Απελευθέρωση απο σκέψεις

Έχω διεγνωσμένη ΔΕΠΥ και συνέχεια εχω πολλες σκεψεις ταυτόχρονα, πολλες καρτέλες ταυτόχρονα με λίγα λόγια. Ο πόνος σε μένα φαίνεται να με απελευθερώνει απο τις σκεψεις. Εστιάζω στον πόνο, στην αίσθηση και επιτέλους μπορω να απολαύσω και τις υπόλοιπες αισθήσεις όπως ηδονή. Λύτρωση είναι το αποτέλεσμα και το ξέσπασμα σε κλάμα και ησυχία στο κεφάλι. Τόσο απελευθερωτικό.

Υπάρχουν ατομα που επιτέλους απελευθερώνονται απο τις σκεψεις με το πόνο ή γενικά με το BDSM?

 

Όταν το σωματικό ερέθισμα είναι ισχυρό και ιδιαίτερο κάλλιστα μπορεί να τραβήξει την προσοχή του εγκεφάλου από τις λοιπές σκέψεις

 

Θα σου μιλήσω ως κάποιος με δεπυ, και όχι sex orientation κλπ. Είσαι ΠΟΛΥ τυχερή που ξεφεύγεις από αυτόν τον χαμό σκέψεων. Εγώ δεν έχω βρει τρόπο, ούτε μέσω bdsm ούτε με κάτι άλλο. ΑΛΛΆ! ελπίζω ο πόνος να μην κάνει escalate σαν ναρκωτικό. Εννοώ να μην χρειαστεί να ασκήσεις μεγαλύτερο πόνο για να συγκεντρωθεις. Πιστεύω Το σεξ γενικά απελευθερωνει άσχετα αν είναι bdsm. Είναι ένας τρόπος να ξεσπάς. Όσο πειραματιζεσαι με το σεξ τότε "ανοίγει" το μυαλό και βρίσκεις τα θέλω σου

 

Καλησπέρα! Εγώ ΔΕΠΥ δεν έχω, άλλα πάσχω από υπεραναλυση χρόνια τώρα, με αποτέλεσμα το σύστημα να παθαίνει υπερφόρτωση και να έχω τεράστια ανάγκη από πνευματική ξεκούραση.

Βρίσκω επίσης ότι τα έντονα σεξουαλικά ερεθίσματα, και ιδιαίτερα ο πόνος, ανακουφίζουν αυτήν την αίσθηση σχεδόν αυτόματα, και είναι και ένας λόγος που απολαμβάνω τα sessions διπλά. Παρόλα αυτά, συμφωνώ με τον @AntreasTr, ότι πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος να λειτουργήσει σα ναρκωτικό, με αποτέλεσμα να ζητάς όλο και πιο έντονα ερεθίσματα για να καλύψεις την ίδια ανάγκη. Οπότε χρειάζεται προσοχή και μέτρο.

 

Η λογική λέει ότι στο session είτε θα ζητήσεις παραπάνω πόνο ή θα κάνεις περισσότερα sessions ώστε να αποσυμφοριστεις. Η @Sweet....Singularity θα αναφέρεται και μέσα στη μέρα της τύπου κάποιο μάθημα, στη δουλειά κλπ που το session εκεί είναι δύσκολο και εκεί έχεις μόνο τρόπους πόνου. Εκτός αν έχεις βρει τρόπο να κάνεις σεξ οπουδήποτε κι αν είναι please teach me the ways    

 

Αν εμπιστευτεις να μεινεις ορθια δεμενη για λιγες ωρες πριν μαστιγωθεις, θα σου αρεσει πολυ περισσοτερο. Αν το εχεις κανει, ξερεις ηδη.

 

Δεν περασε απο το μυαλό μου οτι μπορει να ειναι εθιστικό και να χρειαζομαι μεγαλύτερη δόση πόνου με την πάροδο του χρόνου.Ας ελπίσουμε λοιπόν να μην ειναι εθιστικό οπως οι ουσίες.

 

Φυσικά και υπάρχουμε  
Όσον αφορά εμένα, δεν μου συμβαίνει με τα sessions αλλά από το πλαίσιο και μέσα στο πλαίσιο μιας σχέσης Κ/υ.
Παλαιότερα, αυτό το αίσθημα απελευθέρωσης είχε να κάνει κυρίως με εσωτερικές αντιφάσεις που βίωνα και δεν είχα στην πραγματικότητα δυνατότητα να τις διαχειριστώ, παρά τις προσπάθειες μου.
Καθώς με τα χρόνια το ξεπέρασα αυτό, παρέμεινε αυτό το πολύ απελευθερωτικό αίσθημα που νιώθω όσο πιο "ασφυκτικός" είναι ο έλεγχος. Αίσθημα ασφάλειας και γαλήνης. Στη ζωή "εκεί έξω" έχω πολλές ευθύνες, αρμοδιότητες, υποχρέωση αλλά και πόστα που έχω εγώ το say για τη λήψη αποφάσεων. Και δεν είναι κάτι που δεν μπορώ να κάνω ή να διαχειριστώ αυτό. Ωστόσο, παραμένει (στο όχι "εκεί έξω") ότι ο περιορισμός και ο έλεγχος με απελευθερώνει και με ηρεμεί και τα κάνει όλα εν-τάξει...
Ναι, μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό. Σαφώς μπορώ να ευημερησω με αυτό. Το μόνο που δεν μπορώ με τίποτα να παλέψω είναι το μεσοβέζικο.

 

Ειναι πανέμορφο!!! Ενώ είσαι δυναμική και με ευθύνες και εσύ λαμβάνεις αποφάσεις "εκεί έξω" ταυτόχρονα μπορείς να παραδώσεις τον έλεγχο και να ηρεμήσεις.

 

Δεν γίνεται να είσαι συνέχεια στην τσίτα. Πρέπει να ηρεμεις, να φεύγεις νοητά από όλο τον χαμό που σε κατακλύζει και σε φορτώνει και να αποσυμπιέζεσαι. Ισορροπία όπως σε όλα γύρω μας

 

Η υπερανάλυση δεν παύει 24/7. Ο πόνος ποτέ δεν βοήθησε σε αυτό. Δεν δρα καταπραυντικά. Η πρόκληση πόνου οποιαδήποτε μορφής αλλού μου δίνει ενίοτε αρκετή ικανοποίηση ώστε προσωρινά να πάρει το μυαλό μου από σκέψεις και να εστιάσει στην κατάσταση εκείνη και τις αντιδράσεις του άλλου. Όμως αυτό που καταφέρνει να πάρει το μυαλό μου από την υπερανάλυση είναι η δημιουργία εσωτερικής ασφάλειας και η γαλήνη που αποφέρει, το εξωτερικό κέντρο ελέγχου του Άλλου.

 

ακόμη και για μένα που δεν έχω ουτε ΔΕΠΥ ουτε κάτι άλλο πχ υπεραναλυτικότητα που διάβασα πιο πάνω, τα σεσσιονς με βοηθάνε να "ξεφύγω" εκείνη τη στιγμή απο φόρτιση άσχημων εμπειριών του παρελθόντος ή και τωρινών ζόρικων καταστάσεων. Και μάλιστα δεν είναι ο πόνος που το κάνει αυτό, αλλά η επιβολή, δλδ η αίσθηση πως παραδίδω τον έλεγχο για όσο διαρκεί, και απελευθερώνομαι έστω για όσο διαρκεί αυτό. Συν το οτι με τον παρτενερ μου δεν έχουμε σχέση μονάχα για τα σεσσιονς, αλλά ολο αυτό έχει χτιστεί με συζήτηση και γνωρίζει τα πάντα, οπότε νιώθω και πιο άνετα και πως ξέρει τι γίνεται και πως νιώθω.
Σχετικά με τον φόβο του να γίνει ντόπα όλο αυτό και να το ζητάς πχ όπως οι εθισμένοι, παρατήρησα πως ενώ στην αρχή υπήρχε ένταση και πολύ έντονα συναισθήματα και το σκεφτόμουν και το ζητούσα πολύ περισσότερο, μετά απο 4-5 χρόνια πλέον, το πάθος έχει καταλαγιάσει, έχω αποδεχθεί τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε και είναι πιο κουλ η αλληλεπίδρασή μας. Αν και λειτουργεί δλδ ακόμη με τον ίδιο τρόπο, αυτό γίνεται στο πιο ήρεμο, ψύχραιμο και συνειδητοποιημένο "mode".