Συναίνεση

Ναι αλλά η εμπειρία σας ΔΕΝ σταματάει στο οτι πνιγήκατε απο μια μοσχαρίσια, αλλά οτι επιβιώσατε και οτι καταλάβατε οτι δεν έφταιγε η μοσχαρίσια αλλά κάτι άλλο που κάνατε.
Συνεπώς το οτι συνεχίζετε και τρώτε μοσχαρίσιες είναι αποτέλεσμα όλων των υπολοίπων εμπειριών που δίνουν εντολή στον εγκέφαλό σας οτι δεν κινδυνεύετε απο μοσχαρίσια.

 

Οπως είπα...την ασυνείδητη (που δεν σημαίνει χωρίς bias) επιλογή την καταλαβαίνω...αν αυτό εννοείτε λέγοντας ένστικτο.
Αν όμως με το ένστικτο εννοείται κάτι εντελώς τυχαίο (=μαθηματικά πραγματικά τυχαίο)...δυστυχώς δεν μπορώ να το δεχτώ γιατί υπερβαίνει τους φυσικούς νόμους.

 

Ας δώσω και μια απάντηση - μια δική μου θέλω να πω -, πέρα και μακριά από νομικίστικες παπαρολογίες.

Το ζήτημα είναι, που θέτει ο καθένας τα άκρα του. Ποιο είναι το όριο του, πέρα από το οποίο μια πράξη/πρακτική θα του προξενούσε δυσφορία, σωματική/ψυχολογική ή και τα δύο ταυτόχρονα.

Άλλο ζήτημα είναι, ο τρόπος και κυρίως η σαφήνεια με την οποία εκφέρεται στον οιωνεί δότη της απαραίτητης συναίνεσης η πράξη/πρακτική, για την τέλεση της οποίας η συμμετοχή του θα ήταν αναγκαία.
Αν αναλύσουμε στον άλλο στην παραμικρή λεπτομέρεια σε το θα θέλαμε να συναινέσει και το κάνει. Τουλάχιστον μέχρι το σημείο που πιθανολογουμένως, θα άλλαζε γνώμη και θα μας ζητούσε να σταματήσουμε. Επειδή τελικά δεν του άρεσε/ταίριαζε/κλπ, ας πρόσεχε. Όπως ας πρόσεχε και κείνος, που αναζητούσε την συναίνεση του ετέρου για την πράξη/πρακτική που τελικά δεν ολοκληρώθηκε.

Τρίτο ζήτημα, ρητή ή σιωπηρή συναίνεση όντας η πρώτη σίγουρα πιο "ισχυρή" από τη δεύτερη. Η οποία τελευταία θα είχε πολλές αποχρώσεις εξίσου λιγότερο η περισσότερο ισχυρές και που θα πήγαιναν από την σωματική αντίσταση ( πχ με την απομάκρυνση με τα χέρια, την πρόκληση αμυχών σε σημείο του σώματος του ενεργώς πράττοντα, αποφεύγω τον όρο δράστη για αποφυγή παρεξηγήσεων ), στους μορφασμούς δυσανασχέτησης και γενικότερα σε οποιαδήποτε μη λεκτική σήμανση από την οποία θα ήταν εμφανές στον πράττοντα, ότι το παθητικό μέρος της εξίσωσης βρίσκεται σε κατάσταση δυσφορίας.

Τέλος, ποιοι θα ήταν οι όποιοι ψυχολογικοί ή/και ηθικοί φραγμοί του αιτούντα την συναίνεση, δηλαδή οι κόκκινες γραμμές του. Ο οποίος και θα σταματούσε ακαριαία την τέλεση της οποίας πράξης/πρακτικής για την οποία θα είχε λάβει την προγενέστερη συναίνεση από το άλλο μέρος. Όταν θα αντιλαμβανόταν, ότι αν συνέχιζε, ακόμη και αν η συναίνεση δεν θα είχε στο εν τω μεταξύ αρθεί, θα προξενούσε μικρότερη ή μεγαλύτερη βλάβη στον έτερο. Ο οποίος γιατί δεν την ήρε εγκαίρως, δεν θα έπρεπε - πάντα κατ' εμέ - να τον αφορά ( να αφορά τον πράττοντα εννοώ ) .

Ηθικό δίδαγμα? ( Τρόπος του λέγειν αυτό το τελευταίο ) . Όσο πιο δυσκολη ή δυσάρεστη θα μπορούσε να είναι, μια πράξη/πρακτική για την τέλεση της οποίας θα ήταν απαραίτητη η αλλότρια συναίνεση. Τόσο μεγαλύτερη θα ήταν η αναγκαιότητα, να έχουμε γνωρίσει/"διαβάσει" όσο το δυνατόν περισσότερο τον συμπαίκτη μας. Ούτως ώστε αν χρειαστεί, να τον προφυλάξουμε ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό και κατά συνέπεια να προφυλάξουμε και τον δικό μας εαυτό. Αν όχι από μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη αλλά από κάτι που θα ήταν πολύ πιο αυστηρό - για όσους θα είχαν λίγο από δαύτο -, την ίδια μας την συνείδηση.

Άρα ακρογωνιαίος λίθος της συναίνεσης και κατά συνέπεια του bdsm στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η όσο γίνεται καλύτερη γνώση του εαυτού μας ( τόσο για κείνον που ζητά την όποια συναίνεση, οσο και για κείνον που θα έπρεπε την όποια συναίνεση να την δώσει ), καθώς και της διάθεσης που θα είχαμε ως προς εξερεύνηση (ε)αυτού.

Μετά από χρόνια, σεντονάκι άσπρο και παχύ.

 

.....Ούτως ώστε αν χρειαστεί, να τον προφυλάξουμε ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό και κατά συνέπεια να προφυλάξουμε και τον δικό μας εαυτό......

Πολύ σωστά. Όλο το νόημα σε αυτή την πρόταση.

 

Και το παράπλευρο νόημα είναι, ότι όποιος έχει το τσιπάκι της συνείδησης του σε κατάσταση υπολειτουργίας ή ξεχαρβσλωμένο - όπως εγώ πια καλή μου ώρα -. Θα ήταν καλύτερο αν δεν πλησίαζε καν το άθλημα ή αν από δαύτο αποσυρόταν μέχρι νεωτέρας. Γιατί το εν λόγω τσιπάκι είναι πολύ κουφαλιάρικο και έχει το κουσούρι να επισκευάζεται από μόνο του, όταν πια το έχεις ξεχάσει. Και δεν νομίζω ότι οι συνέπειες που θα είχε ή επιστροφή του στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις, θα ήταν ευχάριστες για τον κάτοχο του.

Υ.Γ. ευχαριστώ για την φιλοξενία. Αρμένικη βίζιτα έλαβε τέλος.

 

Πολύ σωστά όσα ανέφερες. Στις επισκέψεις πάνε κι γλυκά.
Αλήθεια γιατί το λενε αρμενικη;;

 

Επειδή είναι κομματάκι δύσκολο, να καρφώσω στην οθόνη κανά πακέτο γλυκά.

Να σου αφήσω ένα link για την αρμένικη βίζιτα. Ειλικρινά και γω μόλις τώρα διάβασα, από που προέρχεται η έκφραση χαχα.

https://www.google.com/amp/s/www.mi...apios-kathete-polli-ora-se-mia-episkepsi/amp/

 

Αυτό για τα γλυκά στις επισκέψεις ήταν για αστείο φυσικά.

 

Σε ευχαριστούμε για τις πληροφορίες

 

Νομίζω συμφωνώ μαζί σας, οι αποφάσεις μας στηρίζονται σε παρελθοντικές γνώσεις ή απόψεις ή προκαταλήψεις ή ακόμα κι από το ένστικτο που κι αυτό κάπου βασίζεται πχ στις γνώσεις και τις εμπειρίες των προγόνων μας, είναι δηλαδή μια βιολογικα εντυπωμενη γνώση. Δεν ξέρω δηλαδή αν υπάρχουν αποφάσεις ή επιλογές βασισμένες σε έναν tabula rasa.

Ή ακόμα να προσθέσω μπορεί να βασίζονται σε επιθυμίες και προβολές. Πάντως κάτι νομίζουμε ή κάτι θέλουμε πολύ όταν κάνουμε μια επιλογή. Που και αυτό που θέλουμε πολύ από κάπου προέρχεται, από κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα, κάτι προγενέστερο επομένως, δεν ήρθε από το πουθενά.

 

Αυτό μου θυμίζει αυτό που λέει ο Χικμέτ.πως το αίμα μιλάει..πως μεταφέρει μνήμες και προγονικό dna...
Αν δεχτούμε ότι είναι αλήθεια..τότε ο απόγονος ενός φονιά έχει πολλές πιθανότητες να διαπράξει κάτι αντίστοιχο...
Δίνει μια πολύ καλή δικαιολογία σε κακοποιητικους χαρακτήρες..
Και βέβαια στερεί την προσωπική μας πινελιά...