Τι σημαίνει τοξική σχέση;

Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχα το Σάββατο (οι συνομιλητές δεν ήταν από το χώρο του BDSM αλλά θεωρώ ότι αφορά και τις σχέσεις εντός) τέθηκε το τι είναι τελικά μια τοξική σχέση και αν τελικά και πόσο το καταλαβαίνουμε ότι είναι τέτοια μια σχέση. Ξέρω, ο όρος «τοξικότητα» είναι πολύ buzz αλλά μπορούμε να τις πούμε και δυσλειτουργικές ή δηλητηριώδεις ή βάζει ο καθένας έναν συναφή ορισμό.

Θα μου ήταν ενδιαφέρον, αν και όποιος θέλει, να πει τι ορίζει ως τέτοια σχέση, αν και πώς και πότε κατάλαβε μια τέτοια σχέση (δική του ή κάποιου κοντινού προσώπου). Και όποια άλλη σκέψη θέλει.

Υ.Γ. Μια άλλη προέκταση που πήρε η συζήτηση την κρατάω γιατί ίσως θα είχε ενδιαφέρον για ένα ξεχωριστό νήμα.

 

Θεωρω πως ειναι πολυ απλος ο ορισμος της τοξικης σχεσης.
Ειναι η σχεση που παει το ενα ή και τα δυο μελη της, πισω.
Τους δημιουργει περισσοτερα προβληματα απο οσα λυνει και τους κανει να αισθανονται χειροτερα οντας στη σχεση περισσοτερες φορες απ οτι καλυτερα.
Φερνει στην επιφανεια πλευρες του χαρακτηρα που δεν αρεσουν, δημιουργει συναισθηματα ασχημα και ασχημη ενταση.

Προσωπικα εχω υπαρξει σε τετοιες σχεσεις και οντως πηγα πισω και χρειαστηκα πολυ χρονο και κοπο για να βρω ξανα την ηρεμια μου.

 

Προβληματική, κατα τη γνώμη μου, είναι οποιαδήποτε σχέση όπου υπάρχει μη συναινετική (επιβαλλόμενη) κυριαρχία (οχι η BDSMικη κυριαρχια) απο το ένα μέλος προς στο άλλος ή προσπαθεια κυριαρχίας.
Και γίνεται ακόμα πιο προβληματική (=τοξική) όταν το μέλος που κυριαρχεί (μη συναινετικά) το κάνει ασυνείδητα.

 

Ένα ερώτημα είναι γιατί παραμένει/ουν σε αυτή τη σχέση.
Θεωρώ ότι οι τοξικές σχέσεις είναι συχνά πιο δύσκολο να σπάσουν από τις μη τοξικές...

 

πήγα κάτι να γραψω αλλα το εκτόξευσες το θέμα ...

 

Ναι το έχω αυτό το "φετίχ" ενίοτε   

 

Ο κανονας ειναι πως ψαχνουμε οτι μας λειπει.
Αν εχουμε μαθει να ζουμε σε τοξικο περιβαλλον, αυτο μας ελκυει. Το θεωρουμε φυσικο, "σπιτι μας".
Συνηθως αυτες οι σχεσεις μας βγαζουν δικα μας θεματα, ναι δεν ειναι ενταξει, αλλα εγω θα τον/την αλλαξω. Ναι μωρε, ξερω, εχει τα προβληματα του/της, αλλα με προσπαθεια και αγαπη θα τα ξεπερασει κλπ κλπ.
Λιγο το οτι ειναι και πιο εντονες οι καταστασεις, πολλα πανω κατω, να γιατι ειναι δυσκολο να σπασουν..

 

Βρίσκω να μου ταιριάζει πολύ αυτό που γράφετε.
Αναρωτιέμαι όμως αν η μη συναινετική κυριαρχία είναι μόνο μια εκδήλωση του τι μπορεί να κάνει μια σχέση τοξική..  
Μου φαίνεται πως το παρακάτω αφηγείται έναν πιο γενικό ορισμό της τοξικότητας, εστιάζοντας στο πώς επηρεάζει γενικά τα άτομα που εμπλέκονται σε μια τέτοια σχέση.

Από την άλλη..όση ώρα γράφω θυμάμαι πόσο βασικό δομικό συστατικό είναι η κυριαρχία στις σχέσεις κ πόσο δν μπορούμε να την αποφύγουμε, παρόλες τις αξιόλογες προσπάθειες.
Οπότε.. 'ακούω' κ τα δυο ως ορισμούς.

Συμφωνώ ότι είναι πιο δύσκολο να σπάσουν.
Τώρα το γιατί..
Μμμ..δν είμαι σίγουρη συνολικά, και νομίζω είναι πολυεπίπεδο. Έχει πολύ μεγάλη σημασία το τι βλέπεις γύρω σου, πώς ένα περιβάλλον, χωρίς καμία ίσως λεκτική νουθεσία, σε απορροφά να το συνδράμεις, να το οικειοποιηθείς, να το αποζητησεις.

 

Τοξική σχέση στο bdsm για εμένα ειναι όταν το υ δεν υπακούει και κατα κάποιον τροπο εμπαίζει το Κ εξαπατώντας το και σπαταλώντας τον χρονο που ξόδεψε για να το εκπαιδεύσει.

 

Τοξική είναι μια σχέση η οποία ακολουθεί ένα κυκλικό μοτίβο συναισθηματικής βίας/χειραγώγησης του άλλου με σκοπό τον έλεγχο του.
Συνήθως το μοντέλο λειτουργεί ως εξής.
Γνωριμία /περίοδος εξιδανίκευσης/έντονη έλξη.
Σταδιακή υποτίμηση (ή και απότομη) ,συγκρούσεις ακόμα και για απλά καθημερινά ζητήματα, αντίποινα,απειλές.
Μετά ακολουθεί περίοδος ηρεμίας με αποκατάσταση των σχέσεων του ζευγαριού και υποσχέσεις πολύ αληθοφανείς ότι αυτό δε θα ξανασυμβεί.
Πολύ σύντομα αυτός ο κύκλος ξαναανοιγει και το παιχνίδι ξαναρχίζει από την αρχή με την περίοδο ηρεμίας σταδιακά να κρατάει όλο και λιγότερο.
Λόγω των ενδορφινων και της έντασης που επικρατεί,όλη αυτή η εγρήγορση και η ένταση λειτουργεί ως εθιστικη ουσία για το σώμα και το ζευγάρι αδυνατεί να λειτουργήσει διαφορετικά (συνήθως τις ήρεμες/ασφαλεις σχέσεις τις χαρακτηριζουν ως "βαρετές"),έτσι μπαίνουν ξανά και ξανά σε αυτό το παιχνίδι και πολλές φορές οι ρόλοι εναλλάσονται μεταξυ θύτη και θύματος καθιστώντας δύσκολο να πει κάποιος ξεκάθαρα ότι το θύμα δε γίνετε και θύτης παράλληλα.
Είναι σχέσεις που όταν τελειώσουν θέλουν πολύ χρόνο αποκατάστασης και κυρίως εσωτερική δουλειά με τον εαυτό ώστε να αποκατασταθούν τα ζητήματα αυταξιας και χαμηλής αυτοπεποίθησης που μένουν σαν κατάλοιπα,πολύ πιθανών όμως είναι το άτομο να αναζητήσει ξανά για σύντροφο έναν εξίσου κακοποιητικο άνθρωπο μιας και τα σήματα που δεχόμαστε συνειδητά μας τραβάνε σε παρόμοιο μοντέλο σχέσης.
Μέχρι να ανακαλύψει το άτομο το μοτίβο που ακολουθεί και την ρίζα του προβλήματος είναι μαθηματικά σίγουρο ότι θα αντιμετωπίζει ξανά και ξανά παρόμοιες καταστάσεις.
Όταν βρει ποιο ψυχικό του τραύμα βρίσκει ικανοποίηση ή και επιβεβαίωση σε τέτοιες καταστάσεις τότε μαθαίνοντας για το πραγματικό δικό του πρόβλημα είναι πολύ πιθανών να βρει την λύση και εφόσον το θελήσει να κάνει στο μέλλον άλλη επιλογή γιατι μη ξεχνάτε πως εμείς επιλέγουμε τι θα ζήσουμε...
Καινούριες πόρτες ανοίγουν ,όταν κλείνουν οι λογαριασμοί με τις παλιές.
Μέχρι να αποδεχτούμε, να αγκαλιάσουμε και να θεραπεύσουμε το εσωτερικό μας παιδί , όσες πόρτες και να ανοίξουμε θα οδηγούν σε εκείνα τα τραύματα .
Μπορεί να αλλάζουν οι πρωταγωνιστές ,μπορεί να αλλάζει το σκηνικό , όσο παραμένει το τραύμα ,το έργο έχει το ίδιο τέλος .
Αποδοχή ,αγάπη, συγχώρεση, είναι το εισιτήριο για μια νέα πόρτα .

 

Τοξική είναι η σχέση όπου ο ένας βγάζει τον κακό του εαυτό πάνω στον άλλο, όπου τα δύο μέλη αλληλοεπηρεάζονται σε ένα καθοδικό σπιράλ υπονόμευσης, όπου τα δύο μέλη έχουν ξεχάσει πώς είναι να νιώθουν αγάπη ο ένας για τον άλλο και - εννοείται - είναι ενεργειακή ρουφήχτρα και για τους δύο.

Γιατί δεν συνειδητοποιούν τι τους έχει συμβεί. Γιατί έχουν βρει απέναντί τους τον τέλειο εχθρό και στον εαυτό τους το τέλειο θύμα. Η τοξικότητα, όλοι έχουμε από λίγη πάνω μας, είναι πάνω από όλα θέμα επίγνωσης. Αυτό που λείπει είναι η επίγνωση των σκοτεινών πλευρών μας και ένας κάποιος αυτοέλεγχος να μην κατρακυλάμε υπό την επήρειά τους.

Ναι, διότι οι τοξικές σχέσεις παράγουν ένταση, η ένταση είναι εθιστική και εκτός από αυτό η έλλειψη έντασης θεωρείται όχι αρκετά ερωτική, όχι αρκετά επιβεβαιωτική και άρα η σχέση που δεν περιέχει ισχυρές δόσεις έντασης μπορεί να εγκαταλειφθεί ενώ η τοξική όχι, χώρια που μπορεί τουλάχιστον το ένα από τα δύο μέλη να νομίζει ότι το σφάλμα είναι δικό του και αν καλυτερέψει στα χ, ψ, ω πράγματα τότε όλα θα φτιάξουν.

 

Καταρχήν ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις! Ήταν όλες εξαιρετικές και πολύ χαίρομαι που έπιασαν πολλές πλευρές.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την @gaby_m και τον @SunDestr για το πόσο εθιστική μπορεί να είναι μια τοξική σχέση. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά τον εαυτό μου σε μια φάση μιας σχέσης, όταν αυτή βάθυνε σημαντικά να νιώθω ότι γίνεται λίγο φλατ. Κι όμως, αυτό το φλατ που ένιωθα αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν το βάθος μιας πολύ καλής και ισορροπημένης αλληλεπίδρασης, ότι είχαν βρεθεί ακριβώς οι Θ/θέσεις. Θυμάμαι και τη φράση «το ξέρω ότι νιώθεις έτσι και νιώθεις έτσι γιατί τα minima της σχέσης Μ/μας έχουν πλησιάσει πολύ τα maxima, και σου εγγυώμαι ότι δεν είναι το αντίστροφο, άρα η διακύμανση των συναισθημάτων δεν είναι δραματική». Όντως η ένταση και η μεγάλη διακύμανση μπορεί να είναι πολύ εθιστική για τον εγκέφαλο, που είναι τζάνκι ερεθισμάτων. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι…junk  


Θεωρώ βασικό χαρακτηριστικό των τοξικών σχέσεων ότι τα «περιφερειακά» στοιχεία (π.χ. το κρεβάτι ή το «παρτάρισμα») είναι πολύ «καλά» αλλά τα δομικά στοιχεία της σχέσης είναι πάρα πολύ κακά, στρεβλά και δηλητηριώδη.

Νομίζω ότι δυο ανθρώπους σε μια σχέση τους φέρνουν κοντά δυο «πυλώνες»: η Σκιά ενός έκαστου και η προοπτική, το potential που βλέπει ο ένας στον άλλο (ως άνθρωπο). Το πρώτο είναι καθοδικό σπιράλ χωρίς το δεύτερο. Το δεύτερο είναι ισχυρός συγκολλητικός παράγοντας, ακόμη και για τις κακές περιόδους και τις φυγόκεντρες δυνάμεις που πάντα υπάρχουν. Και το πρώτο αν δεν μείνει κάτω από το χαλί, μπορεί επίσης να λειτουργήσει όχι μόνο προάγοντας τη σχέση αλλά και καθένα από τα Μ/μέλη της. Αρκεί να έρθει στο φως.