Γειτονια

Εμενα σε αυτη τη γειτονια μερικα χρονια. Τα τελευταια δυο σε ενα χαμοσπιτο μενουν δυο αντρες ρωσσικης καταγωγης περιπου εξηντα ετων και οι δυο. Φαινονται σκληροι ανθρωποι.
Εμαθα οτι ο ιδιοκτητης τους το παραχωρησε χωρις ενοικιο για πεντε ετη, εκεινοι ανελαβαν να το σουλουπωσουν κι εχουν κανει πολυ καλη δουλεια. Λεω μια τυπικη καλημερα μαζι τους.

Το πρωι περνουσα απο εκει. Βγηκε ο ενας, ασπρομαλλης, ψηλος. Ηρθε προς το μερος μου, φοβηθηκα λιγο.

-Σε ακουσα προχθες το βραδυ. Μου ειπε αφηνοντας ενα ειρωνικο γελιο.
-Θα κανετε λαθος.
-Δεν κανω. Αλλα..
-Αλλα; Τον κοιταξα με απορια.
-Δεν περιμενα οτι σου αρεσει να σε μαστιγωνουν!
Μου κοπηκε η λαλια, δεν εβγαλα αχνα.
Γελασε.
-Αν το ηξερα, θα σε ειχα μαστιγωσει πολλες φορες μεχρι τωρα!
-Δεν... δεν.

-Σκασε. Ελα μεσα

Τον ακολουθησα. Τον σπιτι ηταν αρκετα παγωμενο. Ο αλλος ανδρας επινε τον καφε του. Κατι ειπαν στα ρωσικα. Γελουσαν.
Ο αλλος αντρας σηκωθηκε, ηρθε κοντα μου. Μυριζε βοτκα.

-Βγαλε τα ρουχα σου! Μου ειπε

-Δεν θελω. Απαντησα ο αλλος ο πρωτος ηρθε κοντα μου. Μου εδειξε δυο μακρυες δερματινες λουρηδες

-Βγαλε τα ρουχα σου, να σε μαστιγωσουμε, εχουμε και δουλειες!

Δεν ξερω αυτον τον φοβαμαι πολυ. Εκανα οτι ειπε γδυθηκα. Ο αλλος μου περασε σκρατς στα χερια τα εδεσε μπροστα απο το κεφαλι μου
Με εδειραν παρα πολυ. Δεν θυμαμαι ποτε ξανα τοσο πονο.

 

Περασαν μερικες βδομαδες. Τους χαιρεταω καθε πρωι. Δεν εχσι ειπωθει κατι αλλο. Συναντησα τον ψηλο, τον ασπρομαλλη. Τον λενε Γκρεγκο, Γκρεγκορυ. Καπως ετσι. Καθισαμε στο παγκακι.

-Εχεις ακομα σημαδια;
-Ελαχιστα κυ..
Το εκοψα. Το καταλαβε.
-Εισαι σκλαβος;
-Θελω να γινω.
-Για μενα δεν ειναι παιχνιδι.
-Δηλαδη;
-θα κανεις οτι λεω αλλιως μαστιγιο.
Τα ματια του ηταν πολυ αυστηρα.
-Και αν δεν αντεχω;
-Εγω αποφασιζω ποσο αντεχεις.
-Φοβαμαι.
-Ναι, ετσι πρεπει
-κ ο συγκατοικος σας;
-Ο Βλαντιμιρ; θα ειναι Αφεντης κι αυτος. Αρχηγος εγω.
-Θα με γαματε;
Γελαγε.
-Εισαι πουστης;
Δε μιλησα.
-οι τρυπες σου δικες μου οτι θελω τις κανω.
-ποσο χρονο εχω να το σκεφτω;
-Δεν εχεις ή ερχεσαι μεσα στο σπιτι τωρα ή ποτε.
Αρχισα να κοκκινιζω. Να φοβαμαι. Ηρθε κοντα μου.
-Εχω μαστιγιο στο σπιτι. .

 

Περασα το κατωφλι του σπιτιου του. Δεν σκεφτομουν, αλλα αισθανομουν οτι δεν εχω αλλη επιλογη. Εβγαλα αμεσως ολα τα ρουχα μου χωρις να το ζητησει. Γονατισα. Ειχε μια παγωμαρα στο βλεμα του. Ελεγξε το κορμι μου. Κατεβασε το παντελονι του. Ειχε καυλωσει. Με εβαλε στα 4. Με γαμησε με προφυλακτικο. Με εβρισε.
-Δεν αξιζεις, φυγε!

Εβαλα τα κλαματα.
-Σας παρακαλω, θα κανω οτι θελετε.

Πηρε απο το συρτσρι του ενα χοντρο λουρι. Με εδειρε με αυτο. Πολυ. Οι κραυγες μου ακουγονταν εξω. Με φιμωσε κ συνεχισε να με δερνει.

Με αφησε ημιλιποθυμο στο πατωμα.
-κοιμησου, το απογευμα εφυγες.

Τελος.

 

Ξύπνησα, ο Βλάντιμιρ ήταν εκεί. Καθάριζε φασολάκια σε μία λεκάνη στο τραπέζι. Ήρθε στο πάτωμα, με είχαν σκεπάσει με κουβέρτα. Με οδήγησε στο μπάνιο, κατούρησα. Μου έδωσε και ήπια νερό.
-Σας παρακαλώ κρατήστε με. Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. Με πήγε στο τραπέζι μου έδωσε το μαχαίρι. Καθάρισα τα χόρτα. Τα έβαλα στα σακουλάκια και στην κατάψυξη. Μου έδωσε σκούπα και φαράσι. Καθάρισα όλο το σπίτι. Σφουγγάρισα μετά. Καθάρισα το μπάνιο, τον νεροχύτη, έπλυνα ρούχα στο χέρι πρώτη φορά. Μου έδωσε ρούχα κι άπλωσα. Βράδιασε.
Ο Γκρέγκορι επέστρεψε στο σπίτι, ξαφνιάστηκε που ήμουν εκεί. Ο φίλος του, του έδειξε τι είχα καταφέρει. Μίλησαν.
-Εντάξει, ας του δώσουμε μια ευκαιρία.
Με πλησίασε, κοίταζα το πάτωμα.
-Δεν με ενδιαφέρει τόσο το σεξ, όσο η σκλαβιά. Θα αντέξεις;

 

Έγνεψα καταφατικά το κεφάλι, δίχως να μπορώ ν' απαντήσω με βεβαιότητα. Με πήρε από το χέρι, κάθισαν οι δυο τους στον καναπέ με έβαλε να γονατίσω μπροστά τους.
-Ας μιλήουμε.
-Μένεις μόνος σου;
-Μάλιστα Κύριε.
-Δουλειά;
-Εργάζομαι από τον υπολογιστή σε μια εταιρεία στην Ευρώπη. Μου στέλνουν κάποιον κώδικα, τον γράφω και το επιστρέφω. Δεν έχουν σταθερό ωράριο, αλλά ημερομηνίες που πρέπει να στέλνω, Κύριε.
-Πόση ώρα την ημέρα;
-Τέσσερις ώρες το πολύ, Κύριε.
Το σημείωσε.
-Οικογενειακές υποχρεώσεις;
-Το σπίτι εδώ το κληρονόμησα, μένω μόνος. Οι γονείς σε άλλη πόλη. Μία αδελφή έχω, γνωρίζει, Κύριε.
-Δηλαδή;
-Ξέρει ότι είμαι σκλάβος, δεν έχει πρόβλημα, δεν ανακατεύεται.
Μου άστραψε ένα χαστούκι.
-Δεν ανακατεύεται, Κύριε.
Ο φίλος του πήγε κι έφερε τη λουρίδα.
-Πήγαινε τον μέσα και ρίξε του πενήντα στον κώλο. Μετά ελάτε να συνεχίσουμε την κουβέντα. Φοβήθηκα. Δεν θ' άφηνε τίποτα χωρίς τιμωρία.

 

Με άρπαξε από τα μαλλιά και με έσυρε στο κρεβάτι του, με πέταξε με δύναμη σε αυτό. Μπρούμυτα. Με χτύπουσε απίστευτα δυνατά και με συνδυασμό τον πρωινό μου βασανισμό ο πόνος ήταν πολύς.
-Δεν θα έχεις πολλές ακόμη ευκαιρίες, κοπρόσκυλο!
Με άρπαξε πάλι από το μαλλί και με πήγε πίσω.
Γονάτισα μπροστά τους πάλι.
-Θα κανονίσεις να γνωριστούμε με την αδελφή σου.
Δεν απάντησα. Δεν ήταν ερώτηση.
-Είδες Βλαντ, η ζώνη σου τον κάνει και μαθαίνει.
-Στο επόμενο λάθος θα πάρω το μαστίγιο!
Έβαλαν τα γέλια. Τσούγκρησαν τα ποτήρια με τις βότκες τους.
-Κωδικός κινητού;
-4578 Κύριε
Πήρε το τηλέφωνο μου. Κατευθείαν στις φωτογραφίες μου. Τους έλεγα ποιος είναι σε κάθε φωτογραφία.
-Το έχεις ξανακάνει;
-Μάλιστα Κύριε
-Λεπτομέρειες!
Τους είπα τα πάντα για την προηγούμενη σχέση μου. Τους έδωσα τους τρόπους επικοινωνίας με τον προηγούμενο Αφέντη μου.
-Είσαι εκπαιδευμένος. Αυτό είναι καλό. Αύριο το πρωί θα πας με τον Βλαντ να πάρεις το λαπ τοπ σου και ότι χρειάζεσαι για τη δουλειά σου. Ρούχα όχι. Το κλειδί θα το δώσεις στον Βλαντ, θα ελέγχει τακτικά το σπίτι. Μία φορά την εβδομάδα θα σε πηγαίνουμε να το καθαρίζεις.
Μου έκανε νόημα δείχνοντας μου τα πόδια του και τη γλώσσα μου. Τον πλησίασα, άρχισα να γλείφω τις πατούσες του.
-Κάθε μέρα θα σε ξυπνάει ο Βλαντ. Θα πηγαίνεις στο μπάνιο μαζί του, θα τον καθαρίζεις μετά το κατούρημα του με τη γλώσσα σου. Θα χρησιμοποιεί, αν θέλει κάποια τρύπα σου, μετά όσο εκείνος θα κάνει μπάνιο θα φροντίζεις για το πρωινό μας. Εγώ ξυπνάω έξι το πρωί. Για τα επόμενα πρωινά θα με ξυπνάς γλείφοντας τα πόδια μου. Στην τουαλέτα θα σε χρησιμοποιώ αντί για χαρτί και στο κατούρημα και στο χέσιμο. Σε ότι αποτυχαίνεις ο Βλαντ θα χρησιμοποιεί το μαστίγιο. Τριάντα φορές πλάτη. Θα πλένεσαι και μετά θα σερβίρεις πρωινό. Θα λείπουμε στη δουλειά μέχρι 3 που είμαστε και οι δύο εδώ. Αν δεν έρθουμε, θα έχεις κλήση μας με οδηγίες. Μέχρι τότε θα έχεις το σπίτι πεντακάθαρο. Θα έχεις φαγητό και θα έχεις εργαστεί 4 ώρες. Θα σου κάνουμε βιντεοκλήσεις για έλεγχο. Θα είσαι κλειδωμένος στο σπίτι, τα ρούχα σου είναι κρυμμένα. Αν γίνει κάτι έκτακτο και πρέπει να βγεις, φόρα κάποια από τα δικά μας ρούχα και βγες από το παράθυρο. Σε εμπιστευόμαστε, δεν θα είσαι δεμένος.

Όταν επιστρέφουμε. Θα είσαι γονατιστός, το φαγητό σερβιρισμένο και ζεστό στο τραπέζι. Αν κάτι πάει στραβά σε αυτά η τιμωρία θα είναι χωρίς έλεος. Αν ξαναεπαναληφθεί το λάθος, θα σε διώξουμε. Οι υπόλοιπες ώρες δεν θα έχουν πρόγραμμα. Κατανοητός;

-Μάλιστα Κύριε

-Όταν θα είμαστε έξω, θα μας αποκαλείς Αφέντες μπροστά σε άλλους!

 

Με ξύπνησε το πρωί ο Κύριος Βλαντ. Ήμουν στο πάτωμα, πάνω σε ένα σεντόνι. Με κλώτσησε στα πόδια. Πετάχτηκα αμέσως και γονάτισα μπροστά του. Χαμογέλασε. Δεν το είχα ξαναδεί αυτό. Τον ακολούθησα στο μπάνιο. Με έβαλε να κατουρήσω πρώτα, με ρώτησε αν θέλω από το άλλο, είπα όχι. Έβγαλε τα ρούχα του και πήγα στο ντουζ μαζί του. Κατούρησε στο στόμα μου και μετά εκτονώθηκε στο στόμα μου. Τον έκανα μπάνιο, τον έλουσα και έγλειψα όλο του το σώμα. Τον σκούπισα με τη πετσέτα, έπειτα με άλλη κι εμένα. Πήγε στο δωμάτιο του, εγώ στη κουζίνα. Έβαλα γαλλικό καφέ κι έφτιαξα φέτες ψωμί με μέλι. Τους έφτιαξα από δύο σάντουιτς για την δουλειά κι έστυψα χυμούς ροδιού. Μου εξήγησε το προηγούμενο βράδυ ο Κύριος Γκρέγκορυ πως να το κάνω. Ο Κύριος Βλαντ με πήγε στο μπάνιο να πλύνω τα δόντια μου πριν ξυπνήσω τον Κύριο Γκρέγκορι. Αισθανόμουν ότι εκείνος είναι κάπως πιο πάνω στην ιεραρχία.

Πήγα στο δωμάτιο του, όπως ήταν οι οδηγίες. Ακριβώς έξι το πρωί άρχισα να γλείφω τα δάκτυλα των ποδιών του. Ήταν ολοφάνερο ότι είχε καυλώσει πάρα πολύ. Ξύπνησε και πήγαμε στο μπάνιο. Κατούρησε κι εκείνος μέσα στο στόμα μου. Κατάφερα και ήπια τα περισσότερα. Τον καθάρισα πίσω με την γλώσσα μου, ήταν σκέτη αηδία. Αλλά δεν ήθελα με τίποτα να με μαστιγώσει, πονούσα ήδη από χθες πολύ.

-Μπράβο, δείχνει να το θες πολύ! Το απόγευμα όμως θα σε μαστιγώσω!

 

Και ολο αυτο ειναι αληθινο?

 

Έχει καμιά σημασία; Είναι ωραίο!

 

Ωραίες αυτές οι ιστορίες. Βέβαια μόνο στην ιδέα να μου κατουράνε το στόμα αηδιάζω. Το καθάρισμα από πίσω με τη γλώσσα το αφήνω ασχολίαστο.

 

Ακολουθησα πιστα τις οδηγιες και το προγραμμα. Ολη τη μερα ομως τριγυρνουσε στο μυαλο μου το μαστιγωμα.

Κατα τις δυο ακουσα την εξωπορτα. Ηταν ο Κυριος Βλαντ. Τον περιμενα πιο αργα. Επεσα στα γονατα μπροστα στη πορτα. Μπηκε μεσα με αρπαξε απο το μαλλι και με πηγε τουαλετα. Κατουρησε πανω κ στο στομα μου, με επλυνε κ με χαστουκισε αρκετες φορες. Ενιωθα μια οικειοτητα μαζι του.

-Το φαγητο μυριζει ωραια. Θα μας σερβιρεις, θα πλυνεις τα πιατα κ μετα θα μαστιγωθεις. Φοβασαι;
-Μαλιστα Κυριε.
-Λογικο, ο Γκρεγκορι ειναι πολυ σκληρος.
Ετρεμα απο φοβο.
-Θα σε μαστιγωσω κι εγω!

Αρχισα να κλαιω απο τον φοβο μου. Με πηγε στο κρεβατι του. Με εβαλε στα 4 κι αρχισε να με παιρνει, δυνατα. Μου μιλουσε στα ρωσσικα, δεν καταλαβαινα.

-Γαμιεσαι καλυτερα απο πουτανα!

Μου ειπε στα ελληνικα. Συνεχισε για ωρα. Τελειωσε στα μουτρα μου οπως καθε φορα. Μοτ επετρεψε να πλυθω.

Τρεις ακριβως ηρθε ο Κυριος Γκρεγκορι στο σπιτι. Μου εδωσε εντολη να παω να ξεφορτωσω τ αμαξι του. Μου επετρεψε ενα σορτς μονο. Πηγα ξυπολυτος. Δεν ενιωσα ανασφαλεια για αν με δει καποιος. Πηγα τις πρωτες σακουλες μεσα κ ηρθα για τις δευτερες, εκει τα χρειαστηκα.

Ο Κυριος Γκρεγκορι βγηκε στην αυλη κρατωντας το μαστιγιο.
-Θα σε μαστιγωσω πριν το φαγητο
Φωναξε. Περαστικοι τον ακουσαν. Χαζογελαγαν.
Πηγα γρηγορα τα πραγματα μεσα, τα τακτοποιησα.

Οι Αφεντες μου ειχαν γδυθει και οι δυο...

 

Ο Βλαντ ηρθε κοντα μου, μου αφαιρεσαι το σορτσακι. Με εβαλε να γονατισω μπροστα σε μια κολωνα του σπιτιου. Ειχε κρικους. Ασφαλισε τα χερια μου με χειροπεδες κ σε κρικους δεξια κι αριστερα απο το κεφαλι. Μου περασε κολλαρο και το κλειδωσε κι αυτο σε ενα κρικακι. Το κεφαλι μου κοιταζε το ταβανι. Η σταση ηταν υπερβολικα αβολη.

Πηρε σκοινι κι εδεσε τα αρχιδια μου. Κραυγασα απο τον πονο αντιληφθηκα ποσο αβολα ηταν. Ο Αφεντης, ο Κυριος Γκρεγκορι περασε μια μεταλλικη ραβδο στις πατουσες μου, τις εδεσε σε αυτη πανω απο τις φτερνες μου. Εωαλε ωαριδια στην ακρη πιεζοντας τα ποδια μου κατω. Ηρθε διπλα μου, μου εδειξε το χοντρο, μακρυ μιας ουρας μαστιγιο του. Ηταν καυλωμενος.
Πηγε απο πισω μου. Η τιμωρια ξεκινησε. Με χτυπουσαν μαζι. Δυνατα και γρηγορα. Σιγουρα με ακουγαν οι περαστικοι να βογγαω. Με φιμωσαν. Με κατουρημενες καλτσες. Καθε φορα που τις πιεζα γεμιζε αηδια το στομα μου. Εκλαιγα. Ενιωθα να χανομαι. Ματωνα.

Σταματησαν για λιγο. Νομιζα οτι τελειωσε. Με ελυσαν. Με κρατησαν να μην πεσω. Ο Αφεντης με κοιταζε με απεχθεια. Εδωσε εντολη να φερω τη βιτσα του. Σχεδον συρθηκα μεχρι το δωματιο του. Ειδα τα χαλια μου στον καθρεπτη μου. Γυρισα, γονατισα και προσφερα τη βιτσα. Με ξεφιμωσε.
-Μιλα σκλαβε!
Πρωτη φορα με ειπε ετσι.
-Σας ευχαριστω Αφεντη που με μαστιγωνετε.
Γελασε. Μου εδειξε το πατωμα. Επεσα στα 4. Τουρλωσα τον κωλο μου. Τριαντα φορες με τη βιτσα. Ολες απολυτα δυνατες. Εκλαιγα με λυγμους οταν σταματησε. Πηρα μερικες ανασες.
-Βλαντ πλυνε τον κ φερε τον στο κρεβατι μου.