Σιωπά το "κτήνος" ? / Τελικά πόσο "νερωμένος" είναι ο σαδισμός, που οριοθετείται από την συναίνεση?

Αγαπητέ και εξάπαντος εν Χριστό αδελφέ Τενέβρα, αφενός και πρωτεύοντος θα ήθελα τονίσω ότι η αυτοεκτίμηση που εκπέμπει ο γραπτός σου λόγος εσχάτως μου δημιουργεί μια τόσο ισχυρή αίσθηση εμπιστοσύνης που αν ποτέ στο ειδώλιο καθόμουν κατηγορούμενος για κακοποίηση της υποτακτικής μου, εσένα θα ήθελα για υπεράσπιση.

Αφετέρου θα σε ευχαριστήσω και εγώ με την σειρά μου για τις πληροφορίες σχετικά με την νομική υπόσταση της συναίνεσης και ως μελλοντικός σου πελάτης σου υπόσχομαι ότι πριν προβώ σε νταλαβέρι με την επόμενη μου υποτακτική θα βγάλω το ντοσιέ και θα της πω υπέγραψε εδώ, εδώ και εδώ, κρίνοντας ότι χρήσιμο θα ήταν να έχουμε ένα χαρτί στα χέρια μας αν και όταν κάτσει η στραβή.

Αφήνοντας όμως όλα αυτά για την κακή την ώρα και το ρεπορτάζ στα κανάλια (θέλω να πιστεύω ότι στην ντουλάπα σου έχεις σοβαρή και αξιοπρεπή γραβάτα), σχετικά με το θεώρημα σου ότι :

θα έλεγα ότι όπως το βλέπω η συναίνεση ειπωμένη, σιωπηρή, νοητή ή ανόητη στην περίπτωση μιας s/m συνευρέσεως στο εύρος μιας T/b συναλλαγής δεν παίζει κάποιο ρόλο γιατί είναι στάδιο και σύμβαση προπορευόμενη της διαδικασίας. Λίγο πιο πέρα στα λιγότερο χαλαρά, για ότι συμβεί σε οποιαδήποτε δομημένη σχέση Κ/υ όπου προυπόθεση είναι από κοινού κατανόηση της έννοιας του ιδιοκτήτη και της έννοιας της ιδιοκτησίας μερικής ή συνολικής η συναίνεση στερείται νοήματος. Τουλάχιστον για μας εδώ για το τι θεωρεί η κοινότητα bdsm και τι όχι, όχι για το πως το βλέπει ο νομοθέτης.

Αυτό που δρα περιοριστικά πιστεύω ότι είναι τα όρια, οι αντοχές, η εκάστοτε ψυχολογία, ενδεχόμενα τραύματα που τριγγάρουν και σίγουρα ο τρόπος με τον οποίο εξαργυρώνει τον πόνο ο λήπτης. Παρόλα αυτά όμως είμαι της γνώμης ότι μια γνήσια έκφραση πόνου και δυσχέρειας χωρίς καν να χρειαστεί να πλησιάζει όρια, για έναν καλό σαδιστή θα είναι πάντα μία καλή ημέρα. Η ποιότητα είχε καλό προβάδισμα έναντι της ποσότητας σχεδόν καθολικά σε κάθε πτυχή της ζωή μας θέλω να πιστεύω.

Συν το ότι υπάρχει και εκείνη ή όχι τόσο σπάνια περίπτωση που ο άλλος θα δηλώσει ότι ναι μεν έχω αυτό και αυτό και το άλλο όριο και αναστολή αλλά σου έχω εμπιστοσύνη και εδώ είμαι για να ευχαριστηθείς την χρήση μου και εκεί το μόνο που σε περιορίζει είναι ικανότητα σου να πας τον άλλο εκεί που θέλεις.

Καθαρά από προσωπική εμπειρία, αυτά που θυμάμαι να παίζουν μπουνιές με τον σαδισμό μου ήταν το να είναι η άλλη χοντρόπετση/αναίσθητη ή μυγιάγγιχτη/μικροφοβική κτλ ή παρτιάκιας ή για κάποιο λόγο να μου καρφωθεί ότι σώνει και καλά πρέπει και εκείνη να απολαύσει το ίδιο και εξίσου τα δρώμενα την ίδια στιγμή που εκείνη ότι κάνει το κάνει αποκλειστικά για να την ευχαριστηθώ εγώ.

Επιπροσθέτως κάτι που δεν είναι ορατό αλλά πιστεύω ότι δεν πρέπει να είναι σπάνιο και μπορεί να δράσει πολύ πιο ανασταλτικά από οτιδήποτε άλλο είναι ο ολοένα και περισσότερο εθισμός της λίμπιντο κάποιου σε ολοένα και περισσότερη και πιο ακραία βία με αποτέλεσμα αυτά που πραγματικά ευχαριστιέται να είναι τέτοια που σε καμία περίπτωση δεν θα δεχόταν να τα κάνει στην πραγματικότητα. Εκτός βέβαια εαν έχει λάσκα κάποια βίδα πράγμα που στον δυτικό πολιτισμό πολύ πιθανόν να τον οδηγήσει στο μπουντρούμι ως γνήσιο οπαδό του μέγα μαρκήσιου.

Εάν αυτό δεν είναι προυπόθεση, και επειδή υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο αρχή του ερχόμενου μηνός να κατοικοεδρεύσω για κάποιες μέρες σε περιοχή εφαπτόμενη περιφερειακά του λεκανοπεδίου, θα σου σφυρίξω τρεις φόρες και με νόημα.

 

Αυτό που αναφέρετε παρακάτω, συμβαίνει όταν υπάρχει τριβή εντός συναντήσεων -sessions - κι όχι με το καλησπέρα σας ή γενικά όταν γνωρίζονται τα άτομα μεταξύ τους.
Φυσικά χρειάζεται κι η επίγνωση του εαυτού του bottom διότι στο ξεκίνημα χρειάζεται ολίγον τι τρέλα για να πει κανείς γιούρια πάμε!

Το τοποθετήσατε εύστοχα, όπως και στο σημείο της ικανότητας του Top όπου κι εκεί χρειάζονται χιλιόμετρα πχ στις βιτσιές αλλά και γνωριμία.

Αν θέλει κι εκείνη κι εσείς να το απολαύσετε -εσείς- αυτό γιατί σας προκαλεί δυσφορία;
Αν το ήθελε μόνο εκείνη ή μόνο εσείς αυτό αναιρεί το Σαδισμό,ναι αλλά αν θέλετε και οι δύο το ίδιο τι συμβαίνει;
Το σκέφτομαι.. και δεν καταλαβαίνω.

Μεγάλη αλήθεια..
Και μία από τις αιτίες που είχα σταματήσει ένα διάστημα, το κι άλλο και το λίγο ακόμη και το ξανά μπορούν να γίνουν επικίνδυνα κι επιβλαβή.
Όμως τονίζω τη βασική συνισταμένη της τότε εξίσωσης που ήτανε η βαθιά γνωριμία με Εκείνον.

Πόσο σημαντικό είναι, αν είναι, να γνωρίζει ένας Σαδιστής τον εαυτό του;
Δεν το θέτω το ερώτημα μόνο προς εσάς @AuroraBorealis και όποιος άλλος επιθυμεί να τοποθετηθεί  

 

Φοβάμαι ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στα πλαίσια μιας νέας γνωριμίας ειδικά εάν δεν γίνεται ως η αρχή κάτι με συνέχεια και πιο σοβαρό είναι η αδυναμία να επικοινωνήσει σωστά και κατανοητά και όσο πιο δυνατόν συνολικά το bottom τα θέλω του. Για αυτό και πιστεύω ότι η πιο σωστή προσέγγιση από την πλευρά του Top είναι η συντηρητική. Πράγμα που στην περίπτωση που το bottom το καυλώνει το ρίσκο και ο κίνδυνος και ευάλωτη θέση ίσως οδηγήσει σε απογοητευση.

Οκ, ας φέρω ένα παράδειγμα που πιθανόν να βοηθήσει. Ας πούμε ότι κάποιος θα χρησιμοποιήσει βέργα επάνω στο κορμί σου όχι τόσο για να ευχαριστηθεί τον πόνο που θα σου προκαλέσει αλλά για να σε στήσει όρθια απέναντι του μετά και να απολαύσει/καυλώσει στην θέα των σημαδιών που ζωγράφισε αλλά για κάποιο λόγο η επιδερμίδα σου δεν κάνει σημάδια. Δεν είναι αυτό μπουνιά στον σαδισμό του ?

Σημαντικό για ποιον ?

 

Τα θέλω φρονώ πως εξελίσσονται σε βάθος χρόνου και ανακαλύπτονται..
Πόσα εγώ αυτό δεν το κάνω/θέλω/ μου αρέσει άλλαξαν είτε λόγω επιβολής είτε λόγω γούστων γιατί το θέλει Εκείνος..
Η αρχή είναι λιγάκι μέσα στα πλαίσια ασφαλείας του τίνος είσαι εσύ αλλά και στο μυριστούμε, ταιριάζουμε;

Συντηρητικα ναι διότι προσέχουμε για να έχουμε..

Οκ το'χω.
Ναι είναι φουλ ξενερωτο.
Ακούσια η επιδερμίδα μπρατάρει  

Για τον ίδιο..
Νομίζω πως η αυτογνωσία μεγαλώνει την ευχαρίστηση επειδή συνδέεται με τα εσώψυχα μας..
Εσείς τι λέτε;

 

Οι σχέσεις, ειδικά αυτού του είδους είναι πάντα δυναμικές, συνήθως προς το καλύτερο και πιο πλούσιο μέχρι ενός χρονικού σημείου και έπειτα προς το λιγότερο και το φτωχότερο μέχρι του τέλους.

Η τύχη του να βρεθείς δίπλα σε κάποιον που εμπιστεύεσαι και που επιβεβαιώνει και ενισχύει αυτή την εμπιστοσύνη με την πάροδο του χρόνου μαζί με την δυνατότητα του να σε διαβάζει σωστά και να σε χειριστεί προσεκτικά συνήθως έχει τέτοια κατάληξη.

Η διαφορά μας είναι ότι στην απάντηση μου περιορίστηκα σε γεγονός χωρίς συνέχεια. Του τύπου μόνος εγώ μόνη εσύ δεν πάμε για κανα μονόζυγο? αλλά με πιο περίπλοκες επεκτάσεις.

Μου ακούγεται ταιριαστό για κάποια με την υπογραφή σου να βρίσκει γοητεία στο βλέμμα της αβύσσου και αυτό να της τα κάνει όλα πιο όμορφα.

Από την δική μου την πλευρά η αξία της αυτογνωσίας έγκειται στο να ξέρω καλά τι μπορώ και τι δεν μπορώ τι θα μου βγει και τι όχι έτσι ώστε όχι να ενισχυθεί η ευχαρίστηση αλλά περισσότερο για μην χαλάσει από κάτι που τελικά δεν έπρεπε να κάνω ή να προσπαθήσω.

 

Ερίτιμε, αγαπητέ και ειλικρινά εις τους αιώνας εν Χριστώ αδελφέ ΒόρειοΣέλας, σε ευχαριστώ από καρδιάς για τα τιμητικά σου λόγια. Αλλά, πρώτον απεχθάνομαι τα κανάλια και τις δημοσιότητες. Δεύτερον, η πιο σοβαρή μου γραβάτα έχει εικόνες του τουΐτι που σοδομίζει τον σιλβέστρο και τρίτον, από σένα δεν θα μπορούσα να πάρω δίφραγκο. Άλλο που θα έπαιρνα την όποια υπόθεση σου υπέρ το δέον προσωπικά και για αυτό το λόγο πιθανότατα θα τα σκάτωνα. Και απεχθάνομαι να τα σκατώνω στη δουλειά μου. Άρα, ω μη γένοιτο, ευχαρίστως να σου πω τη γνώμη μου, αλλά μέχρι να βρεις κάποιον άξιο συνάδελφο να σε καθοδηγήσει.

Ως προς τα δικά μας, συμφωνώ με αρκετά από όσα προέγραψες. Αλλά εγώ τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι το s/m και σαν κάτι που κάλλιστα μπορεί να υπάρξει εκτός οιουδήποτε πλαισίου Κ/υ ή M/s. Το Τ/b τεκμαίρεται από το ποιος τις δίνει και ποιος τις λαμβάνει ( ακόμη και τις ψυχολογικές "σφαλιάρες" ). Εγώ συνεχίζω να ξενερώνω στην ιδέα, ότι θα λειτουργούσα εντός ορίων της όποιας μαζό και ειλικρινά τώρα παρά ποτέ, δεν θα μου αρκούσε, να ήθελε να θέσει εαυτόν προς ευχαρίστηση μου ακόμη και υπομένοντας. Και επειδή όπως σωστά λες κι εσύ, η ποιότητα έχει μεγαλύτερη αξία της ποσότητας, το "κτηνάκι" μόνο κάποια πολύ ιδιαίτερη ίσως και να μπορούσε να μου το βγάλει από το λήθαργο. Τώρα για ποιον λόγο κάποια τόσο - για τα δικά μου πάντα γούστα -, θα ήθελα να ασχοληθεί με έναν τόσο δύσκολο και φίσκα στα προβλήματα άνθρωπο σαν και του λόγου μου. Εκείνο θα το ήξερε μονάχα εκείνη. Εγώ πάντως με κάποιον σαν κι εμένα, τουλάχιστον όπως είμαι τώρα, δεν θα ασχολιόμουν ούτε για πλάκα. Όχι πέρα ενός καφέ τουλάχιστον.

Σε κάθε περίπτωση η συναίνεση που λέμε, αυτός ο σίγουρα απαραίτητος και σωστός βραχνάς, ναι μεν όπως λες κι εσύ είναι προαπαιτούμενο αλλά δεν σταματά στο προαπαρασκευαστικό στάδιο. Πρέπει να είναι παρούσα από την αρχή ως το τέλος του σαδομαζοχιστικού δρώμενου.

Ως προς την πιθανή ή πιθανολογούμενη συνάντηση μας live. Η παρουσία σου στο λεκανοπέδιο δεν είναι προϋπόθεση, αλλά ζήτημα πρακτικής ευκολίας για αμφότερους.
Εδώ είμαστε, αν και όταν συμπέσουν τα προγράμματα και οι υποχρεώσεις μας, μετά χαράς θα ήθελα να σε συναντήσω. Δεν μας πιέζει ο χρόνος χαχα.

Υ.Γ. σου ζητώ συγγνώμη για την αργοπορημένη απάντηση, είχε πολύ "τρέξιμο" η χθεσινή μέρα.

 

Σεπτέ και παγίως και ανυπερθέτως εν Χριστώ αδελφέ Τενέβρα, αν και όταν live θα σε δω την εν λόγω γραβάτα σου θα ήθελα να θαυμάσω.

Θα συμφωνήσουμε και θα προσθέσω και το ανάποδο.

Όρια δεν γίνεται να μην υπάρχουν, ότι έχουμε γνωρίσει στην πράξη είναι πεπερασμένο. Έτσι όπως το περιγράφεις όμως μου δημιουργείς την απορία εάν ξενερωμένος θα αισθανόσουν στην περίπτωση που τα όρια κάποιας ήταν ευρύτερα από τις δικές σου δυνατότητες.

Αν θυμάμαι καλά, υπάρχει μέλος εδώ στο φόρουμ που έχει την εμπειρία να σου διαλευκάνει τους λόγους. Αν αυτό είναι το ζητούμενο.

 

@AuroraBorealis η κουβέντα μας έγινε η αφορμή για γόνιμες σκέψεις, πιο συγκεκριμένα το παρακάτω

Μου δίνει το έναυσμα για να γράψω κάποιες από αυτές.

Η αυτοαντίληψη όπου μέσα της φωλιάζει η αυτογνωσία ή αυτεπίγνωση φωτίζει τον εσωτερικό μας εαυτό ο οποίος καθορίζει στον μέγιστο βαθμό τη σκέψη, τα κίνητρα, τους στόχους, τα όνειρα, τις πράξεις και στο σύνολο όλων τη συμπεριφορά μας.
Η επίγνωση που έρχεται μέσα από τη συνειδητοποίηση των πολλών και διαφορετικών πλευρών του εαυτού φέρνει την εξέλιξη του ατόμου. Αν δεν γνωρίζω κάτι πώς μπορώ να το βελτιώσω και να το εξελίξω.

Η ανακάλυψη του εαυτού ναι με συναρπάζει και ταυτόχρονα με προστατεύει όπως είπατε εσείς στο να μην προβώ σε λάθος επιλογές.

Η αυτοβελτίωση που περισσότερο μου αρέσει να την αποκαλώ αγκάλιασμα του εαυτού με τα καλά του αλλά και με τα κακά του, μόνο πρόοδο επιφέρει.
Αν γνωρίζω πού υστερώ μόνο τότε μπορώ να εξελιχθώ και η εξέλιξη αυτή να με φέρει σε πιο συναρπαστικά μονοπάτια όπως είναι καλή ώρα το S/m από όπου και ξεκίνησε η κουβέντα μας.

Όπως αναφέρει κι ο @Tenebra_Silente εδώ

Και το συνδέω με το δικό μου σκεπτικό πως η αυτοβελτίωση με την αυτογκαυλότητα και με το σαδομαζοχισμό είναι μια εξίσωση που μπορεί να δώσει πάρα πολλά σε έναν άνθρωπο, από άλλη θεώρηση της ζωής μέχρι φλογέρες και φωτεινές στιγμές.

Εύχομαι να μην σας μπέρδεψα συμφορουμίτες και συμφορουμίτισσες κι αν έχω βγει εκτός θέματος, ας το αποφασίσει ο νηματοθέτης, να μεταφερθεί στα εκτός θέματος το μήνυμά μου.

 

Αιδέσιμε και σε όλα τα παράλληλα σύμπαντα εν Χριστώ αδελφέ Βορεάλις, όταν βρεθούμε, θα την φορώ προς τιμήν σου. Αφού πρώτα θα έχω ποτίσει τον σιλβέστρο με αντισυλληπτικά, μην και μείνει έγκυος μπροστά μας και μας χαλάσει τον καφέ χαχα.

Αν τα όρια κάποιας θα ήταν πέραν των δυνατοτήτων μου, σπολλάτη της. Τότε η ευχαρίστηση μου θα ήταν διπλή. Και γιατί θα το ευχαριστιόμουν εντός των δικών μου και γιατί εκείνη θα χαλιόταν, επειδή μάλλον θα έμενε δυσαρεστημένη από την αδυναμία μου, να φτάσω τα δικά της.

Ως προς το τελευταίο σκέλος της προηγούμενης τοποθέτησης σου, όχι, δεν είναι κείνο το ζητούμενο σε καμία περίπτωση. Απλά, ένιωσα σαν να βρισκόμουν ήδη σε ένα καφέ με έναν καλό γνωστό και "αμπελοφιλοσοφούσα". Αυτό ήταν το ελαφρύ και πιθανότατα άχρηστο σημείο της πάρλας.

 

Ο νηματοθέτης αφήνει πάντα ελεύθερους τους "φιλοξενούμενους" στα νήματα "του" ( που στο τέλος και κείνος φιλοξενούμενος είναι σε αυτό το μη μέρος ), να γράψουν ότι θέλουν. Πόσο μάλλον όταν τα χνάρια που αφήνουν, είναι ενδιαφέροντα και δίνουν τροφή για σκέψη. Παρακαλώ συνεχίστε και συγνώμη για την ίσως άκαιρη διακοπή.

 

Σε ευχαριστώ για την απάντηση Just_me. Η αλήθεια είναι ότι επίσης μου γέννησε μια απορία.

Ας θέσω ένα δεδομένο χάριν μιας σκέψης για την οποία θα μου άρεσε να ακούσω την άποψη σου. Ας υποθέσουμε ότι αφήνεις εαυτό στα χέρια και την επιστασία κάποιου που εμπιστεύεσαι. Κάποιου που δεν θα πρόβαλες αρχικά κάποια ουσιαστική αντίσταση να σε αλλάξει, να σε εξελίξει και σε αυτά που θα του είναι διαθέσιμα για αλλαγή ας συμπεριλάβουμε οτιδήποτε περιλαμβάνει αυτό που πλαισιώνει και ενοποιεί την Just_me.

Ας πάρουμε ως δεδομένο ότι η αυτογνωσία σου είναι σε πολύ καλό επίπεδο, κοιτάς την άβυσσο σου στα μάτια, την ρωτάς σου απαντάει σε ρωτάει της απαντάς. Όλα αυτά όμως είναι μόνο εσωτερικές διαδικασίες. Περιλαμβάνουν μόνο εσένα, τα θέλω σου, τα συναισθήματα σου, τα θέματα σου, τις λύσεις σου, το περιβάλλον και τις συνθήκες που σε μεγάλωσαν κτλ κτλ.

Ο κάποιος εκείνος είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό από όλα αυτά, είναι μία άλλη συνείδηση, μία άλλη αντίληψη. Και εκείνος και εσύ και ο καθένας μας έχει ένα δυναμικό φίλτρο να επεξεργάζεται αντικειμενικά γεγονότα και να παράγει υποκειμενική πραγματικότητα.

Η σκέψη μου είναι : εάν έχεις μια ισχυρή αίσθηση αυτογνωσίας και είσαι σίγουρη για αυτό για το οποίο είσαι καθώς και για αυτό το οποίο σε έκανε ότι είσαι και το αγαπάς και το αγκαλιάζεις πόσο εύκολο θα ήταν να επιτρέψεις στην ουσία αλλαγή και βελτίωση όπως όμως αυτά ορίζονται από εκείνον και πολύ περισσότερο πόσο δύσκολο θα ήταν να αμφισβητήσεις την έτερη αντίληψη, πράγμα που πολύ πιθανόν θα μπορούσε να οδηγήσει σε ρήξη εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του που είναι και το πιο σημαντικό.

Δεν αμφιβάλλω ότι ένας καλός κυριαρχικός εμπνέει οικειότητα σε παράδοση και αλλαγές αλλά πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο όταν η εμπιστοσύνη στον εαυτό σου συγκρούεται με την εμπιστοσύνη στην αντίληψη εκείνου για τον εαυτό σου.

Καθαρά προσωπικά μου ήταν αρκετά πιο εύκολο, και είχαν πιο ουσιαστικό νόημα τα πράγματα όταν υπήρχαν αποστάσεις από την άβυσσο, πολύ περισσότερο δε όταν κάποια τάιζε ψυχή κάθε βράδυ στους δράκους που φώλιαζαν εκεί.

Δεν θέλω να αφήσω να εννοηθεί ότι η ποσότητα της ευαλωτότητας είναι που ορίζει την ποιότητα του Κ/υ σχετίζεσθαι, αν και εκ προοιμίου οποιοσδήποτε σε υποτακτική θέση είναι ευάλωτος όταν επιτρέπει σε μεγάλο βαθμό έλεγχο και αλλαγές σε εκείνον που εμπιστεύεται, αλλά πιστεύω ότι το ακριβώς αντίθετο δυσκολεύει δραματικά το θέμα.

Όπως λες άλλωστε

αν αγκαλιάσεις, και τα δεχθείς και τα αγαπήσεις, γιατί να θέλεις να αλλάξεις το καλό προς το καλύτερο και να εξαλείψεις το κακό;

Εξαιρετικά λοιπόν. Φέρε την γραβάτα άλλα άσε το 'τέρας με τα γαλάζια μάτια' στο σπίτι.

 

Εύκολο δεν είναι, ούτε ξέρω γιατί πρέπει να είναι πάντα ζητούμενο το εύκολο ωστόσο όταν υπάρχει ένα ισχυρό υπόβαθρο αυτογνωσίας, όποια αλλαγή παράγει ένα εξαιρετικά συμπαγές νέο οικοδόμημα...
Υ.Γ. Ελπίζω να μην πειράζει που πετάχτηκα...