My sub story

Ωραία τοποθέτηση ... Μάλλον έτσι ήταν ...
Σε τέτοιες περιπτωσεις έτσι γίνεται.
Ευχαριστούμε για την επεξήγηση του συμβόλου.

Η Αφεντρα.

 

Αφέντρα δεν βλέπω.

 

Αυτά συνέβησαν χρόνια πριν... Γράφουμε από την αρχή την ιστορία Μ/μας...Αλλά και πάλι δεν οφείλουμε να δώσουμε καμία αναφορά για τον προσδιορισμό μας..
Να είσαι καλά.. και αν δεν βλέπεις Αφέντρα ή αν σου χαλάσαμε την ορεξη....μην μας ξαναδιαβάσεις καλή μου.

Η Αφέντρα.

 

Σε κάποιο από τα πρώτα κεφάλαια της ιστορίας μας,είχα πει ότι δεν ξέρω μέσα από ποια διαδρομή φτάνουν οι άλλες σχέσεις Κ/υ στο σημείο που φτάνουν(και δεν με απασχολεί κιόλας),αλλά η δικιά μας έφτασε με όσα σας περιγράφω.Προσωπικα εμένα αλλά και την Μ , ποσώς μας ενδιαφέρει αν αυτό που σας εξιστορούμε είναι στα "καλούπια" που έχετε για το τι είναι Αφέντρα και τι είναι υποτακτικός.Εμεις το ζούμε έτσι πάντως.Κακεντρέχειες και ειρωνίες δεν με αγγίζουν προσωπικά ούτε στο ελάχιστο.
Εγώ Αφέντρα καί βλέπω καί βιώνω και έχω.

Ο μαλάκας της

 

Κεφάλαιο 13 : "Μη διαχειρισιμό"

Φύγαμε μαζί από το σπίτι του. Συνοδεύοντας την προς το αυτοκίνητο συζητούσαμε.

Μ : "Πώς σου φάνηκε μαλάκα μου;"

Ν : "Το περίμενα αλλιώς για να είμαι ειλικρινής αλλά σημασία έχει να άρεσε εσένα."

Μ : "Γουσταρα πολύ.Φανηκε νομίζω.Κι εγώ όμως θα το ήθελα αλλιώς. Ήταν αρκετά επιθετικός για πρώτη φορά ο Κ. Για αυτό θέλω να τον τσεκαρω και αύριο "

Ν : "Σε παρακαλώ Μ. Σε ικετεύω. Μην πας αύριο. Στο ζητάω σαν χάρη."

Μ : "Τα έχουμε πει αυτά Νίκο. Δεν θα κάνουμε διάλογο ούτε θα πάρω την άδεια σου.Θέλω να πάω και θα πάω. Θα μάθεις τα πάντα. Μην ανησυχείς."

Το τελευταίο που με ένοιαζε ήταν το αν θα μάθω τα πάντα...Δεν ήθελα να πάει μαζί του.Δεν ήθελα με τίποτα. Έπρεπε να την αποτρέψω. Αποφάσισα να αλλάξω στάση και να ρισκάρω.

Ν : "Αν πας αύριο,νομίζω ότι δεν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Θα φύγω, δεν θα το αντέξω. Δεν είναι όπως ήταν με τον Π. Ο Κ είναι δικός μου φίλος.Δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό"

Με κοίταξε με ένα βλέμμα ειρωνίας και έκπληξης σαν να μου έλεγε "ναι ε;"

Μ : "Μένει να φανεί στην πράξη αυτό που λες λοιπόν. Είχα σκοπό να κοιμηθούμε μαζί απόψε, αλλά με αυτά που ακούω θα πας σπίτι σου."
Είχαμε φτάσει στο αυτοκίνητο της.Ανοιξε την πόρτα,μου πέταξε μια ξερή καληνυχτα και μπήκε μέσα.Εμεινα εκεί να την κοιτάζω.Εβαλε μπροστά και έφυγε.Λιγο αργότερα θα μου ερχόταν μήνυμα.

"Μόνο αν μου ζητήσεις γονατιστός συγνώμη μπορεί να προσπεράσω όσα ακουσα σήμερα.Τα λέμε σε δύο μέρες.Να προσέχεις"

Δεν με άγγιξαν ιδιαίτερα αυτά που μου είπε. Έβραζα μέσα μου.Ειχα θυμώσει απίστευτα.Πριν λίγο της είχα προσφέρει αυτό που ήθελε τόσο καιρό και την επόμενη στιγμή λέει ότι αύριο θα βρεθεί μόνη της με τον Κ. Ε όχι...αυτό πάει πολύ .Έκλαψα για πρώτη φορά για εκείνη. Είχα όμως την ελπίδα ότι τελικά δεν θα πήγαινε αύριο. Μ'αγαπουσε. Ήμουν σίγουρος ότι μ'αγαπουσε . Ίσως τελικά αυτό να την απέτρεπε.

Κοιμήθηκα ελάχιστα εκείνο το βράδυ. Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 7 . Τελευταία φορά που είχα κοιτάξει το ρολόι μου ήταν 5 παρά. Στις 9:30 έπρεπε να φεύγω. Θα πηγαίναμε για κάτι σεμινάρια σε μια ορεινή περιοχή 120 χιλιόμετρα μακριά. Δεν είχα καμμία διάθεση. Σηκώθηκα, της έστειλα ένα "καλημέρα αφέντρα μου" και άρχισα να ετοιμάζομαι.7:30 μπήκα στο δρόμο. Είχα απίστευτο άγχος για το τι θα γινοταν. Θα πήγαινε; Θα με αγνοούσε τόσο απροκάλυπτα;
Έφτασα στον προορισμό μου γύρω στις 9:15. Ακόμα κανένα σημείο ζωής από την Μ. Ήταν νωρίς ακόμα. Φάγαμε πρόγευμα στο ξενοδοχείο και στις 11 άρχιζε το πρώτο 3ωρο σεμινάριο. Λίγο πριν μπω στο αμφιθέατρο μου ήρθε μήνυμα.

"Καλημέρα"

Απάντησα γρήγορα :

"Τι κάνεις μωρό μου;πώς είσαι;"

"Καλά είμαι.Σηκωθηκα πριν λίγο.Εστειλα στον Κ (είχαν ανταλλάξει τηλέφωνα χθες μπροστά μου.) .Θα βρεθούμε στις 12:30 .Δεν βόλευε άλλη ώρα."

"Θα πας λοιπόν...."

"Θα πάω φυσικά. Σ' αφήνω.Μπαινω να περιποιηθω το μουνι μου. Θέλω να του το ταισω σήμερα να δω πως γλείφει "

Την πήρα 3-4 τηλέφωνα αλλά δεν το σήκωσε.
Μπήκα στο αμφιθέατρο σκασμενος.Δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν το πίστευα. Και ο άλλος; Πόσο μαλάκας; Αφού κατάλαβε χθες ότι δεν θέλω να βρεθούνε. Είχα ξενερώσει απίστευτα. Ωραίος "φίλος".Δεν με χωρούσε ο τόπος. Ένιωθα το κτίριο να πέφτει να με πλακώνει. Πέρασα 3 ώρες μαρτυρικές κοιτάζοντας το κινητό μου.Τιποτα όμως.Το σεμινάριο τελείωνε στις 2. Βγήκα έξω αλλά δεν τολμούσα να πάρω τηλέφωνο.Γυρω στις 2:30 ήρθε μήνυμα:

Μ : "Πάρε με μόλις μπορέσεις"

Την πήρα αμέσως , το σήκωσε πολύ γρήγορα
"Έλα Νίκο "

"Έλα"

"Έφυγα πριν λίγο.Παω σπίτι"

"Και; Δεν έχεις να μου πεις κάτι;"

"Πολλά έχω να σου πω. Δεν ξέρω όμως αν θέλεις να τα ακούσεις. "

Έκανα μια μεγάλη παύση πριν απαντήσω. Ήθελα να μάθω πρώτα τι έγινε και μετά θα έβλεπα πως θα το διαχειριζομουν.

"Θέλω να μάθω τα πάντα" Είπα με σθένος προσπαθώντας να δείχνω ψύχραιμος.Πηρα μια βαθειά ανάσα και περίμενα να δω τι θα ακούσω.
Ευτυχώς ή δυστυχώς ηταν πάντα πολύ περιγραφική και αναλυτική στις περιγραφές της...

"Άκου λοιπόν αφού θέλεις μαλάκα.Εφτασα ακριβώς στις 12:30 όπως είπαμε.Φορεσα ένα μακρύ αέρινο φόρεμα χωρίς εσώρουχα από μέσα.Εχει ζεστή σήμερα.Νομιζω ότι με περίμενε πίσω από την πόρτα, γιατί μόλις χτύπησα το κουδούνι, άνοιξε αμέσως.Με είχε ρωτήσει αν ήθελα καφέ.Του είπα ότι δεν θα πάω για να πιούμε καφέ.Προς μεγάλη μου έκπληξη,μου άνοιξε ολόγυμνος."

Άκουγα χωρίς να ανασαίνω...Είχε μαζευτεί ένας τεράστιος κόμπος στο στήθος μου.

"Ολόγυμνος και καυλωμένος.Δεν του το είχα στην ηλικία του. Πιθανόν να είχε πάρει και κάτι. Πάντως η ψωλή του ήταν έτοιμη.Να ξέρεις ότι δεν συγκρίνεται με την δική σου.Η δική σου είναι απόλυτη.Και δεν το λέω για να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα. Το εννοώ ."

Δεν σχολίασα τίποτα.Δεν έβγαλα άχνα.

"Μπηκα μέσα, τον έπιασα από τον πούτσο και τον φίλησα.'Καλημερα' - 'Καλημερα'. 'Δεν κρατιεσαι βλέπω Ε;' ' Καθόλου όμως.Δεν σε χόρτασα χθές '. Χαμογέλασα με ικανοποίηση.Εκλεισα την πόρτα πίσω μου,άφησα την τσάντα μου και γονάτισα μπροστά του.Εισαι εντάξει Νίκο;να συνεχίσω;"

"Συνέχισε " απάντησα με δυσκολία

"Τον πήρα στο στόμα μου.Μ'αρεσει η πίπα.Το ξέρεις.Τον εγλειφα και τον έπαιζα ταυτόχρονα.Ξερεις εσύ.Δεν ξέρεις Νίκο;"

"Ξέρω ναι.... συνέχισε " Είχα καυλώσει πάλι παρά πολυ αλλά η θλίψη μου και ο θυμός μου επισκιαζαν τα πάντα.

"Μου μιλούσε βρώμικα όσο τον τσιμπουκωνα.Με έβριζε και μου έλεγε πόσο καλή πίπα κάνω. Στην συνέχεια αγριεψε. Μου είπε να βγάλω το χέρι μου,να μην του τον κρατάω. Με έπιασε από το κεφάλι και άρχισε να μου γαμαει το στόμα. Το πουτσοκεφαλο του χτυπούσε στον λαιμό μου.Μια δύο φορές νόμιζα ότι θα ξερασω και τον σταμάτησα.Με έπνιγε με το καυλι του.Το στόμα μου ήταν γεμάτο με τα υγρά του και κάθε φορά που τον έβγαζε,έτρεχαν από το στόμα μου. Μου έκανε τεράστια εντύπωση που δεν έχυσε. Για αυτό πιστεύω ότι κάτι είχε πάρει.Μετα από λίγο σηκώθηκα. Στάθηκα όρθια μπροστά του,σήκωσα το φόρεμα μου μέχρι τη μέση και του έδειξα το μουνι μου. 'Θελω να δω πως γλείφεις' του είπα.Με έβαλε και έκατσα πάνω στο τραπέζι, γονάτισε μπροστά μου και άρχισε να με γλείφει.Ειλικρινα δεν το έχει.Νομιζω ότι δεν του αρέσει να γλείφει μάλλον . Ένιωθα ότι το έκανε αναγκαστικα. Σε σκεφτόμουν καθόλη τη διάρκεια να ξέρεις Νίκο,αλλά ειδικά εκείνη τη στιγμή, ζητούσα το στόμα σου όσο τίποτα άλλο. Τον σταμάτησα μετά από λίγο και του είπα να με γαμήσει. Έφερε ένα προφυλακτικό και μου ζήτησε πάλι να του το βάλω εγώ. Μάλλον τον φτιάχνει αυτό.Του το έβαλα ,με γύρισε μπρούμυτα πάνω στο τραπέζι και μπήκε μέσα μου.Με κρατούσε μια απο τα μαλλιά,μια από τον κώλο και μου κάρφωνε το μουνι.Με γάμησε δυνατά για αρκετή ωρα.Επειτα με σήκωσε από το τραπέζι και πήγαμε στον καναπέ. Κάθησε και ανέβηκα πάνω του. Τώρα είχα εγώ τον έλεγχο και αυτό με καυλώνει πολύ.Αρχισα να γαμιέμαι πάνω στο καυλι του όπως ξέρεις κι εσύ από προσωπική εμπειρία. Του γαμουσα τον πούτσο. Κρατήθηκε για ώρα, γαμιομουν όλο και πιο δυνατά μέχρι που έχυσα. Σταμάτησε και μου ζήτησε να τελειώσει στο στόμα μου. Δεν του χάλασα χατίρι. Γονάτισα μπροστά του και έβαλα όλη μου την τέχνη.Ηθελα να χύσει. Δεν άργησε καθόλου. Εννοείται ότι δεν τα κατάπια- επειδή ξέρω ότι θα το σκεφτείς, μόνο τα δικά σου έχω καταπιεί -. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Τα έφτυσα, πλυθηκα και βγήκα έξω. Ήταν εξαντλημένος.'Πρεπει να φύγω ' του είπα. 'Θα τα ξαναπούμε;' Ρώτησε.'Θα δούμε ' του απάντησα.Τον φίλησα στο μάγουλο και έφυγα."

Έτρεμα ολόκληρος.Τα είχα όλα εκείνη τη
στιγμή. Καύλα, νεύρα , θλίψη, οργή, απογοήτευση, ζήλεια, απόρριψη, υποταγή, εγωισμό και πολλά ακόμη. Συνονθύλευμα σκέψεων και συναισθημάτων .Άρχισα να της φωνάζω στο τηλέφωνο.

"Κι εγώ;;;Κι εγώ Μ;;;Σε νοιάζει καθόλου πως είμαι εγώ από χθές το βράδυ;Με ρώτησες;Σε ενδιαφέρει καθόλου;Σου έδωσα ξεκάθαρα να καταβάλεις ότι δεν ήθελα να συμβεί αυτό σήμερα.Και τι έκανες;;;;Με έγραψες Στ' αρχιδια σου και πηγές.Γιατι δεν μπορείς να κάνεις καλά το μουνι σου και τις καύλες σου!!!! Εμένα με έχεις χεσμενο."

Ούρλιαζα σχεδόν ...εκείνη δεν μιλούσε .

"Νιώθεις τίποτα για μένα;;;Πες ρε.Την αλήθεια.Νιωθεις;Λες ότι μ'αγαπας, ότι είμαι ο άνθρωπος σου και ένα σωρό τέτοιες μαλακίες.Που είναι αυτά;που;;;;;"

Όταν τελείωσε το παραλήρημα μου και ενώ δεν είχε πει κουβέντα, με ρώτησε αν τελείωσα.

"Ναι τελείωσα"

"Θα τα πούμε όταν γυρίσεις.Σ'αγαπαω.Φιλια"

Έκλεισε το τηλέφωνο.

Ήταν η δεύτερη φορά που έκλαψα για εκείνη σε λιγότερο από 24 ώρες.

 

Κεφάλαιο 14 : Συνειδητοποιήση

Δεν μιλήσαμε ξανά εκείνη τη μέρα αλλά ούτε και την επόμενη.Δεν ανταλλάξαμε καν ένα μήνυμα.Εγω είχα και τα σεμινάρια.Και μέσα σε όλα τα άλλα είχαμε και κάποια sessions ευεξίας... Τραγική ειρωνία.Να είμαι στην κατάσταση που είμαι και να πρέπει να κάθομαι και σταυροπόδι με κλειστά μάτια να παίρνω βαθειές ανάσες.Ίσως βέβαια και να βοήθησε κάπως αυτό. Δεν ξέρω. Πάντως από την ώρα που κλείσαμε το τηλέφωνο, η κατάθλιψη μου χτυπούσε με μανία την πόρτα αλλά αντιστεκομουν σθεναρά. Δεν νομίζω ότι είχα τη δύναμη να φύγω από την Μ. Παρόλα όσα ένιωθα από την ώρα που βρέθηκε με τον Κ και μετά, μόνο στη σκέψη πως δεν θα την ξαναδώ βουρκωναν τα μάτια μου. Μου έκανε καλό που έμεινα δύο μέρες μόνος μου και αποκομμένος από όλους. Άρχισα να συμφιλιωνομαι με την "φύση" μου. Ο εγωισμός μου για αυτό που έκανε άρχισε να υποχωρεί. Ζύγιζα πράγματα και καταστάσεις. Ώφειλα να της αναγνωρίσω ότι ήταν ξεκάθαρη εξαρχής μαζί μου και πως μάλλον εγώ δεν είχα πάρει και πολύ στα σοβαρά τα λεγόμενα της . Μου το είχε πει. Δεν θέλει έλεγχο σε τίποτα και θα κάνει ότι θέλει. Πλέον το αποδείκνυαν και οι πράξεις της. Το θέμα ήταν πλέον, αν εγώ μπορούσα να τα αποδεχτώ αυτά και να ζω έτσι. Γινόταν σφοδρή μάχη μέσα μου . Θεώρησα ότι θα είμαι λειψός ανθρώπος αν τελικά φύγω από την Μ και απαρνηθώ της κλίση που είχα στην υποταγή απέναντι της. Οπότε τελικά το ζυγι άρχισε να γέρνει αισθητά προς τη μεριά της. Για να παρηγορήσω τον εαυτό μου , έλεγα ότι αυτό που μου έκανε με τον Κ ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να μου κάνει,άρα αν μπορούσα να ξεπεράσω αυτό ,θα ήταν όλα μια χαρά. Είχα πέσει εντελώς έξω όμως. Θα υπήρχε και χειρότερο απλά πολύ αργότερα...

Επέστρεψα σπίτι Κυριακή βράδυ γύρω στις 9. Αποφάσισα να της στείλω.

Ν : "Καλησπέρα. Εγώ μόλις μπήκα σπίτι."

Πέρασαν 10-15 λεπτά που μου φάνηκαν αιώνας,χωρίς καμμία απάντηση. Τελικά μου έστειλε.

Μ : "Καλωσηρθες μωρό μου. Σε περιμένω σε μια ώρα σπίτι μου. Με την προϋπόθεση που σου είπα όμως."

Προϋπόθεση;;;Τι προϋπόθεση;;; Δεν κατάλαβαινα τι εννοεί. Δεν ρώτησα. Άρχισα να στιβω το κεφάλι μου για να βρω τι σημαίνει αυτή η κουβέντα. Και γιατί μου μιλάει λες και δεν συμβαίνει τίποτα; Τι γίνεται; Τελικά αφού ξανασκέφτηκα όλες μας τις συζητήσεις τις τελευταίες δυο μερες, μου ήρθε. Κατάλαβα. Μπήκα για μπάνιο, ετοιμάστηκα ,και σε μια ώρα ήμουν έξω από την πόρτα της.

Όταν μου άνοιξε ήμουν ήδη γονατιστός. Με είδε και χαμογέλασε με ικανοποίηση.

"Καλώς το μου. Πέρασε μέσα"

Μπήκα μπουσουλωντας στα 4. Έκλεισε την πόρτα πίσω μου.Φορουσε μόνο την ρόμπα της ,την οποία και έλυσε για να φανεί διακριτικά ότι δεν φορούσε τίποτα άλλο. Στάθηκε όρθια μπροστά μου.

"Σε ακούω Νίκο" είπε με πολύ σοβαρό ύφος.
Ανασηκώθηκα στα γόνατα. Το βλέμμα μου χαμηλά. Δεν τολμούσα να την κοιτάξω στα μάτια.

"Σου ζητάω συγνώμη για τη συμπεριφορά μου. Σου υπόσχομαι πως δεν θα ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο."

Έσκυψα ξανά και άρχισα να της φιλάω τα πόδια και να της ξαναλέω "συγνώμη ".

"Νομίζω ότι ήμουν απόλυτα ειλικρινής και ξεκάθαρη μαζί σου εξαρχής. Κάνω λάθος;"

Συμφώνησα. Έτσι ήταν.

"Δεν θέλω να μου υποσχεθείς πώς δεν θα ξαναγίνει. Δεν χρειάζεται. Γιατί πολύ απλά αν ξαναγίνει θα πάρεις πόδι οριστικά. Μπορείς πολύ απλά και όμορφα να μου πεις ότι δεν μπορείς να δεχτείς να είσαι έτσι μαζί μου. Θα το δεχτώ και θα το κατανοήσω πλήρως. Δεν σε θέλω με το ζόρι εδώ. Όμως όταν μου λες πως δέχεσαι όσα λέω και μετά λειτουργείς έτσι, αυτό δεν είναι αποδεκτό σε καμμία των περιπτώσεων. Έγινα κατανοητή;"

"Μάλιστα αφέντρα μου. Απόλυτα κατανοητή "

Με έπιασε από το κεφάλι για να σταματήσω να της φιλάω τα πόδια. Άνοιξε την ρόμπα της και με οδήγησε στο μουνι της. Άρχισα να τη γλείφω με μανία. Ένιωθα ότι πρέπει να εξιλεωθω. Έφτασε στο σημείο να με κάνει να νιώθω και τύψεις για τη συμπεριφορά μου και για τον τρόπο που της μίλησα. Που τόλμησα να της φωνάξω. Έμεινε εκεί όρθια και εγώ στα γόνατα για ώρα, να με ταιζει το μουνι της. Ξέρω ότι δεν έχυνε από επιλογή.Υπηρχαν στιγμές που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Που μου το έτριβε στη μούρη με λύσσα. Που μου γαμουσε το στόμα. Έχυσε πολύ άρρωστα φωνάζοντας χωρίς να τη νοιάζει τίποτα. Μου πίεζε το κεφάλι στο μουνι της και μου έλεγε να της τα πάρω όλα,να μην αφήσω σταγόνα. Ρουφούσα τα πάντα.

Όταν ηρέμησε , μου είπε να μην σηκωθώ και να την ακολουθήσω. Προχωρησε μπροστά κι εγώ την ακολουθούσα στα 4. Μπήκε στο μπάνιο και έκατσε στη λεκάνη.

"Έλα εδώ και ακούμπησε το πηγούνι σου στο καπάκι της λεκάνης"

Άρχισε να κατουράει σε απόσταση αναπνοής από το στόμα μου.Δεν είχε ξαναγίνει κάτι τέτοιο έως εκείνη τη στιγμή. Δεν είχαμε ασχοληθεί ποτέ με αυτό το κομμάτι. Ήμουν τόσο κοντά στα ούρα της που ένιωθα την θερμοκρασία τους. Τη ζεστασιά τους. Τελείωσε.

"Καθάρισε μου το μαλάκα. Δεν θέλω να σκουπιστω καν"

Το έφερε ακόμα πιο κοντά μου και άρχισα να το γλείφω. Γεύτηκα πρώτη φορά τα ούρα της. Μια αλμυρή, ξινή και ελαφρώς πικρή γεύση γέμισε το στόμα μου. Δεν το περίμενα ποτέ ότι θα έκανα κάτι τέτοιο. Το θεωρούσα αδιανόητο. Της το είχα πει και κάποια φορά στις αρχές μας. Το είχα βάλει σαν "κόκκινη γραμμή" ας το πούμε .Ότι με ούρα και κόπρανα δεν θέλω να ασχοληθώ ποτέ. Το είχε δεχτεί. Και να μαι τώρα, να της καθαρίζω το μουνι ,να καταπίνω τα ούρα της και να μην βγάζω και άχνα. Πλέον ήμουν βέβαιος ότι δεν υπήρχε επιστροφή στο τι θέλω. Θέλω να υπηρετώ την Μ . Πάει και τελείωσε.

"Πες μου κάτι" είπε μετά που σηκώθηκε από την λεκάνη και ενώ εγώ παρέμενα στα 4.
"Τα πράγματα που παραγγείλαμε ήρθαν;"

"Έχουν έρθει αλλά δεν έχω πάει ακόμα να τα πάρω από την μεταφορική" απάντησα.

"Ωραία.Αυριο πρωί πας και τα παίρνεις και αύριο βράδυ την ίδια ώρα σε περιμένω εδώ.Εξαφανισου τώρα από μπροστά μου να μην σε βλέπω "

Αυτό δεν το περίμενα για να είμαι ειλικρινής.Νομιζα πώς θα κοιμόμασταν μαζί.

Σηκώθηκα, της είπα καληνύχτα και άνοιξα την πόρτα να φύγω.

"Α και κάτι ακόμα" είπε.

Γύρισα και την κοίταξα.

"Μην διανοηθεις να τον παίξεις και να χύσεις τώρα που θα πάς σπίτι.Θα το καταλάβω αύριο από τα χυσια που θα βγαλεις.Προσεξε καλά.Φροντισε να είναι πολλά.Παρα πολλά."

"Μάλιστα αφέντρα μου"

Έκλεισα την πόρτα και έφυγα....