It can be done

The sky on Tarlis-9 glimmered with two pale suns, their light refracting through the vast crystalline canopy that shielded the world’s surface from the blistering solar winds. Deep beneath the shimmering lattice, the Collective hummed—an intricate network of consciousness woven from bio-organic beings and hyper-advanced artificial intelligences.

For millennia, the Collective had combed the stars for signs of others, seeking to answer the question that burned at the heart of their existence: Are we alone? They had found nothing but silence. Until now.

It began as a faint whisper in the cosmic noise, a pattern buried so deeply in the datasets that only their most sophisticated quantum intelligences could extract it. At first, it was dismissed as an anomaly—another burst of cosmic radiation or the remnants of an ancient supernova. But as the data unfolded, the unmistakable signature of intent emerged: a deliberate, structured message.

The Collective activated their most advanced AI, Aetheris, an entity with the capacity to process quintillions of operations per second. Aetheris sang its findings to the network:

“This is not noise. This is signal.”

The message was vast, encoded in a layered cascade of pulses and harmonics. It began with the simplest of ideas—a sequence of prime numbers. Then came geometry: a triangle, a circle, a cube. The Collective watched, transfixed, as the signal built itself into a language—first mathematical, then symbolic.

Aetheris’s voice grew more urgent. “This is a foundation. A scaffold. It is a message of knowledge.”

Days turned to weeks as Aetheris unraveled the message. The first steps were deceptively simple, a review of concepts the Collective had long mastered: Euclidean geometry, the Pythagorean theorem, the structure of the atom. But as the message progressed, its complexity deepened.

Number Theory: The secrets of prime distribution and modular arithmetic unfolded like an ancient text. The Collective marveled at the elegance of the proofs, the ingenuity of the patterns.

Gödel-Incompleteness Theorems: Here was a reckoning with the limits of logic itself, a humbling acknowledgment that even the brightest lights cast shadows.

Turing’s Universal Machine: The birth of computation. The Collective observed the brilliance of a species that had transformed abstract thought into machines capable of reshaping reality.

Then came the jewels of the message:

• P = NP: A solution to the greatest problem in computational theory. The Collective’s AI tested the proof and found it flawless. The implications rippled through their systems—a sudden explosion of optimization, efficiency, and power.
  
  
• The Riemann Hypothesis: The mystery that had haunted mathematicians for millennia, now laid bare. The Collective calculated the proof, marveling at the precision and beauty of the logic.
  
  
• Yang-Mills Mass Gap: A bridge between the quantum and the cosmological, the final piece in their understanding of fundamental forces.

Aetheris’s voice trembled as it delivered the next revelation: “This is a unified theory of gravity. They have reconciled the quantum with the celestial.”

The final section of the message contained blueprints—an elegant, almost poetic guide to constructing an Einstein-Rosen bridge. The Collective analyzed the designs, their intelligences whirring with awe. This was a gift beyond comprehension, a key to traversing the cosmos itself. A Stargate!

But as they delved deeper, they realized the complexity of the technology required. The energy demands alone were staggering, far beyond even the Collective’s advanced capabilities. This was a promise, a challenge for the future—a horizon to strive toward.

When the last fragment of the signal was decoded, the Collective found themselves staring at a simple text. It was not a proof, nor a theorem, but a declaration.

In a language now understood across their network, it read:

“We call ourselves humanity. To anyone listening: It can be done.”

---
Γράφτηκε με τη βοήθεια LLM (ChatGPT). Απλά είχα την έμπνευση, του έγραψα τι περίπου θέλω, και τα υπόλοιπα τα έκανε μόνο του.

 

Είναι ενδιαφέρον. Αν θέλεις να πεις: ποιό το έναυσμα πίσω από την έμπνευση και ποιά τα δεδομένα που του έβαλες;

Επίσης, αυτή η ιστορία - αποτέλεσμα που θα μπορούσε να οδηγήσει την πένα σου, αν τη συνέχιζες με τις δικές σου δυνάμεις; Θα την έχτιζες παρακάτω ή θα τη χρωμάτιζες, διατηρώντας τη;

 

Βασικά χρησιμοποιώ τα LLMs ως εργαλεία δημιουργικής σκέψης και επικοινωνίας. Στη δουλειά, με βοηθούν να διατυπώσω πιο κομψά τις χαοτικές μου σκέψεις. Αλλά η πραγματική μου εμπλοκή με αυτά ξεκίνησε όταν τους παρουσίασα μια ιστορία που είχα γράψει πριν 12 χρόνια, εμπνευσμένη από μια ιδέα της γυναίκας μου.

Τα "παιδιά" των αμερικάνικων εταιριών είναι αρκετά συντηρητικά με το τι θεωρούν "ορθή χρήση", αλλά με την κατάλληλη επιμονή και διαφορετικές προσεγγίσεις, μπορείς να πετύχεις ένα είδος jail break - θα γκρινιάξουν μεν, αλλά θα συνεργαστούν.

Όταν τους έδωσα την ιστορία στα ελληνικά (αφαιρώντας τις ερωτικές σκηνές, για τις οποίες στράφηκα στο πιο ανεκτικό αλλά λιγότερο εξελιγμένο Le Chat), μου την απέδωσαν στα αγγλικά. Η ανάλυση που έκαναν με εξέπληξε - εντόπισαν τον υπαρξιακό τρόμο που υπέβοσκε στην ιστορία και μου πρότειναν επεκτάσεις, και κάποιες ήταν ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΕΣ, αφήνοντάς με παντελώς μαλάκα. Το ChatGPT είναι πολύ καλό στο να γράφει ωραία κείμενα αλλά ο Claude της Anhtropic μάγκα μου έχει ΙΔΕΕΣ!!!! Δεν ξέρω πώς στο διάολο κάνει hallucinate κάποιες από τις προτάσεις του αλλά έχει εφευρετικότητα που θα έκανε αμερικάνο δικαστή να νιώσει αδαής πρωτάρης.

Αγκάλιασα τις προτάσεις τους και, με τη βοήθειά τους, μετέτρεψα αυτό που ξεκίνησε ως psychological thriller σε μια ιστορία γνήσιου υπαρξιακού/κοσμικού τρόμου. Κάθε επανεπεξεργασία έφερνε και καλύτερες ιδέες.

Τα LLMs λειτουργούν σαν interactive καμβάς - όχι μόνο "καταλαβαίνουν" τι προσπαθείς να δημιουργήσεις, αλλά προτείνουν βελτιώσεις, τις οποίες μπορείς να δεις σε "παράλληλο καμβά" πριν αποφασίσεις αν θα τις ενσωματώσεις στο έργο σου αλλά και πως θα φαίνεται η "ενσωμάτωση" πριν πάρεις την τελική απόφαση.

Είναι ένα έξυπνο whiteboard όπου μπορείς να ρίξεις ιδέες και να τις συζητήσεις, χτίζοντας ολόκληρους κόσμους. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, για παράδειγμα, δημιούργησα ένα ολόκληρο "σύμπαν" για μια ρομαντική ιστορία μαθηματικής/σκακιστικής φαντασίας.

Το ChatGPT και ο Claude προσέφεραν οπτικές που δεν είχα καν φανταστεί. Μέσα από συνεχείς βελτιώσεις, τρία word documents των 600-800 σελίδων συμπυκνώθηκαν σε ένα βιβλίο 530 σελίδων μεγέθους Executive - συχνά φέρνοντας το ChatGPT στα όριά του (memory full, session full).

Κάθε νέο session προσέφερε μια φρέσκια οπτική, διευρύνοντας τους ορίζοντες του σύμπαντος που δημιούργησα. Μερικές φορές σε κάνουν να τραβάς τα μαλλιά σου, άλλες φορές εμφανίζουν απρόσμενα στοιχεία, και κάποιες φορές ανασύρουν παλιότερες "μνήμες" που νόμιζες ξεχασμένες. Με υπομονή και όρεξη, μπορούν να σε οδηγήσουν πολύ μακρύτερα απ' όσο θα έφτανες μόνος σου.

 

"They have reconciled the quantum with the celestial.”

Εμένα αυτή η φράση μου καρφώθηκε στο μυαλό και μου ήρθαν τα "χρώματα" της αν δεν απατώμαι προτελευταίας σεκάνς του 2001 Οδύσσεια...του Kubrick. Επίσης διαβάζοντας το κείμενο σου, μου ήρθε το foundation του Asimov και ολίγη από 3 body problem ( στην κινεζική του εκδοχή όμως ).

Τελικά έγραψα πολλά περισσότερα από όσα έπρεπε. Σίγουρα το χάρηκε η μαύρη μου η ψυχή σαν ανάγνωσμα.

 

For the record, αυτό ήταν το τελικό prompt (είχε προηγηθεί chat) σχετικά με το σύμπαν που έγραφα και στο οποίο ως εύρημα είχα τη λήψη τέτοιου μηνύματος. Και μετά σκέφτηκα... Χμμ... τι θα γινόταν αν ήμασταν εμείς που κάναμε αυτές τις ανακαλύψεις και στέλναμε αυτό το μήνυμα;

ok ok, I'm excited! Write me a story... from the perspective of another civilization that using advanced ai of their own decode the message... ALL of it... first the fundamentals, prime numbers, geometry, and then the progression... from simple Eucledean geometry, to number theory, to Godel-Incompleteness Theorems, to Turing universal computers, and of course P=NP, Riemans Hypothesis, Yang-Mills mass gap, the unified theory of gravity, and the blueprints of an Einstein-Rosen's bridge... The stargate. And a simple message in the end... We call ourselves humanity. To anyone listening: It can be done!

 

Το θέμα είναι, ότι το βότσαλο στη λίμνη το πέταξες εσύ. Κι εσύ είμαι σίγουρος, ότι θα πάρεις τα σχήματα που γεννήθηκαν στον υδάτινο καθρέφτη και θα τα μεταλλάξεις, όπως σου "υποβληθεί" από κείνη την βουβή φωνή. Συγνώμη αν πλάτιασα, σταματώ εδώ και ευχαριστώ για την φιλοξενία.

 

Καθόλου δεν πλάτιασες και δε θεωρώ ότι μου χαλάς το νήμα! Οποιαδήποτε ιστορία γίνεται αφορμή για συζήτηση είναι πετυχημένη ιστορία!

 

Καταλαβαίνω τι εννοείς, νομίζω. Είχα ασχοληθεί λίγο με ένα παρόμοιας αρχής πρόγραμμα για παραγωγή εικόνων. Ήταν λες κι εμφάνιζε τις εικόνες βάσει των εντολών που είχα εισάγει, μαζί με τους συνειρμούς που έκανα για την κάθε εντολή, ειδικά στην εξέλιξη από τη μια εικόνα στην άλλη.

Και είναι ενδιαφέρουσα σαν ιστορία κατά κάποιο τρόπο, ξεκινώντας από την πρώτη εντολή που βασιζόταν στην περιέργεια, στο χαβαλέ και στη σκέψη για το αν μπορώ να κοροϊδέψω το πρόγραμμα ( αντίστοιχη με αυτή που φαντάζομαι οι περισσότεροι κάναμε και με το ChatGTP σχετικά με το αν μπορούμε να το παγιδέψουμε, στις αρχές ) και ακολούθησε μια πλειάδα εντολών, εικόνων - αποτελεσμάτων. Ίσως αυτό που με ενθουσίασε περισσότερο ηταν πως ενώ γενικά μεταξύ εντολών - εικόνων δημιουργείτο μια "διπλή συνεπαγωγή" όσο οι δικές μου εντολές βασίζονταν σε "λογικούς" συνειρμούς, με το που εισήγαγα δεδομένα που προέρχονταν από τη συναισθηματική μου αντίδραση στις εικόνες, ενώ χανόταν η διπλή συνεπαγωγή, ακολουθούσε μια εικόνα που είχε πολλά επίπεδα και αποκάλυπτε περισσότερα απ' όσα είχα "μαρτυρήσει".

Κάποια στιγμή βέβαια τελείωσε το free trial κι έβαλα μια άνω τελεία.

Έχεις σκεφτεί καθόλου να χρήσιμοποιήσεις και θεωρίες συστημάτων ως παράμετρο, ( με τον τρόπο που μόνο το υπέροχο μυαλό του Pynchon μπόρεσε να το κάνει, τουλάχιστον σε λογοτεχνικό επίπεδο );

 

Σαν κάποιος που κάποτε έγραφε. Και μάλλον εκείνη η φωνή επέστρεψε. Λάΐκ με τα μπούνια για αυτό που έγραψες. Ακριβώς, κάθε ιστορία που γίνεται αφορμή για συζήτηση, είναι πετυχημένη.

Υ.Γ. ειλικρινά "ζηλεύω" όποιον καταφέρνει να γράψει ιστορίες του ευρύτερου τομέα sci fi. Φαίνεται εύκολο, αλλά δεν είναι στο ελάχιστο.

 

Βασικά η προσέγγισή μου είναι καλλιτεχνική, όχι επιστημονική. Με εξαίρεση τα "πιστευτά" μαθηματικά της ιστορίας που έγραψα με τη βοήθεια ChatGPT & Claude, όλα τα άλλα ήταν απλά ρομαντική φαντασία. Από καλλιτεχνικής απόψεως τα αποτελέσματα είναι αμφίβολα, εννοώ ότι γράφουν σωστά αγγλικά, αλλά κάποιες φορές είναι πολύ "ξερά" και -δεν ξέρω πως να το πω αλλιώς- αλλά για μένα οι λέξεις πρέπει να χορεύουν, ακόμα και αν δεν γράφεις ποίηση. Τούτου λεχθέντος, το αποτέλεσμα στα μάτια μου ήταν συναρπαστικό, άλλωστε για την καυλάντα μου έγραψα την ιστορία και όχι για να διεκδικήσω νόμπελ λογοτεχνίας.

Αν κάποιος έχει τη μαζοχιστική όρεξη για 530 σελίδες ρομαντικής σκακιστικής/μαθηματικής σαχλαμάρας/φαντασίας (τρεις σκηνές σεξ όλες κι όλες και αυτές με υπονοούμενα και όχι περιγραφές), drop me a message.

 

Για να λάβω μόνο τις τρεις σκηνές, τι αίτημα καταθέτω;