Τι σημαίνει τοξική σχέση;

!!!!

 

Θεωρώ ότι δεν αποτρέπει τις τοξικές συμπεριφορές, είτε αυτές είναι συνειδητές είτε ακούσιες. Αυτό που βοηθά η καλή επικοινωνία, είναι να μπορεί να φέρεις στην επιφάνεια τον προβληματισμό σου για τη συμπεριφορά του/συντρόφου σου, την οποία θεωρείς τοξική.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, δεν πρέπει να υπάρχει ο φόβος της λογοκρισίας ή του gaslighting.

Δεν σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξει κάποιος/α τη συμπεριφορά του/της. Αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Και προφανώς, όταν έχουν αναπτυχθεί τα power dynamics, αυτό εναπόκειται στον/στην εκάστοτε Κ, πως θα το διαχειριστεί.

 

Η σχέση γίνεται τοξική γιατί πριν καν δημιουργηθεί έχει τοξικά πρόσημα..

Καταλαβαίνω όμως τι εννοείτε και έχει να κάνει με δική μου παράλειψη. Οι υγιείς ισορροπημένες σχέσεις υπάρχουν - σπανίζουν σε όλα τα είδη σχέσεων/ θέσεων/ γούστων και προτιμήσεων.

Ο παράφορος έρωτας ξεκινά με πρόσημο φόβου. Το πρόβλημα είναι στην διαχείρηση της αίσθησης και όχι στην αίσθηση. Σε σχέσεις - θέσεις που το παράφορο διαχειρίζεται κατάλληλα, μπορεί να παράγει πληρότητα και ισορροπία.
Για τα περισσότερα δηλητήρια υπάρχει και αντίδοτο ή κάποιο άλλο συμβατό δηλητήριο που ισορροπεί τον οργανισμό.
(Τσατρα πάτρα ό,τι θυμάμαι από το μάθημα χημείας στο σχολείο, μπορεί να μην ισχύει έτσι ακριβώς, έλειπα συχνά  .)

Είμαι της άποψης οτι μας αξίζει το παράφορο, είναι στην φτιάξη μας. Είναι υγεία.

 

Δεν ξέρω ...
 

 

Και του θυμού, θα προσέθετα εγώ...

 

χαχαχαχαχαχα.. Ουπς!   

 

Εκπαιδεύτηκα να λέω ή έστω να προσπαθώ να διατυπώνω τα πάντα, όσα αναφέρετε. Ακόμη και τα άφατα, και αυτά που δεν καταλάβαινα καν, αυτά που ίσως δεν συνειδητοποιούσα.
Και ναι προφανώς όχι απλά βοηθάει, αποτέλεσε βάση της σχέσης και της δικής μου προσωπικής διαδικασίας αυτεπίγνωσης και ωρίμανσης. Και παρά το ότι είμαι λαλίστατη όπως έχουμε διαπιστώσει όλοι εδώ, ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Αλλά ναι, άξιζε!

Ωστόσο αυτό έχει νόημα να ξεκινά ως διαδικασία αν είναι να αποτελέσει "κανόνα". Αλλιώς, αν ξεκινήσει και μετά επιστραφεί ως ανεπίδοτο, τότε μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και να γίνει δηλητήριο. Και αυτό από βίωμα.

 

Έτσι την πάτησε και ο χημικός μου.. δηλητηριάστηκε από το ανεπίδοτο! 

 

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη.

Το ποιοι είναι οι λόγοι της θλίψης, και γιατί να συνεχίζεις να διατηρείς την παράνοια, είναι μεγάλη συζήτηση και πίσω από αυτό να υπάρχουν χίλιοι και ένας "καλοί" λόγοι.

Στο τέλος της ημέρας ωστόσο τα πράγματα είναι απλά: Είτε συνεχίζεις να τρως τις σάρκες σου είτε κάνεις κάτι για να το σταματήσεις.

 

τοξικη σχεση στο βδσμ σημαινει να μην ειναι διακριτοι οι ρολοι των συμμετεχοντων και η βια.

 

Ο παράφορος έρωτας εκκινεί από ελλείμματα (όπως και ο συνήθης έρωτας, απλά στον παράφορο είναι πολύ πιο έντονα, συνήθως μη διαχειρίσημα). Η συναισθηματική ανεπάρκεια υπάρχει στον καθένα, σε άλλους πολλή σε άλλους λιγότερη με διακυμάνσεις κατά περιόδους. Για να ισορροπήσει συνήθως αναζητά το άλλο της μισό. Όσο μεγαλύτερο το κενό, η αστάθεια, οι μεταπτώσεις, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη του Άλλου ο οποίος είτε φέρει έναν μύθο εξ αρχής είτε μυθοποιείται ως ανάγκη της/ου ερωμένης/ου. Ο μύθος βοηθά στην απορρόφηση του άλλου για να επέλθει η πολυπόθητη συναισθηματική ισορροπία και πληρότητα. Σπάνια περίπτωση ο ένας να καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες του άλλου για πολύ καιρό, σπανιότερη περίπτωση να εξελίσσονται παράλληλα. Ο φόβος και ο θυμός είναι προϊόντα του ατελέσφορου παράφορου έρωτα δεν είναι γενεσιουργές αιτίες. Είναι ίσως αιτίες - με πολλά άλλα ακόμη – της συναισθηματικής ανεπάρκειας που προηγείται και αναζητά τον Έρωτα για την πλήρωση της. Γίνεται παράφορος όσο μεγαλύτερος είναι ο μύθος της/του Ερωμένης/ου. Νομίζω το μέτρο του έρωτα δεν είναι ο μύθος, βρίσκεται στον θαυμασμό. Εκεί ισορροπεί καλύτερα και διαρκέστερα