Θωμάς

Είναι ευγενικός. Δεν είναι απλά ότι έχει καλούς τρόπους. Δεν είναι θέμα ανατροφής (αν και η ανατροφή του φαίνεται στους τρόπους του). Ένα παιδί που μεγάλωσε με σεβασμό προς τους άλλους. Τους βλέπει, νοιάζεται για αυτούς και θέλει να προσφέρει τις υπηρεσίες που αυτός θεωρεί καλύτερες. Εγωιστικό; Ίσως. Γλυκό; Ναι.

Μία άλλη ευγένεια εννοώ. Έχει ευγένεια πνεύματος. Είναι ένας άνθρωπος που δεν τον άγγιξε ποτέ τίποτε βρώμικο. Η ψυχή του είναι αμόλυντη. Μπορεί να αναλώνεται στις πιο απίθανες πράξεις για να βρει την απόλαυση και το κάνει χαμογελώντας. Γλείφει επιμελώς τα ποδαράκια μιας γυναίκας (που τα προτιμά ελαφρώς άπλυτα). Το κάνει χαμογελώντας. Επιλέγει το μαστίγιο που αφήνει τα περισσότερα σημάδια. Ζητά να του μαυρίσουν το κορμί (είναι κάτασπρος, χρυσίζει). Το κάνει χαμογελώντας. Του βάζουν μανταλάκια στο όσχεο. Σφίγγει τα δόντια, γκαυλώνει και χύνει. Το κάνει χαμογελώντας. Τον βρίζουν, τον εξευτελίζουν, τον πάνε βόλτα σαν σκυλάκι. Το κάνει χαμογελώντας.

Η ψυχή του είναι ένα δωμάτιο χωρίς είσοδο. Ένας κύκλος χωρίς ελλείψεις. Είναι μόνος γιατί είναι ολοκληρωμένος. Δεν έχει χώρο για κάποιον άλλον εκεί μέσα. Δεν τον χρειάζεται. Εκεί κατοικούν η καλωσύνη και η βεβαιότητα. Αγαπά τους γύρω του. Όλους. Ακόμη και τους φαύλους. Θέλει να τους προσφέρει την καλωσύνη του. Να τους αλλάξει. Να τους βοηθήσει να δουν το φως και τη θαλπωρή που αυτός πιστεύει ότι τους λείπει. Ματαιοπονεί αλλά επιμένει. Δεν απογοητεύεται ποτέ. Δεν αλλάζει.

Είναι τέλειος. Δεν έχει ελαττώματα. Γι αυτό είναι μόνος. Η ψυχή του δεν έχει πόρτα. Δεν μπορεί να την ανοίξει ούτε ο ίδιος, ούτε κάποιος άλλος. Δεν έχει αδυναμίες. Πώς να τον χειριστείς; Έτσι κι αλλιώς θα κάνει ότι του πεις. Δεν αντιδρά. Αποδέχεται. Και το κάνει χαμογελώντας.

Δεν θυμώνει ποτέ. Ο θυμός του είναι ψεύτικος, δεν φτάνει μέχρι μέσα. Προτιμά να στραφεί κατά του εαυτού του παρά να αμυνθεί. Αυτομαστιγώνεται πριν δώσει την ευκαιρία στον άλλο να τον πληγώσει. Πώς να πληγώσεις τον πληγωμένο; Πώς να πονέσεις τον πονεμένο;

Είναι ένας μικρός θεός. Χειρίζεται το σύμπαν του από την πιο ταπεινή θέση που έχει φυλάξει για τον εαυτό του. Είναι μικρός, ασήμαντος, αόρατος, βουβός, ακίνητος. Αυτό ορίζει τους γύρω του σε σχέση με αυτόν. Τους κάνει μεγάλους, σημαντικούς, ορατούς, ομιλητικούς, κινητικούς. Προσφέρει απλόχερα αυτό που κανένας δεν έχει ανάγκη. Χάδια στους ψυχρούς. Συμβουλές στους σίγουρους. Αγάπη στους νεκρωμένους. Τον εαυτό του ολόκληρο στους τυφλούς.

Είναι χαμένος από χέρι. Ο τέλειος δεν μπορεί να βρει ταίρι σε έναν κόσμο ατελών ανθρώπων. Αγκαλιάζει την ήττα του.Την γεύεται. Πάλι χαμογελώντας. Ένα μικρό δάκρυ στην άκρη των ματιών του περνάει απαρατήρητο (εγώ το είδα, κρατάω τη στιγμή στη χούφτα μου σαν πεταλούδα). Νιώθει το δάκρυ του να τρέμει, είναι έτοιμο να κυλήσει στο μάγουλό του. Δεν το αφήνει. Το κρατάει πεισματικά δικό του, κλειδωμένο σαν κάτι πολύτιμο. Η πίκρα του είναι δικιά του. Δεν σκοπεύει να την μοιραστεί αυτή. Όχι επειδή δεν μπορεί, όχι επειδή δεν θέλει. Αλλά για να μην πονέσει αυτόν που θα τη δει. Δεν θέλει να ενοχλεί. Δεν ενοχλεί.

Η εσωτερική ομορφιά αναδύεται και τον λούζει. Λάμπει από ταπεινότητα. Μοσχοβολάει σαν σκήνωμα αγίου, που πεθαίνοντας έφτασε στον παράδεισο και βολτάρει μαζί με τους αγγέλους. Μέσα στα μάτια του ο ουρανός παίζει παιχνίδια με τα σύννεφα. Αστράφτουν. Η εσωτερική καταιγίδα μαίνεται ανεξέλεγκτα μέσα στο πράσινο φως. Τι κρίμα που οι γυναίκες προτιμούν τα κοσμήματα από τα μάτια του! Δεν ξέρουν αυτές ότι η ομορφιά δεν αγοράζεται. Η ομορφιά ανακαλύπτεται.

Το στόμα του είναι πηγή δροσερή, η γλώσσα του βελούδο, θυμίζει ροζ τριαντάφυλλα, τόσο απαλή, που θέλεις να του την κόψεις και να την πάρεις σπίτι σου, να την βάλεις σε ένα κουτάκι και να την βγάζεις έξω προσεκτικά, να τη χαϊδεύεις τα βράδια που είσαι κι εσύ μόνη. Ευωδιάζει ολόκληρος. Είναι δικό του άρωμα, πηγάζει από τον πυρήνα του. Τι κρίμα που οι γυναίκες προτιμούν τα αρώματα του εμπορίου! Δεν ξέρουν αυτές ότι η αληθινή ευωδιά δεν είναι φυλακισμένη σε μπουκάλι αλλά την αποπνέει ένα σώμα που είναι αληθινό στο πετσί του.

Ασχολείται σχεδόν με μανία με το σώμα του. Δίνει προσοχή και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Κάθε μελανιά, κάθε αιμάτωμα, κάθε πόνος, κάθε σημάδι είναι προσεκτικά καταγραμμένο στην τεράστια αποθήκη του μυαλού του. Ταξινομεί τις πληροφορίες σχολαστικά, τις βάζει σε συρτάρια με ταμπελίτσες για μελλοντική αναφορά. Μπορεί να υποδείξει με μαθηματική ακρίβεια το σημείο όπου πρέπει να μπει το μανταλάκι, την ακριβή ταχύτητα του μαστίγιου που σκίζει τον αέρα. Προσδιορίζει με το μοιρογνωμόνιο την (α)γωνία του πόνου του. Είναι ικανός να συντάξει λεπτομερή κατάλογο με τις επιθυμίες του και να τον παραδώσει μαζί με την ψυχή του σ’ Εκείνη. Τι κρίμα που οι γυναίκες δεν ξέρουν να διαβάζουν τις ψυχές! Προτιμούν άψυχα αντικείμενα πολυτελείας για να στολίσουν τον αηδιαστικό κόσμο τους, τον βρωμερό και ρυπαρό Άδη της κενότητάς τους.

Η τελευταία του μεγαλειώδης προσφορά στη Γυναίκα είναι η ολοκληρωτική ΑΓΝΟΙΑ της ΟΜΟΡΦΙΑΣ του.

Αυτός είναι ο Θωμάς ΜΟΥ.

 

τα μου σου του σου λενε... 
κάτι μου λέει πως χάρηκες που τον γνώρισες  
x

 

Υπεροχο...

 

besar el azote
Είναι σκληρή, με γωνίες και σκοτεινή σαν την μαύρη ψυχή Της. Κανείς δεν ξέρει πως έγινε έτσι και κανείς δε τολμά να ρωτήσει.
Είναι τέλεια! Είναι αυτόφωτη γιατί είναι το κέντρο του συμπαντός μου. Στο κόσμο Της είναι η μαύρη τρύπα που απορροφά τη ζωή μου .Μάλλον είναι ο ορισμός της τελειότητας.Όποιος την βλέπει με μαγικό τρόπο ξέρει την θέση του. Δε χρειάζεται να μιλήσει γιατί με το βλέμμα πρέπει ήδη να ξέρεις.
Αν θυμώσει είναι αργά. Η σκέψη μου είναι 25 ώρες το 24 σε αυτό και με εξαντλεί αλλά μου δίνει ζωή ή θάνατο.
Είναι το μαύρο ράσο των Δομινικανών την ώρα που ο Inquisitor ρωτάει και ο πόνος κυριαρχεί σαν μια αύρα τα πάντα τήν ώρα των "garrucha" της "toca' της 'cuerda' του "potro' .
Η γεύση της είναι η ταγγή του αίματος ,το αρωμά της είναι τα η μυρωδιά της αμωνίας από τα ούρα της γιατί μέχρι εκεί φτάνω.
Είναι ,ήταν και θα είναι η Α.
Η κόλαση έχει όνομα απουσία.
...Miserere mei ,Deus secundum misericordiam tuam.....

 

..τωρα αυτο που κολλαει fractal?

 

Γιατι Δωρα?

 

εκπληκτικό κείμενο

 

Επειδή με ενοχλεί η ανικανότητα των ανθρώπων να ξεχωρίσουν κάτι πολύτιμο μέσα στο σωρό και επειδή όταν βλέπω τον Θωμά να τα χάνει και να ψελίζει, καυλώνω.

 

Όλα είναι θέμα σωστού timing στην ζωή
και ίσως η στιγμή του Θωμά να πλησιάζει  

 

Απάντηση: Θωμάς

  &  

Αχ… Αγαπημένη και Λατρεμένη Φίλη μου Δώρα.

Σε ευχαριστώ μέσα από τη ψυχή μου για ό,τι έγραψες. Με τον τρόπο αυτόν τον τόσο όμορφο. Χθες μου ανέφερες ότι θα συζητούσες με κάποιους, κάτι που μου ζήτησες και δεν ανταποκρίθηκα σε αυτό όπως έπρεπε. Αλλά όχι τι, με ποιους και με ποιον τρόπο, έτσι δεν έδωσα σημασία και το εξέλαβα σαν πείραγμα, αν και η όψη του προσώπου σου ήταν σοβαρή εκείνη τη στιγμή. Αν καταλάβαινα τι ακριβώς σκεφτόσουν να κάνεις θα σου ζητούσα να μην το πραγματοποιήσεις. Και αν σου το έλεγα θα με άκουγες? Από το λογοτεχνικό και συναισθηματικό σου κόσκινο βγαίνει κάτι το ωραιοποιημένο που δε μου αξίζει και ούτε ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είσαι όμως τόσο καλή μαζί μου.
Πάνω από όλα σε ευχαριστώ που είσαι η Δώρα με τις πολλές, περίεργες και … νοσηρές όψεις σου. Αυτές με κάνουν να επιθυμώ να είμαι κοντά σου.  

Καλά να είστε όλοι με ποιοτική υγεία.

 

Λίγα είπες μάτια μου για τον Θωμά.
Να σου πω κάτι…
Ο καθένας παίρνει αυτό πους του αξίζει και ο Θωμάς δεν τους αξίζει.
Τι σκας ;  

Θωμά τώρα μπορείς να γίνεις και ο τέταρτος πόλος  

 

Θα ήθελα να διευκρινίσω (πριν πάθει καρδιακή προσβολή ο Θωμάς και μου μείνει στα χέρια) ότι το κείμενο δεν αναφέρεται σε καμία περίπτωση στις αξιόλογες Κυρίες του φόρουμ, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τις δικές τους επιλογές και να έχουν τα δικά τους σεβαστά κριτήρια για τις επιλογές τους.

Το κείμενο αναφέρεται σε όλα τα άτομα της ζωής μας που προσπερνούν χωρίς να αντιληφθούν την αξία αυτών που δεν ξέρουν πώς να διεκδικήσουν.

Και επίσης προτού αρχίσουν τα σπαραξικάρδια pms, ότι δεν (ξέρω να) χρησιμοποιώ μαστίγιο. Αν ποτέ μάθω, θα σας το πω.