Η σεξουαλικότητα του/της σκλάβου/σκλάβας

Η σεξουαλικότητα του/της σκλάβου/σκλάβας – το προσωπικό μου πιστεύω

Ανοίγω αυτό το νήμα για να εκφράσω μια βαθιά μου πεποίθηση σχετικά με τη θέση του/της σκλάβου/σκλάβας στο πλαίσιο μιας D/s σχέσης.

Για μένα, το σκλαβί – ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικών προτιμήσεων – δεν καθορίζεται από τη σεξουαλικότητά του. Δεν έχει σημασία τι το "άναβε" πριν, ποιες ήταν οι φαντασιώσεις ή οι επιθυμίες του. Όταν κάποιος/α προσφέρει τον εαυτό του/της ως σκλαβί, προσφέρει όλα. Το σώμα, το μυαλό, τη βούληση, και μαζί με αυτά και τη σεξουαλικότητά του/της.

Το σκλαβί υπάρχει για να προσφέρει στον/στην Κυρίαρχο ό,τι ζητηθεί. Η σεξουαλικότητά του/της, πλέον, δεν είναι "δική του/της". Δεν λειτουργεί με βάση την προσωπική του/της προτίμηση, αλλά με βάση τη βούληση του Αφέντη ή της Αφέντρας. Εκείνος/η καθορίζει πώς θα χρησιμοποιηθεί το σκλαβί, σε τι θα υποταχθεί, και ποια απόλαυση θα προσφέρει – είτε είναι στο στοιχείο του/της είτε όχι. Και αυτό, για μένα, δεν είναι καταπίεση. Είναι λύτρωση. Είναι ουσία.

Είμαι σκλαβί. Και το να υπάρχω για να ικανοποιώ, όπως και όποτε μου ζητηθεί, είναι το νόημα της υποταγής μου.

Εσείς τι πιστεύετε; – Πρέπει η σεξουαλικότητα του/της σκλάβου/σκλάβας να λαμβάνεται υπόψη;
– Υπάρχει "περιοχή" που δεν ανήκει στον/στην Κυρίαρχο;
– Είναι η υποταγή απόλυτη ή υπάρχουν όρια που παραμένουν "εκτός";
– Και πώς ορίζετε εσείς τη σεξουαλική φύση του/της σκλάβου/σκλάβας μέσα σε μια δυναμική;

Θα χαρώ να ακούσω απόψεις, συμφωνίες ή και ενστάσεις.

 

Επί της αρχής έχεις δίκιο, έτσι είναι ο σκλάβος. Στην πραγματικότητα αυτό για πολλούς μπορεί να είναι ένα πολυπόθητο σημείο ισορροπίας αλλά να υπάρχουν διαστήματα που ξεφεύγουν από αυτή τη διανοητική κατάσταση για πολλούς λόγους. Άλλοι, πιο ψύχραιμα, μπορεί να το βλέπουν ως κάτι ενδιαφέρον, ένα σημείο του ορίζοντά τους ενόσω ζουν την υποταγή τους έτσι όπως ταιριάζει στον Κ που τους επικυριάρχησε και στους ίδιους.

Έχω τη γνώμη ότι καλό είναι να λαμβάνεται υπόψη η σεξουαλικότητα του σκλάβου με την έννοια ότι δεν ξέρω αν θα μπορούσε ο Κ να επικυριαρχήσει σε κάτι που δεν γνωρίζει καλά. Άρα υποθέτω ότι κατανοεί πρώτα τη σεξουαλικότητα του σκλάβου, άρα τη λαβαίνει υπόψη, τουλάχιστον μέχρι να την καταργήσει - με κανένα νόμο και κανένα άρθρο - και έτσι να γίνει οριστικά δικός του ο σκλάβος και χωρίς δυνατότητα επιστροφής.

Κατ' εμέ όχι. Ακόμα και περιοχές που ο Κ δεν ελέγχει άμεσα του έχουν παραδοθεί και αυτός τις έχει εκχωρήσει πίσω με οδηγίες χρήσης.

Αυτό είναι ένα γενικότερο θέμα και νομίζω ότι υπάρχουν πεδία που παραμένουν εκτός συχνά όχι συνειδητά. Στο γνωστό πρότυπο, υπάρχουν άγνωστοι που γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και υπάρχουν άγνωστοι που δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν, οι μαύροι κύκνοι με τ' όνομα  

Ειλικρινά, αν ήξερα κάποτε δεν θυμάμαι πια! Πολύ απλά την ορίζω ως τη φύση ενός προσώπου που διεγείρεται από κάθε άποψη, σεξουαλική, ψυχική, πνευματική και συναισθηματική μόνον όταν βιώνει τη χρήση του.

Έκανα ό,τι μπορούσα  

 

Απαντάω με βάση τον ρεαλισμό και όχι τον κόσμο των φαντασιώσεων ή των θεωριτικολογιών. Η πλειοψηφία των αυτό-προσδιορισμένων ως bdsmers ουσιαστικά είναι
kinky vanilla οι οποίοι και οι οποίες για τους δικούς τους λόγους αρέσκονται να αυτό-προσδιορίζονται ως bdsmers, από την ώρα που ισχύει αυτό αν κάποιος κάνει το
λάθος να μην υπολογίσει την ικανοποίηση των σεξουαλικών επιθυμιών της αποκαλούμενης (μόνο στα λόγια) σκλάβας, αυτή θα φύγει δίχως να τηρήσει καν τα τυπικά,
αίτημα αποδέσμευσης.
Το μόνο φερέγγυο στοιχείο για να είναι κάποιος/α σκλάβα είναι να είναι μαζοχιστής/στρια, μόνο τότε θα μπορέσει να εκπληρώσει πραγματικά την ταυτότητα την οποία
έχει επιλέξει, αν τώρα αρχίσουμε να μπαίνουμε σε μπερδέματα του τύπου συναισθηματικός μαζοχισμός, εγκεφαλικός μαζοχισμός και διάφορα τέτοια ξανά ερχόμαστε στο
σκλάβος/α μόνο στα λόγια.
Ένας/μία πραγματική σκλάβα δεν έχει καμία επιθυμία, λόγο, άποψη, αίτημα εκτός (κατά την άποψη μου) ο Master, Dom, Mistress να είναι πραγματικά BDSM τέτοιοι και όχι
βανίλιες που εκ του πονηρού το παίζουν bdsmers (κλασικό φαινόμενο) για να καλύψουν τις vanilla ανάγκες τους και να ξεπεράσουν τον σκόπελο της εγγυημένης χυλόπιτας
που θα τρώγανε αν ειλικρινώς παρουσιαζόνταν ως vanilla.
Τέλος βάση αυτών που γνωρίζω και έχω δει οι μόνοι φερέγγυοι σκλάβοι (που εκπληρώνουν 100% τον ρόλο) είναι τα vanilla λιγούρια και οι vanilla γκόμενες που τρώνε
κόλλημα με κάποιον γκόμενο που τον θεωρούν είτε τον έναν και μοναδικό ή καλή περίπτωση από οικονομικής πλευράς, αυτοί και αυτές θα είναι her/his Master voice.
Όλα τα υπόλοιπα είναι να είχαμε να λέγαμε για να καταλήξουμε σε πολιτικές θεωρίες, ποιήματα, γλυκερότητες και φωτογραφίες με βαρκούλες που αρμενίζουν.

 

Τελικά μιλάμε για M/s ή D/s. Διότι μου φαίνεται λογικό οι απαντήσεις να διαφέρουν μεταξύ των δύο.

 

Φυσικα λογικο, αλλα το βαζω στο πλαισιο του D/s γιατι ειναι το πιο συνηθες.

 

  
Θα προτιμούσα να πιστεύω ότι κάτι δεν καταλαβαίνω καλά σε αυτό...

Είναι εξάλλου γνωστό ότι οι πραγματικοί Κυρίαρχοι είναι απολιτικ, αμουσοι που ζουν αποκλειστικά στην ενδοχώρα... 

 

Τι?..Έρχονται τα παλιοσκλαβιά στην κατηγορία μας παράνομα και μας παίρνουν τις δουλειές? .. 

Η σεξουαλικότητα είναι μια έννοια κάπως ..ελεύθερη. Υπάρχουν κοινά σημεία βέβαια αλλά διαφέρει στην σκέψη του κάθε ανθρώπου, της κάθε προτίμησης, του κάθε (αυτο)προσδιορισμού, της κάθε κατηγορίας ελέγχου.
Δηλαδή η σεξουαλικότητα των σ ενδέχεται να ορίζεται διαφορετικά από αυτή των υ. Αλλά και μεταξύ Κ/υ της ίδιας κατηγορίας ελέγχου μπορεί να υπάρχουν διαφορές στον ορισμό.

Σε γενικές γραμμές, απ όσο ξέρω, η σεξουαλικότητα της υποταγής παραδίδεται στην Κυριαρχία. Σαν μέρος της εκπαίδευσης/ προσαρμογής επαναπροσδιορίζεται - διευρύνεται η σεξουαλικότητα των εκπαιδευόμενων σ ή υ ανάλογα με τα γούστα των Κ.

Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τι ορίζει, νιώθει, πιστεύει ο καθένας μας ως "σεξουαλικότητα" στο σημείο που βρίσκεται?

Προκόψαμε!
Γενικά όπου έχω δει τοποθέτηση τύπου "ρεαλισμό vs θεωρία" και καλά, το μόνο που συναντώ είναι την θεωριτικοποίηση του κατιναρχίας.
Όχι ότι δεν συμβαίνουν και αυτά… ου! Αλλά αν τίθεται σαν "γενικός κανόνας" , αυτό σημαίνει ότι είναι ο μόνος τρόπος που βλέπεις και ζεις το βδσμ.

Είναι το καημένο πικρόχολο κουτσομπολιό στις ρούγες για το βδσμ των άλλων ανθρώπων - πλειοψηφεία μάλιστα, σαν αποτέλεσμα εκλογών- που δεν έχεις κανέναν τρόπο να γνωρίζεις πραγματικά αλλά μην έχοντας ζήσει κάτι περισσότερο από αυτό, το γενικεύεις και το θεσμοθετείς σαν "ρεαλιστικό κανόνα".

Κάτι που έχω δει επαναλαμβανόμενα στον χώρο.. όσο ασχολείσαι με τις πορείες των άλλων, στερείς από την δική σου πορεία που σαφώς και μπορεί να διαφέρει από τους τοξικούς ρεαλισμούς της κάθε πικραμένης ζωντοχήρας, χωρίς κόπο.. με το τσικ μιας διαφορετικής σύναψης από την αυτοματοποιημένη αρνητίλα.

χαχαχα Κάπου εδώ κολλάει το γνωστό ρητό του θείου Όσκαρ:
Κάθε μορφή κριτικής είναι ένα είδος αυτοβιογραφίας.

Πάψε! Μην με κολάζεις με τους Βάρβαρους.. 

 

Ο που Του ανήκω, έχει μούσια και ζει σε νησί.
Να ανησυχώ?

 

Ναι πρόσεχε μη σου λεκιασει τα πολιτιστικά δρωμενα του μπακιγχαμπαλας! 

 

Αφού σου το'πα... Αν δεν είναι από το Γουισκόνσιν, "Αφέντη" μην τον πεις...