Υποταγή μυαλού

Επειδή η απάντησή σας δεν ήταν στο ερώτημα μου αλλά στο τι συμβαίνει εαν δεν υπάρχει εγκεφαλική υποταγή, θα θεωρήσω οτι ακολουθείτε συμμετρία σε μια διάσταση και συνεπώς θα συμπεράνω οτι η ύπαρξη της εγκεφαλικής υποταγής οδηγεί στην ολοκληρωτική υποταγή και αρα κατα συνέπεια (για να απαντήσω και στο αρχικό ερώτημά μου) η εγκεφαλική υποταγή είναι "σημαντική και πρωταρχική διεργασία" για να υπάρξει η ολοκληρωτική υποταγή.

Απο τη στιγμή που ένα άτομο υποτάσσεται ολοκληρωτικά (που ειναι το σημαντικό), είναι λογικό να συμπεράνουμε οτι θα ακολουθήσει, χωρίς σκέψη, νέους ηθικούς κανόνες που θα του επιβληθούν, νέες συμπεριφορές, και γενικά οτιδήποτε του επιβληθει, σε οτιδήποτε το χαρακτήριζε ως το συγκεκριμένο άτομο.

Το ερώτημα που γεννάται λοιπόν εδώ είναι το εξής:

Θεωρείτε οτι το άτομο αυτό μετά την ολοκληρωτική του υποταγή είναι το ίδιο άτομο με αυτό που ήταν πριν την υποταγή;

Αν ναί γιατί;

Αν οχι, τότε τι κάνει το συγκεκριμένο άτομο ξεχωριστό απο το οποιοδήποτε άλλο άτομο το οποίο θα μπορούσε να είχε ο ίδιος Κ, ο οποίος μέσω της εγκεφαλικής υποταγής, θα το διαμόρφωνε (το άλλο άτομο) με ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά του πρώτου ατόμου στο παράδειγμά μας;

 

Το ίδιο άτομο είναι αλλά με πιο διευρυμένα όρια είναι κι ίσως με διαφορετική οπτική σε κάποια πράγματα.

 

Πολύ ενδιαφέρων ο συλλογισμός σας και παίρνω το θάρρος να τοποθετηθώ κι εγώ.

Είναι το ίδιο ακριβώς άτομο με άλλα μάτια. Όταν ανοίγουν καινούρια κουτάκια στο μυαλό κι αρέσκεται το άτομο σε αυτά τα κουτάκια, πλέον έχει άλλη οπτική των πραγμάτων. Αν δεν αρέσκεται τότε αποχωρεί όχι απλώς κλείνοντας τα, τα κουτάκια, αλλά αποχωρώντας από το δρόμο τούτο και ψάχνει νέα μονοπάτια.

 

@skia , @Just_Me

Εχετε ένα ξυλίνο καραβι, και καθε χρόνο βγάζετε απο το καραβι ενα κομματι και το αντικαθιστάται με ένα νεό. Ας πούμε οτι μετά απο 20 χρόνια έχετε αλλάξει όλα τα κομμάτια του καραβιού μέ νέα.
Εχετε ακόμα το ίδιο καράβι ή έχετε άλλο;

 

Το σκαρί είναι το ίδιο.

 

Γίνεται να αντικατασταθεί ο σκελετός του καραβιού;
Κομμάτια ναι φυσικά, αυτό είναι κι η εξέλιξη.

Αν θέλετε να αναπτύξετε περισσότερο το σκεπτικό σας με ενδιαφέρει.  

 

Αφου έχει αλλάξει όλο σας είπα. Κανένα ξυλο που είχε το αρχικό σκαρί δεν υπάρχει πλέον.

 

Τα πάντα μπορούν να αντικατασταθούν με καινούργια σε ένα καράβι.

Απλά το παράδειγμα μου ήταν μια προσπάθεια αναλογίας. Για να παω στην αρχικη κουβέντα, οταν έχεις έναν άνθρωπο που σιγα σιγα του επιβάλεις να αλλάξει τους ηθικούς του κάνονες, τρόπο συμπεριφοράς κλπ...τότε σε ποιο σημείο αυτός ο άνθρωπος είναι ένας άλλος άνθρωπος ΑΝ είναι άλλος άνθρωπος. Και αν ΔΕΝ είναι άλλος άνθρωπος, ασχέτως όλες αυτές τις αλλαγές (πχ η αλλαγή όλων των ξύλων του πλοίου), τότε τι τον κάνει να παραμένει ο ίδιος;

 

Η αλήθεια είναι πως αυτό δεν το γνωρίζω.

Όμως κατάλαβα τι θέλατε να πείτε με αυτό το παράδειγμα.

Είναι άλλος άνθρωπος ως προς την εξέλιξη του, ανεξάρτητα προσήμου. Δηλαδή δεν είναι ίδιος ως προς τις συνήθειες του, τη θέση του, την οπτική και πολλά πολλά άλλα, σε σύγκριση με πριν.

Το μέσα του τον κάνει να παραμένει ίδιος δηλαδή είναι ο ίδιος άνθρωπος στα ψυχικά του γνωρίσματα αλλά διαφορετικός σε όλα τα παραπάνω που έγραψα.

Ίσως κι αυτό το λέω με επιφύλαξη, η Σαδικη προσέγγιση να καταφέρνει την πλήρη αλλαγή του υ.

 

Εδώ ένα ταξίδι πας και διευρύνονται οι ορίζοντες σου, θα σου κάτσει το τσουνάμι της υποταγής και θα παραμείνεις ίδι@?

 

Δε συμφωνώ με το ότι επιβάλεται στο υπό σιγά σιγά να αλλάξει συμπεριφορές. Θεωρώ ότι είναι εκούσιο αυτό. Δεν αλλάζει η βάση του. Αλλάζει η οπτική, εξελίσσεται, κοκ.

 

Δηλαδή θεωρείτε οτι

αυτά

είναι ξεχωριστά και ανεξάρτητα απο

;

Και τι ορίζετε εσείς ως ψυχικά γνωρίσματα;