Μετά – νοια

Σκέφτηκα πολύ αν το συγκεκριμένο δεν έπρεπε να είναι νήμα αλλά ποστ.

Δεν μπορούσα να αποφασίσω αν θα έπρεπε να το βάλω στο νήμα της αγαπημένης @Seras Victoria για τη «Συγχώρεση».

Μετά όμως σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να μπει και στο νήμα «Επέστρεφε».

Αλλά με ένα πολύ ιδιαίτερο twist μου ταίριαζε και στο πρόσφατο νήμα «Επειδή μπορώ» του @DreamMaster .

Οπότε επειδή δεν μπορώ να αποφασίσω μιας και μου ταιριάζει με κάποιο τρόπο σε όλα αλλά και όχι πλήρως, το κάνω ξεχωριστό και αν οι moderators κρίνουν ότι πρέπει να υπαχθεί σε ένα από τα παραπάνω, το μεταφέρουν.

Πολύ μακρυά από την θρησκευτική (ή και χριστιανική) έννοια του μετανιώνω, και της μεταμέλειας, για μένα η έννοια της «μετά – νοιας» είναι η πράξη του μετα – νοώ, δηλαδή ξανασκέφτομαι κάτι (άνθρωπο, σχέση, κατάσταση, ενέργεια κλπ). Ίσως και πολύ μακρυά χρονικά από τη χρονική στιγμή που όλο αυτό ήταν τρέχον και ενεργό (η σχέση, ο άνθρωπος στη ζωή μας, το πότε ενεργήσαμε κλπ). Φτιάχνω μια εντελώς νέα αφήγηση ή μια πολύ πιο πλήρη αφήγηση ή ενσωματώνω παράγοντες που δεν έλαβα υπόψιν τότε ή διευρύνω ελάχιστα ή απλά επιβεβαιώνω την τότε αφήγηση χωρίς να «πάσχω» για αυτό το κάτι.

Για μένα, τα όσα έμαθα, στα όσα εκπαιδεύτηκα, αυτός είναι ο μόνος δρόμος προς την αλήθεια…

Δεν έχω κάποια ερώτηση, απλά το καταθέτω και αν θέλει και όποιος θέλει, μοιράζεται ό,τι θέλει επ’ αυτού.
Υ.Γ. Συνειδητά το έβαλα στην ενότητα BDSM Εμπειρίες γιατί εγώ το έμαθα αυτό μέσα στο Κ/υ...

 

Το λοιπόν, μακριά από το μετάνιωμα ή την μεταμέλεια.

Μια και μοναδική φορά ξανασκέφτηκα μετά έναν άνθρωπο και την σχέση μου μαζί του. Η αλήθεια είναι, ότι είχα ανακτήσει επαφή μαζί του μετά από αρκετό καιρό και υπέβοσκε πάντα μια "υπόσχεση". Την οποία όμως κανείς από τους δύο μας δεν ήθελε να εκπληρώσει, σεβόμενος πρώτα τον εαυτό του και μετά την τότε οικογενειακή κατάσταση του άλλου.

Οι νέοι παράγοντες που από την αρχική μας αλληλεπίδραση στο εν τω μεταξύ μπόλιασαν τις ζωές και των δύο, ήταν τόσοι πολλοί και σημαντικοί ( για μένα κυρίως ένα παιδί ). Που είναι σαν να συζητάμε για δύο διαφορετικούς σχεδόν ανθρώπους. Οι οποίοι όμως στον "πυρήνα" μας μείναμε απαράλλαχτοι και ήταν εκείνος ο "πυρήνας" που μας είχε τραβήξει αρχικά κοντά τον έναν στον άλλο.

Έμεινε μονάχα ένας κύκλος με κιμωλία σε κάποιο μώλο, ο οποίος δεν είχε ζωγραφιστεί ούτε καν στα μισά του. Που η θάλασσα του χρόνου και της σωματικής απόστασης δεν κατάφερε να ακουμπήσει παρά στο ελάχιστο.
Και ίσως και να ήρθε πια το πλήρωμα του χρόνου, τέσσερα χέρια να συνεχίσουν να τον ζωγραφίζουν από κει, που τον είχανε αφήσει.
Δίχως αυτό να σημαίνει, ότι οι καινούργιες γραμμές του, θα είναι ίδιες με τις προηγούμενες.

Το σημαντικό και σε αυτή την περίπτωση, είναι ο κύκλος, να πάψει να μένει "λειψός". Και πια πιστεύω, ότι γνωρίζουμε και οι δύο πως να το κάνουμε.

Εύχομαι να μην βγήκα τελείως off topic, αφού για μένα ήταν μια γνώση εκτός κάποιου πλαισίου. Αν εξαιρέσεις, ότι αφορά άτομο που είναι στα πέριξ του "χώρου".

 

@margarita_nikolayevna

έχω τη γνώμη ότι θα σε ενδιέφερε αυτό:

“Το τυχαίο και η απουσία απόλυτης συνείδησης είναι οι βασικές συντεταγμένες του εαυτού. Παραμένουν βεβαίως οι σταθερές, ακόμα και όταν ο εαυτός αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου. Ο Νόμος προβλέπει συνέπειες για πράξεις που χάνονται στο παρελθόν, σπαράγματα ενός άλλου εαυτού, ο πυρήνας τoυ οποίου εξακολουθεί να υπάρχει.”

Ο Ιαν Μακ Γιούαν το είχε πει, το 2019, σε μια ομιλία του στην Αθήνα (https://www.protagon.gr/epikairotita/ian-o-tromeros-44341919012).

 

Όταν/αν έχεις χρόνο και διάθεση θα μπορούσες να κάνεις μια απολαυστική ανάλυση σε αυτό το σημείο παρακαλώ?

 

Ευχαριστώ, θα το διαβάσω  

 

Η διαδικασία της μετα-νόησης μίας κατάστασης που είτε αφορά άλλο άτομο ή κάποια σχέση ή εμένα και μόνο, μπορεί, όπως προείπε η νηματοθέτρια, να χρειάζεται πολύ ή και λιγότερο ή και ακόμη πιο λίγο χρόνο ώστε να ζημωθεί η διαδικασία.

Δηλαδή, η διαδικασία για την απόκτηση, πλέον, της γνώσης και η επεξεργασία αυτής και πόσο μάλλον η αντιληπτικότητα που έχει ο καθείς τότε μπορώ να πω πως φτάνουμε στη συνειδητότητα και στο χτίσιμο της δικής μας συνειδήσεως περί της συγκεκριμένης κατάστασης που έθεσε όλον τον παραπάνω μηχανισμό.

Και τέλος, αν ανοίξω λίγο περισσότερο το πλάνο η μετα-νοια είναι απαραίτητη για την ζωή την ίδια. Είναι ένα είδος φιλτραρίσματος του τι συμβαίνει και προς τα πού οδεύουμε ωρέ!?

 

Μετανοώ και μετανιώνω, καίτοι συγγενικά, δεν έχουν ακριβώς την ίδια έννοια.

Το μετανιώνω έχει και την ερμηνεία του "αλλάζω γνώμη", ενώ το "μετανοώ" την συνειδητοποίηση εκ των υστέρων για κάποιο σφάλμα.

Κοντολογίς η μετάνοια έχει να κάνει με συνειδητοποίηση -και δη συντριπτική- εκ των υστέρων για κάποιο σφάλμα μας.

 

Σκέφτομαι το νήμα από την ώρα που το διάβασα και τα έχω κάπως συγκεχυμένα μέσα μου. Γενικά και αόριστα δεν μετανοώ εύκολα αλλά όταν το κάνω είναι με όλο μου το είναι. Στην ευρύτερη ζωή μου είναι πολύ απλά τα πράγματα σε αυτόν τον τομέα. Στο D/s η χρονική αυτή στιγμή περνάει εντός μου από 40κύμματα. Κατακλύζομαι από συναισθήματα θετικά, αρνητικά, ανάμεικτα που δεν ξέρω τι να κάνω με αυτά, πως να τα διαχειριστώ, που να τα βάλω, πιέζομαι, πιέζομαι, πιέζομαι, χρειάζομαι την γαλήνη και δεν ξέρω πως να την "πιάσω". Όχι πάντα αλλά αυτές τις ελάχιστες φορές που δεν ξέρω τι να κάνω με τον θυμό μου, τη θλίψη, τον φόβο, τις ενοχές. Θέλω αγκαλιά και ταυτόχρονα να βάλω φωτιά τα πάντα και εκείνον μαζί. Θέλω να πέσω στα πόδια του και ταυτόχρονα να του ανοίξω το κεφάλι και πραγματικά νομίζω πως σε τούτο το ποτάμι μόνο εκείνος μπορεί να καταλαγιάσει τα πάντα εντός μου.

 

Αρκετές φορές το μετανιώνω και το μετανοώ, πάνε α λα μπρατσέτα. Άλλες πορεύονται μόνα τους. Το ζήτημα είναι, ότι αν κάποιος μπαίνει στο ταξίδι της μετά-νοιας, δηλαδή επεξεργάζεται σε αρκετά μελλοντικό χρονικό σημείο/ ή του παίρνει αρκετό χρόνο για να ολοκληρώσει την επεξεργασία των παλαιών δεδομένων κάποιου συμβάντος/ενέργειας/ατόμου/σχέσης, δεν τίθεται σχεδόν ποτέ θέμα επιστροφής.

Απλούστατα γιατί ούτε κείνος που μετά - νοεί, είναι ίδιος με κείνον που υπήρξε στο οποίο δεδομένο χρονικό σημείο. Ούτε το άτομο/σχέση/πλαίσιο είναι πια εκείνο που θυμόταν.

Τυχαίνει όμως κάποιες φορές παίρνοντας διαφορετικούς δρόμους, εν αγνοία του δρόμου που πήρε ο άλλος, να ξαναβρεθούμε σε ένα άλλο κοινό σημείο. Όπου τα νέα θέλω μας να ταυτίζονται ή να εφάπτονται.

Ουέ σε όποιον πιστεύει, ότι οι άνθρωποι είναι σαν τα έπιπλα ή σαν τα κτίρια, που εκεί που τα άφησες, θα τα ξαναβρείς - κι αυτό υπό αίρεση. Γιατί κάλλιστα στο εν τω μεταξύ μπορεί να έχουν πέσει ή να έχουν χαλάσει, ακόμη και να έχουν πεταχτεί - .

Το σημαντικότερο είναι, να μην χρειάζεται να μετά - νοείς, αλλά να προ - νοείς και πριν αποφασίσεις ή προβείς σε ενέργεια, να είσαι σίγουρος, ότι μπορείς να σηκώσεις μετά το βάρος των συνεπειών της όποιας επιλογής σου. Δίχως να χρειαστεί ποτέ να αντιμετωπίσεις το "αν", που ίσως και κάποτε να σου χτυπήσει την πόρτα.

 

Μετάνοια , μετανοω . Όπως το αντιλαμβάνομαι είναι αλλαγή τρόπου ζωής Αντιλήφθηκα την γνώση ή την αλήθεια και αφήνω πίσω τον τρόπο ζωής και γυρίζω σελίδα.

Προνοω , Βάζω την σκέψη μου ώστε να προλάβω καταστάσεις.
Μετανιώνω και μετάνοια , ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους.
Κατά την διάρκεια της ημέρας μετανιώνω για πράγματα που δεν προνόησα ώστε να μην συμβούν , όμως δεν μετανοω.

Ποιος έχει μετανοήσει πραγματικά;;

 

Όποιος έχει υποστεί τις συνέπειες των πράξεων ενός πρότερου εαυτού, με λιγότερη επίγνωση και έχει ήδη απομακρυνθεί κάπως ώστε να μπορεί να βλέπει κάποια παρελθόντα πράγματα πιο καθαρά.

 

Γνωρίζετε προσωπικά κανέναν;;
Θα έλεγα μόνο όσοι έχουν αφιερώσει την ζωή τους στον μοναχισμό.