Κρήτη

Ο νεαρός όταν έγινε δεκτός στο διδακτορικό του πανεπιστημίου της Κρήτης χάρηκε πάρα πολύ. Είχε γυρίσει στην Ελλάδα πριν μερικούς μήνες, έψαχνε εναγωνιώς μια θέση να τον κρατήσει στη χώρα, δεν ήθελε να γυρίσει στο Σαν Ντιέγο. Παρ' όλο που εκεί τον περίμενε θέση εργασίας ως βιολόγος σε κέντρο εξωσωματικής.

Έφθασε με την πρωινή πτήση στο Ηράκλειο. Είχε νοικιάσει ένα ερμπιενμπι κοντά στη σχολή. Η θέση του ήταν στην ιατρική. Άφησρ τις βαλίτσες του, καθάρισε το σπίτι και αποφάσισε να πάει στο πανεπιστήμιο.

Δεν είχε συνηθίσει σε τέτοιες εγκαταστάσεις. Σίγουρα ήθελαν ανακαίνιση. Μίλησε με μία υπάλληλο στην γραμματεία, φαίνονταν εξυπηρετική.
-Είστε ο υποψήφιος Διδάκτωρ στην ομάδα της Κυρίας Μαίρης Παναγιωτοπούλου;
Ο νέος έγνεψε καταφατικά. Η γραμματέας τον καθοδήγησε σε μία αίθουσα.

Χτύπησε τη πόρτα, ακούστηκε ένα ναι και πέρασε. Άρχισε να έχει λίγο άγχος. Αντίκρυσε μια αίθουσα με πέντε γραφεία, πολλά βιβλία και πάγκοι με ιατρικά μηχανήματα. Μπροστά του, μια φιγούρα. Φορούσε ένα μαύρο υφασμάτινο παντελόνι και λευκό πουκάμισο. Γύρισε προς το μέρος του.
Προς έκπληξη του, κατάλαβε πως είναι γυναίκα.
-Είμαι η Κυρία Μαίρη Παναγιωτοπούλου
-Χαρ..
-Μη με διακόπτεις! Του είπε κοφτά δίνοντας του να καταλάβει ότι εκείνη κάνει κουμάντο εδώ
-Σε έχω επιλέξει η ίδια, όπως κάνω με όλο το προσωπικό μου. Μπορείς να με αποκαλείς Κυρία Μαίρη και πάντα στον πληθυντικό. Έγινα κατανοητή Δημήτρη;
-Μάλιστα Κυρία Μαίρη.
Αισθάνονταν ήδη αρκετά άβολα ο νεαρός, αλλά δεν ήθελε να μην τα πηγαίνει καλά με την αυστηρή επικεφαλής του.
-Εκτιμώ ότι ήρθες σήμερα εδώ. Το πρωί 8 ξεκινά η δουλειά. Εσύ πρέπει να είσαι εδώ 7. Ακολούθησε με
Προχώραγε δείχνοντας του το γραφείο.
-Εδώ είναι το δικό σου. Ακριβώς απέναντι από το δικό μου. Θα έχω την πλήρη εποπτεία σου.
Προχώρησαν λίγο ακόμα. Μπήκσν σε ένα μικρό δωματιάκι.
-Εδώ είναι η καφετιέρα και ο νεροχύτης. Κάθε πρωί θα έχεις φροντίσει να έχουμε έτοιμο καθέ και ο νεροχύτης θα είναι πεντακάθαρος. Το κατάλαβες;
Τον κοίταξε μέσα στα μάτια, φορούσε η ίδια κοκκάλινα μαύρα γυαλιά. Ο Δημήτρης σχεδόν υπνωτίστηκε.
-Μείνετε ήσυχη.
-Τι ξέχασες;
Κοντοστάθηκε ο νεαρός για λίγο, πριν μιλήσει.
-Μείνετε ήσυχη, Κυρία Μαίρη.
Του χαμογέλασε ικανοποιημένη. Ήξερε ότι δεν έπρεπε να τον πιέσει άλλο. Αποφάσισε να ρισκάρει όμως.
-Καθάρισε αυτά εδώ, κι έλα στο γραφείο μου.
Έκανε μεταβολή και τον άφησε εκεί.

Ο Δημήτρης σήκωσε τα μανίκια από το πουκάμισο του. -Ούτε στον στρατό δεν είχε τέτοια καψόνια, σκέφτηκε. Έπλενε τα ποτήρια. Αυτή η γυναίκα είχε κάτι που.. δεν μπορούσε να το περιγράψει, αλλά τιν γοήτευε. Μετρίου αναστήματος, ευσωμή, κοντοκουρεμένη. Επιτυχημένη, αυστηρή.

Σκούπισε τα χέρια του κι επέστρεψε στο γραφείο της. Η Κυρία Μαίρη μιλούσε στο τηλέφωνο. Τον άφησε για δέκα ολόκληρα λεπτά να στέκεται ακίνητος μπροστά της θα προτιμούσε βέβαια να τον έχει γυμνό, δεμένο, έτοιμο για πόνο αλλά κρατούσε τις σκέψεις τις κρυφές για την ώρα.

-Δημήτρη. Το υπόλοιπο προσωπικό είναι σε καλοκαιρινή άδεια. Για τις επόμενες τρεις εβδομάδες θα είμαστε οι δυο μας. Σε περιμένω αύριο.

Ένιωσε μια έκπληξη. Εκφράστηκε με το γούρλωμα των ματιών του.

-Είμαι εργασιομανής, θα ερχόμαστε και το Σάββατο.

-Μάλιστα Κυρία Μαίρη.

 

Η Μαίρη έμεινε λίγο ακόμη στο γραφείο. Ο νεαρός φαίνονταν καλύτερος από όσο προσδοκούσε. Τελείωσε με το κείμενο που έγραφε.
Έστειλε μήνυμα. Σε δέκα λεπτά ένα αυτοκίνητο την περίμενε στο πάρκινγκ των καθηγητών. Ένα μαύρο Golf. Η οδηγός του, μόλις αντιλήφθηκε την άφιξη της Μαίρης, βγήκε από το αυτοκίνητο. Πήρε την τσάντα της καθηγήτριας και της άνοιξε τη πόρτα του συνοδηγού. Μπήκαν οι δυο γυναίκες στο αυτοκίνητο. Η οδηγός μια γυναίκα κοντά στα 55, δέκα ολόκληρα χρόνια περισσότερα από την μέρη. Με ξανθά μαλλιά. Φορούσε ένα μαύρο κολλάν κι ένα λευκό άνετο μπλουζάκι. Η απουσία των εσώρουχων ήταν εμφανέστατη.

Η Μαίρη φίλησε στο στόμα την οδηγό της
-Όταν πάμε στο σπίτι, πριν το φαγητό θέλω να με γλείψεις.
-Μάλιστα Κυρία Μαίρη!

Ο Δημήτρης σταμάτησε σε ένα φαγάδικο. Κάθισε να φάει. Η Αφεντικίνα του έχει πολύ έντονη προσωπικότητα. Η σκέψη της είναι παντού, έκανε μερικά τηλεφωνήματα πριν επθιστρέψει στο σπίτι του. Έκανε ένα μπάνιο και κοιμήθηκε.

Ξύπνησε νωρίς. Δέκα λεπτά πριν της πέντε. Ετοίμασε το πρωινό του, έφαγε, ντύθηκε κι έφυγε για το πανεπιστήμιο.

Δεν υπήρχε ψυχή τριγύρω.

 

Μύριζε η θάλασσα από το κρητικό πέλαγος. Ο φύλακας ήταν ενημερωμένος για την παρουσία του. Τον άφησε να περάσει. Πήγε στην αίθουσα, άνοιξε με το κτήριο που του παραχώρησε ο φύλακας πριν. Άνοιξε τα παράθυρα. Έβαλε την ποσότητα του καφέ, όπως έγραφαν οι οδηγίες δίπλα στο μηχάνημα.
Είδε τον νεροχύτη όλα καθαρά. Αυτοματοποιημένα σχεδόν, πήγε στο μπάνιο. Έριξε λίγο νερό, καθάρισε και σφουγγάρισε. Το ίδιο έκανε στην υπόλοιπη αίθουσα. Δεν του το είχε ζητήσει η Κυρία Μαίρη, αλλά για κάποιο λόγο ήθελε να την ευχαριστήσει με μια πρωτοβουλία που δεν θα του κόστιζε.

Όταν μπήκε η Μαίρη στην αίθουσα σηκώθηκε από την καρέκλα του, σαν να υπήρχαν ελατήρια στο κάθισμα του. Εκείνη χαμογέλασε. Της φάνηκε τόσο απίστευτο που ο νεαρός δεν αρκέστηκε απλά στο να υπακούσει είχε φροντίσει να καθαρίσει κιόλας. Τον πλησίασε, σχεδόν κόλλησε το σώμα πάνω του. Εκείνος σχεδόν μηχανικά κοίταξε στο έδαφος.

-Θα περιμένω κάθε φορά τα ίδια.
-Μάλιστα Κυρία Μαίρη.

Της σέρβιρε καφέ. Είχαν δουλειά να κάνουν. Του ανέθεσε τα ερευνητικά καθήκοντα, ξεκίνησαν να εργάζονται αρμονικά μαζί στο πρότζεκτ. Η ώρα πέρασε, η Μαίρη πήγε στη τουαλέτα.
-Απίθανος- σκέφτηκε βλέποντας την δουλειά που είχε κάνει. -Αν δεν είναι εκπαιδευμένος υποτακτικός και είναι αυτή η φύση του, τότε θα γίνει κουτάβι μου- σχεδόν μονολογούσε.

Γύρισε στο γραφείο.

-Αν θέλεις τουαλέτα, θα πρέπει να μου ζητάς άδεια.
Μία έκφραση απορίας πήρε το πρόσωπό του. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ήταν τόσο πολύ αυστηρή μαζί του, αλλά δεν είχε καμία διάθεση να φέρει αντίρρηση. Πέρασε λίγη ώρα ακόμη.
-Μπορώ να πάω στην τουαλέτα, Κυρία Μαίρη; την ρώτησε περιμένοντας μια απάντηση...
-Όχι.
του είπε κι εκείνος δαγκώθηκε. Δεν ήξερε πως ν' αντιδράσει.
-Μάλιστα Κυρία Μαίρη.
Του απάντησε μ' ένα χαμόγελο.
-Σε πειράζω, φυσικά να πας!

Σηκώθηκε να πάει προς την τουαλέτα. Δεν ήταν δύσκολο να διακρίνει πόσο καυλωμένος ήταν. Της άρεσε που τον επηρέαζε τόσο, από την άλλη τέτοιες ορμές, χωρίς άδεια δεν είναι αποδεκτές. -Θα μπορούσα να σε μαστιγώσω- είπε κι ενώ αισθάνθηκε ότι μιλούσε στον εαυτό της, το είπε δυνατά. Ο Δημήτρης κοκκάλωσε. Δεν πίστευε τι είχε ακούσει. Αλλά είδε το φουσκωμένο του παντελόνι. Έτρεξε στο μπάνιο, ούρησε, πλύθηκε και γύρισε γρήγορα πίσω.

-Μπορώ να απολογηθώ Κυρία Μαίρη;
Εκείνη στέκονταν όρθια. Φανερά εκνευρισμένη.
-Είναι απαράδεκτη η συμπεριφορά σου. Προσβλητική.
-Συ συ...
-Βγάλε τον σκασμό, δεν θα μιλάς αν δεν σου δίνω το λόγο. Το κατάλαβες;
-Μάλιστα Κυρία Μαίρη.
-Καύλωσες μπροστά σε μία ανώτερη σου, στον χώρο εργασία σου. Αφ' ενός δεν επιτρέπεται, αφ' εταίρου δεν είχες την άδεια μου γι αυτό.
Πάταγε σε λέξεις που δεν έπρεπε να της πει, αλλά τώρα τα αναψοκοκκινισμένα μάγουλα του νεαρού και το βλέμμα του καρφωμένο στο πάτωμα, της έδιναν το δικαίωμα να τον φέρει εκεί που ήθελε.
-Απολογήσου!

Τον διέταξε! Ο Δημήτρης έκανε κάτι που δεν το περίμενε ο ίδιος, αλλά ούτε κι εκείνη. Έπεσε στα γόνατα και της ζήτησε συγγνώμη. Η σκηνή ήταν τόσο έντονη. Η Μαίρη ήταν μούσκεμα, έπρεπε να συγκρατηθεί. Τον άφησε για πέντε λεπτά γονατιστό μπροστά της, του φάνηκε αιώνας, τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Περίμενε ένα σημάδι από Εκείνη.

-Πραγματικά χρειάζεσαι μαστίγωμα!
Ο Δημήτρης την κοίταξε, δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε ακούσει μόλις.
-Αλλά θα τ' αφήσουμε όλο αυτό πίσω μας και θα συνεχίσουμε τη δουλειά μας, θα σου δώσω ακόμη μία ευκαιρία. Κατανοήτη;
-Μάλιστα Κυρία Μαίρη.

 

Κάποια στιγμή πρέπει να γράψεις μια ιστορία με Κυρία/Αφεντρα trans... Miaν ιδεα ρίχνω

 

Ρε γμτ, διάβασα Κρήτη και αρχικά ενθουσιαστηκα αλλά τελικά είναι απλώς ιστορία... fakin click bates

 

Τα ταξιδιωτικα ειναι πιο περα!

 

Εχω γραψει πραγματικη εμπειρια

 

Είναι εύκολο να έχω το link;