Τι διαβάζεις τώρα, τώρα-τώρα και γιατί?

Το οποίο ταυτόγχρονα σημαίνει, τουλάχιστον με τον τρόπο που το διατύπωσε, πως όσο μικρότερη ιδέα έχει για τον εαυτό του τόσο η αξία του πλησιάζει στο συν άπειρο.

 

Ναι.. γιατί είναι ταπεινός. Η ταπεινότητα είναι σπάνιο φαινόμενο στους ανθρώπους εξού και η μεγάλη της αξία.

 

"Το να μάθεις να σκέφτεσαι,

να είσαι ακριβολόγος,

να ζυγίζεις τις λέξεις σου,

να ακούς τον άλλον,

σημαίνει να είσαι ικανός

ν α δ ι α λ έ γ ε σ α ι

και είναι ο μόνος τρόπος

για να αναχαιτισθεί η βία

που ορθώνεται γύρω μας.

Ο λ ό γ ο ς

ε ί ν α ι τ ο φ ρ ο ύ ρ ι ο

κ α τ ά τ η ς κ τ η ν ω δ ί α ς."

Jacqueline de Romilly

(περιοδικό Le Point, 2007)

 

Είχε ο Σωκράτης τεχνική για να αντιμετωπίζει ενοχλητικούς ανθρώπους;

Έχετε κάνει ποτέ κατά τη διάρκεια ενός καυγά το άλλο άτομο να φωνάζει για να αποδείξει ότι έχει δίκιο; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανυπόφορο, σωστά;

Μια μέρα ο Σωκράτης δέχτηκε επίθεση από άνδρα. Ήταν ένας αγενής και απολίτιστος άνθρωπος, που τον χαστούκισε μάλιστα σε άσχημο καβγά.
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν πολλοί σαν αυτόν.. όταν δεν ξέρουν πώς να εκθέσουν τις ιδέες τους, γίνονται επιθετικοί.
Μα πώς αντέδρασε ο Σωκράτης; Δεν έκανε τίποτα! Δεν φώναξε, δεν απάντησε με βία, τίποτα.

Ένας από τους μαθητές του ρώτησε για τη συμπεριφορά του Σωκράτη, και ο μεγάλος φιλόσοφος απάντησε: «Αν με είχε κλωτσήσει γάιδαρος, θα τον πήγαινα στα δικαστήρια; "

Τι μας διδάσκει ο Σωκράτης; Ότι ένα έξυπνο άτομο δεν πρέπει ποτέ να πέφτει στο επίπεδο ενός ηλίθιου. Μερικές φορές η σιωπή είναι η πιο κομψή απάντηση.
Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη "κομψότητα" προέρχεται από το λατινικό "electro", που σημαίνει φως. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κομψός άνθρωπος δεν είναι αυτός που φοράει επώνυμα ρούχα ή έχει ακριβά αντικείμενα, αλλά αυτός που ξέρει πώς να συμπεριφέρεται, πότε να μιλάει και πότε να σιωπά.. !

 

Ξανά το " Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη"
Ανεξάρτητα της θέσης που έχει κάποιος απέναντι στις οργανώσεις ένοπλης πάλης, η κατάθεση ψυχής ενός αντάρτη πόλης, η καταγραφή της ιστορίας της μακροβιότερης επαναστατικής οργάνωσης στην Ευρώπη, τα εξαιρετικά ελληνικά του Συγγραφέα με ωθούν να γράψω επιτέλους εκείνο το γαμω σενάριο που Μου έχει κολλήσει απ την εποχή που έκανα την πτυχιακή Μου (35 χρόνια πριν )... " το αντάρτικο πόλης ως αντιπολιτευτικός λόγος"

 

Κάπου υπήρχε ένα θέμα με την ταπεινότητα των Κ , αν το έγραψα σωστά. Υποστήριξα ότι ένας Κ πρέπει να είναι ταπεινός. Στην εποχή μας δεν ξέρω, όμως πολλοί άνθρωποι, λόγο θέσης, λόγο οικονομικών απολαβών, έχουν έπαρση.

 

Εξαιρετικό.... μπράβο σας.

 

Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Προκαλεί όπως το παρουσιάσατε , την περιέργεια να διαβάσει κανείς το σενάριο. Πολλές απορίες δημιουργούνται όπως είναι φυσικό.

 

Είπα να κάνω ένα διάλειμμα από τα θριλεροβιβλια μου και ξεκίνησα "Το χρονικό ενός πολυταξιδεμένου γάτου" του Hiro Arikawa.

 

"Απολείπειν ο Θεός Α ν τ ώ ν ι ο ν "
Κωνσταντίνος Καβάφης


Σὰν ἔξαφνα, ὥρα μεσάνυχτ’, ἀκουσθεῖ
ἀόρατος θίασος νὰ περνᾶ
μὲ μουσικὲς ἐξαίσιες, μὲ φωνές ,

τὴν τύχη σου ποῦ ἐνδίδει πιά,
τὰ ἔργα σου ποῦ ἀπέτυχαν,
τὰ σχέδια τῆς ζωῆς σου
ποῦ βγῆκαν ὅλα πλάνες,

μ ὴ ἀ ν ο φ έ λ ε τ α θ ρ η ν ή σ ε ι ς.

Σὰν ἕτοιμος ἀπὸ καιρό, σὰ θαρραλέος,
ἀποχαιρέτα την, τὴν Ἀλεξάνδρεια ποῦ φεύγει.

Πρὸ πάντων νὰ μὴ γελασθεῖς,
μὴν πεῖς πῶς ἦταν ἕνα ὄνειρο,
πῶς ἀπατήθηκεν ἡ ἀκοή σου·
μάταιες ἐλπίδες τέτοιες μὴν καταδεχθεῖς.

Σὰν ἕτοιμος ἀπὸ καιρό, σὰ θαρραλέος,
σὰν ποῦ ταιριάζει σε ποῦ ἀξιώθηκες
μιὰ τέτοια πόλι,

πλησίασε σταθερὰ πρὸς τὸ παράθυρο,
κι ἄκουσε μὲ συγκίνησιν, ἀλλ’ ὄχι
μὲ τῶν δειλῶν τὰ παρακάλια καὶ παράπονα,

ὡς τελευταία ἀπόλαυσι τοὺς ἤχους,
τὰ ἐξαίσια ὄργανα τοῦ μυστικοῦ θιάσου,

κι ἀ π ο χ α ι ρ έ τ α τ η ν,
τὴν Ἀλεξάνδρεια ποῦ χάνεις.

 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
*#Ο_ΦΤΩΧΟΥΛΗΣ_ΤΟΥ_ΘΕΟΥ

#απόσπασμα

"- Αρχοντόπουλο μου, είπα, να με συμπαθάς· ένα ήθελα να σε ρωτήσω, ετούτο:
τρως, πίνεις είσαι ντυμένος στο μετάξι, τραγουδάς κάτω από τα παραθύρια, γλέντι η ζωή σου· τίποτα λοιπόν δε σου λείπει;

Ο νέος στράφηκε απότομα, αναμέρισε βίαια το μπράτσο, να μην τον αγγίξω.

- Τίποτα δε μου λείπει, αποκρίθηκε πεισματωμένος·
γιατί με ρωτάς;
Δε θέλω να με ρωτούν.

Έδεσα κόμπο την καρδιά μου.

- Γιατί σε λυπούμαι αρχοντόπουλό μου , του αποκρίθηκα.
Ο νέος να το ακούσει, τίναξε με αλαζονεία το κεφάλι:

- Εμένα; Είπε, εσύ;! - και γέλασε.

Μα σε λίγο, χαμηλώνοντας τη φωνή του:
- Γιατί με λυπάσαι, γιατί;
Ρώτησε λαχανιασμένος.

Δεν αποκρίθηκα.
- Γιατί; Ξαναρώτησε.

Έσκυψε, με κοίταξε στα μάτια.

- Ποιός είσαι ντυμένος σα ζητιάνος; ποιός; Ποιός σ' έπεψε να με βρεις, εδώ στους δρόμους της Ασίζης τα μεσάνυχτα;

Αγρίεψε:
- Μολόγα την αλήθεια! κάποιος σε στέλνει, ποιός;

Και μην παίρνοντας απόκριση:
- Τίποτα δε μου λείπει! έκαμε χτυπώντας το πόδι του στη γης, δε θέλω να με λυπούνται· θέλω να με ζηλεύουν.

Ναι, ναι, τίποτα δε μου λείπει!
- Τίποτα; έκαμα, μήτε ο ουρανός;

Έσκυψε το κεφάλι, σώπασε· και σε λίγο:
- Πολύ αψηλά 'ναι ο ουρανός, δεν τον φτάνω·καλή 'ναι η γης, περίκαλη, κοντά μου!

- Δεν υπάρχει πράμα πιο κοντά μας από τον ουρανό·
η γης είναι κάτω από τα πόδια μας και την πατούμε·
ο ουρανός είναι μέσα μας.

Το φεγγάρι είχε αρχίσει να χαμηλώνει, λίγα άστρα στον ουρανό· ανάρια ακούγονταν και καντάδες, όλο πάθος, από τις αλαργινές γειτονιές·
ήταν γεμάτος ο νυχτερινός ετούτος καλοκαιριάτικος αέρας μυρωδιές κι έρωτα.
Κάτω η πλατεία βούιζε.

- Ο ουρανός είναι μέσα μας, αρχοντόπουλό μου, ξανάπα εγώ.

- Πως το ξέρεις; με ρώτησε και με κοίταξε αλαφιασμένος.

- #Πείνασα_δίψασα_πόνεσα_το #μαθα. "

 

"He dipped His fingers into my mouth
and Called me His.

I brought the animal out in Him.
The side He shown no one else.

And I became something feral, taunting, and submissive. The very thing He needed and Craved.

I felt wanted and adored.
He felt needed, cathartic, and in control.

And when W/we collided, storms erupted violently."-

©️Michele McKenna