Θέλω μία κούκλα...

Απάντηση: Θέλω μία κούκλα...

Δεν ξέρω ποιο σκέλος θα κατέτασε στη σφαίρα του πραγματικού ο shadow,αλλά το σίγουρο είναι πως θα του έδινε ψυχή -θέλοντας και μη.Ότι και να έκανε θα το έκανε πολύ καλά και θα τον γέμιζε,όπως και την κούκλα του...

Ακόμα και εκεί που ηδονιζόμαστε από την έλλειψη ψυχής,η παρουσία της Μας μεθάει και πρώτοι θέλουμε να διαχέεται και να γεμίζει το χώρο μας,γιατί..ο Κυρίαρχος που έχει μόνο τα μάτια για αισθητήριο όργανο,δε θα μπορεί να επιβεβαιώνει την κυριαρχεία του σφαιρικά και ολοκληρωτικά..

Προσωπικά,σε κάθε εμπειρία κοιτάζω τον υποτακτικό μου σε διάταξη και σχέση με το χώρο.Μόνο έτσι γεμίζει και ανυψώνεται στα μάτια μου,μόνο έτσι αντιλαμβάνομαι την κυριαρχεία μου..

 

Πολύ καλή ερώτση , θα τη σκεφτώ και θα απαντήσω...

 

Μία κούκλα ή ένας κούκλος , όπως παραπάνω έχω αναφέρει , για να μην παρεξηγηθώ δεν θα κάλυπτε τις βασικές συναισθηματικές μου ανάγκες . Αυτό το καλύπτει μία σύντροφος . Μία σύντροφος που ανήκει στον χώρο , υποτακτική μεν , αλλά όχι ένα παιχνίδι στα χέρια μου . Δεν θα μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες γιατί αυτό , δεν είναι το ζητούμενο . Οπότε μία κούκλα θα ήταν απλά ένα παιχνίδι . Πιο πολύτιμο λόγω πολυπλοκότητας από ένα άψυχο αντικείμενο , αλλά ένα παιχνίδι προς όποια χρήση . Ανέφικτο όχι , θεμιτό ναι , αλλά από την μεριά της κούκλας ποιο το κίνητρο ; Θεωρώ ότι ανήκει στην σφαίρα του φανταστικού ένας απόλυτα υποταγμένος άνθρωπος , όπως τον περιέγραψα , δίχως την ύπαρξη ενός δυνατού συναισθήματος που τον αναγκάζει στην ολοκληρωτική υποταγή . Μπορεί να μιλάμε για φόβο , για έρωτα , αγάπη ή οτιδήποτε άλλο ικανό να φτάσει σε μεγάλη ένταση . Ποιο είναι το πρόβλημα μου τότε ; Δίχως την ελεύθερη και αβίαστη βούληση του δεν θέλω καμία υποταγή . Ούτε και στην πιο ήπια μορφή της .
Συναίσθημα και για αυτό γίνομαι κούκλα , δεν μου κάνει . Συμπεριφέρομαι σαν κούκλα , αλλά αρχίζω να μην αντέχω και συντηρώ την ανοχή και την υπομονή μου πάλι δεν μου κάνει .
Οπότε τι μας μένει αν εξαιρέσουμε την συμπεριφορά ως αντικειμένου λόγω πνευματικής διαταραχής ; Η περίπτωση που κάποιος το μοναδικό του θέλω είναι να νιώθει αντικείμενο , να είναι αντικείμενο και να ζει σαν αντικείμενο . Αποκύημα φαντασίας . Και πολλές φορές δυσκολεύομαι ακόμα και να το σκιαγραφήσω .

 

Απάντηση: Re: Θέλω μία κούκλα...

Δεν παρεξηγήθηκες και δεν υπονόησα αυτό το πράγμα φίλε  

Είμαι σίγουρος ότι θα μπορέσεις να σκιαγραφήσεις το θέλω σου,όταν θα το βιώσεις.Και όταν θα το βιώσεις,θα χαρούμε να το μοιραστείς μαζί μας..  

 

Δεν εννοούσα εσένα δαίμονα   , αλλά τους ιεροεξεταστές .

 

Απάντηση: Re: Θέλω μία κούκλα...

Μη με λες δαίμονα και ήδη έμαθα πως με ψάχνει η Αννούλα για το remake..   

 

Ακριβώς!

 

Που το ξέθαψες;   Είκοσι χρόνια μετά, έχω να συμπληρώσω κάποια πράγματα. Θα επανέρθω...

 

Είχα ήδη μία συνειδητή εμπειρία τότε μιας δεκαετίας και 19 χρόνια μετά φτάσαμε στα 29…

Είναι παράξενο να βλέπεις τι γράφεις πριν από τόσα χρόνια και να θυμάσαι το γιατί. Πάντα μ’ άρεσαν και ακόμα μ’ αρέσουν οι κούκλες, αλλά τα υπόλοιπα ήταν ένας σαρκασμός απέναντι στους macho Κ, θηλυκούς ή αρσενικούς, παρόλα αυτά…

Λίγα σχόλια και η κεντρική ιδέα.

Αν συνάντησα ποτέ κούκλες;

Ναι, σχεδόν κούκλες και όταν έτειναν να με κάνουν να πιστέψω πως είναι κούκλες, τότε με κατάλληλα ζητούμενα…

…δεν χρειάζονται παραδείγματα ούτε θετικού αλλά ούτε αρνητικού προσανατολισμού, εμφανιζόταν η αντίσταση. Γιατί το έκανα;

Ο λόγος είναι απλός. Γιατί λατρεύω τη φωτιά και γιατί είναι επικίνδυνο το να νομίζεις πως ζημιά δεν θα πάθει η κούκλα ό,τι και αν κάνει…

Σας μοιάζουν αντιφατικά; Και ναι και όχι, όπως τα πάντα όταν εφαρμόζεις δυνάμεις διπλής κατεύθυνσης. Μεγάλο θέμα, για να το αναλύσω με λίγες λέξεις.

Έχω φτάσει αρκετά μακριά και έχω πληγώσει και πληγωθεί βαθιά από αυτό, ώστε να το γνωρίζω τώρα.

Λάθη αρκετά και άλλα τόσα του σωστού, δικά μου όμως μόνο. Δικές μου οι σπορές, δικό μου και το θέρος…

Στην ερώτηση αν είναι εφικτό; Το να φτάσει στο 0 η αντίσταση και άρα η ένταση στο άπειρο, όχι δεν πρόκειται. Θα έχει ο «αντιστάτης» τε και λειώσει πολύ πριν φτάσει εκεί. Δεν θα το αναλύσω άλλο αυτό, δημόσια.

Περί ηθικής και άλλων ορισμών ή ορίων κτλ. , δεν έχει αλλάξει η άποψη μου από τότε. Τα πάντα είναι σχετικά, οπότε θα ήταν αίολη όποια συζήτηση και ο μόνος λόγος που θα την έκανα θα ήταν ψυχαγωγικός. Μπορεί τότε να την έβρισκα ως μία μορφή ψυχαγωγίας, τώρα όχι τόσο

Αν κάποιος θέλει να είναι αντικείμενο; Θα συμπληρώσω το «της, του,των».

Ναι αρκετοί. Για την ακρίβεια τώρα πια πολύ περισσότεροι από παλιά. Σε μία χρονική στιγμή που η ανθρώπινη οικογένεια, λόγω της αμεσότητας του δικτύου έγινε μία κλήση δίπλα, ένα κουμπί και έφτασα στην άλλη μεριά του κόσμου, άνοιξα το παράθυρο και τρόμαξα με αυτό που συνέβη στην Αρκτική, ο φόβος είναι μεγάλος και η ανασφάλεια ωθεί αρκετούς στο να ζητούν την ενσωμάτωση. Το να γίνουν σώμα, με ένα άλλο σώμα που θα τους εμπνέει εμπιστοσύνη.

Όχι, ίσως ο καλύτερος λόγος για να κάνεις Bdsm, αλλά ποιος είμαι εγώ για να κρίνω;

Αν μπορούν;

Ελάχιστοι.

Γιατί;

Αν κάποιος ρωτά, τότε έχει δρόμο ακόμα και θα τον αφήσω να τον ακολουθήσει γιατί χρειάζεται να μάθει και ποιος είναι και το τι πραγματικά θέλει.

Και ένα τελευταίο…

Αν θα άλλαζα τίποτε στα χρόνια που πέρασαν;

Τίποτε.

Εσύ;

Υ.Γ. Ακόμα και σήμερα καυλώνω αντανακλαστικά με το που δω άτομο στο περιβάλλοντα χώρο που θα μπορούσε να είναι μία “κούκλα” ή “κούκλος”, υπό ή σκλάβος μου. Σχεδόν τους μυρίζομαι, πριν ακόμα τους δω. Κάτι που μου συνέβαινε από πολύ μικρός. Υποσυνείδητα, πριν καν ακόμα το συνειδητοποιήσω, μία ώθηση από κάποιο άγριο ένστικτο που το χρησιμοποιώ αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω.