Από πότε και μετά μιλάμε για Κ/υ

Πολλώ δε μάλλον αν φύγουμε και από τις σεξουαλικές πρακτικές που - για μένα - είναι το πιο εύκολο level.  

 

Αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση αλλά σε αυτό το νήμα περιορίζεται η ερώτηση στις ερωτικές σχέσεις Κ/υ 

Ένα ενδιαφέρον ερώτημα είναι αν το Κ/υ προηγείται ή έπεται της εκπαίδευσης.
Και ακόμα ένα αν η εμπειρία (της υ πλευράς) διευκολύνει ή δυσκολεύει για κάποιο λόγο την εγκαθίδρυση της σχέσης.

Αυτό ξαναπές το αγαπημένη... Το προσυπογράφω... Με το αίμα μου (και "πάπυρο" το πετσί μου    )

 

Η εικόνα δεν επιλέχθηκε τυχαία.

Σκεφτείτε τη διαδικασία κρυστάλλωσης του νερού. Το νερό χρειάζεται συγκεκριμένη θερμοκρασία για να μετατραπεί σε πάγο. Παρότι μπορεί να καθυστερήσει να ξεκινήσει η διαδικασία, από τη στιγμή που θα εμφανιστεί ο πρώτος κρύσταλλος - και εφόσον διατηρείται η κατάλληλη θερμοκρασία - η κρυστάλλωση εξελίσσεται με πολύ μεγάλη ταχύτητα.

Το αν ο πάγος θα διατηρηθεί ή θα επιστρέψει στην υγρή του μορφή εξαρτάται από τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Η διαδικασία τήξης είναι συνήθως πιο αργή από την κρυστάλλωση, μόλις η τελευταία ξεκινήσει. Όλα αυτά επηρεάζονται τόσο από την εξωτερική θερμοκρασία όσο και από την ποσότητα του νερού.

Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει ένας καθολικός κανόνας που να ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά η βασική διαδικασία παραμένει σταθερή και προβλέψιμη ακόμα και αν η ταχύτητά της δεν είναι.

 

For me η κατίσχυση είναι θέμα ημερών..μετά τα πράγματα απλοποιούνται αν ο Κ είναι έμπειρος.
Ακόμη και η εκπαίδευση του υ είναι εντός πλαισίου Κ/υ..άρα όλα εξαρτώνται από τη δυναμική του Κυριάρχου.
Το υ δεν είναι απαραίτητο να είναι έμπειρο, αρκεί να έχει θέληση και φυσικά να έχει Κατισχυθεί..

 

Είναι ζήτημα κοσμοθεωρίας και γούστου. Σε μένα οι δύο πρώτες περιπτώσεις που είχα παραθέσει, δεν λένε απολύτως τίποτε και σίγουρα δεν μου δίνουν καμία ένδειξη. Σε κάποιους άλλους, μπορεί και να λένε αρκετά και βάσει εκείνων, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.

Η τρίτη από τις περιπτώσεις που είχα παραθέσει, για μένα είναι ακόμη χειρότερη. Πρώτον γιατί στις παντρεμένες είχα και συνεχίζω να έχω από αλλεργία ως δριμύτατη δυσανεξία, δεύτερον γιατί θα ένιωθα καβάτζα/αντιπερισπασμός/καταφύγιο από την καθημερινότητα της όποιας υ, τρίτον, γιατί το πότε το πως και το τι, είμαι εγώ που το επιλέγω και δεν μου αρέσει, να μου το επιβάλουν. Άρα και πάντα για τα δικά μου γούστα, ούτε την τρίτη περίπτωση θα μπορούσα έστω και μακράν, να την αντιληφθώ - επαναλαμβάνω το για μένα, για να μην παρεξηγηθώ - ως Κ/υ ούτε καν στα σπάργανα/πρώϊμα στάδια.

Εν ολίγοις, καταλήγω, ότι για μένα θα υπήρχε μόνο η τέταρτη περίπτωση. Δηλαδή της όσο γίνεται καλύτερης γνωριμίας και διαβάσματος της όποιας άλλης, πριν καν αρχίσω να σκέφτομαι την εγκαθίδρυση Κ/υ πλαισίου. Και όπως έγραψα στην προηγούμενη τοποθέτηση και μάλλον σε αυτό συμφωνούμε, θα θεωρούσα ότι η οποία Κυριαρχία μου σε κάποια θα υπήρχε έστω και αχνά, αν και όταν έφτανα στο σημείο να ακουμπήσω τα όρια του "σπασίματος" της, αλλά πάραυτα, να ικανοποιούσε τα κελεύσματα μου. Κάτι από πολύ δύσκολο έως σπανιότατο και που να μου έχει συμβεί βία δύο με τρεις φορές στο αρκετά μακρινό παρελθόν. Αφού έτσι κι αλλιώς είμαι εν υπνώσει όπως συνηθίζω να λέω, εδώ και χρόνια. Και δεν χρειάζεται να εξηγήσω τους λόγους, που έτσι κι αλλιώς δεν θα ενδιέφεραν κανέναν.

Τώρα, το πώς βιώνει κάποια την όποια υποταγή, από ποιο σημείο θα ένιωθε ότι κάποιος κυριαρχεί πάνω της, το αν απλά ζει το "φιλμάκι" της ή όχι και ποιο θα ήταν αυτό. Είναι ερωτήματα που έχουν πάψει να με απασχολούν επίσης εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Γιατί απλούστατα, έχω απομυθοποιήσει πάρα πολλά πράγματα και πάνω από όλα τον ίδιο μου τον εαυτό. Σίγουρα πάντως βλέπω το ζήτημα πολύ πιο κυνικά και ξερά από ποτέ. Και ίσως αυτό, αν και όταν "επανέλθω" ή θα με κάνει γιαλαντζί Κ ή τον "τέλειο" πάντα σύμφωνα με την δική μου σκέψη Κ. Αφού πια βλέπω την πλειονότητα των ανθρώπων σαν μέσα ή σαν εμπόδια. Δηλαδή ή σαν χρηστικά αντικείμενα προς την επίτευξη των όποιων σκοπών μου ή σαν αντικείμενα που τους παρεμποδίζουν και είναι προς μετακίνηση από το δρόμο μου.

Τόσοι άνθρωποι, τόσες αλληλεπιδράσεις, καμία χειρότερη ή καλύτερη από την άλλη, απλά διαφορετικές.

Υ.Γ. εύχομαι να μην σας κούρασα με τις φλυαρίες μου καθώς και να μην βγήκα τελείως εκτός θέματος.

 

Είδες που σου είπα ότι θα είναι χρήσιμη μια λεζάντα;;; Κάποιοι εδώ είμεθα της θεωρητικής κατεύθυνσης...   

 

Μπορείς να φανταστείς ερωτική σχέση Κ/υ με άνθρωπο που δεν είναι Κυριαρχικός στην παραμικρή έκφανση της καθημερινότητός Του?

 

Κυριαρχικός για ποιον;  
https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Εξωτερικοί-δείκτες-Ισχύος.128827/
Εξάλλου στον Κηφισό και το Παγκράτι, αυτά δεν τα κάνουν αναγκαία Κυριαρχικοί, αυτή τη διαφοροποίηση ήθελα να κάνω...

 

Ας καταγράψω κι εγώ μερικές σκέψεις, περισσότερο καταγραφές εμπειρίας παρά συμπαγή σχήματα.

Μπαίνοντας σε μια σχέση Κ/υ, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο δηλώνουμε πρόθεση. Όσες φορές μπήκα σε μια τέτοια διαδικασία (όχι πολλές ομολογουμένως) σίγουρα πριν είχε υπάρξει από πλευράς μου μια αναγνώριση Ισχύος και πάντα με βάσει τα προσωπικά μου κριτήρια για το τι είναι Ισχύς. Νομίζω πως και όσοι αντίστοιχα μπήκαν σε μια τέτοια διαδικασία μαζί μου εντόπισαν κάποιες ενδείξεις σε μένα, ίσως ένα δυναμικό ( ; ) που σίγουρα δεν εντοπίζουν όλοι, ούτε κάνουν σε όλους. Για την ακρίβεια, πάλι, νομίζω σε ελαχιστότατους.

Ξεκινώντας, λοιπόν, η διαδικασία δηλώθηκε μια εκατέρωθεν πρόθεση να γίνει αυτό, να Γ/γίνουμε αυτό.

Δεν ξέρω αν θα το περιέγραφα ως κατίσχυση. Μάλλον πιο πολύ σαν μια παραδοχή θέσεων Ε/εσύ θα προσέρχεσαι στη σχέση από αυτή τη μεριά κι Ε/εγώ από εκείνη.

Για τις φορές που τελικά αυτό δεν δούλεψε, που η πρόθεση δεν βγήκε τέλος πάντων… the rest is history.

Για τις φορές που δούλεψε, η εκπαίδευση ήρθε λιγότερο σαν μέρος της διαδικασίας της κατίσχυσης και περισσότερο – στη δική μου περίπτωση- σαν απάντηση στο «αίτημά» μου: Αυτή η εικόνα μου που Είδες, αυτή η εικόνα του Ε/εμείς που Είδες, αυτή η εικόνα του κόσμου που Βλέπεις, αυτά τα εξηγητικά και ερμηνευτικά σχήματα του κόσμου που Έχεις είναι πολύ πιο εκπληκτικά από ό,τι θα μπορούσα ποτέ εγώ να φανταστώ οπότε, σε παρακαλώ, Δώσε μου την ευκαιρία να μετάσχω αυτών.

Και αυτή την αναγνώριση (που ανανεωνόταν καθημερινά και αδιάλειπτα ακόμη και μετά από χρόνια) πως ό,τι δικό Σου είναι πάντα καλύτερο από το δικό μου, θα ονόμαζα κατίσχυση. Και τα σημεία που ερχόταν και ήρθε αυτή η αναγνώριση θα τα ονόμαζα «πύλες εισόδου» στην ασυμμετρία, σταθμούς, εμπλοκή σε μια δυναμική χωρίς τέλος και ταβάνι. Και ήταν ιδέες, πόρτες μονής φοράς καθώς και άπαξ και τις πέρασα, άπαξ και τις «είδα» δεν μπόρεσα ούτε θα μπορέσω ποτέ να γυρίσω να ξαναδώ τον κόσμο και να ζήσω όπως γινόταν πριν από αυτές.

Και βέβαια αυτή η τάση (επίσης δεν ξέρω αν είναι πεπερασμένη) να δίνω… κι άλλο κομμάτι από μένα, κι άλλο κομμάτι από τον εαυτό μου, κι άλλο κομμάτι από τον κόσμο, κι άλλο κομμάτι από τον χώρο μου Στον που… Και στην ανάγκη να μεγαλώνω, κι άλλο, πάντα προκειμένου να έχω να δώσω κι άλλο…

 

Καθόλου ειρωνικά ρωτώ....
Πώς μπορεί να πει κάποιος ότι υπάρχει κατίσχυση από αμέσως.; Σημαίνει πλήρης επικράτηση, πλήρης παράδοση . Πώς γίνεται αυτό μέσα σε μερικές μέρες; Πιθανά να έχει τύχει σε άλλους.

 

Μπορεί να υπάρξει μια και όλα είναι ποια ιδέα θα επικρατήσει στο νου και επίσης εξαρτάται από
τον χαρακτήρα του ανθρώπου.
Επειδή όμως τίποτα δεν είναι στάσιμο, η επικράτησης μπορεί να είναι πλήρης όχι όμως η παράδοση,
μια και θα υπάρχουν αμφιβολίες, μπορεί να προκύψουν δυσκολίες, ακόμα και σε μερικές ώρες μπορεί
να έρθει η πλήρης επικράτηση αλλά για να υπάρξει η πλήρης παράδοση χρειάζεται καιρός, πόσος;,
εξαρτάται από τα άτομα, τις καταστάσεις και τα γεγονότα τα οποία θα δώσουν τα εχέγγυα ώστε να
γίνει η παράδοση πλήρης.