Συναίνεση

Αυτά που γίνονται, αφήνοντας να ζωγραφίσει η φαντασία, είναι μοναδικά . Απαιτείται γνώση και συνείδηση.

 

Έχετε μια ροπή προς την ασάφεια;

 

Να πω τι;;; Όλα όσα μπορεί να κάνει ένας Κ ή ένας Top , σε σκλάβα/υπό/bottom/επίκουρο;;; Δημόσια ή ιδιωτικά;; Ανάμεσα σε ζευγάρι ή σε περισσότερα άτομα;; Στην ιστορία που ανέφερα και που ήταν πέρα για πέρα αληθινή.

 

Σε έναν κόσμο που έχουμε γεμίσει εξελόφυλλα και χαρτιά για να κάνουμε τσεκ σε κουτάκια, ας διατηρήσουμε την ανάσα να δίνουμε συναίνεση στο Πρόσωπο κι όχι να συμπληρώνουμε κάθε φορά ένα ακόμη checklist.
H πίστη στον άλλο (και τον Άλλο) είναι ο - πάντα εξωσυστημικός- εκείνος παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει σε θαυμαστά πράγματα! Θαυμαστά!

 

Νομίζω οτι κατανοώ τι θέλετε να πείτε, αλλά και η πίστη για να υπάρξει δεν χρειάζεται και αυτή ένα κάποιο είδος checklist;

 

Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως τα μέτρα προστασίας πάνε περίπατο και δε προσφέρουν καμία νομική κάλυψη σε περίπτωση που κάτι στραβωσει χωρίς απαραίτητα το στραβωμα να είναι κάποια ανεπιθύμητη ουλή.Αναλογιζομενος όμως το θέμα εμπιστοσύνης που προκύπτει και από τις δύο μεριές δε βλέπω άλλη λύση από το να απέχει κάνεις από οποιοδήποτε ρίσκο όμως αυτό από μόνο του κάνει την ίδια τη ζωή βαρετή.

 

Ίσως είναι ο ορισμός που δίνω εγώ στον όρο "πίστη" αλλά ακριβώς για αυτό μιλάμε για πίστη. Αν υπήρχε checklist, data και προδιαγραφές θα ήταν κάτι άλλο. 

 

το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως όποιος αναζητά "μέτρα προστασίας" δεν είναι σε θέση να αναζητήσει σχέση με άλλους ανθρώπους, λόγω δικής του αναπηρίας.
επίκτητης, κατά συντριπτικό κανόνα.

 

Αυτή η διατύπωση με βιάζει, δε συναινώ!

 

Η παρατήρηση του @Dapom για μένα είναι ορθή. Υπάρχει η τυφλή πίστη, αλλά υπάρχει και η βάσιμη πίστη, όπως όταν λέμε “πιστεύω σε σένα γιατί το έχεις κερδίσει με τον τρόπο σου”. Αυτό δηλαδή προϋποθέτει ότι, συνειδητά ή ασυνείδητα, έχει υπάρξει κάποιο είδος checklist που να τεκμηριώνει αυτήν την πίστη.

Ας το θέσω αλλιώς: η συμπεριφορά των ανθρώπων δεν είναι πλήρως ντετερμινιστική· κοντολογίς, οι μελλοντικές πράξεις δε συνεπάγονται απαραίτητα από τις παρελθούσες. Χωρίς, λοιπόν, να έχεις γνώση των μελλοντικών πράξεων, έχεις βάσιμες προσδοκίες γι' αυτές — ή αλλιώς, "πιστεύεις σ' αυτόν".

 

Φυσικά και είναι βάσιμη. Για αυτό είπα ότι ίσως να είναι θέμα του ορισμού που είχα στο κεφάλι μου εγώ. Είχα στο μυαλό μου τη συναίνεση που δίνεται στη φάση που λες "εγώ θα αιτηθώ να υπαχθω σε αυτό τον άνθρωπο". Κι εκεί συχνά δεν έχεις τα δεδομένα τα παρελθοντικά που αναφέρεις.

 

Άλλο πράγμα η εμπιστοσύνη και άλλο η πίστη.