Ομοφυλοφιλία: Ας ανοιχτούμε επιτέλους...

@zoie Η βιολογική ικανότητα από μόνη της είναι ακόμα χειρότερο κριτήριο από την επιθυμία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όπως και στην τεκνοθεσία όσο και στην υποβοηθούμενη γονεϊκότητα, η τελευταία αποκλείεται να προκύψει ως "ατύχημα".

Η συλλογιστική της O' Neill, οδηγεί σε επικίνδυνες ατροπούς, αφού στην πραγματικότητα -και πέρα από τις φιοριτούρες- αυτό που λέει είναι ότι το δικαίωμα το έχουν αυτόματα μόνο οι βιολογικώς ικανοί, οι υπόλοιποι πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες.

Και όπως έχουμε δει πολλάκις η βιολογική ικανότητα να γίνεις γονιός δε σε κάνει απαραίτητα καλό ως γονιό.

 

Θεωρώ ότι από τη στιγμή που ένα άτομο επιθυμεί να προχωρήσει σε μια τέτοια μεγάλη απόφαση, έχει συναίσθηση των ευθυνών αυτών.
Και άπαξ και επιθυμεί να τις αναλάβει, πώς και ποιος εντέλλεται να του πει "όχι";

Ένας δωρητής π.χ. η μόνη ευθύνη που έχει είναι να πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις το γενετικό υλικό που θα δώσει. Και για αυτό ελέγχεται με αυστηρές διαδικασίες. Όπως π.χ. και οι αιμοδότες.
Ποιο άλλο μερίδιο ευθύνης έχει;

 

Ακριβώς. Υπάρχει ανισότητα στην προσβασιμότητα. Σύμφωνα με το "Κοινωνικό Μοντέλο" για την αναπηρία καθώς και με την τοποθέτηση του Π.Ο.Υ. (2011) "Τα μη προσβάσιμα περιβάλλοντα δημιουργούν αναπηρία".

 

Αυτό που λέτε δυστυχώς είναι εξαίρεση και συμβαίνει σε ανθρώπους που σκέφτονται όπως εσείς. Όλοι ξέρουμε ανεύθυνους βιολογικούς γονείς. Δυστυχώς αναγκάζομαι να τους συναντώ καθημερινά.

Οι υπόλοιπες μορφές βιολογικού υλικού που δωρίζονται πχ αίμα, μυελός οστού κτλ δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη γέννηση νέου ανθρώπου. Συνεπως δε συγκρίνονται.

 

αυτό είναι μιά ευχή. αλλά πέρα απ το γεγονός οτι είναι απλά μιά ευχή, μάλλον είναι και παραπειστική επεξεργασία, γιατί αφορά σε επιθυμία, όχι σε "ευθύνη".

ο "μόνος" που μπορεί να πει "όχι" είναι καθένας ξεχωριστά που θα αρνηθεί να "κάνει παιδιά" γιά λογαριασμό κάποιου που δεν μπορεί.
αποκλειστική προϋπόθεση για "να κάνεις παιδιά" είναι να "μπορείς να κάνεις παιδιά"
προϋποθέσεις για να "αποκτήσεις παιδιά" μπορούμε να φανταστούμε όσες θελήσουμε, ανάλογα με τις προθέσεις μας. με ηθικές κατασκευές και εκλογικεύσεις, αναλόγως του συμπεράσματος στο οποίο θέλουμε εκ των προτέρων να καταλήξουμε. συμπεριλαμβάνονται αγοραπωλησίες.

γόνιμο σπέρμα, γόνιμα ωάρια, ικανή μήτρα, πλουσιοπάροχοι μαστοί, δοτική αγκαλιά, και μέτρια ικανότητα διαχείρισης των παραπάνω, είναι οι αντικειμενικές προϋποθέσεις σε bundle, που πάντως μπορούμε να σπάσουμε σε ανεξάρτητα ή ασυνάρτητα κομμάτια, αν το επιθυμούμε, αλλά και μπορούμε να επιβάλλουμε τις επιθυμίες μας.
το καθένα απ τα αποσπασμένα κομμάτια συνιστά γονεϊκότητα, και είναι αμφίβολο αν είναι αποποιήσιμη, παρ ότι μπορούμε να παραστήσουμε πως είναι αποποιήσιμη και εκχωρήσιμη.

 

@zoie η O’ Neill έπεσε στην αντίληψη Μου όταν διάβασα τις επικριτικές δηλώσεις της για την πολιτική του David Cameron στο θέμα του BREXIT.

Πριν από αυτό είχα ακούσει για το άρθρο τής «Begetting, Bearing, and Rearing». Έχει πάρει το αυτί Μου ότι τα λέει λίγο μεσοβέζικα όσον αφορά την άμβλωση σε αυτό το άρθρο. Δεν ξέρω, τι λέτε και εσείς που την ξέρετε καλύτερα;

@zoie όταν μιλάτε για

τους οποίους

με ποια κριτήρια τους κατατάσσετε στην κατηγορία "ανεύθυνοι";

Iagos

 

Φυσικά και υπάρχουν και ανεύθυνοι βιολογικοί γονείς όπως υπάρχουν και ανεύθυνοι θετοί και αντίστοιχα υπεύθυνοι και σοβαροί.
Ωστόσο, είμαι της γνώμης ότι είναι πιο πιθανό ένας άνθρωπος ο οποίος κάνει λίγο περισσότερη προσπάθεια για να αποκτήσει ένα παιδί (να βρει δότη, παρένθετη, παιδί προς υιοθεσία κ.α.) να έχει σκεφτεί επαρκώς τις ευθύνες που αυτό επιφέρει και να επιθυμεί να τις αναλάβει συνειδητά.

Συγκρίνονται καθώς ένας δωρητής σπέρματος ή ωαρίων πχ δεν έχει καμία μα καμία σχέση μετά με το παιδί που θα γεννηθεί, το γενετικό υλικό δωρίζεται ανώνυμα (δεν ξέρει ο λαβών ποιος είναι ο δότης), επομένως δεν φέρει καμία ευθύνη κατά τη γνώμη μου.
Θεωρώ ότι η ευθύνη βαρύνει αυτόν που ανατρέφει το παιδί, όχι αυτόν από του οποίου το dna προέρχεται.
Αν το πρόσωπο είναι ένα και το αυτό, γονέας γίνεται επειδή αναλαμβάνει την ευθύνη να μεγαλώσει το παιδί, όχι επειδή του έδωσε το 50% των χρωμοσωμάτων του, ούτε επειδή το κυοφόρησε...

 

Με τα κριτήρια που συνιστούν παραμέληση και κάτω από ορισμένες συνθήκες έχουν και νομικές συνέπειές.

 

Ωραίο άτομο με λιτό, μεστό, cool λόγο και τοποθέτηση.

 

Στις 7 Απριλίου 1976, η Ελλάδα συγκλονίστηκε από ένα πρωτοφανές έγκλημα για την ελληνική κοινωνία. Ο 20χρονος Χρήστος Ρούσσος διέπραξε το έγκλημα της ανθρωποκτονίας σε βάρος του αγαπημένου του Ανέστη Παπαδόπουλου, επειδή του ζήτησε να βγει στην οδό Συγγρού.

Η συντηρητική μεταπολιτευτική κοινωνία σοκάρεται από τα σεξουαλικά εγκλήματα και τις αποκαλύψεις για τον άγνωστο κόσμο των ΛΟΑΤΚΙ.

Έξι μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1976, καταδικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από το Μόνιμο Ναυτοδικείο Πειραιά σε ισόβια κάθειρξη.
Η ιστορία του σημάδεψε την ιστορία των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων στην Ελλάδα με διαδηλώσεις στα Προπύλαια και ΛΟΑΤΚΙ να βγάζουν για πρώτη φορά λόγο σε θέατρα και πλατείες.

Ξεκινά έναν αγώνα για να πετύχει την αποφυλάκισή του, κάνει απεργία πείνας, αλλά ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης, απορρίπτει το αίτημα για επανεξέταση της πρώτης δίκης.

Η υπόθεση εξελίσσεται σε πολιτικό θρίλερ, που κινδυνεύει να καταλήξει στην παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας και στην πτώση της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου. Η χάρη έρχεται από τον επόμενο πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Η υπόθεσή του έγινε η ταινία "Άγγελος", η πρώτη ελληνική ταινία που ασχολήθηκε με το θέμα της ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα.

1ο μέρος


2ο μέρος