Οι κακοί κοκκινοσκουφίτσοι, η γιαγιά δεσμοφύλακας και οι καλοί λύκοι.

@Arioch δεν Έχω ηθικά διλήμματα και δεν νομιμοποιώ κανένα ηθικό σύστημα που εφαρμόζεται μέσω των νόμων του κράτους.

Σκέφτομαι και πράττω μόνο σε ότι Μου υποδυκνείει η συνείδηση Μου.

Έτσι πορεύομαι στη ζωή.

Μόνο κατά συνείδηση.

Iagos

 

Μόνο που δε ζούμε μόνοι μας στον κόσμο. Αν ο καθένας έπραττε κατά συνείδηση, τότε δε θα μπορούσε να υπάρξει κοινωνία. Δεν είμαστε αγέλη, και ούτε πάει καλά όταν λειτουργούμε σαν αγέλη.

Θα μου πεις, και ως κοινωνία δεν μπορούμε να τα κάνουμε σκατά; Ναι, μπορούμε, αλλά η προσωπική μου άποψη είναι πως είναι προτιμότερο να τα κάνουμε σκατά ως κοινωνία παρά ως αγέλη.

Αυτή είναι η δική μου αλήθεια.

 

@Arioch δεν θέλω να βγει το νήμα εκτός.

Μια τελευταία φράση αν το επιτρέπει ο @Tenebra_Silente και δεν θα επανέλθω σε αυτή τη συζήτηση εδώ.

Ίσως κάπου αλλού.

Δεν ξέρω τι κάνει ο καθένας.

Εγώ πράττω μόνο κατά συνείδηση με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Δεν ζω μόνος Μου στον κόσμο.

Ζω με τους συντρόφους Μου, που πράττουν και εκείνοι μόνο κατά συνείδηση.

Iagos

 

Τι εννοείς με αυτό; Μπορώ να το "πιάσω" συναισθηματικά αλλά χρειάζομαι κάτι λιγότερο μεταφορικό για να πω ότι το κατάλαβα.

Επειδή έχω πει κάποια τέτοια, τον σεβασμό που έχω δει εντός M/s και τη φροντίδα για τη σχέση δεν τον έχω δει αλλού. Και είναι κρίμα.

Α, ωραία, τότε θα σας πω για την Ελβετία  

Δεν είναι και δεν ήταν ουδέτερη σε αυτά που κρίνει ότι την αφορούν. Είναι ουδέτερη στα των άλλων. Χαρακτηριστικό των ανθρώπων της είναι ότι παίρνουν τις υποδομές τους ως απολύτως δεδομένες και αδιαμφισβήτητες και αυτό έχει πολλές επιπτώσεις στον τρόπο που σκέπτονται και ενεργούν. Συμπεριλαμβανομένου του πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους - τα τρελαίνουν στις ενοχές και δεν είναι οι μόνοι.

Οι άνθρωποι αλλάζουν. Ιδίως όταν έχουν αναλάβει τέτοιες δεσμεύσεις σε ηλικία κάτω και των 30 χρονών. Μακάρι να ήταν τόσο απλό για τον καθένα να τηρεί τις συμφωνίες και τις δεσμεύσεις που κάποτε ανέλαβε για όλη την υπόλοιπη ζωή του.

 

Ως προς την αναφορά σας στην Ελβετία, ειλικρινά σας ευχαριστώ για τη διευκρίνιση. Όταν ξαναδώ τη φίλη μου, ειλικρινά θα της τραβήξω το αυτί, γιατί τότε με είχε γανιάσει με αυτή τη φράση χαχα.

Και είναι αυτό το ζήτημα, τους M/s συσχετισμούς που γνωρίζετε. Εγώ το ξαναλέω, το M/s κάποιων άλλων το έχω ακουμπήσει ( δηλαδή είχα συγχρωτιστεί με τα δυο μέλη του ) μονάχα φευγαλέα πριν κάμποσα χρόνια, όταν ζούσα εκτός της χώρας μας. Και μου είχε φανεί πολύ όμορφη η σχέση τους, γεμάτη σεβασμό και αγάπη. Όπως έχω δει και ελεεινές κατ' εμέ vanilla σχέσεις, γεμάτες από τοξικότητα. Αλλά επειδή το δείγμα μου δεν μπορεί, παρά να είναι περιορισμένο, απέχω από την εκφορά βεβαιοτήτων αναφορικά με το ποιο είδος σχέσεως υπερτερεί. Θα ήταν σαν να προσπαθούσα να στάξω τον ωκεανό σε ένα φλιτζανάκι του καφέ. Εγώ δεν είμαι ικανός, άλλος ίσως κάποιος και να μπορεί. Ουδέν μεμπτό.

Ως προς την παρομοίωση, η γιαγιά δεσμοφύλακας είναι ο αποτυχημένος/δυσλειτουργικός/λάθος γάμος ή μια σχέση ή πλαίσιο εξίσου αποτυχημένη/δυσλειτουργική/λάθος από τα οποία, για Χ,ψ, Ω λόγους αρνούμαστε να απαγκιστρωθούμε, όταν υπάρχει μια εγκυμοσύνη ή παιδιά. Στη θέση του κοκκινοσκοφίτσου και του λύκου, ο καθένας βάζει όποιον θέλει και του δίνει τον χαρακτηρισμό του καλού ή κακού που προτιμά. Η αντάρα είναι η έλλειψη αυτοκριτικής και/ή ενσυναίσθησης, όταν πάμε να σπάσουμε τον καθρέφτη, γιατί δεν μας αρέσει ο αντικατοπτρισμός του.

Σε κάθε περίπτωση και αν βέβαια το θέλετε, όποτε το θελήσετε πάντα. Θα προτιμούσα το απόσταγμα της συναισθηματικής σας αντιλήψεως.

Υ.Γ. συγνώμη για την μη χρήση quotes. Συνεχίζω να τα κάνω μαντάρα μαζί τους.

Υ.Γ. 2 έχετε δίκιο όταν αναφέρεστε σε κείνους, που τρελαίνουν τα παιδιά τους στις ενοχές. Δυστυχώς είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο.

 

Σε ένα βδσμ φόρουμ, πόσο δύσκολο είναι τελικά να ρωτήσει Κ/κάποιος "τί γίνεται εάν εντός ενός M/s σχετίζεσθαι προκύψει εγκυμοσύνη και υπάρχουν διαφορετικά "θέλω" των Μ/μερών?"
Γιατί εάν είναι τόσο δύσκολη η ευθεία ερώτηση, μόνο να φαντασθώ μπορώ πόσο δύσκολη θα είναι η έντιμη απάντηση.

 

Γιατί δεν μπορεί να καταποθεί από τους υπέρμαχους της καθωσπρέπει νεοκουλτούρας η απάντηση "έκανα ή δεν έκανα αυτό το παιδί/παιδιά γιατί Εκείνος είπε να το κάνω και αφού το είπε Εκείνος ήταν σίγουρα η καλύτερη δυνατή πορεία για μένα"...

 

Ή γιατί κάποιοι δεν έχουν καμμία γνώση περί TPE και τους φαίνεται παράλογο. Πάντως και αυτό επιλογή είναι. Από τη στιγμή που θέτεις εαυτό υπό τον πλήρη έλεγχο κάποιου, υπάρχει και η πιθανότητα του να αποφασίσει εκείνος, του αν θα συνεχίσεις μια εγκυμοσύνη ή όχι.

 

Έμεινα έγκυος στα 21 σε δίδυμα. Μου τέθηκε το δίλημμα εάν θέλω ή όχι να συνεχίσω την εγκυμοσύνη από τους δικούς μου. Μεγαλωμένη σε αυστηρό περιβάλλον με εξέπληξε η εξαιρετικά ψύχραιμη διαχείριση τους, παρόλο που πριν τριάντα χρόνια περίπου δεν ήταν τόσο άνετες οι συζητήσεις περί σεξουαλικών από τους γονείς. Έβαλα κάτω τα κουκιά, γιατί είχα το δίλημμα που μου έβαλα . Καριέρα ή παιδιά. Πολυ συνειδητά επέλεξα τα δεύτερο, κάτι που δε μετάνιωσα και πρώτο μέλημα μου ήταν να υποστηρίξω την επιλογή μου χωρίς να τους φορτώσω απωθημένα μου έως και σήμερα που είναι στα 26. Είχα την τύχη να είναι της ίδιας οπτικής κι ο πατέρας τους.
Δεν έχω απάντηση εάν μια γυναίκα έχει αυτή μόνο το δικαίωμα να διακόψει την εγκυμοσύνη και πότε Τα νομικά τα αφήνω για αυτούς που έχουν τις γνώσεις. Δε θέλω να μιλήσω για την αυτοδιάθεση. Αυτό αφορά επιλογές και ψυχοσυνθέσεις. Είμαι όμως κάθετη στην άποψή μου όταν ένα παιδί γεννιέται, οι γονείς έχουν ίσους ρόλους κι υποχρεώσεις απέναντι του κι εκείνος που δεν αποδέχεται να φροντίσει το παιδι του είναι άξιος των επιλογών του.
Η άμβλωση είναι μια πολύ μεγάλη και πολύπλευρη κουβέντα που δε ξέρω εάν υπάρχει σωστή η λάθος κατάληξη. Νομίζω ότι υπάρχουν ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες που καθορίζουν την απόφαση ανά περίπτωση.

 

Η δική μου απάντηση σε αυτό είναι ότι εξαρτάται από τη μεταξύ τους σύμβαση. Και σε ποιο βαθμό έχει παραδοθεί ο έλεγχος.

 

Εαν έχουν σε αυτό το επίπεδο σχέσης, δε νομίζω ότι θα νοιαστούν ιδιαιτέρως από τη γνώμη των καθωσπρέπει νεοκουλτουριάρηδων.

 

Συχνό πατριαρχικό δίλημμα που τίθεται στις γυναίκες.