Θέλει να Τον χαρτζιλικώνω. Τον κάνει αυτό λιγότερο Αφέντη?

Αν αυτός ή αυτή αντλεί ικανοποίηση από αυτό δεν τίθεται θέμα συζήτησης.

 

Αρα με το bdsm μπορούμε να δικαιολογήσουμε τα πάντα;

Απαξ και υπάρχει bdsm το κοπρόσκυλο βαφτίζεται Αφέντης και όλα καλά;

 

Φυσικά και όχι.

Εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι είτε bdsm είτε εκτός που για τους λόγους τους δεν εργάζονται. Τους συντηρεί το άλλο μέλος.
Αφού δεν τους ενοχλεί..όλα καλά.

 

Σε αυτό θα συμφωνήσω, δεν με αφορά η μιζέρια των άλλων.

 

Προφανώς δεν χαρακτηρίσατε συλλήβδην τους Κ, απλά αυτός που κατά το νήμα "χαρτζιλικώνεται" μπορεί να μην ταυτίζεται με τον τύπο ανθρώπου που έχετε στο νου σας. Δεν γνωρίζουμε και δεν γνωρίζετε το πλαίσιο αναφοράς και αυτό είναι που κάνει τη διαφορά.

Σας δείξαμε τι εννοούμε με αποσπάσματα παλιότερων ποστ. Αν επιμένετε στη θέση σας δεν βλέπω τι άλλο έχουμε να πούμε.

Δεν έχω εγώ να αποδείξω οτιδήποτε σε αυτό το νήμα.

Αλλά, μια στιγμή! Πρώτα μου λέτε "σύμφωνα με το δικό σου μυαλό" δηλαδή ότι όλα τα έχω στο μυαλό μου για το πώς είναι ο ιδανικός Κ και μετά με ρωτάτε

Δηλαδή είναι ρητορικές οι ερωτήσεις σας, δεν περιμένετε απαντήσεις; Τις έχετε ήδη συνάγει;

Συνδέστε τα δύο σας ερωτήματα και έχετε την απάντησή μου προς εσάς.

Και μια λεπτομέρεια για να σας βοηθήσω, δεν είμαι παλιά εντός εισαγωγικών, είμαι παμπάλαιη. Εκτός εισαγωγικών.

Και εγώ για ανθρώπους σας μίλησα.

Και μιας που μιλάμε για ανθρώπους και μάλιστα ανθρώπους ενηλίκους που σχετίζονται σαδομαζοχιστικά σε συναινετική βάση: Μας λέτε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν κάποιον που το χάλι του το εκφράζει σε BDSMική ορολογία από κάποιον που όντως κάνει BDSM με τον χ,ψ,ω τρόπο που πάντα ή σχεδόν πάντα έχει εξηγήσει στο υ, και μπερδεύονται με τον ζήτουλα, τον πέφτουλα, αυτόν που βαράει επειδή δεν μπορεί να ελέγξει τα νεύρα του και δεν ξέρω ποιους άλλους; Μα αυτά είναι τα αυτονόητα και μάλιστα η νηματοθέτης δεν έθεσε κάποιο τέτοιο δίλημμα, άνοιξε τη συζήτηση λέγοντας ότι ακούγεται ότι υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές και αν μπορούν να είναι κομμάτι του BDSM.

 

Απαντώ επειδή είμαι από αυτούς που όχι μόνον στο συγκεκριμένο quote αλλά συχνότατα χρησιμοποιώ παραδείγματα και αναλογίες από το ζωικό βασίλειο. Και αυτό γιατί θεωρώ ότι σε όλα σχεδόν όσα κάνουμε υπάρχει κάποιο «βιολογικό ανάλογο» και επειδή στα ζώα δεν υπάρχει το πολιτιστικό ψιμύθιο είναι πιο ορατά και ευκρινή αυτά.

Και ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα των «έννομων κοινωνιών» για μένα σήμερα είναι πόσο λησμονούν αυτή τη βιολογική/φυσική συνιστώσα των ανθρώπων. Και έτσι, όταν κάτι ραγίζει λίγο αυτή τη λεπτή κρούστα του πολιτισμού (τεράστιας αξίας μεν, πηγή και πολλών δεινών ταυτόχρονα) και βγαίνει η raw πλευρά των ανθρώπων οι έννομες κοινωνίες δεν έχουν τι να την κάνουν, δεν ξέρουν πώς να τη διαχειριστούν γιατί ακριβώς ξέχασαν να τη βλέπουν.

Ωπ, παράδειγμα από το ζωικό βασίλειο διαβάζω   (πείραγμα με καλή πρόθεση, αλήθεια   ). Αυτό που θέλω να πω σε αυτό είναι ότι… everybody has a price και η παράγραφος είναι ακριβώς το καθοριστικό σε αυτό: δεν θέλουν να ζευγαρώσουν και κάνουν ντου, αν ήθελαν, θα άλλαζαν τα πράγματα καταλυτικά…

Είναι άλλο το «ο/η Κ προσεγγίζει» και άλλο το «ο/η υ αιτείται να μπει υπό την Κυριαρχία του Κ». Το οποίο για μένα είναι απαράβατο, απαρέγκλιτο και ιερό τελετουργικό ακριβώς γιατί μόνον έτσι, για μένα, μπορεί να διασφαλιστεί η πεμπτουσία της πολυσυζητημένης συναίνεσης.

Αυτό αφορά το στάδιο πριν την εγκαθίδρυση της σχέσης, κατά τη γνώμη μου. Το ότι μπορεί ο Κυρίαρχος για τους δικούς του λόγους να επιλέξει να μην θέσει υπό τον έλεγχό του κάποιες εκφάνσεις της ζωής της υ (πχ επαγγελματική ζωή), είναι άλλο πράγμα.

Καθαρά βιωματικά, όμως, να πω ότι ακόμη και αν στην αρχή έχει γίνει κάποια συζήτηση, ακόμη και αν έχουν συζητηθεί ή «τεθεί» κόκκινες γραμμές, ακόμη και αν σε επίπεδο λόγου κάποια πράγματα έχουν οριστεί ως πεδία που επιλέγει ο Κ να μην παρεμβαίνει, όταν η σχέση εγκαθιδρύεται και ριζώνει, πάνε περίπατο όλα αυτά. Και όχι με τη βία εννοείται ή με κάποια καταπάτηση. Αλλά γιατί ο Κυρίαρχος παίρνει τέτοια θέση εντός της υ και στη ζωή της που δεν υπάρχει τίποτα που να μένει εκτός της επιρροής του. Μα τίποτα: επάγγελμα, παιδιά, υγεία, Αισθητική, γευστικές προτιμήσεις κλπ κλπ

Και στην πράξη αν Εκείνος τείνει προς τα κάπου, και εκείνη θα συν-κινηθεί.

Συγγνώμη αν χαλάει κάποιο politically correct αφήγημα αυτό αλλά στο δικό μου βίωμα τουλάχιστον έτσι είναι τα πράγματα.

Αν και για εμένα αυτά είναι χαρακτηριστικά Κυρίαρχου, θα έλεγα ότι δεν είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι ισχύει για όλους. Στο νήμα για τους δείκτες ισχύος έχουμε επεκταθεί.

 

Από που κι ως που ξέρετε από Αφέντες;

 

Έχω πτυχίο αφεντολογίας.

 

Κι εσείς οπαδός της Mistress Scarlet;
Έχουμε κι άλλους εδώ.
Έχουμε κατά καιρούς και πτυχιούχους Masters.

 

Ειναι λεπτες οι γραμμες ισορροπιας στην ασσυμετρια. Στις δικες μου σχεσεις κυριαρχει το κοινο πορτοφολι, τον ελεγχο του Εκεινη.

 

συμπύκνωση δήλωσης της σελίδας 23:

έτσι ακριβώς λειτουργεί η κυριαρχία, χρειάζεται να μπορείς. ούτε παραχωρήσεις, ούτε προτιμήσεις, ούτε άλλα πολιτικοοικονομικά κατασκευάσματα. παίρνεις ο,τι αναλογεί στην φύση και στην θέση σου, κάθε φορά. εν προκειμένω σε σερβίρουν και τρως πριν τις άλλες.

 

ο πραγματικος αφεντης κανει ακριβως το αντιθετο.η σκλαβα οταν ειναι προθυμη και υπακουη πρεπει να χει τα δωρα της τις εξοδους της κλπ.ναι τιμωρια οταν πρεπει αλλα και αλλα και την ανταμοιβη της οταν ειναι σωστη .πρεπει να υπαρχουν κ τα δυο.και με τις τρεις υπο που ειχα σχεση [η μια εγινε συζηγος]ετσι λειτουργουσα αυστηρος κ με τη βιτσα στο χερι στην αρχη για να την φτιαξω οπως θελω ....μετα τιμωρια μονο οταν επρεπε αλλα και φροντιζα να περνανε καλα αφου εκαναν το κεφι μου ...τελος πιστευω οτι πρεπει ο αφεντης να σημαδευει την υπο του με ενα μικρο τατουαζ το οποιο διαλεγει ο ιδιος που θα φινει κ πως θα ειναι