου μπορώ να κατανοήσω τις όποιες ενστάσεις αφορούν στην πολιτική ορθότητα.

Γιατί λοιπόν «δικαιωματισμός»;

Ίσως γιατί έτσι συμπεριλαμβάνουμε και τους ανθρώπους που εμποδίζουν μια έξωση για παράδειγμα.

Όπως Μ/μας λέει και ο τίτλος

το ονομάζουμε «δικαιωματισμό»

Όταν λοιπόν, για παράδειγμα, σε έχουν πετάξει ξημερώματα με γκαστερικό τρόπο από το ένα και μοναδικό σπίτι σου επειδή πλέον δεν το δικαιούσαι αλλά το δικαιούται το φαν, πώς τολμάς να απαιτείς να μείνεις μέσα.

Αν αντισταθείς τι είναι; Μα ελάτε βρε κουτά τώρα… «Δικαιωματισμός» είναι και όσοι αντιστέκονται και υπερασπίζονται το δικαίωμα στη στέγη, τι φέρουν;

Μα φυσικά φέρουν τα

Και από τι πάσχουν;

Μπράβοοο…

Το μάθαμε το ποίημα;

Όπου εγείρεται αξίωση υπεράσπισης δικαιωμάτων που καταπατούνται, οι καλοί μαθητές της αρθρογράφου το έχουν μάθει το μάθημα και το αναμασούν σαν καραμέλα.

Και Έρχομαι στο BDSM.

Τα τελευταία χρόνια και με την είσοδο νεότερων γενιών στην κοινότητα ο χώρος διευρύνθηκε.

Οι άνθρωποι που ασκούν πρακτικές του BDSM είναι πολλοί περισσότεροι.

Κυρίως νεότεροι.

Μπορεί να μην ζουν σε τόσο μεγάλο βαθμό το D/s ή το M/s αλλά ασκούν πρακτικές του BDSM.

Η διεύρυνση της κοινότητας έχει εμφανίσει κατά καιρούς και περιστατικά που έχουν παραβεί την συναίνεση.

Επίσης έχουν πληθήνει και οι καταγγελίες για τέτοιου είδους παραβιάσεις.

Επίσης έχει ανοίξει η συζήτηση, κυρίως από τις νεότερες γενιές, για το πως θα προστατευτούν από τέτοια φαινόμενα.

Επίσης έχει ανοίξει η δημόσια συζήτηση για θέματα που αφορούν στο φύλλο και στην ορατότητα των ανθρώπων που ασκούν πρακτικές του BDSM.

Και σαφώς σε αυτές τις δημόσιες συζητήσεις έρχεται και η πολιτική ορθότητα να παίξει ρόλο.

Αυτό είναι «δικαιωματισμός»;

Και αν είναι, σε τι ενοχλεί;

Γιατί αυτή η αντίληψη ότι «έρχονται οι δικαιωματιστές να αλλοιώσουν τον BDSMικό μπολιτισμό μας»;

Οι νέοι άνθρωποι που ασκούν πρακτικές του BDSM σήμερα δεν είναι κάποιοι νάρκισσοι, όπως θέλουν κάποιοι να πιπιλάνε… Είναι το μέλλον του BDSM και πρέπει να σεβαστούμε το νέο που φέρουν.

Βλέπω την ιδεοληψία να προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει ό,τι πλέον έχει φύγει από τα χέρια της και έχει πάρει το δρόμο του…

Iagos

gidia by Iagos posted 5 February 2024 at 18:18[/GALLERY[SIZE=4]][/SIZE]

 

Συναντώ συχνά ως στάση ζωής σε ανθρώπους ένα μόνιμο "κατηγορώ τους άλλους" και ισχύει δεν μπορείς να πεις κάτι ούτε να βοηθήσεις, το παίρνουν σαν μορφή επίθεσης σαν προσβολή. Συνήθως με απωθεί, δεν με διασκεδάζει.

Το χειρότερό μου, να πέφτω τυχαία σε άτομα που ξέρω από παλιά και να φοβάμαι να ρωτήσω το απλό "τι κάνεις? πως είσαι?" γιατί ξέρω ότι θα με μαυρίσουν με παράπονα και γκρίνιες για την ζωή τους, που τα είχαν από τότε που τους θυμάμαι και το μόνο που αλλάζει είναι τα πρόσωπα - δυνάστες της ζωής τους... και η ειρωνεία είναι ότι έχουν σημαία τους τα τσιτάτα περι τοξικών κτλ . Καμία απολύτως ευθύνη για τίποτα.

Τι?? .. Πάλι με πιάσαν στο στόμα τους οι τυχάρπαστοι haters? Σιχτιρ με δαύτους. 
..Ελπίζω τουλάχιστον να τους δείρατε.